ALBERTO MORAVIA-KOSMA E BANDITET

- 45 -
Albina shpërthente nё tё shara duke ngulur këmbët dhe duke
refuzuar të ecte dhe atëherë roja qё mbante çantën, si e fuste sendin
nën sqetull, me shtytje të forta e shtrëngonin të vazhdonte ecjen.
Albina bërtiste, si u afrua, dëgjoi që ajo luste rojën që ta lёshonte,
në se e lëshonte, ajo do të ecte midis tyre pa hedhur shqelma. Por
roja që, siç duket nuk besonte, nuk e braktiste pritën. Pa u ngutur,
Kosma iu afrua rojave dhe kur qe afër tha që çanta ishte e tija dhe
se duhej të kishin gjetur edhe një portofol dhe një zinxhir prej
floriri. Në portofol, veç kësaj, duhej të ishte karta e identitetit.
Rojat u ndalën të habitura, Albina shtirej sikur shihte gjetiu. Pastaj
roja qё kishte portofolin e nxori atё nga xhepi, e pyeti Kosman për
emrin dhe shkoi tё kontrollonte në teser. Kosma priste me çiltërsi
që rojat t'i kthenin çdo gjë. Përkundrazi ata e urdhëruan që të vihej
në dispozicion të tyre dhe të vinte me ta gjer në fshatin më të afërt:
atje gjendej i madhi i rrjetit, rojat e tjera dhe komandanti me të
cilin ai do të kishte mundur të shpjegohej. Ai e mbylli fjalёn duke
e pyetur Kosman nëse e njihte Albinën.- Patjetër, - tha Kosma; por
pastaj heshti menjëherë i hutuar, sepse i vinte turp të thoshte se
ç'lloj marrëdhëniesh kishin pasur bashkё. U kujtua nga ana tjetër
që s’ndjente mё asnjë lloj mërie kundër gruas; madje duke e parë
kaq të vogël dhe tё shpupurishur midis dy rojave, i ngjalli shumë
dhembshuri. Por Albina që shikonte mënjanë, befas u kthye dhe iu
turr me ashpërsi duke e pyetur përse vallë nuk vazhdonte dhe nuk
thoshte si e kishte njohur. Të dy rojat ishin çuditur dhe shikonin
me dashakeqёsi Kosman. - Pse s’ua thua ? - filloi ajo të bërtiste me
zërin e saj të ngjirur,- jo më shumë se një orë më parë ne kemi bërë
dashuri bashkë…ja si më ka njohur…të poshtër… të poshtër…të
poshtër …- dhe pushoi e stërlodhur. Pas këtyre sharjeve, Kosman e
pushtoi një turp djegës. Sigurisht gruaja ishte një hajdute e
pandreqshme; por ajo i ishte dhёnё atij; dhe ai,kur e pa përsëri nuk
diti të bënte tjetër veçse t'i turrej çantës së vet. Befas e pushtoi një
dëshirë e madhe që të shlyhej, ta hiqte nga ankthi në të cilin
ndodhej; dhe aty për aty, si me një lloj përndritjeje e kuptoi shpejt
se si do të bënte. Kishte dalluar që hajdutja, kish të ngjarë qё të
mos i kallëzonte shokët, nuk kishte bërë fjalë fare për Atamanin
45