مخاطبان تئاتر چگونه به سمت سالن‌های نمایش جذب می‌شوند؟

انگبریبرزه اش از این کار صحبت کردم این گونه به پرسشم پاسخ می دهد:«وقبىتبىی من ‏مجممججبور
شدم از ‏بهتبههران به اشتهارد برگردم،‏ به این معنا بود که باید از ‏همھهممه رفقای تئاتری و
سینمابىیبىی ام جدا می شدم.‏ تقریبا هیچ دوست هم فکری در اشتهارد نداشتم و به شدت از
این بابت احساس تنهابىیبىی می کردم.‏ در ا کبرثبرر مواقع دلمللمم برای ‏بجببجحث وجدل ها درباره نویسنده ها،‏
سبک های ‏مجممجختلف هبرنبرری و جلسات نقد و بررسی تنگ می شد.‏ از طرفىففىی دلمللمم برای وضعیت
هبرنبرری و فرهنگی زادگاهم اشتهارد می سوخت.‏ مردمابىنبىی که با مشقت روزگار می گذرانند و
متاسفانه هیچ سهمی از هبرنبرر و فعالیت های ‏مجممجختلف فرهنگی نصیب شان نشده است.‏ با ‏همھهممه
مشکلابىتبىی که خودم داشتم اما زمبنیبنن ننشستم و تصمیم گرفتم که ‏بجتبججربیات اداره جلسات
‏بمنبممایشنامه خوابىنبىی در ‏بهتبههران را این بار در اشتهارد پیاده کنم.‏ من به مطالعه عشق می ورزم و
می خواستم این حرکت را از حالت فردی به ‏جمججممعی ارتقاء دهم.‏ ابتدا تعدادمان شاید به
زجمحجممت به چهار نفر می رسید اما می دانستم که وضع تغیبریبرر می کند.‏ حالا بعد از گذشت دو
سال از شروع این فعالیت،‏ تعداد اعضا به پنجاه نفر هم رسیده است که باعث خوشحالىللىی
است.‏ شاید برای برخی پنجاه نفر تعداد بالابىیبىی نباشد اما برای آبهنبهها که آ گاه به وضعیت
نابسامان فرهنگی اشتهارد هستند،‏ جذب پنجاه نفر عضو فعال به ‏سمسسممت مطالعه آثار
نویسندگان فاخر کشورمان کار کمی نیست و حبىتبىی می توان به آن افتخار هم کرد.»‏
با این مقدمه موضوع اصلی ‏بجببجحث مان را با رضابىیبىی فخر در میان می گذارم و از او درباره
‏مجممجخاطبان امروزی تئاتر می پرسم.‏ او در پاسخ به این پرسش که آیا تئاتر می تواند برای ‏همھهممه
اقشار جامعه مورد استفاده قرار گبریبررد،‏ می گوید:«من بر اساس ‏بجتبججربه شخصی خودم
می گو ‏بمیبمم که پاسخم به این سوال مثبت است.‏ ‏همھهممانطور که می دانید اشتهارد یک شهر صنعبىتبىی
است و بیشبرتبرر افراد شهر را کارگران تشکیل می دهند.‏ ا کبرثبرر اعضاء فعال ‏بمنبممایشنامه خوابىنبىی
کارگرابىنبىی هستند که از صبح تا عصر برای کار به کارخانه ها و مرا کز صنعبىتبىی می روند و پس از
بازگشت،‏ در جلسات ما شرکت می کنند.‏ آبهنبهها نه به اجبار بلکه با شور و شوق به جلسات
می آیند و اغلب ‏بجتبجحلیل های جالب و شنیدبىنبىی ای نسبت به آثار ساعدی و بیضابىیبىی دارند.‏ حبىتبىی
کم کم این توانابىیبىی و اعتمادبه نفس را در خود پیدا کرده اند که داستان کوتاه بنویسند،‏
‏بمنبممایشی را سامان داده و به روی صحنه بیاورند و حبىتبىی فیلم کوتاه با دغدغه ها و مسائل
خاص خود بسازند.»‏ این فعال فرهنگی در ادامه به پتانسیل و مطالبه گری مردم اشتهارد
به فعالیت های هبرنبرری و فرهنگی اشاره می کند و می گوید:«ا گر از ما ‏جمحجممایت شود،‏ این که
می گوییم ‏جمحجممایت یعبىنبىی نه این که ما را از ‏لحللححاظ مادی تامبنیبنن مان کنند که البته چنبنیبنن وظیفه ای
بر گردن شان است.‏ اما ‏همھهممبنیبنن که در گوشه ای از شهر ببرنبرری نصب شود تا دیگران هم از
برنامه های هبرنبرری و فرهنگی ما مطلع شوند بسیار کارساز خواهد بود.‏ چون من مطمئنم روند