ενηhelen - apostolos ntelakos

σ.01 / p.01
Βιβλίο ένα / Book one
ΗΒΗ
HEBE
ΥΦΑΣΜΑΤΑ / TEXTILES 1
Υφάσματα πρώτου ορόφου / First floor textiles
Κυρίως κρεβατοκάμαρα / Μaster bedroom .................................................................................... σ. / p. 03
(πρώτη ντουλάπα / first wardrobe)
Δωμάτιο της Μπέττυ / Betty’s room ............................................................................................... σ. / p. 31
(λευκή ντουλάπα / white wardrobe)
Γραφείο / Study ................................................................................................................................. σ. / p. 55
(καλάθι κεντήματος / embroidery basket)
Δωμάτιο του Αριστομένη / Aristomenis’s room ............................................................................. σ. / p. 71
Υφάσματα ισογείου / Ground floor textiles
Κουζίνα / Kitchen ............................................................................................................................. σ. / p. 75
(ντουλάπι / cupboard)
Καθιστικό / Living room ................................................................................................................... σ. / p. 91
Υφάσματα δώματος / Attic textiles
Δώμα / Attic ...................................................................................................................................... σ. / p. 95
1 Τα υφάσματα παρουσιάζονται με τη σειρά που βρέθηκαν και σε κλίμακα 1:1. / The textiles are presented in
the order they were found and on a scale of 1:1.

σ.02 / p.02

σ.03 / p.03
Κυρίως κρεβατοκάμαρα / Μaster bedroom
(πρώτη ντουλάπα / first wardrobe)

σ.04 / p.04

σ.05 - αρ.01 / p.05 - nr.01 1
1 Πρώτο συρτάρι της ντουλάπας της κυρίως κρεβατοκάμαρας. / First drawer of the master bedroom’s wardrobe.

σ.06 - αρ.02 / p.06 - nr.02

σ.07 - αρ.03 / p.07 - nr.03

σ.08 - αρ.04 / p.08 - nr.04

σ.09 - αρ.05 / p.09 - nr.05

σ.10 / p.10
Ανοίγω το αριστερό μέρος της
τρίφυλλης ντουλάπας και χαζεύω
το περιεχόμενο σαν υπνωτισμένος.
Από το ανοικτό παράθυρο αριστερά
της ντουλάπας ο ήλιος μπαίνει και
με χτυπάει στα μάτια. «Τέλεια»,
σκέφτομαι. «Μου είχε λείψει τόσο
πολύ ο ήλιος. Γύρισα πίσω μάλλον γι’
αυτόν. Τι παράλογο!». Μισοκλείνω
τα μάτια μου και παρατηρώ τα
υφάσματα χαρούμενος, για πολύ
ώρα, σαν παιχνίδι. Κοιτάζω μία τα
υφάσματα στη ντουλάπα, μία το
κτίριο του Κωνσταντινίδη απέναντι
από το παράθυρο.
*
I open the left wardrobe door and stare
at its contents as if hypnotized. Through
the open window, on the left side of the
wardrobe, the sun comes in and beats
down in my eyes. “Great”, I think to
myself. “I had missed the sun so much. I
probably came back for him. It’s absurd!”
I half-close my eyes and happily examine
the textiles for a long while, as if it were
some sort of game, now looking at the
textiles, and now looking at Konstantinidis’s
building across the window.

σ.11 - αρ.06 / p.11 - nr.06 1
1 Δεύτερο συρτάρι της ντουλάπας της κυρίως κρεβατοκάμαρας. / Second drawer of the master bedroom’s wardrobe.

σ.12 - αρ.07 / p.12 - nr.07

σ.13 - αρ.08 / p.13 - nr.08

σ.14 - αρ.09 / p.14 - nr.09

σ.16 / p.16
Δουλεύω κυρίως τα απογεύματα.
Είναι περίπου τρεις ώρες που είμαι
μόνος στο σπίτι, όπου ακούγοντας
ειδήσεις μπορώ να συγκεντρωθώ στη
δουλειά χωρίς να με διακόπτει κανείς.
Η κατάσταση, τουλάχιστον όπως την
περιγράφει το ράδιο, μοιάζει δύσκολη.
«Η μήπως ήταν πάντα έτσι;»
σκέφτομαι.
*
For the most part, I work in the evenings.
During this approximately three-hour period
I have the house to myself, and I focus
on the work at hand while listening to
the news without any distractions. The
situation, as described on the radio at least,
seems difficult. “Or has it always been like
that?”

