Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
ῆ<br />
Των μαθητών<br />
14ο τεύχος Μαΐου <strong>2019</strong><br />
Αγάπη Είναι...<br />
Οι ορισμοί πολλοί, το<br />
συναίσθημα κοινό.<br />
Όταν η γλώσσα προσπαθεί<br />
να προσεγγίσει<br />
την Ψυχή<br />
Σοφοκλέους<br />
Αντιγόνη<br />
<strong>2019</strong> μ.Χ:<br />
Αντιγόνες και Ισμήνες<br />
αντιπαλεύουν μέσα<br />
μας κάθε μέρα.<br />
Στόχος: η υπέρβαση<br />
των ορίων<br />
Παγκόσμιο<br />
Πρωτάθλημα<br />
Μαθητικού<br />
Μπάσκετ:<br />
Το Ηράκλειο γέμισε<br />
σημαίες και μαθητές<br />
καλαθοσφαιριστές<br />
από όλο τον κόσμο<br />
1
M<br />
Ανθρωπιστική Κρίση Vol 2<br />
Σήμερα πήρα το λεωφορείο.<br />
Πλήρωσα μισό εισιτήριο, καθώς<br />
έχω το πλεονέκτημα να σπουδάζω<br />
σε πανεπιστήμιο. Να μορφωθώ.<br />
Να φτάσω στην ηλικία αυτή.<br />
Να ζω. Πιάνω τον εαυτό μου να<br />
ατενίζει τα κύματα, ώσπου το<br />
απλανές βλέμμα μου τα εντόπισε.<br />
Δεκάδες ιστορίες επιβίωσης. Μάχες<br />
για εκείνη την αυτονόητη ζωή.<br />
Σκισμένα σωσίβια, πεταμένες<br />
σαμπρέλες κατά μήκος της<br />
όχθης. Έχω ξανά αντικρίσει σωσίβια<br />
προσφύγων, τα έχω πιάσει<br />
στα χέρια μου... Αλλά η όψη τους<br />
δεν συνηθίζεται. Τμήματα από<br />
αυτοσχέδιες σχεδίες επιπλέουν<br />
κοντά στην ακτή.<br />
Δεν άκουσα τίποτα στις ειδήσεις.<br />
Υποθέτω πως είναι μέρος της καθημερινότητας<br />
πια. Η κυκλοφορία<br />
συνεχίζεται κανονικά λίγα<br />
μέτρα πλάι στον τόπο του εγκλήματος.<br />
Η γη εξακολουθεί να περιστρέφεται,<br />
μα δεν μπορώ να<br />
σταματήσω να σκέφτομαι εκείνους<br />
τους ανθρώπους στην άλλη<br />
πλευρά της θάλασσας. Για εκείνους<br />
κάθε δευτερόλεπτο ο κόσμος<br />
αυτός μπορεί να πάψει να<br />
υπάρχει. Η αθωότητα τους και η<br />
πίστη στην ανθρωπότητα συγκρούονται<br />
με τους κυματοθραύστες.<br />
Η αλμύρα της θάλασσας<br />
μοιάζει γλυκό νερό μπροστά στα<br />
δάκρυα των παιδιών που καταπίνει.<br />
Το μόνο που απομένει είναι<br />
καμένα σπίτια, γκρεμισμένα<br />
όνειρα και νεκρές αγάπες, όμως<br />
δεν είναι μονάχα ο καπνός και η<br />
στάχτη που τους πνίγει. Είναι και<br />
το άδικο.<br />
Εμένα με πνίγει η απόλυτη πληρότητα,<br />
εκείνους ο ωκεανός.<br />
Αυτό που τρώει την ψυχή μου<br />
είναι πως δεν γνωρίζω το τέλος<br />
της ιστορίας. Της παραγράφου<br />
αυτής. Κάθε καράβι που μπαρκάρει<br />
από εμπόλεμη ζώνη, από μια<br />
ματωμένη, οδυνηρή ιστορία για<br />
την ειρήνη.<br />
Αλλά πριν προλάβω να ολοκληρώσω<br />
τις σκέψεις μου, το λεωφορείο<br />
είχε ήδη προχωρήσει<br />
και εγώ ξέχασα.<br />
Kristin Baker, Τhe Raft Of Perseus<br />
Τόσο μακρινές οι χώρες αυτές.<br />
Άγνωστοι οι άνθρωποι.<br />
Δεν μπορώ όμως να πω πως<br />
κοιμάμαι ήσυχα τα βράδια.<br />
Κάτι με ενοχλεί.<br />
Λέγεται συνείδηση...<br />
Ευαισθησία...<br />
Ανθρωπιά...<br />
Τζέις Βασιλειάδης,<br />
Καλλιτεχνικό Σχολείο<br />
Ηρακλείου<br />
2
M<br />
Αξιότιμοι γονείς,<br />
Σας στέλνω αυτή την<br />
επιστολή, αφού πληροφορήθηκα<br />
για τις ενστάσεις που<br />
εκφράζουν κάποιοι γονείς, στο<br />
να φοιτούν προσφυγόπουλα στα<br />
σχολεία, στο περιβάλλον των δικών<br />
τους παιδιών. Ευαισθητοποιημένη<br />
από αυτή την κατάσταση,<br />
θεωρώ πως η γνώμη μιας μαθήτριας<br />
θα σταθεί χρήσιμη.<br />
Είναι φυσικά, δικαιολογημένη<br />
η ανησυχία των γονιών, μιας που<br />
στηρίζουν με λογικά επιχειρήματα<br />
τις απόψεις τους. Απόψεις<br />
που θέτουν ως πρόβλημα την<br />
διαφορετική θρησκεία, και τον<br />
διαφορετικό τρόπο που έχουν<br />
μάθει να ζουν να πράττουν και<br />
να σκέφτονται τα ξένα παιδιά.<br />
Ακόμη, υπάρχουν κι εκείνοι που<br />
φοβούνται για τις αρρώστιες που<br />
μεταφέρουν τα ανεμβολίαστα<br />
προσφυγόπουλα, καθώς και το<br />
ότι ο χώρος στα ελληνικά σχολεία<br />
είναι ήδη περιορισμένος. Φοβίες<br />
που κατ’ εμε είναι φυσιολογικό<br />
να υπάρχουν. Ίσως όμως υ-<br />
πάρχουν πράγματα που οι γονείς<br />
αυτοί αγνοούν…<br />
Πώς μπορείτε να μιλάτε για ε-<br />
λεύθερη δημόσια και δωρεάν<br />
Stephen Beveridge Carnival, painting<br />
παιδεία, ‘όταν αρνείστε κατηγορηματικά<br />
να ενταχθούν παιδιά<br />
από άλλες χώρες στο ελληνικό<br />
σχολείο? Το κράτος μας έχει ευθύνη<br />
πάνω στους ανθρώπους,<br />
και πρέπει να φροντίσει<br />
για την μόρφωση των<br />
παιδιών, όπως θα φρόντιζε<br />
για το κάθε ελληνόπουλο.<br />
Θα νιώθατε εντάξει αν ξέρατε<br />
πως μερικοί ενήλικες του<br />
μέλλοντος έχουν μείνει α-<br />
ναλφάβητοι εξαιτίας των<br />
δικών σας απόψεων; Θα<br />
νιώθατε εντάξει αν ξέρατε<br />
πως εξαιτίας σας το πρόβλημα<br />
του αναλφαβητισμού<br />
οξύνθηκε, την στιγμή που<br />
όλοι προσπαθούμε για την<br />
καταπολέμησή του;<br />
Αν πάλι το παραπάνω δεν<br />
σας συγκινεί, πρέπει να ξέρετε<br />
πως η συναναστροφή<br />
με τα ξένα παιδιά, θα κάνει τα<br />
παιδιά τα δικά σας να αποκτήσουν<br />
επαφή με νέους πολιτισμούς,<br />
άρα και να μάθουν περισσότερα<br />
πράγματα. Το μυαλό<br />
τους θα ανοίξει με αυτή την συναναστροφή<br />
και εσείς, σαν γονείς<br />
θα έπρεπε να θέλετε και να<br />
προσδοκάτε κάτι τέτοιο. Και αυτό<br />
γιατί, δυστυχώς ή ευτυχώς ,<br />
ζούμε σε ένα πολυπολιτισμικό<br />
περιβάλλον. Είτε το θέλετε είτε<br />
όχι, τα παιδιά σας θα έρχονται σε<br />
επαφή με ανθρώπους από άλλες<br />
χώρες για όλη τους την ζωή. Αν<br />
δεν προσαρμοστούν σε αυτό το<br />
δεδομένο, πως θα είναι ευτυχισμένα<br />
στην κοινωνία μας;<br />
Κλείνοντας, θα ήθελα να πω<br />
πως κατανοώ την θέση των γονιών,<br />
και ας είμαι δεκατεσσάρων.<br />
‘Όμως πρέπει, είναι ανάγκη,<br />
να κρατήσετε το μυαλό σας ανοιχτό<br />
στην κοινωνία του σήμερα,<br />
και ν’ αφήσετε για λίγο το ‘εγώ’<br />
σας στην άκρη. Έτσι τα πράγματα,<br />
θα ήταν ευκολότερα και η<br />
ζωή θα έρρεε πιο ομαλά, για<br />
όλους μας. Εμείς τα νέα παιδιά,<br />
ζούμε με την ελπίδα πως θα<br />
φτιάξουμε τον κόσμο. Εσείς μπορείτε<br />
να μας βοηθήσετε;<br />
Με εκτίμηση,<br />
Μαρία Κουβίδη, γ2,<br />
Καλλιτεχνικό Σχολείο<br />
Ηρακλείου<br />
3
M<br />
Οι αποτυχίες μου είναι οι επιτυχίες μου<br />
“ πανταχοῦ δὲ μνημεῖα κακῶν<br />
τε κἀγαθῶν ἀίδια ξυγκατοικίσαντες»,<br />
Θουκυδίδη Επιτάφιος<br />
κεφ.41<br />
Μτφ. «ιδρύσαμε αιώνια μνημεία<br />
και για τις συμφορές και για<br />
τις νίκες μας»<br />
Τι είναι για μένα επιτυχία:<br />
Ο όρος « επιτυχία » είναι πολύ<br />
σημαντικός για μένα. Επιτυχία για<br />
μένα, είναι αρκετά πράγματα, τα<br />
οποία πιστεύω ότι δε χωράνε όλα<br />
σε μια κόλλα χαρτί. Αλλά από τη<br />
στιγμή που μου δίνεται αυτή η ευκαιρία,<br />
θα καταγράψω μερικά από<br />
αυτά.<br />
Αρχικά, επιτυχία για μένα, η οποία<br />
αφορά στο κοντινό μέλλον, είναι να<br />
περάσω στις πανελλήνιες εξετάσεις<br />
του χρόνου. Είμαι ένα αρκετά επιμελές<br />
άτομο. Είμαι συνεπής στις<br />
υποχρεώσεις μου και προσπαθώ με<br />
το καλύτερο δυνατό τρόπο να αποδίδω<br />
στα μαθήματα και να βρίσκομαι<br />
σε καλό δρόμο, ώστε να πετύχω<br />
αυτόν το στόχο και να βρω ένα ε-<br />
πάγγελμα, το οποίο θα με ικανοποιεί.<br />
Αυτό για μένα είναι πάρα πολύ<br />
σημαντικό, καθώς θα μου προσφέρει<br />
ανακούφιση και τη σκέψη<br />
ότι ανταμείφθηκαν οι κόποι μου.<br />
Εκτός από αυτό, θα μου προσφέρει<br />
μεγάλη χαρά, επειδή θα ασκώ ένα<br />
επάγγελμα με το οποίο θα πορεύομαι<br />
σε όλη μου τη ζωή. Επομένως,<br />
είναι απαραίτητο να μου αρέσει και<br />
να χαίρομαι όταν το ασκώ, γιατί θα<br />
είμαι και πιο αποδοτική σε αυτό.<br />
Επίσης, επιτυχία για μένα, είναι να<br />
καταφέρω να γίνω ανεξάρτητη και<br />
αυτόνομη. Μέχρι τώρα ζω υπό την<br />
επίβλεψη και την προστασία των<br />
γονιών μου. Η αλήθεια είναι ότι<br />
εξαρτιέμαι σε μεγάλο βαθμό από<br />
εκείνους. Το ομολογώ. Πολλές φορές<br />
ζητάω τη βοήθειά τους για αυτονόητα<br />
πράγματα,<br />
τα οποία καλό θα<br />
ήταν να ήμουν σε<br />
θέση να τα κάνω<br />
μόνη μου, καθώς<br />
έχω φτάσει σε μία<br />
ηλικία που μου τα<br />
επιτρέπει ή ακόμα<br />
και μου τα επιβάλλει.<br />
Είναι πολλές οι<br />
φορές που η μαμά<br />
Τουσάι Εμερίλντα, γ εικαστικών,<br />
Καλλιτεχνικό Σχολείο Ηρακλείου,<br />
μου μού λέει: « Έλα τώρα βρε Θεοδώρα,<br />
μπορείς να το κάνεις και μόνη<br />
σου αυτό…». Αμέτρητες…Καιρός<br />
λοιπόν να αλλάξει αυτό και να καταφέρω<br />
σιγά-σιγά να γίνω ανεξάρτητη,<br />
να ικανοποιώ τις ανάγκες μου<br />
μόνη μου, χωρίς την παρέμβαση<br />
