Gazeta nr38 - Jeziorany

klasa I a SP Jeziorany 

klasa I a Gimnazjum 

klasa I b SP Jeziorany 

klasa I b Gimnazjum 

klasa I c SP Jeziorany 

klasa I c Gimnazjum 

klasa I we Franknowie 

klasa I w Radostowie 

Nasze Jeziorany, Nr 38/wrzesień 2010 r. 3

Dziś wiedzą, Ŝe przyjaźnie są czasem 

mocniejsze od więzów krwi – 

wspólne przeŜycia, rozmowy łączą 

ludzi. 

Pewnego dnia decyzja zapadła: 

wyjeŜdŜają z Elbląga, by osiedlić się 

na wsi. Z dala od miejskiego zgiełku, 

na łonie natury. Swoje miejsce 

odnaleźli w Dercu. 

Dlaczego tu? Szukali dwóch 

sąsiadujących gospodarstw - 

- dla siebie i dla Gajewskich. 

Pana Tadeusza bardziej ciągnęło 

na zachodnią stronę Wisły. 

Dlaczego? Bo tam cieplej. 

Jednak w Dercu im się spodobało. 

Przyjechaliśmy i szybko 

w to wiejskie Ŝycie wsiąkliśmy. 

I tak oto jesteśmy tu od 1984 

roku – to juŜ ponad 25 lat! 

Waldek z Anią zaczęli pracować 

w szkole w Dercu. Ja nie 

zatrudniłam się tam, bo chciałam 

być wolna – wspomina ze 

śmiechem pani Ewa. Gajewscy 

zamieszkali we wsi, my na kolonii. 

Pamiętam, jak się wieczorem 

od nich szło: we wsi 

jasno, a tu u nas tak strasznie 

ciemno, czarna ściana lasu. 

Gdy nadeszła pierwsza zima, 

tak nas zasypało, Ŝe nie wiedzieliśmy, 

gdzie jest droga. Był 

to dla nas szok. Kiedyś trzeba 

się było przeczołgać po śniegu, 

bo sięgał powyŜej pasa. Oj, 

Ŝycie niosło z sobą wiele niespodzianek. 

Przez długi czas 

po przyjeździe zapisywałam te 

przeŜycia w dziennikach. 

Budzą się anioły 

Pani Ewa wspomina: Mieliśmy w 

Dercu krótki epizod rolniczy, bo Tadeusz 

marzył, Ŝeby być rolnikiem. Ja 

po prostu chciałam mieszkać na wsi. 

A te nasze ciągoty do sztuki ludowej 

dały o sobie znać juŜ w Elblągu. Tadeusza 

szwagier rzeźbił, głównie 

świątki, śydów, róŜne scenki religijne. 

Do dziś pamiętam jego pracę 

„Jarmark” – cudo! To mnie zachwyciło. 

Pan Tadeusz: Od niego się wiele 

nauczyłem, równieŜ jeśli chodzi o 

muzykę powaŜną – razem jeździliśmy 

do opery. Rzeźba mnie pociągała, bo 

dawała swobodę pracy nad czym się 

chce i kiedy się chce. Ale nie chciałem 

robić świątków, ani „okradać” 

kogoś z jego pomysłów. Myślałem o 

swojej własnej twórczości. I udało 

się tworzyć coś nowego. 

Trafili na Warmię w dobry czas. 

W Olsztynie działała komisja artystyczno 

– etnograficzna Cepelii. Pani 

z komisji była wymagająca, ale 

wiele rzeczy się moŜna było nauczyć. 

Zrobiliśmy pojemniki na długopisy i 

ołówki – „kaszubką” to się nazywało 

- oraz piórniki, a wzory zatwierdzone 

zostały przez komisję etnograficzną 

– mówi pan Tadeusz. Cepelia 

trochę ograniczała, bo jeśli 

„zatwierdzony” komisyjnie anioł 

miał 30 cm, to kaŜdy miał tyle mieć. 

Ja tego wiernego kopiowania nie 

lubię. 

Pani Ewa: Samochód we wsi miały 

tylko dwie osoby. My nie. Jeździło 

się więc rowerem do wsi, a dalej 

autobusem. Ludzie, ja nosiłam po 

dwadzieścia kilo anioła w koszyku! 

Cztery rzeźby, a aŜ tyle waŜyły. Woziłam 

je do pierwszej „sklepogalerii” 

z podobnymi rzeczami w 

Olsztynie, na Dąbrowszczaków. Do 

starszej pani, która tworzyła niesamowity 

klimat i sama była nietuzinkową 

osobą. Z jej męŜem mamy kontakt 

do dziś. 

Transformacje - inspiracje 

Mijał peerelowski czas. Te nasze 

kolorowe rzeczy to teŜ był taki lek na 

szarzyznę otaczającej rzeczywistości. 

Przeprowadzić się na Zachód moŜna 

było – ale ja nie chciałam. 

Nadszedł rok 1989. Nawiązaliśmy 

kontakt z panią z Berlina 

Zachodniego. To dopiero była 

podróŜ! Widzieliśmy, jak pada 

mur Berliński. Na naszych 

oczach odbyło się zjednoczenie 

Niemiec, a pani z berlińskiej 

galerii kupiła od nas pierwsze 

prace – zwierzaki. Cudne indyki, 

koty, psy – niemalowane, 

surowe drewno. Sto sztuk. A 

potem jeszcze pięć płaskorzeźb 

– wspomina pani Ewa. Tam teŜ 

narodził się pomysł na jeden z 

najbardziej rozpoznawalnych, 

symbolicznych wzorów. Pan 

Tadeusz: W jednym ze sklepów 

zobaczyłem z daleka drzewo 

chyba z gliny… a moŜe z ciasta? 

Były na nim listki, jak na 

wypiekanym mazurku. 

-Kurcze, jakie to było piękne! – 

wpada w słowo Ŝona. Narodził 

się pomysł, by coś takiego zrobić 

z drewna, ale nie płaskie – 

a przestrzenne. Inspiracje czają 

się na kaŜdym kroku… RównieŜ 

dziś pomysły biorą się z 

Ŝycia, z otaczającego świata. 

Pan Tadeusz: Generalnie są to 

nasze wzory. Oczywiście są 

jakieś inspiracje ludzi z zewnątrz. 

Nie przepadam jednak za 

zamówieniami na zasadzie, Ŝe ktoś 

ma wizję czegoś i chce, Ŝebym ją 

zrealizował. Boję się takiego zamówienia, 

bo nie wiem, czy wizja tego 

kogoś jest zbieŜna z moją. Wolę, jeśli 

jest to całkowicie mój pomysł. RównieŜ 

dlatego, Ŝe realizując czyjś pomysł 

potem zastanawiam się, w jakim 

stopniu jest to jeszcze moje dzieło. 

