Katarzyna Grabowska, "Wszystkie nasze chwile", t. 2: "Zagubieni w kłamstwie"

More documents

Recommendations

Info

łam wszystkiego, co dotyczyło Jusufa. – Trafiłeś na jakiśtrop?– Niestety, niczego się nie dowiedziałem. – Westchnął,zawiedziony. – Tu byłaby potrzebna porządnakontrola, ale góra nie wyrazi zgody.– Ciekawe dlaczego?– Kogoś kryją.– Kogo? Myślisz, że ktoś z dowództwa jest w to zamieszany?– zaryzykowałam pytanie, które nurtowałomnie od jakiegoś czasu.– No wiesz, różnie to bywa, chociaż… – Zamyśliłsię, po czym zdecydowanie potrząsnął głową. – Nie sądzę,aby ktoś z góry robił lewe interesy. Bardziej wyglądami to na coś innego.– Na co?– Żebym to wiedział. Jestem za nisko, aby zostać wtajemniczonym.Podejrzewam jednak, że to jakaś grubszaoperacja. Top secret.– Grubsza operacja? Co przez to rozumiesz?– Tajny agent pod przykrywką…– James Bond? – Zaśmiałam się.– Bond. James Bond – poprawił mnie, naśladując tongłosu najpopularniejszego agenta wszech czasów. – Nie,ale podejrzewam, że służby specjalne rozpracowują grupęprzestępczą. Mają tu kogoś i dlatego nie chcą, żebyktokolwiek węszył koło przetwórni, aby nie spalić akcji.– A podejrzewasz, kto jest tym agentem? – zainteresowałamsię.– Niestety nie. Chociaż… – Ponownie się zamyślił.– Chociaż?– Cóż, ty się nawet dobrze wpasowujesz w tę rolę.Wiesz, taki agent musi być poza wszelkimi podejrze-– 20 –
niami. A ty jesteś nieporadną kobietą, która dała sięwmanewrować w intrygę swojej koleżanki. Niby uciekłaśi ukrywałaś się w sadzie, ale nikt cię nie widział.Po śmierci Mileny nie miałaś alibi i jak za dotknięciemczarodziejskiej różdżki pojawiły się materiały dowodowe,które stawiają cię poza wszelkimi podejrzeniami.Dodam, że przy pierwszych oględzinach miejsca zbrodniich nie było. Ciekawe, prawda? Tak jakby tym z góryzależało, abyś została oczyszczona z zarzutów.– Super scenariusz! Mógłbyś zająć się kręceniem filmów.– Zaklaskałam. – Nikt by tego lepiej nie wymyślił.– Prawda? No więc ty jako agent…– Dlatego się mną zainteresowałeś? – przerwałammu.– Poniekąd. Jednak przy bliższym poznaniu zmieniłemzdanie. Nie nadajesz się na agenta.– Powinnam się cieszyć? Czy może raczej smucić?Przestałam być dla ciebie interesująca. – Zrobiłam zasmuconąminę.– Nie interesujesz mnie jako agentka, ale jako kobieta.Ujął moją dłoń, ale wyszarpnęłam ją gwałtownie.– Co robisz?! – krzyknęłam.– Przepraszam – szepnął. – Chyba źle odebrałemtwoje sygnały.Poczułam się niezręcznie.– Faktycznie źle to odebrałeś – przyznałam. – Jestemci wdzięczna za pomoc i w ogóle cieszę się, że mogę naciebie liczyć, ale… – próbowałam nieporadnie się tłumaczyć.– A tam, w przetwórni? Miałem wrażenie, że ty i ja…– To była tylko gra. Chciałam, aby to wszystko dobrzewyglądało. Żeby nie wzbudzać podejrzeń tej całej– 21 –
Page 4: na cyklskładają się następując
Page 7: Mojej cioci, Marii Nowackiej z domu
Page 10 and 11: Nauczona doświadczeniem z Mileną,
Page 12 and 13: dusznie, z prawdziwą perfidią wyp
Page 14 and 15: ne ze śmiercią Mileny zostały sp
Page 16 and 17: Myślałam, że sprowokuję go do j
Page 18 and 19: - Puść mnie! - Szarpnęłam się.
Page 20 and 21: sylwetka. Pochłonięta wspomnienia
Page 24 and 25: Agnes i… no tak jakoś… Wybacz,
Page 26 and 27: z wiązanek, odsłaniając napis na
Page 28 and 29: jak dziś, odczuwam żal. Coś dła
Page 30 and 31: że Adamczewski tego nie zrobił, c
Page 32 and 33: - Dzień dobry - przywitałam się,
Page 34 and 35: Trochę zaskoczył mnie jej ugodowy
Page 36 and 37: o Jusufie. Czy jako agentka nie pow

Katarzyna Grabowska, "Wszystkie nasze chwile", t. 2: "Zagubieni w kłamstwie"

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?