των γονιών μου. Αυτό θα είναι μεγάλη<br />
επιτυχία…<br />
Τέλος, άλλος ένας στόχος που θεωρώ<br />
επιτυχία για μένα, είναι να<br />
καταφέρω να μην είμαι τόσο ντροπαλό<br />
άτομο. Η αλήθεια είναι πως<br />
δύσκολα κάνω καινούργιους φίλους.<br />
Δεν παίρνω πρωτοβουλίες για<br />
να γνωρίσω κάποιο άτομο. Πάντα<br />
περιμένω τη στιγμή να με πλησιάσει<br />
κάποιος, ώστε να γνωριστούμε<br />
και να κάνουμε παρέα.<br />
Μακάρι να μου ήταν εύκολο να είμαι<br />
άνετη και να διαλέγω εγώ τους<br />
ανθρώπους που θεωρώ ότι ταιριάζουν<br />
στην προσωπικότητα και στο<br />
χαρακτήρα μου, έστω με την πρώτη<br />
επαφή, τη στιγμή που θα μου « τραβήξουν<br />
» το ενδιαφέρον. Να τα πλησιάσω…Αλλά<br />
για κάποιο λόγο, δεν<br />
ξέρω ούτε εγώ η ίδια το γιατί, δε<br />
μπορώ να το καταφέρω. Ίσως επειδή<br />
φοβάμαι την απόρριψη. Ίσως<br />
φοβάμαι μη διαλέξω πάλι το λάθος<br />
άτομο, γιατί πολλές φιλίες που έχω<br />
κάνει ως τώρα, από το δημοτικό<br />
ακόμα, έχουν αποδειχθεί ανάξιες.<br />
Ήταν άτομα που<br />
πίστευα πως κάνα-<br />
4
M<br />
με καλή παρέα και πως<br />
είχαμε δεθεί αρκετά.<br />
Όμως τελικά αποδεικνυόταν,<br />
μετά από αρκετό<br />
καιρό φιλίας, πως δεν ήταν τα<br />
άτομα που έψαχνα, πως δεν ταιριάζαμε.<br />
Νόμιζα ότι ήταν στο πλευρό<br />
μου, αλλά στην πραγματικότητα<br />
δεν ήταν ποτέ. Με άφηναν μόνη<br />
μου, χωρίς να φταίω σε κάτι και<br />
όταν ζητούσα το λόγο, ποτέ δε μου<br />
τον έλεγαν. Ίσως αυτό να φταίει<br />
τελικά. Έτσι πιστεύω.<br />
Γι’ αυτό αν πετύχω να αποκτήσω<br />
θάρρος, θα νιώσω πολύ καλύτερα.<br />
Δεν είναι τυχαίο που λένε: «<br />
Όποιος ντρέπεται κακά ζει ». Επομένως,<br />
αν καταφέρω να σταματήσω<br />
να είμαι ντροπαλή στη ζωή μου, θα<br />
είναι για μένα μια εξίσου σημαντική<br />
επιτυχία.<br />
Θεοδώρα Πανώρια Β2<br />
Η φράση «στήσαμε παντού μνημεία<br />
αιώνια και στις επιτυχίες<br />
και στις αποτυχίες» σημαίνει<br />
πολλά για μένα. Έχω βάλει αρκετούς<br />
στόχους στη ζωή μου και<br />
προσπαθώ όσο το δυνατόν περισσότερο<br />
μπορώ να τους πετύχω.<br />
Εννοείται πως για να τους<br />
πετύχω πρέπει να προσπαθήσω<br />
σκληρά, ώστε να έχω το επιθυμητό<br />
αποτέλεσμα στο μέλλον το<br />
οποίο θα καθορίσει τη ζωή μου.<br />
Θα κουραστώ, αλλά δεν θα το<br />
βάλω κάτω. Θα πολεμήσω! Εννοείται<br />
ότι σε όλη την πορεία<br />
μέχρι το τέρμα θα συναντήσω<br />
πολλά εμπόδια, θα έχω ίσως<br />
πολλές επιτυχίες αλλά και αποτυχίες.<br />
Δεν θα στήνω μνημεία<br />
μόνο για τις επιτυχίες αλλά και<br />
για τις αποτυχίες, γιατί έτσι<br />
μόνο θα πάω μπροστά, βλέποντας<br />
τις αποτυχίες μου και<br />
τα λάθη μου, μαθαίνοντας<br />
από αυτά. Μόνο έτσι θα βελτιωθώ.<br />
Θεοδώρα Πανώρια Β2<br />
Οι σημαίες συμβολίζουν γεγονότα<br />
που μας συνέβησαν<br />
σημαντικά ή ασήμαντα που<br />
όμως έπαιξαν καθοριστικό<br />
Κούκα Όλσι, α1, Καλλιτεχνικό Σχολείο Ηρακλείου,<br />
ρόλο στη διαμόρφωση της<br />
προσωπικότητάς μας. Σαν το<br />
γιν και το γιανγκ που αποτελούνται<br />
από δύο διαφορετικά χρώματα,<br />
αντίθετα μεταξύ τους, αλλά<br />
που το ένα συμπληρώνει το<br />
άλλο. Έτσι λοιπόν υπάρχουν και<br />
δύο ειδών σημαίες αυτή των ε-<br />
πιτυχιών μας και η άλλη των α-<br />
ποτυχιών μας.<br />
Όταν τελειώσει η εφηβεία, όταν<br />
περάσει, θα μάθουμε να αξιοποιούμε<br />
τις αποτυχίες και τις<br />
επιτυχίες μας. Το να αποτύχεις<br />
σε έναν στόχο που έβαλες σου<br />
δίνει την ορμή να ξαναπροσπαθήσεις<br />
μέχρι που να τα καταφέρεις.<br />
Δεν υπάρχει καλύτερος δάσκαλος<br />
από τα λάθη μας! Οι σημαίες<br />
της επιτυχίας είναι που<br />
μας δίνουν δύναμη να προοδεύσουμε<br />
και ανεβάζουν την αυτοπεποίθηση<br />
και την αυτοεκτίμησή<br />
μας. Ξέρω ότι έχω ακόμα πολλά<br />
πράγματα να μάθω, πολλές ακόμα<br />
εμπειρίες να ζήσω και ότι θα<br />
πλουτίσω το δρόμο της ζωής μου<br />
με πολλές ακόμη σημαίες.<br />
Οι σπουδαίες μας νίκες είναι οι<br />
ήττες μας. Ο καθένας από μας<br />
ξεκινάει από διαφορετική αφετηρία.<br />
Υπάρχουν εύκολα και δύσκολα<br />
σημεία σε ένα μονοπάτι.<br />
Κάνουμε λάθη. Συχνά αποτυγχάνουμε<br />
λόγω ηλικίας ή απειρίας.<br />
Εμείς θα φταίμε αν δεν κοιτάξουμε<br />
ποτέ πίσω σε εκείνο το<br />
σημαιάκι που δηλώνει το λάθος<br />
μας να το διορθώσουμε. Εσύ θα<br />
κοιτάς πίσω;<br />
Τζωρτζίνα Χαλκιαδάκη Β΄2<br />
«Οι αποτυχίες μας είναι ο χάρτης<br />
που θα μας δείχνει τον δρόμο<br />
για να βρούμε το θησαυρό,<br />
δηλαδή τις επιτυχίες μας»<br />
Εύα Μαρνελάκη Β΄2<br />
Καλλιτεχνικό<br />
Σχολείο<br />
Ηρακλείου<br />
5
M<br />
Η γιορτή της Δημοκρατίας!<br />
6<br />
Ένα σχόλιο για τις<br />
επικείμενες εκλογές<br />
«ΟΙ. Α’ λέγοιμ᾽ ἂν ἤδη. νῷν γάρ<br />
ἐστι δεσπότης<br />
ἄγροικος ὀργήν, κυαμοτρώξ,<br />
ἀκράχολος, Δῆμος Πυκνίτης, δύσκολον<br />
γερόντιον ὑπόκωφον.<br />
οὗτος τῇ προτέρᾳ νουμηνίᾳ<br />
ἐπρίατο δοῦλον βυρσοδέψην, Παφλαγόνα<br />
45 πανουργότατον καὶ διαβολώτατόν<br />
τινα. οὗτος καταγνοὺς τοῦ<br />
γέροντος τοὺς τρόπους, ὁ βυρσοπαφλαγών,<br />
ὑποπεσὼν τὸν δεσπότην<br />
ᾔκαλλ᾽, ἐθώπευ᾽, ἐκολάκευ᾽,<br />
ἐξηπάτα<br />
κοσκυλματίοις ἄκροισι, τοιαυτὶ<br />
λέγων·» Αριστοφάνης, Ιππής,<br />
στ.40-49<br />
«Λοιπόν, ακούστε· έχουμε ένα α-<br />
φεντικό με άγαρμπο φυσικό, κουκιών-τραγανιστή,<br />
ζοχαδιάρη, τον<br />
Δήμο τον Πυκνιώτη, γέρο στριμμένο<br />
και μισόκουφο. Που λες ετούτος<br />
την πρωτομηνιά που μας πέρασε<br />
ψώνισε δούλο βυρσοδέψη,<br />
έναν Παφλαγόνα αρχικατεργάρη<br />
και αρχιρουφιάνο. Λοιπόν ο βυρσοπαφλαγόνας<br />
που λέγαμε, αφού<br />
μελέτησε τα χούγια του γέρου,<br />
έγινε χαλί στα πόδια του αφεντικού,<br />
βάλθηκε να τον κανακεύει,<br />
να τον χαϊδολογά, να τον κολακεύει,<br />
να τον σέρνει από τη μύτη με<br />
κάτι λόγια τέτοιας λογής, σαν λιμαδούρες<br />
από σολόδερμα» (Μτφ.<br />
Η. Σπυρόπουλος)<br />
Ο λαϊκισμός δεν είναι κάτι καινούργιο.<br />
Είναι κάτι τόσο πολύ παλιό όσο<br />
η πολιτική κοινωνία. Ο Δήμος, εν<br />
προκειμένω ο αθηναϊκός λαός, εμφανίζεται<br />
στην κωμωδία Ιππής ως<br />
«γέρος στριμμένος και μισόκουφος»<br />
να έχει πάρε δώσε με έναν<br />
πολιτικό, «αρχικατεργάρη και αρχιρουφιάνο».<br />
Συγκεκριμένα ο δεύτερος<br />
«διάβασε» καλά τον Δήμο,<br />
έμαθε τις ιδιαιτερότητές του, τα<br />
«χούγια» του, έπειτα «έγινε χαλί να<br />
τον πατήσει» εκείνος, τον κανάκευσε,<br />
τον χαϊδολόγησε, τον κολάκευσε.<br />
Κι ο Δήμος, αν και δεσπότης στη<br />
δημοκρατία, κατάντησε «να τον<br />
σέρνει από την μύτη» ή σε μετάφραση<br />
του Θρ. Σταύρου «τον τύλιξε».<br />
Κάπως έτσι από αφέντης ο<br />
λαός καταντά δούλος. Όταν στην<br />
ανημποριά του, αμαθής, άβουλος,<br />
χωρίς κρίση, βρίσκονται «Κλέωνες»<br />
να του χαϊδέψουν τα αυτιά, εκχωρεί<br />
εύκολα την ελευθερία του και<br />
καταλήγει «άδειος τενεκές». Τότε<br />
βέβαια θόρυβο κάνει πολύ, αλλά η<br />
κενότητά του δεν καλύπτεται από<br />
τις άναρθρες, ά-λογες κραυγές του.<br />
Δεν είναι καινοφανές ο λαός<br />
να παρασύρεται. Είναι αδιανόητο<br />
όμως στην εποχή της προόδου<br />
και της γνώσης που ζούμε, να μένουμε<br />
αμόρφωτοι και ξέγνοιαστοι<br />
στην πλάνη μας. Είναι η μόνη επανάσταση<br />
που μας δικαιώνει: ο αγώνας<br />
για τη μόρφωση.<br />
Κλείνω με λίγο Μπρεχτ<br />
(είναι θλιβερό να είναι επίκαιροι<br />
ακόμη αυτοί οι ποιητές, μα είναι!):<br />
«Άκουσα πως τίποτα δεν<br />
θέλετε να μάθετε»!<br />
Απ’ αυτό βγάζω το συμπέρασμα<br />
πως είστε εκατομμυριούχοι.<br />
Το μέλλον σας είναι σιγουρεμένο –<br />
το βλέπετε μπροστά σας σ’ άπλετο<br />
φως. Οι γονείς σας το φρόντισαν,<br />
τα πόδια σας να μη σκοντάψουνε<br />
σε πέτρα.<br />
Τίποτα μη μάθεις. Έτσι<br />
όπως είσαι μπορείς να μείνεις. Κι<br />
έτσι και υπάρχουν κι άλλες δυσκολίες,<br />
μιας κι οι καιροί όπως έχω<br />
ακούσει είναι ανασφαλείς, τους<br />
ηγέτες σου έχεις, που σου λένε α-<br />
κριβώς τι έχεις να κάνεις για να πας<br />
καλά. Σου το έχουν υποδείξει εκείνοι<br />
οι οποίοι γνωρίζουν την αλήθεια<br />
και διαθέτουν εγκυρότητα<br />
αιώνια όπως και τις συνταγές εκείνες<br />
που πάντα βοηθούν. Όπου τόσοι<br />
πολλοί για σένα υπάρχουν εσύ<br />
δεν χρειάζεται να κουνήσεις ούτε<br />
το δαχτυλάκι σου. Φυσικά, αν ήταν<br />
αλλιώς, ε, τότε θα έπρεπε να μάθεις!<br />
Μάθαινε και τ’ απλούστερα!<br />
Γι’ αυτούς που ο καιρός<br />
τους ήρθε ποτέ δεν είναι πολύ αργά!<br />
Μάθαινε το αβγ, δε σε φτάνει,<br />
