24 тамыз, 2019 жыл №96 (15416)
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
8 Жас times<br />
<strong>24</strong> <strong>тамыз</strong>, сенбі, <strong>2019</strong> <strong>жыл</strong> САРЫАРҚА САМАЛЫ<br />
Тамұқ жыры<br />
немесе ақиқатты іздеу<br />
О, мүмкін сәл ілгері <strong>жыл</strong> санаудан,<br />
Аппақ тәні кебінмен тұмшаланған.<br />
Маңайынан таппай бір мұң шағар жан;<br />
Маңдайынан тұнық тер тамшылатып,<br />
Байыздамай басына тамшы бақыт,<br />
Зұлымдықтың жүрегін қансыратып,<br />
Елесім кезген шығар ен даланы...<br />
Ғасыр сонда құсадан қанжілік боп,<br />
Әңгелек басым кетті ақыр әңгүдік боп,<br />
Ал кім келді өмірге мәңгілік боп?<br />
Тағдырымның жазуы одан бөлек,<br />
Тумай қалсам ғаламға обал демек!!!<br />
Осыны жаратсам ба, жоқ әлде... - деп,<br />
Тәңір мүмкін сан ойға шомған шығар...<br />
Содан бері жер шары сан айналып,<br />
Құлқынының құзырын шарайна ғып,<br />
Құмға сіңіп жоқ болды талай халық.<br />
Көштен қалмай кеткенмін мен де жоқ боп;<br />
Тасқа айналған ғаламда пенде көп деп,<br />
Тас мүсінім көнді ақыр көрге де ептеп,<br />
Аян берер бұл жайлы бейіштен кім?...<br />
Ғайып болдым мен солай тамұқты аңсап,<br />
Жарығынан әлемнің жалыққан сәт,<br />
Алмау үшін жарық үй, көлік, мансап:<br />
-Ең жайлы орын - жер асты деп естідім<br />
Сездім тағы бұл сөзге сенбес бұрын,<br />
Өлімнің де ақиқат еместігін.<br />
Паруадігер бұл неткен сорлы уайым?<br />
Енді қайдан табылар соңғы тұрақ,<br />
Ең бір ұлы әуенді жел жұтып ап,<br />
Мен шығарып салғанмен, ол күтіп ап,<br />
Тағдыр дейтін ажалсыз бойжеткенді,<br />
Кебінсіздер лыпасыз көмбек болды.<br />
Қараңғылық басады жер-көкті енді.<br />
Деген ұран келмейді, ә, аспан жақтан?<br />
Соңғы есікті ашпадым, ашпаймын мен,<br />
Жанға <strong>жыл</strong>у табам деп тастай гүлден,<br />
Ажалды да мен едім жасқай білген.<br />
Құдайға құл болмасаң, басқа мән көп,<br />
Маңдайыңнан сүйгенше жас балаң кеп...<br />
Ақиқат ол - соңғы есік, ашпадым мен,<br />
Ең бір ұлы қасірет басталар деп.<br />
Сауабыңды көп<br />
алғаным - зор күнәм<br />
Кейде жұрттың ең дарақы күлкісі,<br />
Менің тәтті мұңдарымды сорлайды.<br />
Сенің ғана жанарыңда кілкісін,<br />
Мен шарапқа қосып ішкен шер-қайғы.<br />
Қара аспаным пысқырмайды қайғыға еш,<br />
Сауабыңды көп алғаным - зор күнәм…<br />
Екеумізді адастырған айлы кеш<br />
Және бізді табыстырған жол бұраң.<br />
Көз жасыңа ғашық едім мен сенің,<br />
Күпір ойды сен де өлерше сүйіп пе ең?<br />
Мен сүюді сағынышпен өлшедім,<br />
Ал сағыныш бар сәтімнен биіктеу.<br />
Тағдыр маған көне қоймас, көнсе егер,<br />
Мен өлеңнен бақыт жасап алар-ем.<br />
Сұлулықтың жоқтығынан өлсе өлер,<br />
Жанарыңа тоғытылған бар әлем.<br />
Пенделіктің құзырымен қонған бақ,<br />
Ібілістің шаттығынан несі кем?<br />
Сенде мендей мұңая алсаң, мен бейбақ<br />
Тәңір кешпес күнәңді де кешірем.<br />
Нұрбек Кеңесбайұлы 1991 <strong>жыл</strong>ы 17 наурыз күні Қытайдың Іле<br />
аймағында туған. 2014 <strong>жыл</strong>дан 2018 <strong>жыл</strong>ға дейін Түркістандағы<br />
Қожа Ахмет Яссауи атындағы Халықаралық қазақ-түрік<br />
университетінде журналистика мамандығы бойынша білім<br />