σ.17 - αρ.11 / p.17 - nr.11

σ.18 - στ.12 / p.18 - nr.12

σ.20 / p.20
Σήμερα η Κ. η Κ. και η Σ. με ρώτησαν
αν πιστεύω ότι τα συγκεκριμένα
αντικείμενα θα μπορούσαν να περιγράψουν
αυτές τις δύο γυναίκες. Αν
δηλαδή τα αντικείμενα αυτά είναι
ικανά να δείξουν διαφορές για την
κοινωνική τάξη, τον χαρακτήρα ή την
ιδιοσυγκρασία τους. Απάντησα και
στις τρεις: ‘Δε ξέρω.’
*
Today K., K. and S. asked me if I really
believed that these particular objects could
describe these two women. That is, if these
objects could point to differences in social
class, character or temperament. The answer
I gave to all three of them was “I don’t
know”.

σ.21 - αρ.14 / p.21 - nr.14

σ.22 - αρ.15 / p.22 - nr.15

σ.23 - αρ.16 / p.23 - nr.16

σ.24 - αρ.17 / p.24 - nr.17

σ.25 - αρ.18 / p.25 - nr.18

σ.26 - αρ.19 / p.26 - nr.19

σ.27 - αρ.20 / p.27 - nr.20

σ.28 - αρ.21 / p.28 - nr.21

σ.29 - αρ.22 / p.29 - nr.22

σ.30 / p.30

σ.31 / p.31
Δωμάτιο της Μπέττυ / Betty’s room
(λευκή ντουλάπα / white wardrobe)

σ.32 / p.32

σ.33 - αρ.23 / p.33 - nr.23 1
1 Πρώτο συρτάρι της λευκής ντουλάπας. / First drawer of the white wardrobe.

σ.34 - αρ.24 / p.34 - nr.24

σ.35 - αρ.25 / p.35 - nr.25

σ.36 - αρ.26 / p.36 - nr.26

σ.37 - αρ.26 / p.37 - nr.26

σ.38 - αρ.28 / p.38 - nr.28 1
1 Δεύτερο συρτάρι της λευκής ντουλάπας. / Second drawer of the white wardrobe

σ.39 - αρ.29 / p.39 - nr.29

σ.40 / p.40
Εκτός από το συγκεκριμένο δωμάτιο,
που μάλλον ήταν το παιδικό, το σπίτι
έχει εξαιρετική θέα.
*
Except for this particular room, which
probably was the nursery, the house has a
splendid view.

σ.41 - αρ.30 / p.41 - nr.30

σ.42 - αρ.31 / p.42 - nr.31

σ.43 - αρ.32 / p.43 - nr.32

σ.44 / p.44
Aπό το μπαλκόνι του δώματος μπορεί
να δει κανείς όλο το πάρκο και τον
κόλπο. Από ψηλά, το πάρκο μοιάζει
ολόιδιο με ταλαιπωρημένη μακέτα
από πρότζεκτ του International Style.
Όταν το διασχίσεις όμως, οι ευκάλυπτοι,
τα πεύκα και τα αρμυρίκια
σε κάνουν να μην παρατηρείς πόσο
παλιωμένο και σκονισμένο είναι. Η
θάλασσα, μπλε και αστραφτερή
βρίσκεται σε απόλυτη αντιδιαστολή
με το πάρκο.
*
From the balcony of the attic, one can
see the whole park and the bay. Viewed
from above, the park looks like a shabby
model for some International Style project.
When one walks through it, however, the
eucalyptus and pine trees and the salt
cedars make him overlook how old and
dusty it all actually is. The sea, blue and
sparkling, stands as a counterpoint to
the park.

σ.45 - αρ.33 / p.45 - nr.33

σ.46 - αρ.34 / p.46 - nr.34 1
1 Τρίτο συρτάρι της λευκής ντουλάπας. / Third drawer of the white wardrobe.