Jeśli ogólna treść jest podana i ja 

mam ją przetworzyć po swojemu - to 

w porządku. Trzy lata chyba temu 

robiłem taki napis-szyld dla Kawiarni 

Filmowej przy Kinie Awangarda 

w Olsztynie: „Cafe Herbaciarnia 

Filmowa”. Zastanawiałem się jak to 

4 Nasze Jeziorany, Nr 38/wrzesień 2010 r.

zrobić, Ŝeby pasowało do kina. Właściciele 

kina są zapalonymi kinomanami, 

więc pomyślałem: a moŜe klisza? 

I stara deska, na niej powycinane 

„ząbki”, pod napisem zrobiłem 

prosty aparat i wizerunek Chaplina. 

Spodobało się. 

Na początku były anioły 

Co Maculewiczowie wyczarowują 

w drewnie? Technicznie rzecz ujmując 

- formy przestrzenne i płaskorzeźby. 

A tak naprawdę - ich mały 

świat - wszystko, co bliskie sercu. 

Anioły - ba, nawet chóry 

anielskie! Scenki rodzajowe i 

religijne. Zwierzaki: koty i 

ptaki. Drzewa i kwiaty. To, co 

najlepsze w wiejskim Ŝyciu. 

Na początku były anioły. Stojące 

i lecące - pieszczotliwie 

nazwane przez kogoś 

„Nietoperkami”. Są anioły z 

tabliczką „Witajcie” i, za czyjąś 

sugestią, „Gość w dom - 

- Bóg wie po co”. Ludzie teŜ 

podsuwają pomysły. Czasem 

zrobi się jakąś rzecz i ona wisi… 

aŜ zjawi się ktoś, kto powie, 

Ŝe dokładnie tego 

chciał…. Wszystko czeka na 

swoją bratnią duszę, szuka 

swojego domu. 

Wiele w tych pracach serca. 

Jasne, pieniądze są waŜne, ale 

przede wszystkim liczy się 

satysfakcja. 

Pan Tadeusz: Nie chciałbym, 

Ŝeby to, co zrobię kupił ktoś, 

kto miałby być z tego niezadowolony. 

Nie lubię dawać naszych 

prac komuś, jeśli nie 

wiem, czy się one podobają. Nie lubię 

uszczęśliwiać na siłę. 

Wcale nie dziwi stwierdzenie pani 

Ewy: Mamy prace, których nie 

sprzedajemy. ToteŜ pewnie kwestia 

dojrzałości, stabilizacji… Jest mi 

cięŜko rozstawać się z aniołami. KoleŜanka 

z Torunia koniecznie chciała 

od nas kupić duŜego anioła. On stał 

tu, ja go wciąŜ widzę - pokazuje - 

Sprzedałam, ale mi go brakuje. 

Pan Tadeusz teŜ ma swoich faworytów: 

Kiedyś zrobiłem dwa duŜe 

anioły na desce – o, tam stoją na 

podwórku. Przyjechał właściciel 

galerii z Belgii. Bardzo mu się 

spodobały. Chciał, Ŝeby stały przed 

wejściem do galerii. Ale miał problem: 

ja nie chciałem ich sprzedać. 

Mogę zrobić drugie takie – powiedziałem 

- ale tych nie oddam. Człowiek 

nie mógł tego pojąć. Z drugiej 

strony, mam problem z tą odtwórczością, 

by kolejny raz tworzyć identyczny 

wzór. MoŜe być ten sam temat, 

ale tak samo się nie da. Ot, na 

przykład „Drzewo”. Mamy ich kilka 

na świecie, ale niektórych nigdy nie 

oddamy w obce ręce. Podobnie jak 

donicy z drewnianymi tulipanami. 

Pani Ewa: Kilka osób uparło się, 

Ŝeby je mieć, a ja mówię: Tadeusz 

moŜe zrobić drugie, ale tych nie 

dam. Bo nie powtórzy się tego 

kształtu, koloru barw, które mnie tak 

urzekają. 

Nie tylko anioły 

Przez pierwsze pięć lat w Dercu 

robiłam na szydełku rękawiczki do 

Cepelii. Jedną parę dziennie, a miesięcznie 

- trzydzieści. Była z tego 

niezła „urzędnicza” pensja. Do dzisiaj 

je czasem robię, Ŝeby nie wyjść z 

wprawy – pani Ewa prezentuje na 

własnych dłoniach elegancką, czarną 

parę aŜurowych rękawiczek. 

„Hitem Targów” okrzyknięto kiedyś 

duŜego, drewnianego kota. Pan 

Tadeusz wspomina: Miał buźkę 

otwartą, zęby z kołeczków wstawione. 

W zębach trzymał tulipan - był to 

taki zakochany kot. I zdarzyło się 

kilka zabawnych, „kocich” sytuacji. 

Kiedyś u sąsiadów siedzimy i debatujemy: 

jak by tu przewieźć te koty. 

Nie wiesz? - mówi sąsiad – weź klatkę. 

A nam przecieŜ chodziło o rzeźby! 

– śmieje się. Innym razem pojechaliśmy 

do Olsztyna – a nie mieliśmy 

jeszcze samochodu. Czekałem 

przed dworcem, kota postawiłem na 

chodniku. Nadeszło dwóch młodych 

męŜczyzn z psem. Pies stanął jak 

wryty, a potem zaczął się 

ostroŜnie wycofywać. Wystraszył 

się drewnianego 

kota! Podobna dramatyczna 

akcja rozegrała się z udziałem 

ich własnego zwierzaka. 

Zrobiliśmy jednego z pierwszych 

drewnianych kotów. 

DuŜy był. Stał na ławce w 

kuchni. Nasz kot wszedł, juŜ 

ze znacznej odległości zobaczył 

„intruza”. ZjeŜył się i 

ruszył do boju. Dał mu w 

łeb, powąchał - i zostawił w 

spokoju. To był komplement! 

Jestem Derc. 

Zygfryd Derc. 

śycie na warmińskiej wsi 

pełne jest niespodzianek i 

nietypowych spotkań. PrzyjeŜdŜam 

kiedyś do domu, a 

tam mąŜ siedzi z panem, który 

mówi: -Jestem Zygfryd 

Derc! Ten menedŜer z Helu 

dowiedział się od kogoś, Ŝe 

tu jest miejscowość jak jego 

nazwisko. I on ją odszukał, 

przyjechał. Trafił do tych 

starszych panów, którzy zawsze siedzą 

na przystanku we wsi. Na rondzie 

jest historia Derca po polsku, 

angielsku i niemiecku. Poczytał sobie 

trochę i idzie do tych panów zasięgnąć 

języka. A oni: A idźcie do 

sołtysowej, ona wszystko wie”. Później 

stwierdził, Ŝe mieli rację - śmieje 

się. Po dwóch miesiącach wrócił, 

z Ŝoną i niemieckim małŜeństwem o 

nazwisku Derc – a pisali się z niemiecka. 

Są jeszcze jacyś inni Dercowie 

- mają galerię w Hongkongu. 

