Tylko Toruń nr 245

6 MIASTO
•
Budują nadzieję
W różnych sferach dla jednej społeczności
Joanna Węglewska | fot. Łukasz Piecyk
Różne formy zaangażowania, ale
jeden cel. Jak kobiety zarządzają
toruńskimi placówkami?
W 2003 r. w Polsce powstał
pierwszy zakład opiekuńczo-leczniczy
dla osób w śpiączce. Do tej
pory wybudziły się w nim 84 osoby.
– Modliłam się, by nastąpiło
choć jedno wybudzenie. Potem był
czas, że wybudzenia były co miesiąc
– opowiada Janina Mirończuk,
prezeska Fundacji Światło.
Najpierw była praca w szpitalu,
a potem nauka w szkole, gdzie
Janina Mirończuk założyła kółko
hospicyjne. Wraz z uczennicami
pomagały pacjentom przebywającym
w domach. Pomysł założenia
hospicjum z opieką stacjonarną był
krytykowany. Trudno było również
o finanse, jednak znalazł się budynek
i zakład zaczął działać.
– Stworzyliśmy pierwsze stacjonarne
hospicjum, z czego będę
dumna do końca – mówi prezeska
Fundacji. – To było moje marzenie.
Moja mama i babcia pomagały ludziom,
więc chęć pomocy zakorzeniła
się w mojej psychice.
Zakład opiekuńczo-leczniczy
dysponuje nowoczesnymi urządzeniami,
jak np. cyberoko, służące
do komunikacji z pacjentem
oraz wiele urządzeń do oceny stanu
świadomości. Dla wybudzonych
organizowane są turnusy rehabilitacyjne
i bale dla osób z niepełnosprawnością.
Placówka dba też
o dzieci pacjentów, organizując kolonie,
fundując stypendia i tworząc
świąteczne paczki. Oprócz tego
powstała też Akademia Walki z Rakiem
i Dom Światła w Grębocinie,
wspierający rodziny pacjentów. Jak
zaznacza Janina Mirończuk, najważniejszy
jest personel.
– Można się nauczyć wszystkiego,
ale dobrego serca się nie nauczysz.
To trzeba mieć w sobie.
Fundacja Światło planuje stworzyć
zakład geriatryczny, w którym
każdy podopieczny miałby postawioną
diagnozę i byłby zaopiekowany.
Głównym celem jest opóźnienie
objawów starzenia.
Katarzyna Kafka Jaworska i Dorota Płoska-Grzybowska chcą
twórczo łączyć różne dziedziny kultury.
Janina Mirończuk od 2003 r. prowadzi zakład dla osób w śpiączce.
Fundacja Hospicjum dla Kotów
Bezdomnych to kolejne miejsce,
które powstało, aby nieść pomoc –
tym razem czworonogom. Obecnie
przebywają tam 73 koty, chore, niepełnosprawne,
stare – czyli nieadopcyjne.
– Powypadkowych
kotów jest spo-
‘‘
ro. Pierwsza kotka,
Szyszka, która pojawiła
się w tym roku,
też została ranna –
w wypadku – opowiada
Agnieszka
Szubert, założycielka
Fundacji.
Hospicjum nie
powstało z dnia na
dzień – to konsekwencje małych
zdarzeń i podejmowanych decyzji.
– Jestem absolwentką filozofii.
Miałam dryg do zwierząt i biologii,
ale nie przypuszczałam, że to
się uda – mówi Agnieszka Szubert.
– Babcia mówiła, że coś w życiu
trzeba robić. Ja bardzo lubię to, co
robię.
Na początku pani Agnieszka
prowadziła dla kotów dom tymczasowy.
W 2008 r. zrodził się pomysł
stworzenia hospicjum. To w nim
koty mogą zaznać spokoju w ostatnich
dniach czy miesiącach życia.
– To miejsce, które daje kotom
możliwość odejścia w warunkach
tego, co znają – mówi założycielka
Fundacji.
Podstawową rzeczą, o której
często jednak nie myśli się w kontekście
opieki nad zwierzętami, jest
sprzątanie. Od kilku lat w utrzymaniu
czystości w hospicjum pomagają
pani Agnieszce współpracowniczki.
Przy tylu kotach to ciężka
praca.
Można się nauczyć wszystkiego,
ale dobrego serca się nie nauczysz.
To trzeba mieć w sobie.
– To jest praca na rzecz społeczności.
Teoretycznie każdy kot jest
bezdomny. Kosztami leczenia powinny
być obciążone gminy, bo taki
jest ich obowiązek – mówi Agnieszka
Szubert.
Hospicjum zapewnia kotom
bezpieczną przestrzeń – jest ich
domem. I choć nie każde zwierzę
może być w pełni uleczone, z pewnością
może odejść tu w spokoju.
TYLKOTORUN.PL
Działać na rzecz społeczeństwa
można też, pielęgnując kulturę.
Centrum Kultury Dwór Artusa
organizuje liczne wydarzenia kulturalne,
edukacyjne i społeczne.
W ubiegłym roku Fundacja Biuro
Kultury objęła rolę zarządcy tej instytucji,
na której czele stoją Katarzyna
Kafka Jaworska i Dorota Płoska-Grzybowska.
– Dwór Artusa nas zainspirował,
by podjąć nowe wyzwanie tworzenia
kultury nie tylko w obszarze
filmowym, ale i w jej szerszym zakresie
– mówi Kafka Jaworska.
Wśród celów jest realizacja autorskich
projektów, które obie panie
opracowały.
– W tym roku powołujemy
do życia cztery nowe festiwale,
a pierwszy, Artus Short Film Festival,
rozpoczął się wczoraj – mówi
Kafka Jaworska.
– Dążymy do tego, aby twórczo
łączyć różne dziedziny kultury,
sztuki i nauki – opowiada Dorota
Płoska-Grzybowska, dyrektorka
CKDA.
Satysfakcję dają ludzie – to dzięki
zespole profesjonalistów publiczność
może wziąć udział w rozmaitych
wydarzeniach.
– Kultura i jej wytwory mają na
celu uwrażliwiać, upowszechniać
i edukować. To ma się podobać
i zaskakiwać. Chcemy, by
instytucja była miejscem
spotkań. Nasza publiczność
jest dla nas najważniejsza
– mówi Kafka Jaworska.
– To dzięki ludziom
nasza praca ma sens. To,
co robimy, jest możliwe
dzięki naszemu zespołowi,
a wszystko służy publiczności
– mówi Dorota Płoska-Grzybowska.
Wśród wyzwań największe
stanowi pozyskiwanie funduszy.
CKDA to instytucja z wieloletnią
tradycją, która oprócz Dworu Artusa
ma również filie – Dom Muz
na Podgórzu, Rudaku i przy ul. Podmurnej.
Jednak wyzwania to ważna
część funkcjonowania instytucji.
– Ważne jest to, że każde inspiruje
do poszukiwania często nieoczywistych
rozwiązań – podsumowuje
Dorota Płoska-Grzybowska.
Swój autorski program realizują
od stycznia. Właśnie trwa Artus
Short Film Festival, a już wkrótce
kolejne wydarzenia inspirujące do
kulturalnych przeżyć.
REKLAMA
Tylko Toruń . 8 marca 2024