алған. Қазақ-қытай тілі бойынша аудармашы. Қазір Павлодар<br />
облысы, Успен ауданы «Аймақ ажары» газетінің шығарушы<br />
редакторы, журналист.<br />
Бақытты болып көріну<br />
үшін жүрмін мен<br />
Бір күнім ащы мәнісі қашқан бір күннен,<br />
Жайқалып барып қуарған сен де<br />
бір гүл ме ең?<br />
Жұрт "жалғыз екен" демеуі үшін екеу боп,<br />
Бақытты болып көріну үшін жүрмін мен.<br />
Гүл ең ғой әттең, қара тас болдың,<br />
шер кеудең,<br />
Жаныңда жүрсем жаныңды мүмкін<br />
емдер ме ем.<br />
Өзектің отын өртердей мұңға батырсаң,<br />
Мен соны барлық шаттығымменен<br />
тең көрмен.<br />
Махаббат маған, саған да бәлкім жұмбақтау,<br />
Сағыну, сүю, жолықпау мүмкін тіл қатпау.<br />
Отірік күліп ойқастап жүрген бұл күннен,<br />
Сен үшін азап арқалағаным қымбаттау.<br />
Беймаза күйге беріліп бір сәт кешкенде ой ,<br />
Қажытқан тағдыр, күніңді күйбең<br />
жек көрмей ...<br />
Мән іздеп жүріп мәз қылам сені дегенше ,<br />
Сендегі мұңды бөлісіп алып, шексем ғой.<br />
Онсыз да талай бокалдар толы мұң ішкем,<br />
Тәрк етсе шаттық, мүжілмейді екен<br />
кім іштен?<br />
Қап-қара түнек басса да мынау әлемді,<br />
Сен ғана күліп, күндей болуға тиісті ең,<br />
Бақытты болып көрінуге енді тырыс сен...<br />
ЖАСТАР ЖЫРЛАЙДЫ<br />
Мен сүюді<br />
сағынышпен<br />
өлшедім<br />
Ұлыма хат<br />
Іңгәлап бір күн дара бөтен үн,<br />
Белгілі болды балам екенің.<br />
Балалығыммен қоштастырдыңдар,<br />
Жабылып жүріп анаң екеуің.<br />
Анаң да сенің тым балауса еді,<br />
Менде бір тынбай<br />
жұлмалаушы едім...<br />
Қызғалдақ күнін көп аңсағанмен,<br />
Тағдырға мойып, тыңдады, ә, сені?<br />
Тәп-тәтті үніңе құлақ түргенбіз,<br />
Тек қуаныштан <strong>жыл</strong>ап-күлгенбіз...<br />
Өмірге сен кеп, ата-ана болып,<br />
Есейіп кеттік бір-ақ күнде біз.<br />
Болмаса дейміз көрмегің бұрыс,<br />
Қона берсе екен<br />
жөргегіңде ырыс!<br />
Әжең аузынан түстің дегенге,<br />
Ержеткеніңше сенгенің дұрыс.<br />
Соныңа жүрсін күліп анашың,<br />
Әкеңнің талай жыры боласың.<br />
Аһ..дегенде ауыздан түспегеніңді,<br />
Мендей болғанда біліп аласың.<br />
Онсыз да бөтен бөктері жаттың,<br />
Өзекке бүгін тепкені қатты...<br />
Тілерім атаң бірі болмасын,<br />
Немересіне өкпелі қарттың.<br />
Молайған шақ бұл дана күмәні,<br />
(Ол үшін мүмкін бала кінәлі...).<br />
Түн жұтқан талай<br />
сұмдықтың бәрін,<br />
Үйретеді өзі-ақ заманың әлі.<br />
Ал сені Құдай бергесін маған,<br />
Шүкір етем де көл-көсір болам.<br />
Әкеңнің кейбір кешпес күнәсін,<br />
Құдайдан кейін сен кешір, балам...<br />
ТЕМІРҚАЗЫҚ<br />
«Жас times»-тың<br />
жауапты<br />
шығарушысы -<br />
Қарлығаш<br />
ХАШЫМҚЫЗЫ<br />
Тел: 8(7182)-66-15-32<br />
Басы<br />
таудай еді...<br />
Биыл «Жастар <strong>жыл</strong>ы» деп<br />
жарияланған түста бөркін<br />
аспанға атып қуанбаған жан<br />
қалмаған шығар. «Ел ертеңі -<br />
жастардың қолында», «Оларға<br />
жағдай жасау керек», «Баспанасыз<br />
талай жастың өз отауы<br />
болатын болды-ау» деген<br />
тәрізді неше түрлі болжаулар<br />
мен пікірлерден құлақтың<br />
құрышы қанды. Міне, содан<br />
бері зулап 8 ай өтті. Кім неге<br />