Światowy ten Derc. A to przecieŜ 

nasza „mała ojczyzna”. 

Innym razem zjawiła się Murzynka 

z Niemiec, która twierdziła, Ŝe jej 

mama jest stąd. Czarnoskóra kobieta 

mówiąca o naszych stronach 


„Heimat” (niem. „ojczyzna”) to 

niezapomniany widok. Przyjechali 

teŜ byli mieszkańcy Derca z Chrubieszowa. 

Ewa: Pani była taka 

szczęśliwa, Ŝe juŜ tu nie mieszka, a 

ja – taka szczęśliwa, Ŝe tu mieszkam. 

Dziwny jest ten świat… 

Ludzie, którym się chce 

MoŜe i dom Maculewiczów leŜy 

na końcu świata i nie bardzo wiadomo, 

gdzie tego końca szukać. Ale 

wielu próbuje - i odnajduje. Pani 

Ewa: Trafiają do nas fascynujący 

goście -niektórzy zaproszeni przez 

nas, inni podesłani przez znajomych 

na nocleg - z którymi do rana spędza 

się czas na niepowtarzalnych 

rozmowach. Oni teŜ od nas wracają 

naładowani dobrą energią. Są to 

róŜni ludzie: z prowincji, z duŜych 

miast, z zagranicy. Nawet z Australii, 

dokąd pojechał nasz anioł. Z 

USA, Japonii, Austrii, Francji – 

„namiary” na nas zdobywają nieraz 

pocztą pantoflową. Kiedyś 

Niemcy przyjechali z adresem na 

karteczce: „Pani sołtys Derc”. 

W tamtym roku gościł wykładowca 

z UJ, zajmujący się Szczerbcem. 

Był teŜ zaproszony przez panią Ewę 

ksiądz profesor Bogdan Matysiak, 

który wygłosił fascynujący wykład 

na temat Izraela. – Jest on przewodnikiem, 

starotestamentowcem, zna 

hebrajski – a ze wsi na spotkanie 

przyszło dwoje ludzi. Nie ci, których 

się moŜna było spodziewać. Za to 

mało tego, Ŝe przyszli - zadawali 

pytania! Widać nie liczy się ilość, a 

jakość. Prezentację moŜna zrobić 

nawet w domu. Trzeba tylko chcieć. 

Czasem prosimy Waldka Gajewskiego 

o uŜyczenie sali - widok z 

okna ma niesamowity. A jeszcze te 

galopujące konie o zachodzie słońca, 

nad stawem…. Cudo. 

Warto naleŜeć do stowarzyszeń 

regionalnych. Wiele się dzieje, nie 

trzeba jechać do wielkich metropolii, 

Ŝeby coś przeŜyć i spotkać ciekawych 

ludzi. Choć dzięki rzeźbie i 

stowarzyszeniom są i podróŜe. 

Maculewiczowie odwiedzili 

Niemcy, Włochy, Belgię, Francję. 

Jedni ludzie przyjeŜdŜają, inni zapraszają 

– a ile doświadczeń, ile 

wraŜeń się z tego bierze! 

Przyszłość 

Pani Ewa – sołtys Derca i wiceprzewodnicząca 

Rady Miejskiej w 

Jezioranach planuje zmiany. Nie 

będzie kandydować na sołtysa. 

Przez pięć lat pełniłam tę funkcję, 

bo czułam potrzebę zrobienia czegoś. 

Wystarczy. MoŜe to przejąć 

ktoś nowy – niech jak najwięcej ludzi 

zdobędzie doświadczenie bycia 

sołtysem. Jest wiele wiejskich 

spraw, pilnie wymagających uwagi 

– drogi, dziury, bezpańskie psy… 

Po paru latach ta praktyczna strona 

„sołtysowania” nieco męczy, bo 

trzeba zajmować się nie tym, czym 

się chce, a tym, czym się musi – wyznaje 

pani Ewa. Teraz woli zająć się 

estetyką i Ŝyciem kulturalnym. 

Plan odnowy Derca jest uchwalony 

– będzie asfalt, chodnik, nowy 

przystanek, otwarty zostanie kościółek. 

Pozostanie tylko remont świetlicy 

– podsumowuje „zdobycze” 

ostatnich lat. Na rondzie chcą zrobić 

coś nowego, bo to „okno na świat” 

juŜ tyle lat stoi. Podobne drobiazgi 

nadają wsi charakter, jak np. tabliczki 

z historią domów na kaŜdym 

ze starych budynków. A takich w 

Dercu nie brakuje. Będzie co robić. 

Są wielkie sprawy, ale i drobne 

sukcesy sprawiające radość. 

Ostatnio wygraliśmy placyk zabaw 

w wieloboju sołectw. Okazało 

się, Ŝe ja, która w szkole nigdy nie 

mogłam trafić w tarczę, strzelam z 

wiatrówki – i trafiam! Z łuku teŜ 

strzelam, i jeszcze lotkami rzucam. 

Miałam 3 miejsce w tym roku. I medal. 

Mieszkańcy Derca teŜ dają się 

wciągnąć do działania, gdy są konkretne 

akcje typu Święto StraŜaka 

czy Dzień Dziecka. Jak robiliśmy 

rondo, bez proszenia przyszli, Ŝeby 

pomóc. Tylko, gdy trzeba coś robić 

regularnie, np. podlewać kwiaty na 

rondzie – o chętnych jakoś trudniej. 

Teraz pani Ewa chce się realizować 

w „swoich” stowarzyszeniach. 

A jest ich niemało. Współpraca z 

„Naszymi Gadami”. „Warmiński 

Zakątek”, „Stowarzyszenie Agroturystyczne”, 

„Warmińsko-Mazurskie 

Stowarzyszenie Twórców”. Wreszcie 

– „Nasz Derc”. To ostatnie, lokalne 

stowarzyszenie, jest teraz najwaŜniejsze. 

Z nim Maculewiczowie 

chcą organizować raz na kwartał 

jakąś większą imprezę kulturalną 

– takie „cztery pory roku”. Radością 

tworzenia juŜ teraz dzielą się z innymi. 

W stodole zorganizowali w 

zeszłym roku warsztaty rzeźbiarskie. 

Sporo osób się zapisało – 

głównie przyjezdnych, ale i dwóch 

miejscowych. Niektórzy juŜ pytają o 

kolejne edycje. Ale waŜne są teŜ 

spotkania kameralne. Z moŜliwością 

nie tylko wysłuchania, ale i 

zadania pytań, bycia ze sobą. Działanie 

w kaŜdym stowarzyszeniu rozwija. 

Są ciekawe spotkania, z ludźmi, 

którym chce się coś robić. Jesteśmy 

z ludźmi, z którymi się rozumiemy, 

lubimy i wspieramy. Pokrewne 

dusze, jak mawiała Ania z Zielonego 

Wzgórza – śmieje się pani sołtys. 