μα συ να το μαθαίνεις! Μη σου κακοφανεί.<br />
Ξεκίνα! Πρέπει όλα να τα<br />
ξέρεις! Εσύ να πάρεις πρέπει την<br />
εξουσία.<br />
Μάθαινε, άνθρωπε στο<br />
άσυλο! Μάθαινε, άνθρωπε στη φυλακή!<br />
Μάθαινε, γυναίκα στην κουζίνα!<br />
Μάθαινε, εξηντάχρονε! Εσύ<br />
να πάρεις πρέπει την εξουσία. Ψάξε<br />
για σχολείο, άστεγε! Προμηθεύσου<br />
γνώση, παγωμένε! Πεινασμένε,<br />
άρπαξε το βιβλίο: είν’ ένα όπλο!<br />
Εσύ να πάρεις πρέπει την εουσία!<br />
Μην ντρέπεσαι να ρωτήσεις, σύντροφε!<br />
(Ευχαριστώ τον κύριο Αποστολάκη<br />
και την κυρία Καλοκύρη<br />
για την έμπνευση)<br />
Μαρίνα Γερολυμάτου,<br />
Φιλόλογος, Καλλιτεχνικό Σχολέιο
M<br />
Magazhn: Άλλη μια διάκριση για το περιοδικό μας.<br />
Στο πλαίσιο της εκδρομής της<br />
Α Λυκείου οι δημοσιογράφοι<br />
του περιοδικού μας είχαν την<br />
ευκαιρία να βρεθούν στα<br />
γραφεία της εφημερίδας των<br />
συντακτών. Οι άνθρωποι της<br />
εφημερίδας μας έδωσαν<br />
συγχαρητήρια για την ποιότητα<br />
του περιοδικού μας, τόσο<br />
για το περιεχόμενο, όσο<br />
και για το αισθητικό αποτέλεσμα.<br />
Μας έκαναν και<br />
άρθρο…<br />
Μύρισε... Κρήτη!<br />
Φρέσκο αεράκι απ' το Ηράκλειο<br />
φύσηξε σήμερα στα<br />
γραφεία της «Εφ.Συν.». Τα<br />
παιδιά της Α' Τάξης του Καλλιτεχνικού<br />
Λυκείου Ηρακλείου<br />
και οι καθηγήτριές τους<br />
μας επισκέφθηκαν για να<br />
γνωριστούμε και να συζητήσουμε.<br />
Η κουβέντα μαζί τους ήταν<br />
παρηγορητικά απολαυστική!<br />
Άλλωστε πρόκειται για μικρούς<br />
συναδέλφους, αφού<br />
εκδίδουν κι αυτά ένα εξαιρετικό<br />
ηλεκτρονικό περιοδικό,<br />
το «Magazην των μαθητών».<br />
Μιλήσαμε για όλα: για την<br />
πολιτική – που τα αφορά αλλά<br />
... τη βαριούνται· για την<br />
αντικειμενικότητα – που ξέρουν<br />
και να την αναζητούν<br />
και να την ορίζουν· για το<br />
φεμινισμό και τα στερεότυπα<br />
– που «παίρνουν<br />
λάθος δρόμο και απειλούν<br />
πια τους ...άνδρες»·<br />
για την αυτοδιαχείριση –<br />
που είναι δύσκολη και<br />
απαιτητική· για την ελευθερία<br />
του λόγου – που<br />
«πρέπει να είναι απόλυτη»·<br />
για τις εφημερίδες –<br />
που πεθαίνουν (;).<br />
Δείξαμε στα παιδιά τον<br />
τρόπο δημιουργίας της<br />
εφημερίδας και πως η<br />
έντυπη αναρτάται στην<br />
ιστοσελίδα μας και εμείς,<br />
αφού με καμάρι δεχτήκαμε<br />
την επιδοκιμασία τους<br />
για τον τίτλο της εφημερίδας<br />
μας που τον βρήκαν<br />
πρωτότυπο και αντιπροσωπευτικό,<br />
τους ζητήσαμε<br />
να κρίνουν το σημερινό<br />
μας φύλλο.<br />
Τους άρεσαν θέματα α-<br />
θλητικά και καλλιτεχνικά<br />
κυρίως . Στην ερώτησή<br />
μας πώς τους φάνηκε η<br />
επίσκεψη, πήραμε την απάντηση:<br />
«Πένα!». Και πολύ χαρήκαμε<br />
είναι η αλήθεια!<br />
Φάλια Οικονόμου<br />
Επιμέλεια:<br />
Νίκη Καραγεώργου<br />
7
M<br />
Αγάπη είναι ...<br />
«οὔτοι συνέχθειν,<br />
ἀλλὰ συμφιλεῖν ἔφυν»,<br />
Αντιγόνη Σοφοκλέους, στ.<br />
523<br />
Δεν συνηθίζω να είμαι εκφραστικό<br />
άτομο και πολλές φορές δεν<br />
δείχνω αυτό που νιώθω. Αλλά<br />
σημασία έχει ότι αισθάνομαι. Για<br />
εμένα το μίσος είναι ένα συναίσθημα<br />
που δύσκολα θα ξυπνήσει<br />
μέσα μου, γιατί το μίσος το<br />
αντιλαμβάνομαι ως ένα δηλητήριο<br />
θανατηφόρο. Ένα δηλητήριο<br />
που οδήγησε εκατομμύρια ανθρώπους<br />
στις πύλες του Κάτω<br />
κόσμου (βλέπε το ολοκαύτωμα<br />
των Εβραίων). Ήταν το μίσος που<br />
οδήγησε σε τέτοια γενοκτονία.<br />
Το μίσος είναι ένα ζιζάνιο το ο-<br />
ποίο σε ένα υπέροχο χωράφι με<br />
μαργαρίτες και λουλούδια, α-<br />
πλώνει τις ρίζες του και καταστρέφει<br />
τα πάντα. Και εμείς γεννηθήκαμε<br />
αγνοί και αθώοι σαν<br />
τα λουλούδια... και το χέρι που<br />
θα το ξεριζώσει το ζιζάνιο αυτό<br />
λέγεται αγάπη.<br />
Αγάπη. Μία λέξη που γεμίζει τα<br />
στόματα των ανθρώπων αλλά<br />
και την ψυχή, γιατί από εκεί πηγάζει.<br />
Αγάπη είναι να δίνεσαι<br />
στον άλλον, να δείχνεις όλες τις<br />
διαστάσεις του «είναι» σου και<br />
εκείνος να τις αποδεχτεί και να<br />
σε αγαπήσει εξίσου. Είναι μία<br />
αγκαλιά θεραπευτική από τον<br />
άνθρωπο που σε έφερε στη ζωή,<br />
τη μητέρα σου. Είναι ένα φιλί το<br />
βράδυ πριν πέσεις για ύπνο από<br />
τον μπαμπά. Ή ακόμη οι τσακωμοί<br />
που κάνεις με τα αδέρφια<br />
σου. Αγάπη είναι να βρεις εκείνον<br />
που όταν ανάψει τη φλόγα<br />
μέσα σου όσο μακριά και να φύγει,<br />
όσες γνωριμίες και αν προσπαθήσεις<br />
εσύ να κάνεις η φλόγα<br />
να παραμένει εκεί.<br />
Αγάπη για μένα είναι τα άτομα<br />
στα οποία διαβάζω αυτό αυτή τη<br />
στιγμή, γιατί, ενώ δεν ξέρω αν<br />
θα παραμείνουμε έτσι, επιλέγω<br />
να μείνω κοντά τους. Αγάπη για<br />
μένα είναι να δίνω χωρίς ανταλλάγματα.<br />
Τελικά η αγάπη σου<br />
ξυπνάει κάτι που δεν ήξερες ότι<br />
έχεις, γιατί γράφοντας αυτά δεν<br />
ήξερα ότι έχω τόση αγάπη μέσα<br />
μου. Εξάλλου, όπως είπε και ο<br />
Bruno Mars «if you ever find<br />
yourself stuck in the middle of<br />
the sea i ll sail the world to find<br />
you...» Αυτό είναι αγάπη και χαίρομαι<br />
που γεννήθηκα για να α-<br />
γαπώ και όχι να μισώ<br />
Ερίνα Ντίσα, Β2<br />
Καλλιτεχνικό Σχολείο Ηρακλείου<br />
Αυτό για μένα σημαίνει ότι το<br />
μίσος είναι η διχόνοια των ανθρώπων<br />
στις δύσκολες στιγμές<br />
και καταστάσεις. Η αγάπη είναι<br />
η αγκαλιά της μαμάς στο παιδί<br />
και αυτό μόνο εκφράζει τη μητρική<br />
στοργή της μαμάς προς το<br />
παιδί. Το μίσος σαν δεύτερο παράδειγμα<br />
είναι συγγενής του ε-<br />
γωισμού, της δολοπλοκίας και<br />
της ψεύτικης φιλίας. Αγάπη είναι<br />
η αληθινή αγάπη μεταξύ δύο<br />
φίλων, δύο συμμαθητών ή περισσοτέρων.<br />
Η φράση αυτή μας<br />
λέει ότι η αγάπη νικάει το μίσος.<br />
Αυτό καταλαβαίνω. Γιατί η αγάπη<br />
είναι σαν μία φλόγα. Όταν<br />
αγαπάς ανάβει και όταν οι δύο ή<br />
τρεις ή τέσσερις μισιούνται, δηλαδή<br />
έχουν μίσος μεταξύ τους η<br />
φλόγα σβήνει.<br />
Ερωφίλη, τάξη Ε΄<br />
Δημοτικό Σχολείο<br />
Κοκκίνη Χάνι<br />
8
M<br />
9<br />
Καλλιτεχνικό Σχολείο Ηρακλείου
ταξιδιάρικα πουλιά φιλοξενία<br />
Επίδαυρος,<br />
Η ¨Τέχνη¨ Της Επιστήμης<br />
Χτισμένη σε απάνεμο γραφικό σημείο η<br />
Επίδαυρος μπορεί να υπερηφανεύεται<br />
τόσο για τη φυσική της ομορφιά, όσο και<br />
γιατί φιλοξενεί στους κόλπους της εδώ και<br />
χιλιάδες χρόνια μνημεία παγκόσμιας πολιτιστικής<br />
κληρονομιάς, όπως το Ασκληπιείο,<br />
το μικρό και το μεγάλο θέατρο της Επιδαύρου<br />
κ.α. Το τελευταίο κτίστηκε από τον<br />
αρχιτέκτονα Πολύκλειτο τον Νεότερο στα<br />
τέλη της κλασικής εποχής, γύρω στο 340<br />
π.Χ., στο πλαίσιο της ανοικοδόμησης του<br />
ιερού του Ασκληπιού και χρησιμοποιήθηκε<br />
τουλάχιστον έως και τον 3ο αιώνα μ.Χ. για<br />
τη διασκέδαση των ασθενών του θεού. Το<br />
διασημότερο αρχαίο θέατρο στον κόσμο,<br />
με χωρητικότητα 13.000 θεατών, είναι το<br />
ωραιότερο και το καλύτερα διατηρημένο<br />
από τα θέατρα της αρχαιότητας, συνδυάζοντας<br />
την κοσμιότητα με την τέλεια ακουστική.<br />
Νικολέτα Χαλκιαδάκη Α2<br />
Mε αφορμή το πρόγραμμα<br />
της Καλλιτεχνικής<br />
Παιδείας, καθώς και τη<br />
δημιουργία του περιοδικού<br />
Magazhn, η Α’ Λυκείου<br />
του Καλλιτεχνικού<br />
Σχολείου Ηρακλείου γράφει<br />
για την επίσκεψη της<br />
στην Επίδαυρο.<br />
Αρχικά ανεβήκαμε τα<br />
πολυάριθμα σκαλοπάτια-καθίσματα ο καθένας από διαφορετική<br />
πλευρά. Η θέα ήταν εντυπωσιακή. Μπορούσαμε από μακριά να διακρίνουμε<br />
το Ασκληπιείο, το μουσείο που βρισκόταν κοντά, την ορχήστρα<br />
και τα υπολείμματα από τη σκηνή και τη θυμέλη μα κι έναν<br />
χνουδάτο σκύλο που φαινόταν τόσο μικροσκοπικός από ψηλά, καθώς<br />
χουζούρευε κάτω από τον ήλιο.<br />
Έπειτα ένας από εμάς πραγματοποίησε το πείραμα με το νόμισμα.<br />
Φροντίσαμε να το ρίξουμε από ψηλά στο κέντρο της ορχήστρας, στη<br />
θυμέλη και πράγματι ο ήχος αν και [αμυδρός] αντηχούσε στα αυτιά<br />
μας, κάθε φορά που επαναλαμβάναμε το πείραμα. Είχαμε ακόμη την<br />
ευκαιρία να καθίσουμε στις θέσεις των επισήμων, εκεί που αιώνες<br />
πριν κάθονταν οι διάσημοι και οι πολίτες από τις ανώτερες κοινωνικές<br />
τάξεις.<br />
Χριστίνα Λαπιδάκη, Α1<br />
Η ΣΥΝΕΙΣΦΟΡΑ ΤΗΣ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ<br />
Το πασίγνωστο θέατρο της Επιδαύρου δεν αποτελεί μονάχα τον τόπο ικανοποίησης της περιέργειας των<br />