жетті? «Жастар <strong>жыл</strong>ы» не<br />
берді? Саралап көрелікші...<br />
Жуырда ел ағаларының басы қосылған<br />
үлкен жиынға тап болдым. Өзара ұлттық<br />
мәселелерді сөз етіп, емен-жарқын тұрған<br />
ағалардың ойын «Достық үйіне» кіріп<br />
келген, шашы көк пен қызылға боялған<br />
бір топ қыз-жігіт бұзды. Түрлеріне қарасаң,<br />
қазақтың қаракөздері. Бірақ «қазақ баласы»<br />
деген сөзді оларға қимайсың. Кенет бір<br />
ағамыз жұлып алғандай:<br />
- Көрдіңдер ме, «Жастар <strong>жыл</strong>ында»<br />
қазақ жастарының жеткен жетістігі, ұлттық<br />
мәдениетіміздің шарықтау шегіне жеткен<br />
жері осы. «Ел болам десең, бесігіңді<br />
түзе» деген еді. Бұлар бесіктің не екенін<br />
біле ме? - деп кейіді.<br />
Ел сыйлаған ағамыздың сөзін қасындағылар<br />
да құптап ала жөнелді. Сол<br />
кезде еріксіз ойыма «Жастар <strong>жыл</strong>ы» кімге<br />
не берді? Неге қол жеткізіп жатырмыз?<br />
деген сауалдар орала берді.<br />
Неше <strong>жыл</strong>дан бері өңірдегі жастар<br />
тақырыбын қаламыма арқау етіп жүргеннен<br />
кейін, бұл салада атқарылып жатқан<br />
істерге қанықпын. Ондағы мамандардың<br />
мәдениетіне де! Біздің өңірден жалынды<br />
жастар көптеп шықты. Олар оқу мен<br />
білімде, спорт пен мәдениетте, ғылым<br />
саласында жетеді. Бірақ солардың ерен<br />
еңбегін, үлкендердің есінен шығарып,<br />
өздеріне назар аудартып жүрген «қызыл,<br />
жасыл, көк бастылардың» арзан тірлігінің<br />
жеңіп кетіп жүргені өкінішті.<br />
Енді ағамызды күрсіндіріп, ойға жетелеген<br />
дүниелерге жауап іздеп көрелікші.<br />
«Жастар <strong>жыл</strong>ында кім неге жетті?». Ешкім<br />
ештеңеге жетпеді десек, түк көрмес<br />
болармыз. Бірақ баяғы жартастың сол<br />
жартас екені бәрімізге аян. Аймақта<br />
облыстың атын ғана емес, әлемге Қазақ<br />
елін танытып жүрген жерлес жастарымыз<br />
бар. Бірақ олар елде тұрақтап қалуды<br />
жөн санамайды. Неге? Мүмкіндіктің<br />
жоқтығынан, әлеуметтік әлсіздіктен. Оны<br />
қойып, ауылға түрлі бағдарламалармен<br />
кеткен жастар кері қалаға қашып жатыр.<br />
Ал бұны назарға алып, жастардың<br />
мәселесін мінберден көтеріп жүрген<br />
облыстық жастар ісіне жауапты басқарма<br />
басшысын немесе жастар бастамаларын<br />
дамыту орталығының жетекшісін көрмедік.<br />
Қашан көрсең, флешмоб билегендердің<br />
суреті мен түрлі жиындардың сметасын<br />
көтеріп жүргендері.<br />
Жыл басында осы салаға жауапты<br />
басқарма басшысы аты дардай «тамаша»<br />
жобаларды атқаратынын айтып мақтанған-ды.<br />
Қайдам, әзірге мақтаған қыздың тойдағы<br />
қылығын көріп отырмыз. Себебі «баспаналы<br />
болдым» деп қуанған жастар аз,<br />
екі қолға бір күрек таппай жүргендер әлі<br />
де жетерлік, табақтай дипломын сандық<br />
түбіне сақтап қойып, түрлі жерлерде<br />
қара жұмыс істеп жүргендер тіптен<br />
көп. Не керек, аты дардай болғанымен,<br />
игілігін көре алмаған «Жастар <strong>жыл</strong>ының»<br />
аяқталуына да 4 ай ғана ғалды. 8 айда<br />
түйіні шешілмеген дүниеден енді бірдеңе<br />
күтудің өзі күлкілі тәрізді.<br />
Сіз не күтіп едіңіз бұл <strong>жыл</strong>дан? Ой<br />
қосыңыз, оқырман!
Change language