Czy leci z nami królik - Alaska

More documents

Recommendations

Info

Wyjechaliśmy zatem bez wózka, pieluch,ba – nawet bez nocnika, za to jak zawszez nosidłem, sporą paczką ubrań ciepłych,przeciwdeszczowych i wiatroodpornych,z dobrze wyposażoną na każdą ewentualnośćapteczką, której zawartość mogłabynam się przydać w razie złej pogody.Wyzwaniem, poza obsługą kampera, miałabyć konfrontacja z niedźwiedziami naAlasce i z muzeami w Seattle. Jeżeli chodzio kampera, to na miejscu okazało się,że nie taki wilk straszny, jak go malują. Poobejrzeniu filmu instruktażowego w wypożyczalni,z której braliśmy naszego kampera,wiedzieliśmy już prawie wszystko o jegoobsłudze. Reszta miała wyjść w drodze.Byliśmy podekscytowani i dumni. Naszkamper wydawał nam się taki duży i dobrzewyposażony. I – mimo że był najmniejszyŻycie w domku na kółkachw swojej klasie – był większy od standardowegosamochodu, mierzył 25 stóp, czyliok. 7,5 metra, i miał wszystkie potrzebnenam rzeczy. Dwa łóżka, w tym jedno duże,małżeńskie, na którym spałam z Gabi, toaletę,prysznic oraz kuchnię z czteropalnikowąkuchenką, zlewem z ciepłą wodą, kuchenkąmikrofalową, lodówką, kawiarką,lodówką turystyczną i kompletem naczyń(czajnik, garnki, patelnie, talerze, sztućce).Ponadto: stół, dwie kanapy, masę szafeki schowków na rzeczy. Mieliśmy własnyagregat i ogrzewanie, w oknach moskitieryi jako dodatkowe wyposażenie – składane,turystyczne krzesełka, które rozkładaliśmywieczorami w pobliżu kampera i siedzieliśmydo późna, czytając, studiując mapęi popijając lemoniadę.Jeżeli chodzi o obsługę kampera, to zbiornikna wodę czystą, szarą i czarną orazagregat pozwalały na bycie samowystarczalnymprzez co najmniej trzy dni. Potemwizyta na kempingu stawała się konieczna,by podłączyć się do prądu, podładowaćbaterie, uzupełnić zbiornik z czystą wodąi spuścić ścieki. Niemniej jednak, mimo żejest to dozwolone na Alasce, nie rozbijaliśmysię na dziko i zawsze na noc staraliśmysię zjeżdżać na kemping. Po pierwsze, dlatego,że chcieliśmy zintegrować się trochęz lokalną społecznością i innymi turystami,po drugie – podłączyć się do internetu,który prawie zawsze był dostępny w formiesieci bezprzewodowej na kempingowejrecepcji lub w jej pobliżu, i – wreszcie– z obawy przed niedźwiedziami. A obawata nie była nieuzasadniona… Może gdybyśmypierwszego dnia nie doświadczyli i niezobaczyli tego, czego doświadczyliśmyi zobaczyliśmy, to nie ciągnęlibyśmy takbardzo do cywilizacji w postaci ogrodzonegoi strzeżonego kempingu. Może wówczasczęściej rozbijalibyśmy się na dziko,czyli w miejscach do tego przeznaczonych,ale bez ponoszenia jakichkolwiek opłatz tego tytułu i bez kempingowych udogodnień,czyli tak jak mieliśmy to robić półroku później na Florydzie czy rok późniejw Japonii. Może…Gabi w krainie lodu i niedźwiedzi. USA po raz drugi 177
Historia pewnego plecakaMiędzykulturowe zabawy, GustavusFakty były jednak takie, że już pierwszegodnia po wylądowaniu zobaczyliśmy na parkinguniedźwiedzia atakującego samochódosobowy w poszukiwaniu jedzenia, którynastępnie został zastrzelony niemalżena naszych oczach przez strażnika parku.Było to najbardziej nieoczekiwane i spektakularneotwarcie wakacji w historii. Czegośtakiego się nie spodziewaliśmy i niewyobrażaliśmy sobie nawet w najśmielszychsnach o Alasce. A nie było to przecieżjakieś odludne miejsce. Ot, parkingza miastem, z którego prowadził szlak nagórkę, na którą chcieliśmy wejść, żeby zobaczyćpanoramę Anchorage. Trzymał nasjeszcze jet lag, więc wstaliśmy skoro świti traf chciał, że przyjechaliśmy na ów parkingbardzo wcześnie, praktycznie przedwszystkimi. No poza jedną parą, któraprzyjechała tu przed nami i nieopatrznie178Gabi w krainie lodu i niedźwiedzi. USA po raz drugiprzed wyjściem na szlak zostawiła w samochodzie,na przednim siedzeniu pasażera,plecak z jedzeniem. Nie trzeba byłodługo czekać. Gdy zajechaliśmy na parking,to auto było już zdobyte: porysowanedrzwi, wybita szyba od strony kierowcy,pęknięta przednia szyba i sforsowany plecakz kanapkami. A miś siedział na środkuparkingu i zajadał. Początkowo nie wierzyliśmywłasnym oczom. Obserwowaliśmywszystko z auta, z bezpiecznej odległości.Po jakimś czasie zaczęli zjeżdżać się inniludzie. Widać było, że część z nich to lokalnimieszkańcy, którzy przyjechali na spacerz psami. Wiedzieli, co robić. Zadzwonili porangera, czyli strażnika. Miś na widok ludzischował się ze swoją zdobyczą w krzaki.Strażnik wyjął strzeblę i poszedł za nim.Odjechaliśmy. Nie chcieliśmy, żeby Gabi towidziała. Strzał słychać było z daleka. Kiedywróciliśmy na parking po jakimś czasie,zdeterminowani, żeby wejść na tę górę, totruchło niedźwiedzia było już pakowanena pakę pick-upa rangera. Na własne oczyprzekonaliśmy się, że „fed bear is a deadbear” (nakarmiony niedźwiedź to martwyniedźwiedź) i zrozumieliśmy, dlaczego Alaskanietak dbają o to, żeby niedźwiedzienie podchodziły pod ich domostwa. Koszena śmieci są metalowe i zamykane nakłódkę. Na kempingach obowiązuje zakazwyrzucania śmieci po godzinie 21. Na parkingachw parkach stoją specjalne metalowekontenery, do których przed wyjściemna szlak należy schować wszelką żywnośćprzewożoną w samochodzie. A do tegowszędzie spotkać można ostrzeżenia,tabliczki informacyjne, zakazy, nakazy,instrukcje, jak zachować się w razie spotkaniaz niedźwiedziem. Aby uniknąć kon-
Page 2 and 3: Gabi w krainie lodu i niedźwiedziU
Page 6 and 7: taktu z misiem, należy przede wszy
Page 8: zareaguje na zwiedzanie muzeum. Do
Page 13: Ale na początku trzeba było bardz

Czy leci z nami królik - Alaska

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?