επισκεπτών που κουβαλούν νομίσματα στις τσέπες τους για να δοκιμάσουν την ακουστική του, παράλληλα<br />
αποτελεί και ένα από τα σπουδαιότερα μνημεία της τέχνης του θέατρου. Το ημικυκλικό θέατρο έχει<br />
φιλοξενήσει στο πέρασμα του χρόνου εκατοντάδες παραστάσεις δράματος, και μουσικές εκδηλώσεις και<br />
αποτελεί ένα διαχρονικό μνημείο τέχνης. Εκεί τα μεγαλύτερα<br />
συγγραφικά ταλέντα των αρχαίων κωμωδιών<br />
και τραγωδιών ανέβαζαν επί σκηνής τα έργα<br />
τους, γνωστά σε ολόκληρο τον κόσμο έως και σήμερα,<br />
όπως οι Όρνιθες του Αριστοφάνη, η Ελένη του Ευριπίδη,<br />
οι Πέρσες του Αισχύλου κ.α., έργα που εδώ και<br />
χιλιετίες αναβιώνουν ακούραστα δεκάδες σύγχρονοι<br />
σκηνοθέτες και ηθοποιοί και αποτελούν πηγή<br />
έμπνευσης για ανερχόμενους εραστές του Θεάτρου<br />
και του Χορού. Γι’ αυτό καλό θα ήταν εκτός από τα<br />
κέρματα στις τσέπες σας να προμηθευτείτε και κανένα<br />
πρόγραμμα του Φεστιβάλ της Επιδαύρου.<br />
Μιχαέλα Λαπιδάκη Α1<br />
10
ταξιδιάρικα πουλιά<br />
Η εξαίρετη ακουστική για την οποία το Αρχαίο<br />
Θέατρο της Επιδαύρου είναι<br />
διάσημο, οφείλεται στα πέτρινα<br />
εδώλιά του (στα καθίσματα<br />
των θεατών από α-<br />
σβεστόλιθο), καθώς το σχήμα<br />
και η διάταξή τους είναι<br />
ιδανικά για το φιλτράρισμα<br />
των θορύβων χαμηλής συχνότητας.<br />
Ακόμα και ο παραμικρός<br />
ψίθυρος στη Σκηνή<br />
και την Ορχήστρα του θεάτρου<br />
ακούγονται πεντακάθαρα<br />
ακόμα και στις τελευταίες<br />
θέσεις, σε απόσταση<br />
60 μέτρων.<br />
Η ακουστική στο αρχαίο θέατρο<br />
της Επιδαύρου έχει το<br />
αξιοπερίεργο, ότι έτσι όπως ακούγονται καθαρά<br />
τα Ελληνικά εκεί, δεν μπορούν να ακουστούν<br />
άλλες γλώσσες, υπάρχει δηλαδή κάποιου είδους<br />
συντονισμού του ήχου, της Μαθηματικής Ελληνικής<br />
γλώσσας, του χώρου και της ακουστικής, και<br />
αυτό γιατί η Ελληνική γλώσσα είναι μία μουσική<br />
γλώσσα<br />
Μαρία Σαριδάκη Α2<br />
Αυτό που με εντυπωσίασε από το θέατρο της Επιδαύρου<br />
είναι η Φυσική, τα Μαθηματικά και η Γεωμετρία που<br />
κρύβονται πίσω από την κατασκευή του και το πώς συνεργάζονται<br />
αυτές οι επιστήμες για να φέρουν την καλύτερη<br />
οπτική και ήχο στον θεατή. Να μεγιστοποιήσουν<br />
δηλαδή την αισθητική του απόλαυση.<br />
Το αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου έχει εξαιρετική ακουστική<br />
και ο λόγος είναι ότι οι αρχαίοι μελέτησαν πολύ<br />
προτού το χτίσουν. Τα ηχητικά κύματα προσανατολίζονται<br />
και “εγκλωβίζονται" στον χώρο των θεατών (κοίλον),<br />
με αποτέλεσμα την καλύτερη ποιότητα ήχου σε σύγκριση<br />
με άλλα θέατρα της εποχής.<br />
Σημαντικό ρόλο τόσο στην ακουστική, όσο και στην οπτική<br />
και αισθητική του χώρου έχει και η Γεωμετρία. Συγκεκριμένα,<br />
τα καθίσματα έχουν φτιαχτεί κλιμακωτά,<br />
όπως η σκάλα για να μην υπάρχει πρόβλημα όταν στις<br />
μπροστινές θέσεις κάθονται ψηλοί άνθρωποι με αποτέλεσμα<br />
ως θεατές να έχουμε το 100% της εικόνας. Επιβεβαιώνεται<br />
επομένως πως η Επίδαυρος είναι εντυπωσιακά<br />
κτισμένη και μελετημένη για την τότε εποχή.<br />
11<br />
Κασσωτάκης ΑνΤώνης, Α1,<br />
Καλλιτεχνικό Σχολείο Ηρακλείου
ταξιδιάρικα πουλιά φιλοξενία<br />
Όταν οι καθηγητές<br />
βιώνουν τη ματαίωση…<br />
Πανικός στα δωμάτια<br />
ή Όταν λείπει η γάτα…<br />
Το ωραιότερο κομμάτι μιας<br />
σχολικής εκδρομής είναι τελικά τα<br />
δωμάτια. Οι μαθητές φιλοξενούνται<br />
σε τετράστερα ξενοδοχεία<br />
όπου περνούν «ζωή και κότα»...<br />
Οι καθηγητές βιώνουν τη ματαίωση,<br />
καθώς ούτε οι αρχαιότητες,<br />
ούτε οι δράσεις συγκινούν τους<br />
μαθητές τους, αλλά η ελευθερία<br />
που έχουν μέσα στα δωμάτια. Το<br />
τρίπτυχο της επιτυχίας περιορίζεται<br />
στις εξής λέξεις: «φαΐ»,<br />
«παιχνίδια», «συζητήσεις» και<br />
«πλάκες» και φυσικά «απουσία<br />
των καθηγητών». Και αρχίζει ο<br />
χορός...<br />
Εκδρομή : Όταν ήμασταν στο λιμάνι για αναχώρηση νιώθαμε όλοι<br />
ελεύθεροι και είχαμε πολλή χαρά, αλλά μόλις μπήκαμε στο καράβι<br />
και ήμασταν έτοιμοι για να φύγουμε ξενερώσαμε τη ζωή μας, γιατί<br />
ήταν λες και ήμασταν σε σπηλιά!<br />
- Χαμογέλα, Χαμογέλα..<br />
Οι καθηγήτριες<br />
δεν μας αφήναν<br />
να αλλάζουμε δωμάτια<br />
με αποτέλεσμα<br />
να πρέπει να<br />
κάνουμε τον Tom<br />
Cruise στην ταινία<br />
Impossible. Είπαμε<br />
όμως να μην το ρισκάρουμε… Εκτός από αυτό, το ταξίδι μας ήταν<br />
απαίσιο, γιατί το καράβι κουνούσε πάρα πολύ λόγω της κακοκαιρίας<br />
και έτσι πολλά παιδιά πέρασαν τη νύχτα τους αγκαλιά με την λεκάνη<br />
της τουαλέτας.<br />
Πάλι καλά φτάσαμε ζωντανοί στην Αθήνα και αναχωρήσαμε για το<br />
ξενοδοχείο του Ναυπλίου.<br />
Εκεί περάσαμε τζάμι! Στο ξενοδοχείο του Ναυπλίου είχαμε μεγάλα<br />
δωμάτια και μαλακά κρεβάτια. Μα και το ξενοδοχείο της Αθήνας<br />
ήταν υπέροχο διότι είχε ωραία θέα και για τα αγόρια η θέα από τον<br />
πάνω όροφο ήταν ακόμη πιο ωραία, γιατί είχε Ιταλίδες.<br />
- Χώνεψες;<br />
- νομίζω...<br />
- να ξαναπαραγγείλουμε;<br />
Φαΐ<br />
Δεν είναι τίποτα πιο ωραίο από το να ξυπνάς σε<br />
ένα τετράστερο ξενοδοχείο, να πηγαίνεις στην<br />
τραπεζαρία και να τρως ό,τι πρωινό θέλεις. Το<br />
μεσημέρι να τρως τα απίθανα πιάτα του ξενοδοχείου,<br />
μακριά από τα φασολάκια της μαμάς,<br />
και φυσικά όλα αυτά, μαζί με τους φίλους σου.<br />
Το καλύτερο όμως είναι όταν βρίσκεσαι στο δωμάτιο<br />
με τους κολλητούς σου και παραγγέλνετε<br />
από το e-food ό,τι θέλετε. Φυσικά μετά από την<br />
εκδρομή έχουμε πάρει 2 με 3 κιλάκια -εντάξει<br />
μπορεί και παραπάνω- με τόσα που φάγαμε,<br />
αλλά σημασία έχει η διασκέδαση και η δίαιτα<br />
που θα κάνουμε μετά από αυτό...<br />
12
ταξιδιάρικα πουλιά<br />
Οι παραστάσεις ήταν όνειρο... κυριολεκτικά! Ρίξαμε κάτι<br />
ύπνους… Επίσης, μια βραδινή έξοδος ήταν στο Φουγάρο<br />
όπου ήταν πολύ ωραία! Διώξαμε όλους τους πελάτες<br />
από την στιγμή που τραγουδήσαμε. Επιπροσθέτως,<br />
τα μέρη τα οποία επισκεφθήκαμε<br />
ήταν πολύ ωραία!<br />
Θάψαμε και τον μακαρίτη...<br />
Αυτό όμως που μας στεναχώρησε ήταν ότι οι καθηγήτριες<br />
μας νόμιζαν ότι θα είχε κακό καιρό και δεν μας πήγανε<br />
στον Παρθενώνα, αλλά ο καιρός τελικά ήταν μια<br />
χαρά ηλιόλουστος. Το τελευταίο βράδυ στο καράβι ήταν<br />
επίσης χάλια. Οι καθηγήτριες τα είχαν παίξει από την<br />
κούραση. Εμείς ήμασταν έτοιμοι να τις πετάξουμε στην<br />
θάλασσα να τις φάνε τα ψάρια και αυτές μας έστειλαν<br />
για ύπνο από τις 21:30!!!<br />
Παρέες : Το καλό με τις εκδρομές είναι ότι μπορείς να<br />
δεθείς με τους υπόλοιπους συμμαθητές σου και ειδικά<br />
με έναν συμμαθητή μας ο οποίος είναι καινούριος στο<br />
σχολείο. Βγάλαμε πολλές φωτογραφίες και πάρα πολλά<br />
βίντεο. Παρά τις εντάσεις, τους τσακωμούς και τα νεύρα,<br />
κρατήσαμε μόνο τις καλές<br />
στιγμές… Γι’ αυτό τον<br />
λόγο, όπου και να πηγαίναμε<br />
βγάζαμε φωτογραφίες,<br />
γιατί στην ηλικία που βρισκόμαστε<br />
πρέπει να έχουμε<br />
καλές αναμνήσεις…<br />
Παιχνίδια: Το να βρίσκεσαι σε ένα υπέροχο και χλιδάτο ξενοδοχείο, με<br />
την παρέα σου και χωρίς γονείς να σου την λένε για το κάθε τι που κάνεις,<br />
κάτι το οποίο αναλαμβάνουν οι καθηγητές για εκείνο το διάστημα,<br />
είναι κάτι το μαγευτικό! Σε ένα τέτοιο ταξίδι προφανώς δεν λείπουν οι<br />
πλάκες, τα επιτραπέζια, οι συζητήσεις και τα ξενύχτια! Να κάθεσαι αξημέρωτα<br />
με τους κολλητούς σου να παίζεις χαρτιά, τάβλι και παιχνίδια<br />
γνώσεων! Να παίζεις αλήθεια ή θάρρος με τα κορίτσια και να σε κυνηγάνε<br />
έξαλλες οι καθηγητές/καθηγήτριες που τους ενοχλείς με τις φωνές<br />
και τα γέλια! Και προπάντων, το κράξιμο και οι ερωτικές εξομολογήσεις...πέφτουν<br />
σύννεφο!<br />
Ξένια Καραπιδάκη, Στέφανος Κύρογλου, Παναγιώτης Μηναδάκης, Σήφης<br />
Πατρουδάκης, Κωνσταντίνος Μαρκουράκης,<br />
Α Λυκείου Καλλιτεχνικό Σχολείο Ηρακλείου<br />
13
ΓΡΑΦΕΙΝ<br />
ΛΟΓΑ<br />
βρώμα<br />
η ατμόσφαιρα αποπνικτική<br />
ο αέρας στυφός<br />
τα πνευμόνια μου βουλώνουν από τη βρώμα<br />
ασφυκτιώ<br />
το φαΐ άνοστο<br />
νεκρή ύλη πάνω σε πιάτο από πορσελάνη<br />
με πνίγει<br />
το νερό μου πικρό<br />
γεμάτο αλάτι και τοξίνες<br />
από τις λίμνες και θάλασσες που πλύθηκαν<br />
μου καίει τα σωθικά<br />
Βαγγελιώ Βάρδα, Γ1 Λυκείου<br />
Καλλιτεχνικό Σχολείο Ηρακλείου<br />
14
ΓΡΑΦΕΙΝ<br />
ΛΟΓΑ<br />
Βαγγελιώ Βάρδα, Γ1 Λυκείου Καλλιτεχνικό Σχολείο<br />
15
ογοδιάρροι<br />
ΑΛΛΑΞΕ ΤΟ<br />
Αυτό είναι<br />