σ.47 - αρ.35 / p.47 - nr.35

σ.48 - αρ.36 / p.48 - nr.36

σ.49 - αρ.37 / p.49 - nr.37

σ.50 - αρ.38 / p.50 - nr.38

σ.51 - αρ.39 / p.51 - nr.39

σ.52 - αρ.40 / p.52 - nr.40

σ.53 - αρ.41 / p.53 - nr.41

σ.54 / p.54

σ.55 / p.55
Γραφείο / Study
(καλάθι κεντήματος / embroidery basket)

σ.56 / p.56

σ.57 - αρ.42 / p.57 - nr.42

σ.58 - αρ.43 / p.58 - nr.43

σ.59 - αρ.44 / p.59 - nr.44

σ.60 - αρ.45 / p.60 - nr.45

σ.61 - αρ.46 έως 47 / p.61 - nr.46 till 47

σ.62 - αρ.48 / p.62 - nr.48

σ.63 - αρ.49 έως 52 / p.49 - nr.48 till 52

σ.64 - αρ.53 / p.64 - nr.53

σ.65 - αρ.54 έως 57 / p.65 - nr.54 till 57

σ.66 - αρ.58 έως 59 / p.65 - nr.58 till 59

σ.67 - αρ.60 έως 63 / p.67 - nr.60 till 63

σ.68 / p.68
Η αλήθεια είναι ότι δε γνωρίζω πολύ
καλά την πόλη. Η τελευταία φορά που
κατοικούσα εδώ ήταν όταν ήμουν στο
λύκειο. Αλλά αυτό είναι ήδη είκοσι
χρόνια πριν. Τότε έμενα σε διαφορετική
περιοχή. Είχα νοικιάσει ένα δωμάτιο
πίσω από ένα φούρνο. Μύριζε συνέχεια
φρέσκο ψωμί.
*
The truth is that I do not know the
city very well. Last time I lived here,
was during high school. But that has
already been twenty years ago. I was
living in a quite different part of the
city. I had a room behind a bakery. It
smelled con-stantly of fresh bread.

σ.69 - αρ.64 / p.69 - nr.64

σ.70 / p.70

σ.71 / p.71
Δωμάτιο του Αριστομένη / Aristomenis’s room

σ.72 / p.72

σ.73 - αρ.65 / p.73 - nr.65

σ.74 / p.74

σ.75 / p.75
Κουζίνα / Kitchen
(ντουλάπι / cupboard)

σ.76 / p.76

σ.77 - αρ.66 / p.77 - nr.66

σ.78 - αρ.67 / p.78 - nr.67

σ.79 - αρ.68 / p.79 - nr.68

σ.80 - αρ.69 / p.80 - nr.69

σ.81 - αρ.70 / p.81 - nr.70

σ.82 - αρ.71 / p.82 - nr.71

σ.83 - αρ.72 / p.83 - nr.72

σ.84 - αρ.73 / p.84 - nr.73

σ.85 - αρ.74 / p.85 - nr.74

σ.86 - αρ.75 / p.86 - nr.75

σ.87 / p.87
Είχα επισκεφτεί το σπίτι μόνο μια
φορά. Εννοείται πως έδειχνε τελείως
διαφορετικό. Η Ήβη ήταν ακόμη
εκεί και το σπίτι λειτουργούσε στην
εντέλεια. Τώρα δείχνει ταλαιπωρημένο.
Μερικά έπιπλα έχουν μετακινηθεί σε
άλλα δωμάτια, κάποια άλλα λείπουν
εντελώς, μικρές αλλαγές που το κάνουν
ωστόσο να δείχνει σχεδόν σαν άλλο.
*
I had visited the house only once. It
goes without saying that it looked much
different then than it does now. Hebe
was still there and the house was run
properly. Today it looks shabby. Some
pieces of furniture have been moved
to different rooms, while others are
missing, small details changes that
nevertheless make it look somehow
different.

σ.88 - αρ.76 / p.88 - nr.76

σ.89 - αρ.77 / p.89 - nr.77

σ.90 / p.90

σ.91 / p.91
Καθιστικό / Living room

σ.92 / p.92

σ.93 / p.93
Κοιτάζω την βιβλιοθήκη της. Ξεφυλλίζω
τα βιβλία και τα περιοδικά
αρχιτεκτονικής. Πολύ όμορφες εκδόσεις,
ιδιαίτερα τα βιβλία της που
αναφέρονται στα διαχωριστικά χώρων.
Trennwände in Holz, εκδόσεις Detail,
Μόναχο 1966.
*
I look at her bookcase. I leaf through
her architecture books and magazines.
These are fine editions, particularly her
books on partition walls. Trennwände
in Holz, Detail Books, München 1966.

