Bryl_Ya._Snyajok_і_Volechka_(Baroўka_V.)
- No tags were found...
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Сняжок <strong>і</strong> Волечка<br />
Янка Брыль<br />
Мастак Валянц<strong>і</strong>н Бароўка<br />
Вельм<strong>і</strong> выразна <strong>і</strong> прагна, як той, хто стам<strong>і</strong>ўся ад смаг<strong>і</strong>,<br />
успам<strong>і</strong>наю драўлянае вядро, даверху поўнае празрыстай,<br />
халоднай вады. Мама нясе яго па двары, а са страх<strong>і</strong> злятае мой<br />
голуб Сняжок <strong>і</strong> садз<strong>і</strong>цца на край вядра. Вада ў вядры<br />
калыхаецца, <strong>і</strong> п<strong>і</strong>ць яе нязручна. Ды голуб п'е, а мама смяецца <strong>і</strong><br />
став<strong>і</strong>ць вядро на зямлю.<br />
Мама змарылася, жнучы ад рання, спяшалася дахаты<br />
пада<strong>і</strong>ць Падласку, пакарм<strong>і</strong>ць мяне, <strong>і</strong> зноў спяшаецца ў поле. Мы<br />
жывём першае лета без таты, <strong>і</strong> маме цяжка, а я — с<strong>і</strong>рата. Ды я —<br />
мужчына <strong>і</strong> хачу быць яшчэ большы <strong>і</strong> ўсё раб<strong>і</strong>ць, каб маме было<br />
лягчэй. Я добра пасу, скрабу ўвечары бульбу, хаджу па дровы…<br />
Бывае, праўда, <strong>і</strong> так, што я трошк<strong>і</strong> нашкоджу <strong>і</strong> мама<br />
злуецца. Аднойчы так засядзеўся над рэчкаю з вудай, што мама<br />
поцемку сустрэла мяне на лузе. Падласка сама прыйшла дахаты,<br />
<strong>і</strong> мама вельм<strong>і</strong> спалохалася, куды я падзеўся. А то мы раз з<br />
М<strong>і</strong>хасём, ма<strong>і</strong>м сябрам, пачал<strong>і</strong> в<strong>і</strong>ць адразу дзве пуг<strong>і</strong>, <strong>і</strong> не было<br />
каму патрымаць нам вяровачк<strong>і</strong>, дык мы падлажыл<strong>і</strong> абодва канцы<br />
пад вазон. Мы сабе тольк<strong>і</strong> паплёўвал<strong>і</strong> ў рук<strong>і</strong>, в<strong>і</strong>л<strong>і</strong>, а вазон усё<br />
ехаў на падаконн<strong>і</strong>ку, пакуль не гупнуўся на падлогу. Мама<br />
злавала зноў, а я зноў абяцаў, што не буду нягодны. I я<br />
стараюся, а мама верыць мне, што я хачу быць добры. Бо мама<br />
вельм<strong>і</strong> добрая сама.<br />
Гэта ведае <strong>і</strong> Сняжок. Вада ў вядры памалу перастае<br />
калыхацца, <strong>і</strong> ён п'е, не адымаючы дзюбы.<br />
— Перадыхнуў бы хоць! — гаворыць мама. — От дзе х<strong>і</strong>ба<br />
рассохся. I праўду кажуць, што «цягнеш, як голуб».<br />
Яна смяецца. Я сяджу ля вядра на зямл<strong>і</strong>, <strong>і</strong> гэтак мне добра<br />
глядзець на вясёлую маму. Таксама добра глядзець, што мой<br />
Сняжок сядз<strong>і</strong>ць на краечку вядра, учап<strong>і</strong>ўшыся за гэты край<br />
чырвоным<strong>і</strong> маршчын<strong>і</strong>стым<strong>і</strong> ножкам<strong>і</strong>, а ў вадзе, чым больш яна<br />
ац<strong>і</strong>хае, усё выразней адлюстроўваецца яго белае волле.<br />
I вось ён нарэшце нап<strong>і</strong>ўся. Паглядзеў на нас, нашурп<strong>і</strong>ўся,<br />
н<strong>і</strong>бы са злосц<strong>і</strong>, <strong>і</strong> скочыў у ваду.<br />
— О, гэта дык гэта! — замахнулася мама.<br />
— Ты не ган<strong>і</strong> яго, — крычу я, — не ган<strong>і</strong>! Няхай<br />
пакупаецца!..<br />
Кажу таксама, што я <strong>і</strong> сам прынясу, ды мама зноў смяецца.
Change language