Lekcja patriotyzmu w Pinczynie

Lekcja patriotyzmu w Pinczynie
nr 10
ZBLEWO
październik 2009
egzemplarz bezpłatny
W numerze piszemy między innymi o:
• kółku dziennikarskim w bibliotece w Zblewie
• sztuce z filcu i przestrzennych bombkach
• nowym sztandarze szkoły w Pinczynie
• wychowaniu przez sport i Troi Kleszczewo
• naszej młodzieży bez kompleksów

Pod względem podatków gmina Zblewo nadal jest bardziej przyjazna przedsiębiorcom niż
gminy ościennych.
Około 6-procentowy wzrost podatków
16 października na sesji Rady Gminy podnieśliśmy
wysokość niektórych podatków o około
6 procent. Wzrosły podatki od gruntów,
budowli i budynków i środków transportu.
Wzrost był potrzebny, bo my mamy zdecydowanie
niższe stawki niektórych podatków niż
ogłoszone przez Ministra Finansów. Na przykład
w podatku od budynków przeznaczonych
na działalność gospodarczą na 2010 rok podatek
ten na terenie naszej gminy będzie wynosił
16,50 zł za 1 m kw., a stawka ministerialna
wynosi 20,51 zł za 1 m kw. Nasz podatek jest
jednym z najniższych w grupie gmin sąsiadujących
z gminą Zblewo. My mamy 16,50, a gmina
Lubichowo za 2009 r. 17,20, gmina Stara
Kiszewa 18 zł, gmina Starogard – 19,20. Na sesji
padały propozycje radnych, że ma być 16
złotych, a nie 16,50, ale przegłosowano propozycję
wójta. W 2009 roku podatek ten wynosił
15,50 zł za 1 m kw, tak więc ten wzrost o średnio
6 procent nie jest duży. W ogóle podatki
w gminie Zblewo sprzyjają przedsiębiorcom.
Świadczy o tym to, że w 2009 r. jest 30 podmiotów
gospodarczych więcej niż w w roku
Gminna Biblioteka w Zblewie, przed wieczorem.
Podobnie jak w Starogardzie, przychodzą
dziewczyny. Chłopcy w tym wieku
mają widocznie inne zainteresowania.
Spotkanie przebiega według określonego
schematu. Każda z dziewczyn pisze telegram
o sobie. Czas – 10 minut. Potem jedna
siada na wybranym krześle dla VIP-a, naprzeciw
pozostałych, i odbywa się konferencja
prasowa.
2
ubiegłym. Podatek od gruntów przeznaczonych
na działalność gospodarczą będzie wynosił
w 2010 r. 0,76 zł za 1 m kw. wobec 0,72 zł
za 1 m kw. w 2009 r. Te podatki, od nieruchomości,
obojętnie, czy firma jest zarejestrowana
w gminie Zblewo, czy na przykład w
Gdańsku, wpływają do budżetu naszej gminy.
Oba te podatki w 2009 r. to 1,2 mln zł na cały
budżet gminy wynoszący 29 mln zł. Oczywiście
to nie jedyne pieniądze, jakie gmina ma
od przedsiębiorców. Mamy udziały w podatku
dochodowym od osób prawnych – około 200
tys. zł - oraz udziały w podatku dochodowym
od osób fizycznych – w granicach 2,8 mln zł.
W sumie to 4,2 mln zł. Reszta budżetu pochodzi
z subwencji i dotacji państwowej. Wysokość
tej subwencji określa dochód na
mieszkańca naszej gminy. Tu jesteśmy grubo
poniżej średniej, czyli nie odprowadzamy nadwyżki
do budżetu państwa i dlatego otrzymujemy
subwencję. Liczby są takie: dochód
podatkowy na mieszkańca w kraju wynosi
1210,61 zł, a w naszej gminie 814,46 zł. To duża
dysproporcja, ale weźmy pod uwagę, że
- Nazywam się Aleksandra Pałkowska (tu
dziewczyna, jak każda, podaje adres e-mail). -
Mam 18 lat, uczę się w I Liceum Ogólnokształcącym
w Starogardzie Gdańskim. Interesuję
się psychologią i kontaktami między ludźmi.
Tym właśnie chciałabym się zająć w przyszłości;
chciałabym pracować jako psycholog w
więzieniach lub zakładach poprawczych. W
dziennikarstwie chciałbym się zająć pisaniem
opowiadań, reportaży o ludziach i ich problemach,
szczególnie problemach młodzieży. Z racji
tego, że lubię kontakt z ludźmi.
Chciałabym przeprowadzać z nimi wywiady,
mieć kontakt osobiście. Chcę pisać o ich emocjach,
uczuciach, przeżyciach, problemach.
Jak to na konferencji, padają pytania. O to,
czy Aleksandra łatwo nawiązuje kontakt z ludźmi
(łatwo), dlaczego najważniejszymi problemami
dla niej, które ją interesują, są rozmaite
plagi – narkotyki, alkoholizm...
Aleksandra Plutowska napisała telegram w treści
nieco podobny: - Banalny początek, ale najbardziej
lubię czytać. Lubię słuchać ludzi, bo
wiem, że mogę się od nich dużo nauczyć. Interesują
mnie sprawy aktualne, więc najchętniej
zajęłabym się reportażami. Dla mnie rysunek
też jest formą, która w ciekawy sposób może
wiele wyrazić na różne tematy. Myślę, że opowiadanie,
szerzej - jakiś tekst – powinien
mieć w sobie coś, dzięki czemu czytelnik zapamięta
to i będzie poruszony w tym tekście temat
drążył.
gmina Zblewo nie może się równać z wielkimi,
przemysłowymi miasta, gdzie ten dochód
jest o wiele większy. Są też gminy wiejskie,
które mają dochód podatkowy większy od
średniej krajowej, ale to gminy na przykład o
wybitnych walorach turystycznych, jak te leżące
w pasie nadmorskim.
Skarbnik UG Zblewo Hanna Puttkammer
KURIER ZBLEWSKI. Wydawca: Urząd Gminy Zblewo – Referat ds. Promocji Gminy, Turystyki i Agroturystyki. Tel: (058) 588 43 81 wew. 50 (Elżbieta Glaza).
Redaktor prowadzący Tadeusz Majewski, współpraca Piotr Madanecki, e-mail: biuro@kociewiacy.pl
Skarbnik UG Zblewo Hanna Puttkammer
Ciekawość. Tyle lat różnicy, całkiem inne doświadczenia, bo też i całkiem inne pokolenia.
Kółko dziennikarskie w Bibliotece Gminnej w Zblewie
I ta Aleksandra, co wychodzi z odpowiedzi na
pytania, ma łatwość nawiązywania kontaktów
z ludźmi. Ba, nieraz się zdarza, że ludzie sami
z siebie jej się zwierzają – widać, daje im
to jakąś ulgę. Dokończenie na str. 9 Klaudia z Bytoni: autorka sztuki, aktorka,
reżyserka i menadżerka zespołu teatralnego.