σ.94 / p.94

σ.95 / p.95
Δώμα / Attic

σ.96 / p.96

σ.97 / p.97
Διασχίζω καθημερινά με το ποδήλατο
το πάρκο του Αγίου Κωνσταντίνου
πηγαίνοντας για δουλειά. Μου αρέσει
να παρατηρώ τον ναό του ομώνυμου
Άγιου (σχέδια Αριστείδη Ζάχου, 1935)
και όταν φτάνω στα μισά του πάρκου
να κοιτάζω το σημείο, δεξιά από το
καμπαναριό του ναού, όπου οι λόφοι
σταματάνε και ο κόλπος φαίνεται σα
να ανοίγει προς τη θάλασσα. Αυτό το
σημείο με ηρεμεί. Μου θυμίζει πόσο
πρόσφατα γύρισα και πόσο σύντομη
μπορεί να είναι στην πραγματικότητα
η παραμονή μου εδώ.
*
Everyday, as I bike to work, I go through
St. Constantine’s Park. I enjoy peering
at its church (design Aristidis Zachos,
1935) and, when I am halfway through
the park, looking at the point where,
to the right of the church tower, the hills
end and the bay seems like opening up
to the sea. This spot has a relaxing effect
on me. It reminds me how recent
was my coming back and how brief my
stay could actually be.

σ.98 / p.98

σ.99 / p.99
τέλος πρώτου βιβλίου
*
end of book one

ΚΟΛΟΦΩΝΑΣ / COLOPHON
Το artist’s book ΗΒΗ / ΕΛΕΝΗ του Απόστολου Ντελάκου εκδίδεται
βάσει της τεχνολογίας εκτύπωση κατ’ απαίτηση (printing on demand,
POD) από τον Μάιο του 2012.
Αύξων αριθμός βιβλίου: 00
Επιμέλεια - σχεδίαση: Α. Ντελάκος
www.apostolos-ntelakos.com
© Απόστολος Ντελάκος, 2012
The artist’s book HEBE / HELEN by Apostolos Ntelakos is being published
using printing on demand technology (POD) since May 2012.
Copy number: 00
Editing - design: Apostolos Ntelakos
www.apostolos-ntelakos.com
© Apostolos Ntelakos, 2012

ΑΦΙΕΡΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ /
DEDICATIONS AND ACKNOWLEDGMENTS
Το βιβλίο ΗΒΗ/ΕΛΕΝΗ αφιερώνεται στο διήγημα του Γ. Μ.
Βιζυηνού “Το μόνον της ζωής του ταξείδιον” (1884), στο arttist’s
book ENNEA (2009) της Μαρίας Κόντη, Cube Art Editions, Αθήνα
στην έκθεση Irma Boom: Biography in Books (2010) του Universiteit
van Amsterdam και στα ζωγραφικά έργα Οι Πρεσβευτές (1533)του
Hans Holbein του νεότερου και Κυριακούλα Βούλγαρη, σύζυγος
Α. Κριεζή (περ. 1850-1852) του Φραντσέσκο Πίτζε .
Χανς Χολμπάιν ο νεότερος: Διπλό πορτρέτο
του Jean de Dinteville και George de Selve, Οι
Πρεσβευτές, (1553), Εθνική Πινακοθήκη της
Αγγλίας, αρ. έργου NG1314 / Hans Holbein the
Younger: Jean de Dinteville and Georges de Selve,
The Ambassadors (1553), National Gallery of England,
Inv. no. NG1314.
The book HEBE/HELEN is dedicated to the short story “The Only
Journey of His Life” (1884) by Georgios Vizyenos, to the artist’s book
ENNEA (2009) by Maria Konti, Cube Art Editions, Athens, to the
exhibition Irma Boom: Biography in Books (2010) by Universiteit van
Amsterdam and to the paintings The Ambassadors (1553) by Hans
Holbein the Younger and Kyriakoula Voulgari, Wife of A. Kriezis,
(ca. 1850 - 1852) by Pige Francesco.
Τις θερμότερες των ευχαριστιών μου στους Ήβη Α., Ελένη Χ.,
Μαριγώ Βλάικου, Ελένη Ντελάκου (τη μητέρα μου), Μαρία
Οικονομοπούλου, Gienne Steenman, Αντώνη Πίττα, Ybo de Haan,
Πέτρο Τουλούδη, Σταυρούλα Μαστρογιάννη, Σωτήρη Βάρδακη,
και το Sandberg Institute.
Φραντσέσκο Πίτζε: Κυριακούλα Βούλγαρη,
σύζυγος Α. Κριεζή, (περ. 1850 - 1852),
Συλλογή Ιδρύματος Ε. Κουτλίδη, αρ. έργου
Κ.762/ Pige Francesco: Kyriakoula Voulgari, Wife
of A. Kriezis (ca. 1850 - 1852), Ε. Koutlidis Foundation
Collection, Inv. no. Κ.762.
My warmest thanks go to Hebe A. and Helen H., Marigo Vlaikou, Helen
Ntelakou (my mother), Maria Ikonomopoulou, Gienne Steenman,
Antonis Pittas, Ybo de Haan, Petros Touloudis, Stavroula Mastrogianni,
Sotiris Vardakis and the Sandberg Institute.