Marzenia zaklęte w drewnie 

Maculewiczom w Dercu 25 lat 

minęło – ale nie jak jeden dzień.- 

lecz jak szereg niepowtarzalnych, 

barwnych dni. Pani Ewa zadumała 

się na chwilę: Tak sobie patrzę na te 

nasze płaskorzeźby… Na nich 

umieszczamy to, za czym zawsze 

tęskniliśmy i co teraz mamy: tę naszą 

wieś, z tą naszą przyrodą. Zawsze 

jest teŜ motyw drogi. Bo nasze 

Ŝycie to takie wędrowanie. Jest kobieta 

– czasem sama, choć w otoczeniu 

zwierząt. Zawsze teŜ jakiś 

dobry anioł nad nią czuwa. Musi teŜ 

być dom – spełnienie kobiety samodzielnej 

i szczęśliwej. Jest teŜ czasem 

para. Zawsze są teŜ zwierzaki, 

których nie mogło by w domu zabraknąć. 

Maculewiczowie mają 

cztery psy -przygarnięte przybłędy, 

mieszańce. A do tego gromadkę 

kotów, których najmłodsza generacja 

właśnie baraszkuje w galerii. 

Pani Ewa: W Elblągu koleŜanki 

mają równe drogi, chodniki i inne 

wygody. Mnie nasza droga czasem 

irytuje, błoto bywa makabryczne. 

Ale nie Ŝałuję. W Elblągu miałam 

wszędzie blisko i wygodnie. Ale 

mnie tam nie ciągnie. JeŜdŜę tam 

tylko, Ŝeby załatwić nasze sprawy. 

Myślę, Ŝe mam ciekawsze Ŝycie od 

wielu „miastowych”. To otoczenie, 

ta przyroda – to teŜ jest waŜne. To 

juŜ 25 lat minęło. Pomyślałam sobie, 

jaką w tym wszystkim widać 

konsekwencję – te dawne marzenia 

się spełniły. W domu na prowincji, 

gdzie nad głowami latają anioły. 

J. Potorska 


Dom Dziennego Pobytu przy Miejskim 

Ośrodku Pomocy Społecznej w Jezioranach 

czynny jest od poniedziałku do piątku 

w godzinach od 8.00 do 14.00. Placówka 

jest ośrodkiem wsparcia przeznaczonym 

dla osób w wieku emerytalnym, 

niepełnosprawnych i osamotnionych, 

których sprawność psychofizyczna umoŜliwia 

pobyt w środowisku. Pomieszczenia, 

którymi dysponuje placówka to: 

- pokój terapeutyczny wyposaŜony w 

urządzenia gimnastyczne oraz masujące, 

- pokój do spotkań oraz aneks kuchenny, 

- łazienka z pełnym wyposaŜeniem. 

Uczestnikom oferuje się spędzanie wolnego 

czasu w miłej i przyjemnej atmosferze, 

uczestnictwo w Ŝyciu kulturalno - 

rekreacyjnym (wycieczki, pielgrzymki, 

czytanie ksiąŜek oraz wspólne oglądanie 

TV, jak równieŜ dyskusje i pogawędki z 

ciekawymi osobami), zabawy ruchowe 

usprawniające kondycję fizyczną. 

Korzystanie z Dziennego Domu Pobytu 

jest bezpłatne. W swoich działaniach 

Dom dąŜy do wydobycia potencjału drzemiącego 

w starszych ludziach, ich zdolności, 

rozwijaniu zainteresowań, aktywizacji 

umysłowej i sprawności fizycznej. 

Dom Dziennego Pobytu istnieje od 

2000 roku i dysponuje 25 miejscami. 

Przez 9 lat prowadzony był przez panią 

Teresę Niską, która w 2009 roku po cięŜkiej 

chorobie odeszła od nas. Swą serdecznością, 

Ŝyczliwością i otwartością na 

potrzeby drugiego człowieka skupiła w 

Domu wielu ludzi nadając ich Ŝyciu 

nowy, ciekawszy i radośniejszy wymiar. 

Organizowała mnóstwo wyjazdów i spotkań. 

Uczestnicy Domu Dziennego Pobytu 

wciąŜ wspominają chwile spędzone z 

Tereską, jej poczucie humoru i uśmiech 

na twarzy. 

W 2010 roku obchodzimy X-lecie istnienia 

Domu Dziennego Pobytu. Z tej 

okazji, w dniu 2 września 2010 r., odbyła 

się uroczystość połączona z tradycyjnym, 

corocznym „Dniem Seniora”, w której 

udział wzięli uczestnicy Domu Dziennego 

Pobytu z Jezioran, zaprzyjaźnionych 

Domów z Biskupca i Barczewa, a takŜe 

zaproszeni goście: ks. Dziekan Stanisław 

Jasiński, p. Teresa Stańczuk -była Kierownik 

MOPS w latach 1990-1998, 

p. Danuta Boradyn -była kierownik 

MOPS w latach 2003-2007, p. Władysław 

Daliga -Z-ca Burmistrza, p. Danuta 

Zawolskia -Sekretarz Gminy, p. Maria 

Compa -Skarbnik Gminy oraz pracownicy 

Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej 

w Jezioranach. Uroczyste spotkanie 

otworzyli p. Danuta Tarasiewicz - 

Kierownik MOPS oraz Pan Władysław 

Daliga -Z-ca Burmistrza Jezioran. 

Były wspomnienia i podziękowania. 

Wszyscy świetnie się bawili i Ŝyczyli 

sobie kolejnych spotkań i jubileuszu w 

tym samym gronie. 

Beata Łubkowska -Wróblewska 

…tak organizator – Miejski Ośrodek 

Kultury w Jezioranach – zatytułował imprezę 

wieńczącą tegoroczne wakacje. Ideą tego 

dnia, oprócz dobrej zabawy, było przybliŜenie 

mieszkańcom gminy Jeziorany Wszechświata, 

"wędrówek planet” i zjawisk zachodzących 

w kosmosie. Zaplanowano moc 

atrakcji w plenerze, tj.: występy artystyczne, 

„zabawę z kulą ziemską”, pirotechniczny 

pokaz przedstawiający wielką lekcję 

astronomii na niebie. 

W siedzibie Miejskiego Ośrodka Kultury 

miał pojawić się Mikołaj Kopernik – „na 

Ŝywo”! Niestety pogoda sprawiła nam figla… 

wietrzny i deszczowy dzień zmusił 

organizatora do nagłej zmiany załoŜeń imprezy. 

Amfiteatr został zamieniony na salę 

widowiskową domu kultury. Mimo nieprzewidywalnej 

aury wieczór okazał się szalenie 

interesujący i inspirujący. 

Powiat Olsztyński, stowarzyszenie „Dom 

Warmiński” i zespół kameralny Pro Musiqua 

Antiqua zagościli u nas z Cameratą 

Warmińską z Kopernikiem w roli głównej. 

Spotkanie artystyczno-historyczne składało 

się z pięciu powiązanych ze sobą części. 