το ηλιακό μας<br />
σύστημα…<br />
Και αυτή είναι η γη...<br />
Αυτοί είναι οι άνθρωποι…<br />
Και οι ρυπαρές συνήθειες τους<br />
16
ογοδιάρροι<br />
Αυτές είναι οι βρόμικες πόλεις τους…<br />
Αυτή είναι η άχρωμη καθημερινότητα τους<br />
Και κάπως<br />
έτσι αισθάνεται<br />
ο πλανήτης<br />
γη<br />
κουβαλώντας<br />
εμάς<br />
τους ανθρώπους<br />
στην<br />
πλάτη της…<br />
17<br />
Μιχαέλα και<br />
Χριστίνα<br />
Λαπιδάκη<br />
Καλλιτεχνικό<br />
Σχολείο
από-δράσεις<br />
Μουσικό Σχολείο Ηρακλείου<br />
<br />
Η παραπάνω αρχαία φράση, μεταφράζεται<br />
στα νέα ελληνικά ως εξής:<br />
><br />
Την φράση αυτήν την χρησιμοποιεί η Ι-<br />
σμήνη προσπαθώντας να πείσει την Αντιγόνη<br />
να μην θάψει τον αδερφό της, φοβούμενη τις<br />
συνέπειες που μπορούσε αυτή η πράξη να επιφέρει.<br />
Όπως διαπιστώνουμε από τη μετάφραση,<br />
η Ισμήνη θεωρεί ανοησία να προσπαθεί κανείς<br />
να ξεπεράσει τις δυνάμεις και να καταφέρει<br />
κάτι που είναι ακατόρθωτο ή αδιανόητο για<br />
την κοινή γνώμη. Οι απόψεις πάνω σε αυτό το<br />
θέμα είναι σίγουρα πάρα πολλές και διαφέρουν<br />
μεταξύ τους για πολλούς λόγους. Κύριος λόγος<br />
είναι ότι ο καθένας αντιλαμβάνεται διαφορετικά<br />
την υπέρβαση δυνάμεων αφού ο καθένας<br />
έχει τα δικά του προσωπικά όρια. Προσωπικά ,<br />
διαφωνώ με τη φράση αυτή και θα το αιτιολογήσω<br />
μέσα από αυτό το κείμενο.<br />
Αρχικά ας ξεκινήσουμε συμφωνώντας<br />
ότι υπάρχουν δύο είδη ορίων και δυνάμεων.<br />
Υπάρχουν οι προσωπικές δυνάμεις και τα προσωπικά<br />
όρια τα οποία είναι αποκλειστικά για<br />
τον καθένα από εμάς και συχνά ορίζονται από<br />
το περιβάλλον στο οποίο ζούμε ή μεγαλώνουμε<br />
(χωρίς να είναι αυτός ο απόλυτος κανόνας, α-<br />
φού υπάρχουν τα ηθικά όρια, τα λογικά όρια<br />
κτλ). Έπειτα υπάρχουν τα ανθρώπινα όρια που<br />
αφορούν όλους μας και γενικά τους ανθρώπους<br />
ως ένα ενιαίο είδος. Μέσα στην κατηγορία των<br />
ανθρώπινων ορίων και δυνάμεων εντάσσονται<br />
πολλές υποκατηγορίες όπως είναι τα κοινωνικά<br />
, που αφορούν μια συγκεκριμένη κοινωνία,<br />
τα<br />
Antigonick, illustrated by Bianca Stone<br />
θρησκευτικά,<br />
που συνδέονται με τις διάφορες<br />
θρησκείες και το τι εκφράζει η καθεμία,<br />
κτλ. Για λόγους ευκολίας και χρόνου θα α-<br />
σχοληθούμε με τα προσωπικά και ανθρώπινα<br />
(ως σύνολο). Εφόσον στο πλαίσιο του<br />
κειμένου δεν είναι φανερό σε ποια όρια<br />
αναφέρεται η Ισμήνη, εμείς θα θεωρήσουμε<br />
ότι μπορεί να μιλάει και για τα δυο ταυτόχρονα.<br />
1.Προσωπικά όρια και δυνάμεις<br />
Όπως προαναφέρθηκε, ο κάθε ένας<br />
από εμάς έχει τα δικά του προσωπικά όρια<br />
και γνωρίζει αυτός και μόνο αυτός τις δικές<br />
του δυνάμεις. Αυτό σημαίνει ότι μόνο εκεί-<br />
18
από-δράσεις<br />
Μουσικό Σχολείο Ηρακλείου<br />
νος ξέρει τι μπορεί και τι δεν μπορεί να καταφέρει.<br />
Παρ’ ολ’ αυτά, όπως επίσης προαναφέρθηκε,<br />
τα όρια και οι δυνάμεις που αντιστοιχούν<br />
στον καθένα πολύ συχνά ορίζονται από τον κοινωνικό<br />
κύκλο στον οποίο ο καθένας ζει. Έτσι<br />
μπορεί κανείς να νομίζει ότι είναι ικανός για<br />
κάτι μικρό, ενώ να μπορεί<br />
να καταφέρει πολλά περισσότερα.<br />
Ένα πολύ απλό παράδειγμα<br />
στην όχι και τόσο<br />
μακρινή ιστορία είναι οι κοινωνικές ανισότητες<br />
μεταξύ των αντρών και των γυναικών. Οι γυναίκες<br />
θεωρούνταν κατώτερες από τους άντρες σε<br />
πολλά πράγματα όπως επαγγέλματα κτλ. Δεν<br />
είναι λοιπόν περίεργο που σε πολλές περιπτώσεις,<br />
ακόμα και στην σημερινή εποχή, που βλέπουμε<br />
πολλές γυναίκες να εκτοπίζουν τις δυνάμεις<br />
τους ή να αποκρύβουν τις δυνατότητες<br />
τους με δική τους πρωτοβουλία, μόνο και μόνο<br />
επειδή είναι γυναίκες.<br />
Όμως για να επιστρέψουμε στο αρχικό<br />
μας θέμα. Ας λάβουμε υπόψιν το παραπάνω<br />
παράδειγμα και ας αναρωτηθούμε τι ακριβώς<br />
είναι τα προσωπικά όρια. Είναι όρια με τα ο-<br />
ποία γεννιόμαστε ή είναι σύνορα που αποκτάμε<br />
κατά την διάρκεια της ζωής μας; Πότε δεν<br />
μπορούμε να κάνουμε κάτι και πότε δεν μας το<br />
επιτρέπει η κοινωνική αντίληψη και η κοινή<br />
γνώμη; Kατά τη γνώμη μου, πολλά από αυτά<br />
που πολλοί ονομάζουμε προσωπικά όρια δεν<br />
είναι τίποτα παραπάνω από τεχνητές αντιλήψεις<br />
που έχουμε για τον εαυτό μας και τις ο-<br />
ποίες χρησιμοποιούμε ως ασπίδες προστασίας<br />
από την κοινωνία. Και εννοείται πως αυτό συμβαίνει<br />
υποσυνείδητα και όχι με δικιά μας βούληση.<br />
Όμως το να υπερβαίνει κανείς αυτά τα<br />
“όρια” σημαίνει πως έμμεσα σπάει τα οποιαδήποτε<br />
στερεότυπα που τον περιβάλλουν για<br />
την προσωπική του ελευθερία, ευχαρίστηση,<br />
ικανοποίηση κτλ.<br />
Φυσικά σε όλα αυτά υπάρχει και ο αντίλογος.<br />
Όταν κάποιος δεν μπορεί να ζωγραφίσει<br />
το ίδιο περίτεχνα όπως ένας επαγγελματίας<br />
ζωγράφος ή όταν κάποιος δεν είναι πολύ καλός<br />
Antigone Painting by Armand Campi<br />
στη Φυσική ή στα Μαθηματικά, δεν σημαίνει<br />
ότι βάζει από μόνος του αυτά τα όρια, διότι σε<br />
αυτήν την περίπτωση δεν είναι κάτι που μπορεί<br />
να ελέγξει ο ίδιος. Όπως ακριβώς εκφράζεται<br />
και στην φράση<br />
“Όλοι είναι έξυπνοι. Αλλά αν κρίνεις την ικανότητα<br />
του ψαριού να σκαρφαλώσει σε ένα<br />
δέντρο, θα περάσει όλη τη ζωή του νομίζοντας<br />
πως είναι ηλίθιο.” υπάρχει μια τεράστια ποικιλομορφία<br />
στις δεξιότητες του καθενός και αυτό<br />
ισχύει για κάθε ζωντανό οργανισμό στη Γη.<br />
Ας σκεφτούμε λίγο τον παρακάτω ισχυρισμό<br />
:<br />
19
από-δράσεις<br />
Μουσικό Σχολείο Ηρακλείου<br />
“Άλλο έχω τη γνώση<br />
και άλλο έχω την ικανότητα”.<br />
Εκ πρώτης όψεως , φαίνονται δύο έννοιες πολύ<br />
διαφορετικές. Άλλο θεωρία και άλλο πράξη.<br />
Άλλο ξέρω το πυθαγόρειο θεώρημα και άλλο<br />
ξέρω να το χρησιμοποιώ. Και όμως, οι δύο αυτές<br />
έννοιες συνδέονται στενά, αφού μέσα από<br />
την γνώση αποκτάς την ικανότητα. Πως όμως<br />
αυτό συνδέεται με τα προσωπικά όρια; Συνδέεται<br />
με τον εξής τρόπο. Πολύ συχνά λέμε πως<br />
κάποιος δεν μπορεί να κάνει κάτι γιατί δεν έχει<br />
την ικανότητα να το κάνει. Πχ δεν μπορεί να<br />
παίξει πιάνο γιατί δεν ξέρει να παίζει πιάνο. Τότε<br />
μιλάμε για όρια, που πρέπει να ξεπεράσει<br />
για να παίξει πιάνο, ή για έλλειψη γνώσης και<br />
γνωστικούς περιορισμούς; Αφού μπορεί να μάθει<br />
πιάνο και να παίξει. Συνοψίζοντας, όσον α-<br />
φορά τα προσωπικά όρια. Η ζωή μας κατακλύζεται<br />
από όρια που εν τέλει μας ξεχωρίζουν από<br />
τους υπόλοιπους ανθρώπους. Πολλά από αυτά<br />
είναι αμετάβλητα και έχουν να κάνουν με την<br />
προσωπική φύση, βιολογία του καθενός. Έπειτα<br />
υπάρχουν όρια που αποσκοπούν στην ειρηνική<br />
συμβίωση των ανθρώπων, όπως είναι τα όρια<br />
ηθικής (τα οποία είναι τα πιο επικίνδυνα όρια).<br />
Τέλος υπάρχουν τα φαινομενικά όρια που ο καθένας<br />
τοποθετεί μέσα του για πολλούς λόγους<br />
καθώς και τα μεταβλητά που μοιάζουν πιο πολύ<br />
σαν περιορισμοί. Γενικά τα περισσότερα από<br />
αυτά τα όρια μπορούν να ξεπεραστούν άλλα<br />
κακώς και άλλα καλώς. Τέλος πολύ σημαντικό<br />
είναι να μπορούμε να ξεχωρίζουμε μεταξύ τους<br />
τα όρια έτσι ώστε να καταλαβαίνουμε αν αξίζει<br />
να τα περάσουμε ή όχι. Διότι είναι διαφορετικό<br />
να μην σπουδάσεις ιατρική επειδή δεν την καταλαβαίνεις<br />
(ή απλά “δεν το έχεις”) και πολύ<br />
διαφορετικό να μην σπουδάσεις ιατρική, επειδή<br />
οι γονείς σου είναι δημόσιοι υπάλληλοι (για<br />
παράδειγμα).<br />
2. Ανθρώπινα όρια<br />
Η δεύτερη μεγάλη κατηγορία ορίων είναι τα ανθρώπινα,<br />
δηλαδή αυτά που αφορούν το ανθρώπινο<br />
είδος ως ένα ενιαίο σύνολο. Τέτοια είδη<br />
ορίων συναντάμε σε κάθε ζώο, και όχι μόνο,<br />
πάνω στη γη. Για παράδειγμα, δεν μπορούν όλα<br />
τα ζώα να μείνουν για μεγάλο χρονικό διάστημα<br />
κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας γιατί<br />
δεν τους το επιτρέπει η φύση τους. Συμπεραίνουμε<br />
λοιπόν έτσι ότι τα φυσικά όρια<br />
είναι προκαθορισμένα για όλους τους οργανισμούς<br />
και είναι αποτέλεσμα αυτού που αποκαλούμε<br />
φυσική εξέλιξη.<br />
Ας εστιάσουμε την προσοχή μας στον<br />
άνθρωπο. O<br />
Τουσάι Εμερίλντα, γ εικαστικών<br />
Καλλιτεχνικό Σχολείο Ηρακλείου<br />
άνθρωπος είναι<br />
γνωστό πως έχει<br />
αναπτυχθεί τόσο<br />
20
από-δράσεις<br />
Μουσικό Σχολείο Ηρακλείου<br />
ώστε να έχει υψηλή νοημοσύνη, πράγμα που<br />