σ.75 / p.75
τέλος δεύτερου βιβλίου
*
end of book two

σ.74 / p.74

σ.73 / p.73
Τα αμύγδαλα έπρεπε πρώτα απ’ όλα να
μαζευτούν. Στη συνέχεια να απλωθούν
στην αυλή για να αεριστούν, ώστε
να στεγνώσουν. Μετά να μαζευτούν
σε τσουβάλια και να μεταφερθούν
για σπάσιμο και αποφλοίωση στη
σπαστήρα. Έπειτα, τα τσουβάλια
επέστρεφαν στο σπίτι και στοιβάζονταν
στο υπόγειο με πολλή προσοχή το ένα
πάνω στο άλλο. ‘Εμεναν εκεί μέχρι να
βρεθεί ο έμπορος που θα έκανε την
πιο καλή τιμή. Πολλές φορές αυτό
διαρκούσε έως την άνοιξη. Τα κενά
που δημιουργούσαν μεταξύ τους τα
στοιβαγμένα τσουβάλια ήταν ιδανικά
για τη γάτες του σπιτιού, οι οποίες
έκρυβαν εκεί τα νεογέννητά τους.
Μου άρεσε πολύ να τα παρατηρώ!
*
First of all, the almonds had to be
collected. Next, they had to be spread
on the yard to air dry. Then they
had to be put into sacks to be taken
to the sheller for hulling and
shelling. After that, the sacks were
taken back to the house, where they were
carefully stacked one on top of
the other in the basement. They were
left there until an almond dealer
that offered the best price was found.
Often this went on until spring. The
gaps between the stacked sacks were
perfect for the house cats who used
to hide their newborn kittens there.
I really enjoyed watching them!

σ.72 - αρ.48 / p.72 - nr.47

σ.71 - αρ.46 / p.71 - nr.46

σ.70 / p.70

σ.69 / p.69
Γιαγιά (ή Φουρναριό) / Grandma (or Oven room)
(ντιβανομπάουλο / chest bed)

σ.68 / p.68

σ.67 - αρ.45 / p.67 - nr.45

σ.66 / p.66
Κάθε Αύγουστο όφειλα να βοηθήσω με
το μάζεμα της σοδειάς. Φερανιά, τέξας,
τροϊότο, φεραντουέλα, πικραμύγδαλα,
ιταλικά, όλες οι ποικιλίες των αμυγδάλων.
*
Every August I had to help with the
reaping of the harvest: Ferragnes,
Texas, Truoito, Ferraduel, bitter, Italian,
all the different varieties of
almonds.

