Dietrich's Nowości 2022

Nowości Dietrich’s! | wydanie 2022/23
WIEDZA PRAKTYCZNA
Otworowanie paneli dla izolacji wdmuchiwanej
Kreatywne rozwiązanie problemu
Wdmuchiwanie izolacji
Izolacje luźne w formie zasypek zdobywają
coraz większe zainteresowanie. Dzieje się
tak za sprawą bezodpadowej gospodarki
materiałami izolacyjnymi. Dzięki wysokiej
jakości izolowanych przegród oraz prostemu
i intuicyjnemu systemowi kontroli tego
procesu, zastosowanie tej metody izolacji
jest coraz popularniejsze. Izolacja jest
wdmuchiwana maszynowo, poziom wypełnienia
określają instrumenty pomiarowe.
Proces jest przerywany po osiągnięciu
określonych wartości.
Najpopularniejszą metodą wdmuchiwania
izolacji jest wykonanie zamkniętego prefabrykatu
ściennego, stropowego lub dachowego.
Na jednej stronie poszycia znajdują
się otwory do pompowania izolacji za
pomocą rur z maszyny. Każda z kawern
musi posiadać otwór, aby możliwe było
wdmuchiwanie izolacji. Po zakończeniu
procesu otwory są deklowane
Specjalne narzędzie projektowe
Po głębszym zastanowieniu dojdziemy do
wniosku, że takich otworów będzie bardzo
dużo. Wielkim wyzwaniem jest także
wykonanie otworów dla każdej kawerny, bez
pominięcia żadnego, nawet najmniejszego
miejsca. Precyzyjne wyznaczenie otworów
wymaga od projektanta skrupulatności
i sporo czasu. Dużym wsparciem byłoby
specjalne narzędzie do otworowania płyt
pod nadmuch izolacji, czyli automat do
otworowania. Z pewnością byłoby to optymalne
rozwiązanie, lecz bardzo kosztowne
i czasochłonne w przygotowaniu.
Procedura - wykorzystanie dostępnych
zasobów
Kreatywne podejście do posiadanych funkcji
może okazać się bardzo skuteczne i dużo
tańsze, niż tworzenie za każdym razem
specjalnych narzędzi. Poza tym jesteśmy
niezależni od od osób trzecich i możemy korzystać
z wymyślonych rozwiązań natychmiast.
Tak powstała procedura, czyli ciąg
działań prowadzących do generowania otworów
do wdmuchiwania izolacji w panelach
ściennych, stropowych i dachowych.
Wyznaczanie położenia i wielkości kawern
Pierwszym krokiem jest wypełnienie warstwy
konstrukcji, która podlega izolowaniu
materiałem pomocniczym. W tym celu możemy
wstawić obiekt typu płyta o dowolnym,
lecz unikalnym materiale. Sposób wstawiania
płyty nie ma znaczenia. Można wykorzystać
funkcję manualną lub skorzystać
z automatu. Materiał pomocniczy będzie
przenikał elementy konstrukcji, i tak ma
być.
W kolejnym kroku za pomocą funkcji logicznych
utworzymy z jednego obiektu
pomocniczego grupę mniejszych obiektów,
które stanowią docelową izolację. Do tego
celu wykorzystamy możliwości funkcji działających
w oparciu o operacje logiczne, czyli
parametry przecinania lub różnicę. Materiałem
nadrzędnym będzie materiał konstrukcji,
materiałem podrzędnym - materiał
pomocniczy imitujący izolację.
Specjalny obiekt - nosiciel
Kolejne etapy wymagają elementu zwanego
nosicielem. Nosiciel to obiekt 3D o dowolnym
kształcie, do którego jest przypisana
obróbka, np.: wiercenie określonej średnicy.
Przypisana obróbka nie wpływa na
nosiciela, nie powoduje wiercenia w nim,
lecz oddziaływuje na obiekty w bezpośrednim
sąsiedztwie nosiciela. Dlaczego jest
potrzebny nosiciel? Ponieważ wiercenia
należy wykonać nie w elementach izolacji,
lecz w płytach zamykających izolację
w przegrodzie. Takiego nosiciela można
używać bezpośrednio, rozmieszczając go na
12