συνέβαλε και συμβάλει στην εξέλιξη του. Όπως<br />
κάθε ζώο σε αυτόν τον πλανήτη, έτσι και ο<br />
άνθρωπος έχει πάρα πολλές ικανότητες αλλά<br />
υπάρχουν και πάρα πολλά πράγματα που είναι<br />
αδύνατο να τα καταφέρει ή να αντιμετωπίσει<br />
από φυσικού του. Για παράδειγμα, η φύση του<br />
ανθρώπου δεν του επιτρέπει να πετάει και ούτε<br />
να ζει υποθαλάσσια. Αυτά, καθώς και πάρα<br />
πολλά ακόμη παραδείγματα, αποτελούν τα ανθρώπινα<br />
όρια. Εκ πρώτης όψεως, αυτά τα όρια<br />
φαίνονται αμετάβλητα,<br />
όπως και είναι. Το<br />
Ψάρι δεν μπορεί να<br />
ζήσει στη στεριά όπως και ο άνθρωπος δε μπορεί<br />
να ζήσει στο νερό. Όμως η βασική διαφορά<br />
του ανθρώπου από τα ψάρια, είναι ότι ο<br />
άνθρωπος έχει νοημοσύνη. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα<br />
να μπορεί να ξεπεράσει αυτά τα όρια.<br />
Και επειδή φαίνεται πως έχω παρεκκλίνει<br />
από το αρχικό θέμα, ας επιστρέψουμε σε<br />
αυτό. Για να απαντήσουμε στην ερώτηση αν<br />
έχει νόημα να προσπαθούμε να κάνουμε κάτι<br />
που ξεπερνάει τα όρια μας, αρκεί να σκεφτούμε<br />
πού βασίζεται η ιστορία του κόσμου.<br />
Αν κοιτάξουμε από πολύ παλιά, ο<br />
άνθρωπος μέσα από συνεχείς παραβιάσεις των<br />
ορίων, που εμείς αποκαλούμε τεχνολογικές ε-<br />
ξελίξεις, έφτασε στο σήμερα. Οι άνθρωποι δεν<br />
ήταν “φτιαγμένοι” να πετάνε, όμως έχουμε τα<br />
αεροπλάνα και τώρα πλέον το κάνουμε. Δεν<br />
ήταν “φτιαγμένοι” να επιβιώνουν σε μεγάλα<br />
υψόμετρα, όμως σήμερα ο άνθρωπος ζει πέρα<br />
από την ατμόσφαιρα της Γης.<br />
Οπότε τελικά πρέπει να αναρωτηθούμε:<br />
έχει νόημα να μην ξεπερνάμε τα<br />
όρια;<br />
Κουβίδη Μαρία, γ εικαστικών<br />
Καλλιτεχνικό Σχολείο Ηρακλείου<br />
Συνοψίζοντας, τα όρια είτε αφορούν εμένα,<br />
εσένα είτε αφορούν εμάς, υπάρχουν αναπόφευκτα.<br />
Σκοπός είναι να μην τα αφήνουμε να<br />
μας περιορίζουν διότι τότε δεν εξελισσόμαστε<br />
πνευματικά, κοινωνικά, τεχνολογικά κτλ.<br />
Οπότε για να απαντήσω στην αρχική ε-<br />
ρώτηση: Διαφωνώ με την άποψη της Ισμήνης<br />
διότι πιστεύω πως το να ξεπερνάς τα όρια σου<br />
προσφέρονται πολλά περισσότερα από την η-<br />
συχία του να μην ταράζεσαι. Κλείνοντας θα<br />
ήθελα να παραθέσω την φράση του Ουίλιαμ<br />
Σαίξπηρ:<br />
“Ξέρουμε τι είμαστε, αλλά δεν ξέρουμε τι θα<br />
μπορούσαμε να είμαστε.”<br />
(Άμλετ,<br />
λόγια της Οφηλίας)<br />
Μιχάλης Καστανάκης, Β1<br />
Μουσικού Σχολείου Ηρακλείου<br />
21
Η Κωμωδία των Παρεξηγήσεων<br />
από-δράσεις<br />
Τα Υπέρ<br />
Κατά τη διάρκεια της σχολικής εκδρομής της A’<br />
λυκείου παρακολουθήσαμε στο Νέο Θέατρο<br />
«Κατερίνα Βασιλάκου», την «Κωμωδία των Παρεξηγήσεων»<br />
σε σκηνοθεσία της Κατερίνας Ευαγγελάτου,<br />
με πολλούς ταλαντούχους ηθοποιούς, α-<br />
νάμεσά τους και οι γνωστοί, Νίκος Κουρής και<br />
Ορφέας Αυγουστίδης.<br />
Η συγκεκριμένη κωμωδία είναι ένα από τα<br />
πρώτα έργα του Σαίξπηρ και αφορά δύο ζευγάρια<br />
διδύμων (δύο έμποροι και δύο υπηρέτες)<br />
που βρίσκονται στην ίδια πόλη την ίδια στιγμή,<br />
χωρίς όμως ο ένας να γνωρίζει για την ύπαρξη<br />
του άλλου, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται<br />
συνεχώς παρεξηγήσεις που με την σειρά τους<br />
προκαλούν το γέλιο των θεατών.<br />
Τα ηνία πήρε η Κατερίνα Ευαγγελάτου που κατάφερε<br />
να μας μεταφέρει στον φαντασμαγορικό<br />
κόσμο του Σαίξπηρ συνδυάζοντας την αλληγορία<br />
με το αγγλικό χιούμορ, το μπαλέτο με τα ακροβατικά<br />
και το ρεαλιστικό στοιχείο με το υπερρεαλιστικό<br />
και την υπερβολή. Είναι αρκετά ενδιαφέρον<br />
το πώς η σκηνοθέτις προσέγγισε με τρόπο<br />
πρωτοποριακό ένα τόσο συνηθισμένο θέμα, αυτό<br />
των διδύμων, στο θέατρο.<br />
Όσον αφορά τις ερμηνείες, οι ηθοποιοί<br />
έδωσαν ρεσιτάλ τόσο υποκριτικά, όσο και κινησιολογικά,<br />
καθώς έπρεπε να είναι συνεχώς σε<br />
εγρήγορση, έτοιμοι να ακολουθούν κάθε στιγμή,<br />
τη ροή και τον ρυθμό του έργου.<br />
Αξίζει να<br />
σημειωθεί<br />
ότι τα κουστούμια<br />
και<br />
η μουσική<br />
ήταν από τα<br />
πιο συναρπαστικά<br />
στοιχεία της<br />
παράστασης, καθώς οι ενδυμασίες των ηθοποιών<br />
ήταν ειδικά σχεδιασμένες για τις κινήσεις<br />
του κάθε χαρακτήρα, δίνοντάς τους παράλληλα<br />
μια ξεχωριστή όψη, που έφερναν στο μυαλό εικόνες<br />
γεωμετρικών σχημάτων. Η μουσική από<br />
την άλλη, αποδόθηκε με τη χρήση καθημερινών<br />
αντικειμένων όπως σφυρίχτρες ή μπαλόνια που<br />
θύμιζαν καρτούν και τσίρκο και έδεναν κίνηση με<br />
υπερβολή. Αυτό ίσως ήταν και το πιο εντυπωσιακό<br />
μέρος της παράστασης.<br />
Όπως είναι αναμενόμενο η παράσταση<br />
προκάλεσε διαφορετικά συναισθήματα και οι<br />
μαθητές βρέθηκαν σε αντιπαράθεση ως προς το<br />
αν τους άρεσε ή όχι το έργο. Αρκετοί μαθητές<br />
βρήκαν κουραστικό τον ψυχεδελικό ρυθμό στον<br />
οποίο κυμάνθηκε, ενώ κάποιοι άλλοι τη θεώρησαν<br />
βαρετή και άσκοπη. Υπήρχαν βέβαια και κάποιοι<br />
μαθητές που θεώρησαν ότι η παράσταση<br />
ήταν δοσμένη με πρωτοποριακό τρόπο και με<br />
απόλυτο συντονισμό και είδαν έναν πολύ φρέσκο<br />
τρόπο σκηνοθεσίας που έσπαγε το δεδομένο,<br />
ξερό αγγλικό χιούμορ που συνήθως χρησιμοποιεί<br />
ο Σαίξπηρ στις κωμωδίες του.<br />
Ρένια Σεβαστάκη,<br />
Σήφης Πατρουδάκης, Α 2,<br />
Καλλιτεχνικό Σχολείο Ηρακλείου<br />
22
Η Κωμωδία των Παρεξηγήσεων<br />
από-δράσεις<br />
Και τα @%Κατά<br />
Τα έργα του Σαίξπηρ, αν και είναι πάνω από 450<br />
ετών, συνεχίζουν να παίζονται και να προκαλούν<br />
έντονα συναισθήματα επειδή είναι διαχρονικά. Είχα<br />
και εγώ την “τύχη” να δω την Κωμωδία των Παρεξηγήσεων<br />
κατά τη διάρκεια τη εκπαιδευτικής μας<br />
εκδρομής στην Αθήνα, όμως το θέαμα που αντίκρισα<br />
ήταν ΑΠΑΙΣΙΟ....<br />
Πιστέψτε με, έχω δει περίπου τριάντα θεατρικά<br />
έργα και τα περισσότερα ήταν αρκετά καλά και μου<br />
άρεσαν, αλλά αυτό ήταν από τα χειρότερα (!) σε<br />
σημείο τέτοιο που είπα στις καθηγήτριές μου:<br />
“Όποιος βλέπει τέτοια έργα συνέχεια, δεν τη γλιτώνει.<br />
Σίγουρα κάτι θα πάθει.”<br />
Δεν είναι ότι δεν μου αρέσει ο Σαίξπηρ. Αντιθέτως<br />
μάλιστα! Ιδιαίτερα το συγκεκριμένο έργο από όταν<br />
διάβασα την υπόθεση μου άρεσε πάρα πολύ και<br />
ήθελα να το δω, καθώς μου αρέσουν πολύ τα κλασικά<br />
θεατρικά έργα. Αυτό που δεν μου αρέσει καθόλου<br />
είναι οι μοντέρνες διασκευές τους!<br />
Φυσικά, σε μια θεατρική παράσταση ή σε μια ταινία,<br />
το αποτέλεσμα εξαρτάται σημαντικά από τον<br />
σκηνοθέτη και για να γράψω αυτή την κριτική είναι<br />
σημαντικό να κρίνω τη σκηνοθέτιδά της, την Κατερίνα<br />
Ευαγγελάτου.<br />
Σύμφωνα με τη μέχρι τώρα πορεία της είναι μια<br />
πάρα πολύ καλή σκηνοθέτιδα και έχει ταλέντο. Η<br />
παράσταση που είδαμε ναι μεν είχε αρνητικά στοιχεία,<br />
αλλά, όπως και όλα τα έργα, είχε και θετικά<br />
που μου άρεσαν.<br />
Ας ξεκινήσω πρώτα από τα θετικά. Πρέπει να πω<br />
ότι επειδή λατρεύω τον σουρεαλισμό, πάντα<br />
ήθελα να δω ένα σουρεαλιστικό έργο επί σκηνής<br />
και ενώ στην παράσταση που είδαμε το αποτέλεσμα<br />
θα μπορούσε να μην είναι καλό και να μοιάζει<br />
περισσότερο ντανταϊστικό, η Κατερίνα Ευαγγελάτου<br />
πέτυχε αυτό που ήθελε και το αποτέλεσμα<br />
ήταν εντυπωσιακό.<br />
Τα σκηνικά, όπως και τα κοστούμια ήταν κι αυτά<br />
εντυπωσιακά και σου έδιναν την εντύπωση πως οι<br />
ηθοποιοί δεν ήταν άνθρωποι, αλλά και ο τρόπος<br />
που έπαιζαν σου έδινε κι αυτός την αίσθηση ότι<br />
βρισκόσουν σε έναν κόσμο όπου τα πάντα είναι πιο<br />
χαλαρά, όπως στο ασυνείδητο.<br />
Εντυπωσιακή ήταν και η ζωντανή μουσική, και μάλιστα<br />
με<br />
καθημερινά<br />
αντικείμενα<br />
και όχι με<br />
μουσικά<br />
όργανα,<br />
από τους<br />
ηθοποιούς<br />
οι ο-<br />
ποίοι εκείνη<br />
τη στιγμή<br />
δεν έπαιζαν. Πράγμα που έκανε τα πάντα πιο<br />
ρεαλιστικά.<br />
Από την άλλη, αυτά που με έκαναν να πω ότι<br />
όποιος βλέπει συνέχεια τέτοια έργα θα πάθει κάτι,<br />
ήταν κάποιες σκηνές χυδαίες που δεν είχαν κανένα<br />
νόημα και με φρίκαραν. Επίσης ενίοτε, δεν μπορούσα<br />
να καταλάβω τι συνέβαινε στο έργο, για να μη<br />
μιλήσω και για την αλλοπρόσαλλη και παράξενη<br />
συμπεριφορά των ηθοποιών που ήταν ναι μεν ένα<br />
από τα στοιχεία που με ταξίδεψαν σε έναν άλλο<br />
κόσμο, αλλά την ίδια στιγμή με έκαναν να θέλω να<br />
επισκεφθώ ψυχολόγο.<br />
Ίσως ένα επιτυχημένο σουρεαλιστικό έργο να εντυπωσιάζει<br />
