Susan Elizabeth Phillips - Taş Bebek

Taş Bebek
ve Helene daha eğitimli görünmesi için saçlarını yapmasını
söylemişlerdi ama o yanaşmamıştı. Başının iki tarafındaki
tokalar eş olmasalar da yeterince uyumluydular. Sonunda
kendini biraz daha rahat hissedebilmek için gümüş at nah
yaka iğnesini takmıştı. Şimdilik pek işe yaramıyordu.
Belinda iki elini Fleur’ün yanaklarına koydu. “Gelmene
çok sevindim.”
Fleur annesinin gözlerinin altındaki mor halkaları, sehpanın
üzerindeki içkiyi gördü ve annesine daha sıkı sarıldı.
“Seni çok özledim.”
Belinda kızının omuzlarım tuttu. “Kolay olmayacak,
bebeğim. Alexi’den uzak dur ve her şeyi oluruna bırakalım.”
“Ondan korkmuyorum ki.”
Belinda kızının cüretkâr tavrı karşısında, titreyen ellerini
geri çekti. “Solange hastalandığından beri onunla iletişim
kurmak imkânsız. Yaşlı sürtüğün ölmesine seviniyorum.
Alexi için bile bir baş belası olmaya başlamıştı. Arkasından
gerçekten üzülen tek kişi Michel oldu.”
Michel. Kardeşi şimdi on beş yaşında, kendisinden bir yaş
küçüktü. Onun da burada olacağını biliyordu ama üzerinde
düşünmek istememişti.
Arkalarındaki kapı hafif bir tıkırtıyla aralandı. “Belinda,
istediğim gibi Baron de Chambray’i aradın mı? Bilhassa
anneme çok düşkündü.”
Sesi derin, kısık ve otoriterdi. İtaat etmek üzere yetiştirilmemiş
birinin sesi.
Bana daha fazlasını yapamaz ya, diye düşündü Fleur.
Katiyen. Babasına bakmak için yavaşça döndü.
Adam son derece bakımlıydı, elleri ve tırnakları kusursuz,
gümüşi saçları son derece düzgündü. Koyu renkyelekli takım
96