Widzowie mieli okazję obejrzeć prezentację 

multimedialną z odczytem historycznym na 

temat Kopernika, 

jego Ŝycia na Warmii 

i związków z 

Jezioranami. Występujący 

– grupa Pro 

Musiqua Antiqua – 

z a p r e z e n t o w a l i 

„Rapsodię Kopernikowską” 

skomponowaną 

przez Lucjana 

M a r z e w s k i e g o . 

Publiczność mogła 

się wsłuchać w 

piękne dźwięki 

fletu, oboju, czy 

wiolonczeli, którym 

towarzyszył przenikliwy 

mezzosopran Liliany Górskiej. 

Jak juŜ wspomniałam odwiedził nas 

Mikołaj Kopernik – konkretnie to aktor 

Teatru im. Jaracza -p. Marian Czarkowski, 

który wcielił się w wybitnego Warmiaka. 

Ciekawostką spotkania był pokaz kaligrafii 

autorskiej inspirowanej pismem astronoma, 

a po koncercie goście mogli wybijać okolicznościowe 

monety i otrzymać Certyfikat 

Kopernikowski. Misteria, które zawitały do 

Jezioran, były urozmaicone „mini” pokazem 

pirotechniki (dostosowanym do warunków 

w pomieszczeniu), który przygotowała 

znana nam juŜ Grupa Falco z Torunia. Dla 

wytrwałych i nie bojących się deszczu 

czekała nocna dyskoteka na terenie jeziorańskiego 

podzamcza. 

Dzień 28 sierpnia, mimo niesprzyjających 

warunków atmosferycznych, okazał 

się nie tylko lekcją dydaktyczną, ale i niezapomnianą 

zabawą. 

A. Dembska 


OBWIESZCZENIE 

z dnia 22 września 2010 roku 

Na podstawie art. 94 ustawy z dnia ustawy z dnia 16 lipca 1998 r. - Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów 

i sejmików województw (Dz. U. z 2003 r. Nr 159, poz. 1547 z późn. zm.) 

BURMISTRZ JEZIORAN 

podaje do publicznej wiadomości informację o okręgach wyborczych, ich numerach i granicach, liczbie radnych wybieranych w 

okręgu wyborczym przyjętych Uchwałą Nr XXVIII/309/06 Rady Miejskiej w Jezioranach z dnia 28 kwietnia 2006 r. w sprawie podziału 

gminy na okręgi wyborcze, ustalenia ich granic i numerów oraz liczbie wybieranych radnych 

w kaŜdym okręgu (Dz. Urz. Województwa Warmińsko- Mazurskiego Nr 76, poz. 1369) w wyborach do rad gmin, rad powiatów 

i sejmików województw zarządzonych na dzień 21 listopada 2010 roku 

Numer 

okręgu 

Granice okręgu 

Liczba 

WYBORY SAMORZĄDOWE 2010 

Wybory do organów jednostek samorządu terytorialnego zgodnie 

z rozporządzeniem Prezesa Rady Ministrów z dnia 17 września 2010 roku 

odbędą się 21 listopada 2010 roku 

KTO MOśE KANDYDOWAĆ NA RADNEGO? 

Obywatel polski moŜe kandydować na radnego do rady gminy, rady powiatu i sejmiku województwa jeŜeli: 

1. ma prawo wybierania w wyborach do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw; 

2. stale zamieszkuje na obszarze działania danej rady; 

3. nie był karany za przestępstwo umyślne ścigane z oskarŜenia publicznego prawomocnym wyrokiem sądu; 

4. nie zapadł wobec niego prawomocny wyrok warunkowo umarzający postępowanie karne w sprawie popełnienia 

przestępstwa umyślnego ściganego z oskarŜenia publicznego; 

5. nie zapadło wobec niego prawomocne orzeczenie sądu stwierdzające utratę prawa wybieralności w związku ze złoŜeniem 

niezgodnego z prawdą oświadczenia lustracyjnego. 

KTO MOśE KANDYDOWAĆ NA BURMISTRZA? 

Obywatel polski moŜe kandydować w wyborach burmistrza, jeŜeli: 

1. ma prawo wybieralności w wyborach do rady gminy; 

2. najpóźniej w dniu wyborów kończy 25 lat; 

3. nie był karany za przestępstwo umyślne ścigane z oskarŜenia publicznego prawomocnym wyrokiem sądu; 

4. nie zapadł wobec niego prawomocny wyrok warunkowo umarzający postępowanie karne w sprawie popełnienia 

przestępstwa umyślnego ściganego z oskarŜenia publicznego; 

5. nie zapadło wobec niego prawomocne orzeczenie sądu stwierdzające utratę prawa wybieralności w związku ze złoŜeniem 

niezgodnego z prawdą oświadczenia lustracyjnego. 

Kandydat na burmistrza nie musi stale zamieszkiwać na obszarze gminy, w której kandyduje. 

Wszystkie akty prawne i informacje związane z wyborami samorządowymi 2010 są dostępne pod linkiem Komisarza 

Wyborczego w Olsztynie: 

http://cms.pkw.gov.pl/pkw2/index.jsp?place=Menu01&news_cat_id=22815&layout=1 

Na stronie Biuletynu Informacji Publicznej Urzędu Miejskiego w Jezioranach 

http://www.bip.jeziorany.nowoczesnagmina.pl 

umieszczone są informacje dotyczące podziału gminy na okręgi wyborcze i obwody głosowania oraz wszelkie niezbędne druki. 

Wszelkie druki moŜna równieŜ pobrać w pok. nr 26 i 24 Urzędu Miejskiego w Jezioranach oraz uzyskać niezbędne informacje. 

1 Miasto Jeziorany ulice: Asnyka, Barczewska, Głowackiego, Kajki, Konopnickiej, Krótka, Krzywa, 

Parchimowicza, Przeskok, Sawickiej, Sienkiewicza, Wipsowska., Plac Jedności Narodowej 

2 Miasto Jeziorany ulice: Dworcowa, Górska, Kasprowicza, Kasztanowa, Kolejowa, Kopernika, Kościelna, 

Kościuszki, Łąkowa, 1 Maja, Mickiewicza, Mostowa, NadbrzeŜna, Ogrodowa, PienięŜnego, 

Polna, Rycerska, Słowackiego, Wąska, Wolności., Osiedle Robotnicze, 

Place: Kościelny, Reja, Zamkowy 

radnych wybieranych 

w okręgu wyborczym 

3 Sołectwo: Wójtówko 1 

4 Sołectwa: Pierwągi, Piszewo, Tłokowo. 1 

5 Sołectwa: Kikity, Olszewnik, śardeniki. 1 

6 Sołectwa: Kiersztanowo, Miejska Wieś, Zerbuń. 1 

7 Sołectwa: Derc, Jeziorany-Kolonie, Kostrzewy, Krokowo, Lekity. 1 

8 Sołectwa: Potryty, Radostowo, Studnica, Studzianka. 2 

9 Sołectwa: Franknowo, Kramarzewo, Polkajmy. 2 

Na siedzibę Miejskiej Komisji Wyborczej w Jezioranach wyznacza się pokój nr 25 w budynku administracyjnym Urzędu Miejskiego 

w Jezioranach, Plac Zamkowy 4, tel. 89 539 27 61. 