και να μας μαγεύει, αλλά ο σουρεαλισμός<br />
στο θέατρο ίσως και να εμποδίσει ένα θεατρικό α-<br />
πό το να γίνει έργο υψηλής τέχνης, γιατί δεν έχει<br />
σχέση με τη ρεαλιστικότητα της πραγματικής ζωής.<br />
Μανώλης Λαπιδάκης, Α1 Καλλιτεχνικό Σχολείο<br />
1. Ο Ντανταϊσμός: καλλιτεχνικό κίνημα αισθητικής<br />
αναρχίας. Ο Ντανταϊσμός χαρακτηρίζεται<br />
από εσκεμμένο παραλογισμό και απόρριψη<br />
των κυρίαρχων ιδανικών της τέχνης.<br />
23
Καλλιτεχνικό Σχολείο Ηρακλείου<br />
από-δράσεις<br />
Παγκόσμιο Πρωτάθλημα<br />
Μαθητικού Μπάσκετ<br />
Φέτος για πρώτη χρονιά το παγκόσμιο<br />
σχολικό πρωτάθλημα μπάσκετ έλαβε χώρα<br />
στο Ηράκλειο. 32 ομάδες (αγοριών και κοριτσιών)<br />
από χώρες από όλο τον κόσμο συνολικά<br />
πήραν μέρος στο πρωτάθλημα και φυσικά<br />
ανάμεσά τους ήταν και η Ελλάδα, η οποία<br />
ήταν ψηλά στην τελική κατάταξη ανάμεσα<br />
στις γυναικείες και στις αντρικές ομάδες. Το<br />
πρωτάθλημα κράτησε 7 μέρες μαζί με την τελετή<br />
έναρξης και τους τελικούς αγώνες. Εγώ<br />
συμμετείχα και σε καλλιτεχνικό δρώμενο στην<br />
τελετή έναρξης αλλά και ως εθελόντρια.<br />
Στο καλλιτεχνικό μέρος εγώ μαζί με<br />
άλλα τέσσερα παιδιά από το σχολείο πήραμε<br />
μέρος στην Μινωική πομπή η οποία ήταν μία<br />
αναπαράσταση των ταυροκαθαψίων της μινωικής<br />
εποχής. Το δρώμενο αποτελούταν από<br />
δύο μέρη: αρχικά όλα τα παιδιά μπαίναμε μέσα<br />
με τελετουργική μουσική και παραστάναμε<br />
την προσφορά αγαθών στους θεούς και<br />
μετά ταλαντούχοι χορευτές έκαναν ένα χορευτικό<br />
με ακροβατικά για τα ταυροκαθάψια,<br />
ήταν ένας πολύ ενδιαφέρον τρόπος να καταλάβουν<br />
πάνω κάτω οι ξένοι τι<br />
έθιμα είχαν οι πρόγονοί μας.<br />
Γενικά ως εμπειρία ήταν πολύ<br />
ωραία αλλά και ταυτόχρονα<br />
πολύ κουραστική.<br />
Οι πρόβες ήταν πολλές<br />
και ατελείωτες αλλά το τελικό<br />
24
Καλλιτεχνικό Σχολείο Ηρακλείου<br />
από-δράσεις<br />
αποτέλεσμα ήταν όπως το περιμέναμε…<br />
φανταστικό!!<br />
Από αυτό το μέρος της διοργάνωσης θα<br />
κρατήσω τόσο την καλή δουλειά όλων των παιδιών<br />
όσο και τα γέλια και τα παιχνίδια στα διαλείμματα.<br />
Η εμπειρία ως εθελόντρια ήταν σίγουρα<br />
αξέχαστη και πολύ διασκεδαστική! Εγώ ήμουν<br />
συνοδός αποστολής, δηλαδή συνόδευα μια<br />
από τις πολλές ομάδες, και πιο συγκεκριμένα<br />
την ομάδα των αγοριών της Ελλάδας, στους<br />
αγώνες αλλά και γενικά σε ότι και να έκανε<br />
ήμουν μαζί της…τι να πρωτοπώ τώρα για τα<br />
παιδιά; Ήταν όλοι πολύ φιλικοί και αστείοι και<br />
επίσης πολύ καλοί παίχτες! Αλλά γενικά επειδή<br />
ήμουν συνέχεια στο ξενοδοχείο τους γνώρισα<br />
κι άλλους εθελοντές, κι άλλα παιδιά από<br />
άλλες ξενόγλωσσες ομάδες και ενώ έπρεπε να<br />
μιλήσουμε στα αγγλικά για να μας καταλάβουν<br />
αυτό δεν μας εμπόδισε να γίνουμε φίλοι και τα<br />
κρατήσουμε επαφές μέχρι και τώρα!<br />
Διασκεδαστικοί ήταν επίσης και οι αγώνες<br />
και μπορώ να παραδεχτώ ότι ήταν πολύ<br />
αστείο να βλέπω τους διαιτητές να φωνάζουν<br />
στους αθλητές γιατί ήταν πίσω στο σκορ ή γιατί<br />
δεν είχαν καλή άμυνα.<br />
Πάντως αυτά που θα μου μείνουν εμένα από<br />
αυτήν την εμπειρία είναι δημιουργικές ώρες<br />
προβών και οι σχέσεις με τα παιδιά που γνώρισα<br />
αυτές τις μέρες!<br />
Χριστίνα Κωστομανωλάκη Α 1<br />
Καλλιτεχνικό<br />
Σχολείο<br />
Ηρακλείου<br />
25
drops of truth within...<br />
We are all here together<br />
having fun<br />
using them to cover this<br />
gap<br />
to feel something that<br />
doesn’t exist<br />
but<br />
when every-body leaves<br />
Ι’ll be left all by myself<br />
again<br />
with all this<br />
as Ι let them use me<br />
cause Ι kind of like this<br />
game<br />
of me feeling things<br />
but then losing everything<br />
to be something that’s<br />
not there<br />
to fill this empty form<br />
that is barely there<br />
but still hope of waking<br />
up one day<br />
a mixture of me and<br />
whatever Ι drunk and<br />
said<br />
just to make them see<br />
me..<br />
to change into something<br />
Ι’m not<br />
just to fill this gap into<br />
my chest<br />
by giving everything Ι<br />
got in me<br />
cause everything else is<br />
fake<br />
and when you live long<br />
enough in this world<br />
to let it affect you,<br />
you begin to see things<br />
you shouldn’t have<br />
seen…<br />
Guilts of regret cover<br />
you every night you go<br />
to bed<br />
and not (have to) become<br />
this person<br />
that’s everyone else<br />
but yourself.<br />
Αργυρώ Κουράτορα<br />
Β’1 Λυκείου<br />
Μουσικό Σχολείο<br />
Ηρακλείου<br />
26
27<br />
Tiger Media Group
BLANCA<br />
Cinema<br />
BLANCA<br />
Η εντεκάχρονη Μπλάνκα προσπαθεί να<br />
επιβιώσει μόνη της στη Μανίλα ζητιανεύοντας<br />
και κλέβοντας τους τουρίστες. Ονειρεύεται να<br />
αγοράσει μια μαμά. Όμως πρέπει να κάνει α-<br />
μέτρητες προσπάθειες για να μαζέψει αρκετά<br />
χρήματα. Η ευκαιρία παρουσιάζεται όταν γνωρίζει<br />
τον Πίτερ, έναν 55χρονο τυφλό μουσικό<br />
του δρόμου, που της μαθαίνει να τραγουδάει.<br />
Όμως ο Πίτερ ανησυχεί για εκείνη και αποφασίζει<br />
να την πάει σε ένα ορφανοτροφείο, πράγμα<br />
που, μόλις το ανακαλύπτει, την κάνει να το<br />
σκάσει και να αντιμετωπίσει ξανά τους κινδύνους<br />
του δρόμου.<br />
Η ταινία Μπλάνκα μπορώ να πω ότι δεν με ενθουσίασε,<br />
αντιθέτως με εντυπωσίασαν συγκεκριμένα<br />
σημεία στην ταινία. Η μικρή Μπλάνκα είναι ένα 10χρονο κορίτσι<br />
φτωχό χωρίς γονείς, χωρίς χρήματα, χωρίς φαγητό, χωρίς ελπίδες. Η<br />
ταινία έχει στενάχωρες σκηνές όπως είναι οι κινήσεις της μικρής που<br />
θεώρησε ότι η μόνη λύση ήταν να κλέψει για να καταφέρει να βγάλει<br />
χρήματα. Η ηρωίδα προσπαθεί να τα βγάλει πέρα με την υπέροχη φωνή<br />
της, χωρίς όμως να τα καταφέρει. Θεωρώ πως ο στόχος της ταινίας ήταν<br />
να περάσω στον κόσμο την πραγματικότητα και να μας δείξει πως τα<br />
περισσότερα παιδιά που βρίσκονται σε αυτή την κατάσταση έχουν ως<br />
μόνη λύση να κλέψουν, όμως δεν πιστεύω πως είναι όλοι έτσι υπάρχουν<br />
παιδιά που προσπαθούν και τα καταφέρνουν. Ο αρχικός στόχος<br />
της μικρής βλάκας ήταν να μαζέψει χρήματα για να αγοράσει μία μητέρα.<br />
Θυμάμαι χαρακτηριστικά την κουβέντα που είπε ¨γιατί οι μεγάλοι<br />
μπορούν να αγοράζουν παιδιά, ενώ τα παιδιά δεν μπορούν να αγοράσουν<br />
μεγάλους ¨. Η γνώμη των συμμαθητών μου για την ταινία, στην<br />
πλειοψηφία, ήταν θετική, διότι ήταν μία ρεαλιστική και άσχημη οπτική<br />
της ζωής και έδειχνε πως ένα μικρό κορίτσι κατάφερε να επιβιώσει σε<br />
ένα κόσμο που ο καθένας κοιτούσε τον εαυτό του και κυρίως σκηνοθετικά<br />
είχε ενδιαφέροντα πλάνα, αλλά παρουσιάζει ορισμένα σεναριακά<br />
κενά<br />
Ελένη Τζιμπιμπάκη, Α2,<br />
Καλλιτεχνικό Σχολείο Ηρακλείου<br />
28
Supa modo<br />
Cinema<br />
Supa modo<br />
Η Jo είναι ένα μικρό<br />
κορίτσι που πάσχει από<br />
μια σπάνια ασθένεια χωρίς θεραπεία. Καθώς δεν της έμενε αρκετός χρόνος<br />
ζωής, η μεγαλύτερη αδελφή της μαζί με την βοήθεια των κατοίκων του χωριού<br />
αποφάσισαν να πραγματοποιήσουν το όνειρο του κοριτσιού και να γίνει...<br />
μια σούπερ ηρωίδα.<br />
Έχοντας στην κατοχή της 43 νίκες και 8 υποψηφιότητες, το Supa Modo πρόκειται<br />
για μια πολύ βραβευμένη ταινία και όχι άδικα. Η αξιόλογη σκηνοθετική<br />
ματιά του Likarion Wainaina, οι εξαιρετικές ερμηνείες των ηθοποιών, καθώς<br />
και το βαθυστόχαστο νόημα της ήταν λίγα από τα πράγματα που με ε-<br />
ντυπωσίασαν σε αυτή την ταινία. Σε αντίθεση με αρκετές ταινίες που προβάλουν<br />
την δυτική νοοτροπία της ζωης, το Supa Modo διέφερε κατά πολύ σε<br />
αυτό δείχνοντας μια πιο ρεαλιστική οπτική της ζωής, σε μια τριτοκοσμική<br />
κοινωνία που τίποτα δεν θεωρείται δεδομένο. Εκτός από τα προφανή μηνύματα<br />
για αλληλοβοήθεια που ήθελε να περάσει, κατά την γνώμη μου, κατάφερε<br />
και κάτι πιο σημαντικό που είναι η ευαισθητοποίηση των θεατών. Η<br />
συγκίνηση που νιώσαμε βλέποντας ένα παιδί να περνάει την παιδική του<br />
ηλικία σε ένα νοσοκομείο,<br />
και μια οικογένεια<br />
που αδυνατούσε<br />
να βοηθήσει την κατάσταση<br />
του παιδιού,<br />
διότι δεν είχε την οικονομική<br />
δυνατότητα.<br />
Παρόλη την πολύ ω-<br />
ραία δομή που είχε<br />
χτίσει ο Wanjeri Gakuru, ο σεναριογράφος της ταινίας, πιστεύω ότι το τέλος<br />