σ.65 - αρ.44 / p.65 - nr.44

σ.64 / p.64

σ.63 / p.63
Υπόγειο / Basement
(κασέλα / chest)

σ.62 / p.62

σ.61 - αρ.43 / p.61 - nr.43

σ.60 / p.60

σ.59 / p.59
Χολ / Hall

σ.58 / p.58

σ.57 - αρ.42 / p.57 - nr.42

σ.56 - αρ.41 / p.56 - nr.41

σ.55 / p.55
Ο παππούς Α. μου έφερνε πάντα
βιβλία. Τα τοποθετούσα με πολύ προσοχή
στο έπιπλο και δεν άφηνα κανέναν
άλλο να τα ακουμπήσει.
‘Επαιζα με τη σειρά που ήταν τοποθετημένα
με τον ίδιο τρόπο που θα
έπαιζε κανείς με τα λέγκο, για ώρες.
Grandpa A. always brought me books
as presents. I used to arrange them
very carefully on the shelves, never
allowing anyone to touch them. I used
to play for hours with their arrangement,
in the same way that one would
play with Lego bricks.
*

σ.54 - αρ.40 / p.53 - nr.40

σ.53 - αρ.39 / p.53 - nr.39

σ.52 - αρ.38 / p.52 - nr.38

σ.51 - αρ.37 / p.51 - nr.37

σ.50 - αρ.36 / p.50 - nr.36

σ.49 / p.49

Για πάρα πολλά χρόνια έβλεπα το
ίδιο όνειρο. Πίσω από την πόρτα της
ντουλάπας στην πατρική κρεβατοκάμαρα,
υπήρχε μια δεύτερη κρυφή
πόρτα που μόνο εγώ γνώριζα. Όταν
την άνοιγα με οδηγούσε απευθείας
στην κουζίνα της θείας Λ., ακριβώς
δίπλα από το νεροχύτη.
*
For years I had the same dream:
behind the wardrobe door in my
parents’ bedroom there was a second
secret door that only I knew about.
Once through this second door I was
inside my aunt L’s kitchen, right
next to the sink.
σ.48 - αρ.35 / p.48 - nr.35

σ.47 - αρ.34 / p.47 - nr.34

σ.46 - αρ.33 / p.46 - nr.33

σ.45 - αρ.32 / p.45 - nr.32

σ.44 - αρ.31 / p.44 - nr.31

αρ.43 / p.43
Κουζίνα / Kitchen
(συρτάρια / drawers)

σ.42 / p.42

σ.41 - αρ.30 / p.41 - nr.30

σ.40 - αρ.29 / p.40 - nr.29

σ.39 - αρ.28 / p.39 - nr.28

σ.38 - αρ.27 / p.38 - nr.27

σ.37 - αρ.26 / p.37 - nr.26

σ.36 - αρ.25 / p.36 - nr.25

σ.35 - αρ.24 / p.35 - nr.24

σ.34 - αρ.23 / p.34 - nr.23

σ.33 - αρ.22 / p.33 - nr.22

σ.32 - αρ.21 / p.32 - nr.21

σ.29 - αρ.18 / p.29 - nr.18

σ.28 - αρ.17 / p.28 - nr.17

σ.27 / p.27
Τα δώρα της θείας Λ. με εντυπωσίαζαν.
Δεν ήξερα πού να τα κατατάξω, ήταν
εντελώς διαφορετικά απ’ ό,τι ήξερα.
Σε κανένα άλλο σπίτι δεν είχα δει
κάτι αντίστοιχο, εκτός βέβαια από το
δικό της.
Με στέλναν κάθε καλοκαίρι να μείνω
μαζί της για μερικές βδομάδες. Η
απόσταση ήταν τέσσερις ώρες με το
τρένο. Είχε ένα πάρα πολύ μεγάλο
σπίτι, όπου κάθε δωμάτιο είχε
ξεχωριστή ταπετσαρία. Είχε επίσης
ένα τεράστιο κήπο με μια κερασιά
κι ένα αυλάκι που ήταν πάντα γεμάτο
τρεχούμενο νερό. Θυμάμαι ότι πέταγα
τα παπούτσια μου στο αυλάκι και
έτρεχα πίσω τους να τα πιάσω
προσπαθώντας να ξεπεράσω την
ταχύτητα του νερού, πριν το αυλάκι
πάρει τη μεγάλη κατηφόρα. Δεν τα
προλάβαινα πάντα, αλλά η θεία Λ.
ποτέ δεν με μάλωνε. Με έπαιρνε από
το χέρι και πηγαίναμε στην αγορά,
όπου μου αγόραζε καινούρια.
*
Aunt L’s. presents always impressed me.
I didn’t know where to place them, they
were entirely different from what I knew.
I had actually never seen anything
similar, except, of course, the things in
her house.
Each summer I was sent to spend a
few weeks with her. It was a fourhour
train ride. She had a very
large house, where every room had
different wallpaper. She also had
a huge garden with a cherry tree in
the middle of it and a ditch that
was always filled with running
water. I remember that I used to
throw my shoes in that ditch and
then run after them, trying to run
faster than the water in order
to catch them before they would
reach the slope of the ditch. I didn’t
always catch them in time, yet aunt L.
never scolded me. She would take
me by the hand to the market, where
she would buy me new ones.