Burmistrz Jezioran 

(-) Maciej Leszczyński 

8 Nasze Jeziorany, Nr 38/wrzesień 2010 r. 

3 

3

Termin wykonania 

czynności wyborczej 

do 2 października 2010 r. 




do godz. 24.00 


do godz. 24.00 



do 6 listopada 2010 r. 

od 6 listopada 2010 r. 




Treść czynności wyborczej 

— podanie do publicznej wiadomości, w formie obwieszczenia, informacji o okręgach wyborczych, 

ich granicach, numerach i liczbie radnych wybieranych w kaŜdym okręgu wyborczym 

oraz o wyznaczonej siedzibie terytorialnej komisji wyborczej dla wyborów do rad gmin, rad 

powiatów, sejmików województw, rady m.st. Warszawy i rad dzielnic m.st. Warszawy oraz 

wójtów, burmistrzów i prezydentów miast, 

— zawiadomienie odpowiednio państwowej komisji wyborczej lub właściwego komisarza 

wyborczego o utworzeniu komitetu wyborczego oraz o zamiarze zgłaszania kandydatów na 

radnych 

— zgłaszanie komisarzom wyborczym kandydatów na członków terytorialnych komisji wyborczych 

— powołanie przez komisarza wyborczego terytorialnych komisji wyborczych 

— zgłaszanie terytorialnym komisjom wyborczym list kandydatów na radnych, odrębnie dla 

kaŜdego okręgu wyborczego dla wyborów do rad gmin, rad powiatów, sejmików województw, 

rady m.st. Warszawy i rad dzielnic m.st. Warszawy 

— przyznanie przez Państwową Komisję Wyborczą jednolitych numerów dla list tych komitetów 

wyborczych, które zarejestrowały listy kandydatów w ponad połowie okręgów w wyborach do 

wszystkich sejmików województw, 

— zgłaszanie gminnym komisjom wyborczym kandydatów na wójtów, burmistrzów i prezydentów 

miast 

— przyznanie przez komisarza wyborczego, wykonującego zadania o charakterze ogólnowojewódzkim, 

numerów dla list tych komitetów wyborczych, które zarejestrowały co najmniej jedną 

listę kandydatów w wyborach do sejmiku województwa i nie został im przyznany numer 

przez Państwową Komisję Wyborczą 

— przyznanie przez komisarza wyborczego numerów dla list tych komitetów wyborczych, które 

zarejestrowały co najmniej jedną listę kandydatów w wyborach do rady powiatu i nie został im 

przyznany numer przez Państwową Komisję Wyborczą ani przez komisarza wyborczego wykonującego 

zadania o charakterze ogólnowojewódzkim, 

— podanie do publicznej wiadomości, w formie obwieszczenia, informacji o numerach i granicach 

obwodów głosowania oraz o wyznaczonych siedzibach obwodowych komisji wyborczych 

— rozplakatowanie obwieszczeń: a) właściwych terytorialnych komisji wyborczych o zarejestrowanych 

listach kandydatów na radnych zawierających numery list, skróty nazw komitetów, dane 

o kandydatach umieszczone w zgłoszeniach list wraz z ewentualnymi oznaczeniami kandydatów 

oraz treść oświadczeń lustracyjnych stwierdzających fakt pracy lub słuŜby w organach bezpieczeństwa 

państwa lub współpracy z nimi, b) gminnych komisji wyborczych o zarejestrowanych listach 

kandydatów na wójtów, burmistrzów i prezydentów miast, na których umieszczone są, w 

kolejności alfabetycznej nazwisk: nazwiska, imiona, wiek, wykształcenie, miejsce zamieszkania, 

nazwa komitetu zgłaszającego kandydata, nazwa partii politycznej, do której naleŜy kandydat, 

oraz treść oświadczeń lustracyjnych stwierdzających fakt pracy lub słuŜby w organach bezpieczeństwa 

państwa lub współpracy z nimi 

— nieodpłatne rozpowszechnianie audycji wyborczych w programach telewizji publicznej i 

publicznego radia 

— powołanie przez gminną komisję wyborczą obwodowych komisji wyborczych, 

— sporządzenie spisów wyborców w urzędzie gminy 

— składanie wniosków o sporządzenie aktu pełnomocnictwa do głosowania 

— składanie wniosków przez wyborców niepełnosprawnych o dopisanie ich do spisu w wybranym 

obwodzie głosowania na obszarze gminy 

19 listopada 2010 r. — zakończenie kampanii wyborczej 

o godz. 24.00 

20 listopada 2010 r. — przekazanie przewodniczącym obwodowych komisji wyborczych spisów wyborców 

21 listopada 2010 r. 

godz. 8.00 - 22.00 

— głosowanie 


Czy to pieczarka? 

Co za niedorzeczność, Ŝe media 

przekazuję informację o klasyfikacji 

grzybów jadalnych i trujących na 

podstawie smaku czy zmianie koloru. 

Niby grzyby trujące są gorzkie w 

smaku, zmieniają kolor i powodują 

ciemnienie sztućców. Nic bardziej 

mylnego! Muchomor zielonymuchomor 

sromotnikowy (Amanita 

phalloides), to grzyb śmiertelnie 

trujący, mający przyjemny zapach i 

Muchomor jadowity 

łagodny smak. Zjadanie grzybów 

przez ślimaki teŜ nie wskazuje na 

toksyczność dla ludzi. Muchomor 

zielonawy jest przez ślimaki jedzony 

i im nie szkodzi. 

Jedyny pewny sposób odróŜnienia 

owocników grzyba jadalnego od 

trującego to określenie jego gatunku 

przez sprawdzenie cech jego budowy, 

które odróŜniają dany gatunek 

od innych, w tym od trujących. 

Muchomor zielony bywa często 

mylony z gąską zieloną, gołąbkiem 

zielonym a takŜe czubajką kanią. 

Jego biała odmiana, muchomor wiosenny 

i jadowity jest mylony z pieczarką. 

Poszukajmy podobieństw i róŜnic 

między muchomorem jadowitym a 

pieczarką. 

Pieczarka: trzon biały z wąskim 

zanikającym pierścieniem, blaszki 

wolne początkowo róŜowe później 

ciemnoczekoladowe, niekiedy prawie 

czarne, miąŜsz biały na przekroj 

u n i eco r óŜ o w i e j e, s m a k 

„grzybowy”. 

Muchomor: trzon cylindryczny w 

górze zwęŜony, bulwiasta nasada ma 

strzępiastą pochwę, blaszki białe, 

miąŜsz biały - po przełamaniu nie 

zmienia barwy, smak łagodny, nieprzyjemny 

zapach. 