που αποφάσισε να δώσει ήταν αρκετά πρόχειρο, ήταν αναμενόμενο αλλά<br />
εμένα προσωπικά με απογοήτευσε. Αν και πρόκειται για μια ταινία που προορίζεται<br />
για άτομα διαφόρων ηλικιών, πράγμα στο οποίο διαφωνώ διότι<br />
στην προσπάθεια μου να γράψω μια ολοκληρωμένη κριτική και ζητώντας<br />
απόψεις από άτομα που έχουν δει την ταινία, κατάλαβα ότι για να τη σει<br />
κανείς σοβαρά, θα έπρεπε να απευθυνθείτε σε ένα συγκεκριμένο, πιο<br />
ώριμο, ηλικιακό κοινό άνω των 15. Συνοψίζοντας θεωρώ ότι ήταν ένας πολύ<br />
όμορφος τρόπος να περάσει κάνεις την ώρα του και θα σας πρότεινα να την<br />
δείτε.<br />
Ραφαέλα Ρουσάκη, Α2,<br />
Καλλιτεχνικό Σχολείο Ηρακλείου<br />
29
φιλοξενία<br />
- Ακούς kpop;<br />
-Ναι, βασικά ξέρεις τι είναι;<br />
-Όχι, τώρα που το λες, τι είναι ακριβώς; Κορεατική<br />
Ποπ έχω ακούσει.<br />
- Ουσιαστικά η Kpop δεν ειναι ποπ, αλλα οτιδήποτε<br />
άλλο εκτός από αυτό. Θα τα πάρω από την αρχή.<br />
Υπάρχουν πολλές εταιρείες που ασχολούνται με την<br />
παραγωγή μουσικής. Αυτές λοιπόν, παίρνουν<br />
εκπαιδευόμενους από μικρή ηλικία για συγκεκριμένο<br />
χρονικό διάστημα, με δική τους επιλογή. Προφανώς<br />
και τους προορίζουν για τραγουδιστές και χορευτές.<br />
Ξεχωρίζουν τους πιο χαρισματικούς και τους<br />
δημιουργούν έτσι ένα γκρουπ, και από κει ξεκινά η<br />
καριέρα τους. Βέβαια, υπάρχουν και σόλο<br />
τραγουδιστές. Όπως είπα, δεν είναι ποπ, μπορεί<br />
όμως κάποιος να βρει ό,τι είδος μουσικής τον<br />
ενδιαφέρει. Για παράδειγμα, οι Day6 και οι The Rose<br />
είναι καθαρά ροκ συγκροτήματα, πολλά τραγούδια<br />
είναι και κλασσικής μουσικής, όπως το Blue του<br />
Onew από τους SHINee ή το Lie του Jimin από τους<br />
BTS.<br />
Δεν λείπει βέβαια η Ασιατική παραδοσιακή μουσική<br />
με παραδοσιακή όργανα, όπως το Dream in a Dream<br />
του Ten απο τους NCT.<br />
-Μα τι κάνει την kpop τόσο ενδιαφέρουσα;<br />
-Κάθε βίντεο κλιπ είναι ξεχωριστό και μοναδικό<br />
καθώς και κάθε τραγούδι έχει<br />
την δική του χορογραφία. Οι<br />
στίχοι έχουν νόημα. Ακόμα,<br />
τα περισσότερα "MV" , βίντεο<br />
κλιπ δηλαδή, συνδέονται το<br />
ένα με το άλλο και τέλος όλα<br />
μεταξύ τους. Κάθε γκρουπ με<br />
κάθε καινούργιο άλμπουμ<br />
δουλεύει σε διαφορετικό<br />
στυλ και θέμα. Επίσης, όλα τα<br />
γκρουπ χωρίζονται σε τρεις<br />
διαφορετικές υποομάδες,<br />
δηλαδή σε χορευτές,<br />
ΚPop?<br />
τραγουδιστές, ραπερς και visuals,<br />
(όλοι τραγουδούν, χωρίζονται<br />
όμως με βαση τα ταλέντα τους) που<br />
όλοι μαζί συντελούν μια ομάδα τέλεια δομημένη.<br />
Αυτό που το κάνει όμορφο είναι ότι όλα τα μέλη του<br />
γκρουπ συμβάλλουν στην παραγωγή τραγουδιών,<br />
στίχων και χορογραφιών, οπότε ό,τι βλέπουμε είναι<br />
καθαρά αποτέλεσμα ομαδικότητας χωρίς την έντονη<br />
εμπλοκή των<br />
εταιρειών.<br />
-Δηλαδή όλη<br />
τους η ζωή<br />
είναι<br />
αφιερωμένη<br />
στη σκληρή<br />
δουλειά ;<br />
- Φυσικά και δουλεύουν πολύ σκληρά, βρίσκουν<br />
όμως χρόνο να αφιερώσουν στους φανς τους και<br />
μεταξύ τους, διότι πέρα από συνεργάτες είναι όλοι<br />
τους πολύ καλοί φίλοι.<br />
- Ακούγεται πολύ ενδιαφέρον. Μπορείς να μου πεις<br />
κάποια γκρουπ να ακούσω τραγούδια τους;<br />
- Βέβαια! Θα σου πω πρώτα γκρουπ από αγόρια και<br />
μετά από κορίτσια: Αγόρια: NCT ( ολα τα units ), Seventeen,<br />
SHINee , Exo, BTS, Got7, BigBang, iKON, MonstaX,<br />
The Boyz, SF9, Stray Kids, Winner. Κορίτσια: Exid,<br />
Red Velvet, 2NE1, CLC, F(x), Blackpink, Twice,<br />
4Minute, Girls Generation, Gfriend,Apink.<br />
-Παρά πολλά είναι, θες να μου πεις κάποια<br />
τραγούδια που πιστεύεις ότι θα μου αρέσουν;<br />
- Ω, ναι. Αγόρια: Mirotic - TVXQ! Lucifer- SHINee Black<br />
on black-Nct 2018 Blood sweat and tears-BTS Sorry<br />
sorry - Super Junior Getting closer- Seventeen Shoot<br />
me - Day6 Doom Dada - T.O.P Love Shot - Exo Look -<br />
Got7 Pls don't be sad - Highlight Κορίτσια: Bad Boy -<br />
Red Velvet DDD- Exid Crazy- 4Minute Likey- Twice I<br />
am the best - 2NE1 Gashina- Sunmi Hobogoblin- CLC<br />
Starry night - Mamamoo Dally- Hyolin Lil' touch - Oh!<br />
GG Stay-<br />
Blackpink!<br />
Άννα Ζηδιανάκη - Μαριλένα Ιατρού<br />
Β1 Καλλιτεχνικό Σχολείο<br />
30
Αθλητικά<br />
31<br />
Η μεγαλύτερη μάχη<br />
Όνομα: Edson Arantes do Nascimento<br />
Γέννηση: 23 Οκτωβρίου 1940<br />
Χώρα: Βραζιλία<br />
Ο Πελέ είναι γνωστός ως ένας από τους καλύτερους<br />
και διασημότερους παίχτες στον κόσμο. Ο Πελέ έχει<br />
πάρει πολλά τρόπαια με την εθνική ομάδα της χώρας<br />
του και ένα από τα πιο σημαντικά είναι το παγκόσμιο<br />
κύπελλο στη Σουηδία, σκοράροντας μάλιστα έξι φορές.<br />
Με την εθνική Βραζιλίας αγωνίστηκε 92 φορές<br />
σκόραρε τις 77 έχοντας 68 νίκες 14 ισοπαλίες και 11<br />
ήττες. Παίζοντας μαζί Πελέ και Γκαρίντσα, η Βραζιλία<br />
δεν γνώρισε ποτέ την ήττα. Ο Πελέ στα 15 του το<br />
1956 έκανε το ντεμπούτο του με τη Σάντος του Σάο<br />
Πάολο σε φιλικό αγώνα με της Κορίνθιας σκοράροντας<br />
μια φορά. Δύο τίτλοι πρώτου σκόρερ με την Σάντος<br />
με 36 και 53 γκολ αντίστοιχα, συμπλήρωσαν τις<br />
δύο επόμενες χρονιές Ο Πελέ αποφάσισε να παίξει<br />
με σκληρή πειθαρχεία στο αγωνιστικό σύστημα της<br />
ομάδας του χωρίς παρεκκλίσεις. Ο Πελέ ήταν ένας<br />
από τους καλύτερους επιθετικούς στο αγωνιστικό<br />
χώρο του γηπέδου, ωστόσο σε μεγάλο βαθμό αυτό<br />
που τον ένοιαζε ήταν τα λεφτά.<br />
Ονομα: Diego Armando Maradona Γ<br />
έννηση: 30 Οκτωβρίου 1960<br />
Καταγωγη: Αργεντινή<br />
Ο Ντιέγκο Μαραντόνα έγινε ο πρώτος παίχτης του<br />
ποδοσφαίρου που έσπασε το φράγμα της ακριβότερης<br />
μεταγραφής. Έπαιξε για τη Μπαρτσελόνα για<br />
5.000.000 λίρες, ξάφνιασε όμως όλο τον πλανήτη<br />
όταν αποφάσισε να αγωνιστεί για τη μικρή επαρχιακή<br />
ομάδα της Νάπολι για 6.900.000 λίρες. Τα πιο<br />
ένδοξα ποδοσφαιρικά του χρόνια τα πέρασε στην<br />
Νάπολι και στην Μπαρτσελόνα όπου κέρδισε πολλά<br />
βραβεία και τίτλους στην καριέρα του. Με την εθνική<br />
Αργεντινής σκόραρε 34 γκολ σε 91 εμφανίσεις και<br />
κατέκτησε το παγκόσμιο κύπελο του 1986 στο Μεξικό,<br />
όπου στο ίδιο παιχν΄΄ιδι κατά της Αγγλίας πέτυχε<br />
το γκολ που έμεινε γνωστό ως «το γκολ με το χέρι του<br />
Θεού» αλλά και «το γκολ του αιώνα» καθώς θεωρείται,<br />
ίσως, το ω-<br />
ραιότερο γκολ<br />
του 20ου αιώνα.<br />
Όμως, όπως<br />
πολλοί γνωρίζουν<br />
ο Μαραντόνα<br />
κατηγορήθηκε<br />
ότι<br />
έπαιρνε ουσίες<br />
για να<br />
τρέχει πιο<br />
γρήγορα και<br />
από τις εξετάσεις<br />
που<br />
έκανε όλοι οι<br />
ομάδα ήταν<br />
ο μόνος που<br />
φάνηκε ότι<br />
έπαιρνε<br />
αναβολικά<br />
και του<br />
δημιούργησε<br />
προβλήματα<br />
και ήταν<br />
εκτός για 6<br />
μήνες.<br />
Πρόκειται για την ημέρα που άλλαξαν τα πάντα που<br />
πλέον δεν μπορούσε να λέει ψέματα σε όλο τον πλανήτη,<br />
που κάνεις πια δεν μπορούσε να μην αποδεχθεί<br />
την τραγική αλήθεια. Ο καλύτερος παίκτης του κόσμου<br />
ήταν εθισμένος στα ναρκωτικά. Κατά την γνώμη<br />
μας, ο Μαραντόνα ήταν καλύτερος από τον Πελέ γιατί<br />
ο Μαραντόνα έβλεπε το ποδόσφαιρο πιο συναισθηματικά<br />
, αντίθετα από τον Πελέ που τον ενδιέφερε<br />
μόνο το χρήμα. Ο Μαραντόνα ενδιαφερόταν για<br />
το πνευματικό ποδόσφαιρο, δεν τον ένοιαζαν τόσο<br />
πολύ τα λεφτά και αυτό στον κόσμο άρεσε περισσότερο.<br />
Ο Πελέ ήταν ποιο ομαδικός με την ομάδα του,<br />
ενώ ο Μαραντόνα έπαιζε ποιο πολύ μόνος και για<br />
αυτό είχε περισσότερα γκολ.<br />
Δημήτρης Ράντεφ, Χρήστος Περχιέφα, Μάρκο Πισάνο<br />
Α2 Καλλιτεχνικό Σχολείο Ηρακλείου
ῆ<br />
Των μαθητών<br />
13ο τεύχος Ιανουαρίου <strong>2019</strong><br />
Επιμέλεια, Συντονισμός εκδόσεων:<br />
Υπεύθυνοι Καθηγητές:<br />
Καλλιτεχνικό Σχολείο Ηρακλείου<br />
Γιάννα Μπορμπουδάκη, Μαρίνα Γερολυμάτου,<br />
Πέπη Λυκάκη, Εύα Αλατσάκη<br />
Μουσικό Σχολείο Ηρακλείου<br />
Ειρήνη Παραδεισανού<br />
Εξώφυλλο : Βασιλική Κυπράκη β εικαστικών<br />
Καλλιτεχνικό Σχολείο Ηρακλείου<br />
- Ευχαριστούμε τους υπευθύνους καθηγητές των εικαστικών εργαστηρίων και τους<br />
μαθητές του Καλλιτεχνικού Σχολείου για τα έργα που ντύνουν τα άρθρα μας.<br />
Εργαστήρι Θάνου Βιδάκη, Μαρίνου Νεκτάριου, Ελένης Ρουμελιωτάκη,<br />
Υβόνας Παούλεβιτς και Μανώλη Σαριδάκη<br />
Ευχαριστούμε θερμά όλους όσοι βοήθησαν και εργάστηκαν για την έκδοση των<br />
τευχών του περιοδικού μας.<br />
32
Change language