σ.26 - αρ.16 / p.26 - nr.16

σ.25 - αρ.15 / p.25 - nr.15

σ.24 - αρ.14 / p.24 - nr.14

σ.23 / p.23
Θυμάμαι πολύ καθαρά το γιαπωνέζικο
κέντημα που ήταν τοποθετημένο πάνω
από το έπιπλο. Με εντυπωσίαζε πάρα
πολύ το κατάμαυρο γυαλιστερό φόντο
πάνω στο οποίο ήταν κεντημένα μία
παγόδα και ένα ζευγάρι γερανών.
Δεν ρώτησα ποτέ πώς έφτασε εκεί.
Μάλλον το έφερε η θεία Λ. στη μαμά.
*
I remember very clearly the Japanese
embroidery that hung above the
cabinet. I was very impressed by its jet
black shiny background, whereupon
a pagoda and a couple of dancing
cranes were embroidered. I never asked
how it ended up there. I guess it was a
present to mom from aunt L.

σ.22 - αρ.13 / p.22 - nr.13

σ.21 - αρ.12 / p.21 - nr.12

σ.20 / p.20

σ.19 / p.19
Κρεβατοκάμαρα / Bedroom
(ντουλάπα / wardrobe)

σ.18 / p.18

σ.17 - αρ.11 / p.17 - nr.11

σ.16 / p.16
Αν έπρεπε να εξαφανιστώ γρήγορα,
κρυβόμουν στη μουριά στην πίσω
πλευρά του σπιτιού. Το δέντρο ήταν
πολύ γέρικο και κάθε φορά που
ανέβαινα έτριζε με ένα οξύ, ξηρό ήχο.
Όταν όμως ήμουν πάνω, κανείς πλέον
δεν μπορούσε να με δει.
*
Ιf I had to make myself scarce, I would
hide on the mulberry tree at the rear
of the house. It was a very old tree
that groaned sharply each time that I
would climb on it. But once I was on it,
nobody could ever see me.

σ.15 - αρ.10 / p.15 - nr.10

σ.14 - αρ.09 / p.14 - nr.09

σ.13 - αρ.08 / p.13 - nr.08

σ.12 - αρ.07 / p.12 - nr.07

σ.11 - αρ.06 / p.11 - nr.06

σ.10 / p.10
Το παράθυρο της κρεβατοκάμαρας
βλέπει νότια, προς το μοναδικό
λόφο του χωριού, που ονομάζεται
Κούτρα. Σύμφωνα με το λεξικό του
Τριανταφυλλίδη ‘κούτρα η [kútra] Ο25α
: (λαϊκότρ.)’ σημαίνει ‘κεφάλι’ και το
λεξικό έχει απόλυτο δίκιο: ο λόφος
είναι ίδιος με κρανίο γέρου άντρα. Η
θέα συνεχίζει για πολλά χιλιόμετρα
στον κάμπο με τις αμυγδαλιές και τη
λίμνη. Όταν με μάλωναν, έτρεχα και
κρυβόμουν στα δέντρα του λόφου.
*
The bedroom window faces south,
overlooking the only hill of the village,
which is called Koutra. According to the
Triandafyllidis Dictionary ‘koutra fem.
[kútra] 025a: (colloq.)’ means ‘head’
and the dictionary is absolutely right:
the hill is identical to the head of an
older man. The view gives way to long
stretches of almond fields next to the
lake. When I was scolded I would run
and hide among the trees of this hill.