Nie wolno zbierać MŁODYCH 

osobników, są takie same u obydwu 

gatunków, stąd łatwo o pomyłkę. 

Poza tym muchomor wiosenny, muchomor 

jadowity i pieczarka mają 

białe owocniki, dlatego są łudząco 

do siebie podobne. 

Przypomnę, Ŝe jest duŜo grzybów, 

które podlegają ścisłej ochronie na 

podstawie Rozporządzenia Ministra 

Środowiska z 2004 r. NaleŜą do nich 

np.; maślak błotny, podgrzybek tęgoskóry, 

borowik królewski, trufla 

letnia, smardz wyniosły, smardz jadalny, 

szmaciak, purchawica olbrzymia, 

kania i inne… 

Wśród trujących grzybów chronionych 

jest np.; sromotnik bezwstydny 

czy gołąbek wymiotny. 

Jesień to pora na grzybobranie, 

zbierajmy rozsądnie, nie depczmy 

napotkanego nieznanego grzyba, nie 

szukajmy kurek głęboko w ściółce 

Pieczarka polna 

leśnej, nie wyrywajmy grzybów z 

grzybnią! Zbierajmy je do koszyka, 

a nie do reklamówek czy wiader – 

aby zarodniki mogły się swobodnie 

rozsiewać. 

Dla własnego bezpieczeństwa, by 

wyeliminować ryzyko zatrucia, proponuję 

wziąć kieszonkowy atlas 

grzybów i cóŜ, na grzyby. Powodzenia! 

M. Gajdasz-Smalec 

Panu Maciejowi Leszczyńskiemu 

- Burmistrzowi Jezioran 

oraz 

panu Władysławowi Daliga 

- Z-cy Burmistrza 

i panu Krzysztofowi Kiljanowi 

- Dyrektorowi OSiR 

dzieci, młodzieŜ oraz Rada Sołecka w Zerbuniu 

składają 

serdeczne podziękowania 

za wsparcie finansowe i pomoc w przygotowaniu 

placu zabaw i boiska wiejskiego. 


sport * sport * sport 

Zespół MKS Jeziorany 

zakończył rozgrywki ubiegłego 

sezonu na miejscu 

12, spokojnie utrzymując 

się w Lidze Okręgowej seniorów. Takie były 

załoŜenia przed rozpoczęciem ligi i zostały 

one spełnione. Jednak sen z oczu spędzało 

trenerowi, działaczom i kibicom zaangaŜowanie 

niektórych zawodników, mała frekwencja 

na treningach. W przerwie letniej 

próbowano znaleźć sposób na rozwiązanie 

tych problemów, po to Ŝeby gra naszej dru- 

Ŝyny w sezonie 2010/2011 wyglądała jeszcze 

lepiej i efektowniej. 

W ostatnim tygodniu przygotowań do 

sezonu sprawy nabrały duŜego rozpędu. Z 

trenowania MKS–u zrezygnował Jerzy Zahorski, 

który przeszedł do Polonii Lidzbark. 

Zaczęły się poszukiwania nowego trenera, 

zakończone sukcesem. Zgodę i chęć pracy w 

Jezioranach wyraził Andrzej Kowalczyk – 

trener druŜyn młodzieŜowych w Warmii 

Olsztyn. W tym czasie pozyskano równieŜ 

kilku nowych zawodników: Krystian Szydłowski, 

Paweł Radziwon, Paweł Tołkacz, 

Damian Górski – wszyscy z Tempa Wipsowo, 

Jacek Szpakowski - z Warmii Olsztyn 

oraz bramkarz Mariusz Wojtczak z Pisy 

Barczewo. Szeregi klubu opuścili: Rafał 

Wysocki - Pisa Barczewo, Paweł Sasin – KS 

RóŜnowo, Przemysław Jabłoński - Tempo 

Wipsowo. 

Jak powyŜsze zmiany wpłynęły na poziom 

gry muszą ocenić sami kibice. Zarząd 

MKS Jeziorany bardzo pozytywnie ocenia 

pracę i zaangaŜowanie nowego trenera jak 

równieŜ postawę zawodników w czasie 

meczów i treningów. Wymierny wymiar 

tych zmian widać równieŜ w tabeli - V miejsce 

po 7 kolejkach Ligi Okręgowej grupy I. 

Oby tak dalej, mamy nadzieję, Ŝe mecze 

MKS Jeziorany, które odbywają się w niedzielę 

na Stadionie Miejskim w Jezioranach, 

będzie obecnych jeszcze więcej kibiców. 

Zapraszamy wszystkich mieszkańców Gminy 

Jeziorany na mecze naszej druŜyny w 

niedzielne popołudnia – moŜna wygrać zestaw 

wędlin ufundowany na kaŜdy mecz 

przez sponsora Zakłady Mięsne Potorscy. 

Przyjdźcie, naprawdę warto! 

SKŁAD MKS JEZIORANY 

SENIORZY 

BRAMKARZE: Wojtczak Mariusz, Maliszewski 

Mateusz, Maliszewski Jan. 

OBROŃCY: Durka Mariusz, Wójcik Jacek 

– kapitan, Utowka Marcin. 

OBROŃCY/POMOCNICY: Kowalski 

Marceli, Tałałaj Mateusz, Ukleja Andrzej, 

Szydłowski Mariusz, Syczewski Mateusz. 

POMOCNICY: Adamiec Mateusz, Sodur 

Fabian, Sulewski Krzysztof, Stachowiak 

Andrzej, Szydłowski Krystian, Tołkacz Paweł, 

Lasiuk Tomasz. 

POMOCNICY/NAPASTNICY: Skalski 

Piotr, Uziębło Łukasz, Radziwon Paweł. 

NAPASTNICY: Wiciński Marcin – 11 bramek 

strzelonych w tym sezonie, Koper Artur, 

Szpakowski Jacek, Górski Damian. 

Klub MKS Jeziorany szkoli równieŜ 

piłkarską młodzieŜ. Do rozgrywek W-M 

ZPN w Olsztynie mamy zgłoszone 4 druŜyny 

w kategoriach: orlik – trener Paweł Radziwon, 

Ŝak – trener Piotr Skalski, młodzik – 

trener Krzysztof Góralczyk i junior młodszy 

– trener Andrzej Szuwalski. O pracy, sukcesach 

i składach tych druŜyn dowiedzą się 

państwo z kolejnego artykułu oraz ze strony 

internetowej: 

http://mksjeziorany.futbolowo.pl 

Z piłkarskim pozdrowieniem, 

Zarząd MKS Jeziorany 

27 i 28 lipca 2010 na plaŜy miejskiej w 

Tłokowie w strugach deszczu odbyły się 

Mistrzostwa Gminy Jeziorany w plaŜowej 

piłce siatkowej. Do rywalizacji o medale i 

puchar przystąpiło 5 druŜyn męskich i 3 

Ŝeńskie. 

27 sierpnia zostały rozegrane mecze w 

kategorii męskiej. Pięć zespołów podzielonych 

na dwie podgrupy rozpoczęło rywalizację 

o wyjście z grupy. Zgodnie z zasadami 

fair-play do rundy finałowej awansowali: 

Ziemak/Deliga, Szydłowski/Jackowski, Budrewicz/Drzewiecki 

i Radziszewski/Opas. W 

ścisłym finale zmierzyli się Ziemak/Deliga i 

Szydłowski/Jackowski, gdzie górę wzięli 

Ziemak/Deliga wygrywając spotkanie 2:1. 

Klasyfikacja końcowa: 

I miejce – Ziemak Wojciech/ Deliga Maciej 

II miejsce – Szydłowski Krystian/ Jackowski 

Tomasz 

III miejsce – Radziszewski Gabriel/ Opas 

Bartłomiej 

28 sierpnia nadszedł czas na zmagania 

dziewcząt. W rywalizacji wzięły udział: Staśkiewicz/Sprycha, 

Zywert/Płukarska i Dobrzyńska/Kardas. 

Mecze były rozegrane systemem 

„kaŜdy z kaŜdym”, gdzie komplet zwycięstw 

odniosły Dobrzyńska/ Kardas i tym 

samym zajęły I miejsce podobnie jak rok 

temu. 

Klasyfikacja końcowa: 

I miejsce – Dobrzyńska Patrycja/Kardas 

Alicja 

II miejsce – Staśkiewicz Marta/Sprycha Anna 

II miejsce – Zywert 

Paulina/ 

Płukarska Karina 

Po zakończeniu 

turnieju zostały 

wręczone puchary 

za I miejsca, które 

wręczyli Przedstawiciele 

Gminnego 

Zarządu PSL w 

Jezioranach – 

Nitkiewicz Henryk 

i Nojman 

Marek. Medale 

ufundował i wręczył 

Dyrektor 

OSiR. Wśród 

uczestników zostali 

wybrani najlepsza 

i najlepszy 

zawodnik turnieju, 

zostali nimi: Dobrzyńska 

Patrycja 

i Szydłowski Krystian, 

którzy 

otrzymali plecaki 

ufundowane przez 

OSiR. Wszyscy 

uczestnicy otrzymali pamiątkowe dyplomy. 

Mimo deszczu, na plaŜy nie zabrakło równieŜ 

kibiców, którzy dzielnie dopingowali 

swoich faworytów. Dziękujemy sponsorom 

za nagrody, Dyrektorowi OSiR i pracownikom 

za przygotowanie imprezy oraz sędziom, 

ze Zbigniewem Czabryckim na czele. 

Zapraszamy za rok, mamy nadzieję, Ŝe dru- 

Ŝyn zgłosi się znacznie więcej. 

J. śmijewska 


NP. OKTAEDR 

CZĘŚĆ MECZU 

ZNAK 

DROGOWY 

RONDOMY- 

CYNA 

CZESKIE IMIĘ 

RÓśA 

SYN SYNA 

POCHODNA 

AMONIAKU 

ZDROWY 

TŁUSZCZ 

WZIĄTKA 

Z MAMĄ 

6. 

4. 

W KASYNIE 

17. 7. 

SZEF NAUTI- 

LUSA 

BOśA 

MIŁOŚĆ 

15. 

C 2 H 6 

JEST TEś 

SZKLANA 

WCZESNA 

PORA 

HOLENDER- 

SKI KWIAT 

JEST STARY 

I JARACZA 

SYGNAŁ 

ŚWIETLNY 

IMIĘ 

śEŃSKIE 

KRAINA 

BIBLIJNA 

ŚWIĘTUJE 

W ŚWIĘTA 

SŁYNNY 

FELIKS 

ZAPORA 

KAWAŁ 

LODU 

śONA 

RADśY 

NA ZDROWIE 

3. 19. 

DAWNIEJ 

SAMOLOT 

U CZECHOWA 

WIŚNIOWY 

10. 

TEREN POD 

ZABUDOWĘ 

PYŁ 

SZNUR 

ODMIANA 

MIMETYZMU 

TO TEś CHOROBA 

OPINIA, SŁAWA 

18. 9. 

MEDYKAMENT 

NP. RÓW 

ODWADNIA- 

JĄCY 

16. 

W JEZIORA- 

NACH KRÓTKA 

NARZĘDZIE 

KUCHENNE 

CENNE 

DREWNO 

5. 

BUM 

KRÓTKI MIECZ 

RUPIEĆ 

ŚCIGAŁ 

KILERA 

SŁYNNA 

GALILEJSKA 

POLECENIE 

ZASZCZYT, CZEŚĆ 

14. 

NIEWIADO- 

MA 

1. 

12. 

KOPISTA 

KSIĄG 

8. 13. 

śETON 

ZWAŁ 

RWETES 

2. 

SZABLA 

SAMURAJA 

11. 

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 

Litery z kratek oznaczonych w prawym dolnym rogu cyframi od 1 do 19 utworzą 

HASŁO: .......................................................................... hasło. Rozwiązanie krzyŜówki na oryginalnym kuponie wyciętym z gazety moŜna 

imię i nazwisko:................................................................ 

składać do 15 października 2010r. w Bibliotece Miejskiej w Jezioranach, 

Zwycięzcę wyłonimy w drodze losowania i ogłosimy w następnym numerze gazety. 

adres:................................................................................. Do wygrania nagroda o wartości 50 zł. Autorem krzyŜówki jest „Jóźwa”. 

telefon:.............................................................................. ZWYCIĘZCA KRZYśÓWKI SIERPNIOWEJ: JACEK BŁASZCZYK Z 

NASZE JEZIORANY, NR 38, wrzesień 2010 r. JEZIORAN 

Hasło sierpniowe: MAŁGORZATA MUSIEROWICZ 

Redaktor Naczelny: Zbigniew Sadza 

Redakcja Gazety: Katarzyna Edyta Semen - Siekaniec, Patrycja Ostałowska, Jagoda śmijewska, ElŜbieta Sobolewska, Elwira Nojman, Anna 

Dembska, Emilia Radomska, Katarzyna Borówko, Sylwia Kondej, Maria Gajdasz-Smalec, Barbara Suchocka, Joanna Potorska. 

Koło Dziennikarskie: Katarzyna Pańczyszyn, Karolina Taraszkiewicz, Karolina Stasiuk, Dominika Szwaradzka. 

Skład komputerowy i opracowanie graficzne: Agnieszka Frąckiewicz-Nowotka, korekta: Krystyna Banasiuk 

Siedziba redakcji: Jeziorany, ul. Konopnickiej 13 budynek D (I piętro) 

NUMER TELEFONU DO REDAKCJI: 606 751 903 E-MAIL: naszejeziorany@wp.pl 

ZAPRASZAMY NA STRONĘ: 

www.jeziorany.com.pl/?id=gazeta

Gazeta nr38 - Jeziorany

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?