σ.09 - αρ.05 / p.09 - nr.05

σ.08 - αρ.04 / p.08 - nr.04

σ.07 - αρ.03 / p.07 - nr.03

σ.06 - αρ.02 / p.06 - nr.02

σ.05 - αρ.01 / p.05 - nr.01

σ.04 / p.04

σ.03 / p.03
Σαλοτραπεζαρία / Sitting & dining room
(σερβάν / cabinet)

σ.02 / p.02

σ.01 / p.01
Βιβλίο δύο / Book two
ΕΛΕΝΗ
HELEN
ΥΦΑΣΜΑΤΑ / TEXTILES 1
Σπίτι / House
Σαλοτραπεζαρία / Sitting & dining room ........................................................................................ σ. / p. 03
(σερβάν / cabinet)
Κρεβατοκάμαρα / Bedroom ............................................................................................................. σ. / p. 19
(ντουλάπα / wardrobe)
Κουζίνα / Kitchen .............................................................................................................................. σ. / p. 43
(συρτάρια / drawers)
Χoλ / Hall ............................................................................................................................................ σ. / p. 59
Υπόγειο / Basement
Υπόγειο/ Basement ........................................................................................................................... σ. / p. 63
(κασέλα / chest)
Εξωτερικοί βοηθητικοί χώροι / External auxiliary rooms
Γιαγιά (ή Φουρναριό) / Grandma (or Oven room) .......................................................................... σ. / p. 69
(ντιβανομπάουλο / chest bed)
1 Τα υφάσματα παρουσιάζονται με τη σειρά που βρέθηκαν και σε κλίμακα 1:1. / The textiles are presented in
the order they were found and on a scale of 1:1.

Το έργο ΗΒΗ/ΕΛΕΝΗ είναι ένα ιδιότυπο “ντοκιμαντέρ” (ή μήπως
ένα ιδιότυπο «μουσείο»;) στο οποίο καταγράφονται τα υφάσματα
δύο γυναικών παρόμοιας μεν ηλικίας, αλλά διαφορετικής
καταγωγής και τάξης. Η πρώτη γυναίκα, η Ήβη, γεννήθηκε
στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου σε μεγαλοαστικό περιβάλλον.
Η δεύτερη, η Ελένη, γεννήθηκε σε ένα απομονωμένο χωριό των
Θεσσαλικών Αγράφων. Και οι δυο γυναίκες, για διαφορετικούς
λόγους η κάθε μια, παντρεύτηκαν άντρες από το νομό Μαγνησίας
όπου και πέρασαν τον έγγαμο βίο τους. Τα υφάσματα που
παρουσιάζονται στο παρόν βιβλίο προέρχονται από τα σπίτια
τους.
Τα υφάσματα παρουσιάζονται σε κλίμακα 1:1 και σε πλήρη
αντι-στοιχία με το δωμάτιο, το έπιπλο και τη σειρά με την οποία
βρέθηκαν. Κάθε δωμάτιο είναι και ένα διαφορετικό κεφάλαιο.
Τα δωμάτια ονομάστηκαν σύμφωνα με τα ονόματα που
χρησιμοποιούσαν οι γυναίκες όταν αναφερόντουσαν σ’ αυτά. Η
διαδρομή από δωμάτιο σε δωμάτιο ήταν αυθαίρετη. Η καταγραφή
των υφασμάτων έγινε με φορητό scanner, μεγέθους Α4.
Τα κείμενα του βιβλίου ακολουθούν συνειρμικά την διαδρομή.
*
The work HEBE/HELEN is an idiosyncratic “documentary” (or could
it be an idiosyncratic museum?), in which are recorded the textiles
belonging to two women of similar age, who nevertheless had different
origins and came from different classes. The first of these women, Hebe,
was born in Alexandria, Egypt, and grew up in a bourgeois environment.
The second of these women, Helen, was born in a secluded village in
Agrafa, Thessaly.
Both women, each for different reasons, were married to men from the
Magnesia prefecture, where they spent their married lives. The textiles
presented in this book come from their houses.
The textiles are presented on a scale of 1:1, in exact correspondence with
the room, the piece of furniture, and the series in which they were found.
Each room constitutes a different chapter. The rooms were named after
the names used by the two women when referring to them. The passage
from room to room was arbitrary. The textiles were recorded with a portable
A4 scanner.
The texts in this book follow associatively this passage.