Bardzo mi się podoba taka żywa forma przekazu świadomości patriotycznej...
Miesiąc wspomnień
Okres od wydania ostatniego „Kuriera Zblewskiego”
w naszym kraju, jak i w naszej gminie był przepełniony
między innymi wspomnieniami przemian
w najnowszej historii Ojczyzny, związanymi z 25.
rocznicą powstania NSZZ „Solidarność” oraz z 70.
rocznicą wybuchu II wojny światowej. W naszej gminie
kulminacją patriotycznych obchodów była 40.
rocznica powstania Szkoły Podstawowej w Pinczynie
im. Bohaterów Westerplatte.
Przeprosiny z "NIE"
Uroczystość, wielce patriotyczna, została przepięknie
przygotowana przez młodzież i grono pedagogiczne.
Wspominano nie tylko bohaterów
Westerplatte, ale i bohaterów naszej gminy uczestniczących
w różnych historycznych wydarzeniach i
wielu pomordowanych w okresie II wojny światowej.
Wspominano też czasy budowy Szkoły Podstawowej
w Pinczynie. Uroczystość ta, jak każe
tradycja, rozpoczęła się Mszą św. w kościele, koncelebrowaną
pod przewodnictwem księdza proboszcza
Mieczysława Bizonia. Podczas niej odbyło się uroczyste
zwinięcie historycznego, starego sztandaru i
rozwinięcie i poświęcenie nowego. Bardzo mi się podoba
taka żywa forma przekazu świadomości patriotycznej,
pełna różnego rodzaju zdarzeń o
symbolicznym znaczeniu. Miało to miejsce podczas
Mszy św., podczas przemarszu ulicami z orkiestrą dęta
na czele, w towarzystwie reprezentacji osób ubranych
w mundury wojsk przedwojennych, w szkole.
Te zdarzenia, ślubowania, śpiewy patriotyczne, sale
wspomnień, wystawy historyczne budują świadomość
historyczną, a obecność byłych kierowników
szkoły świadczy o poczuciu ciągłości historycznej.
W Pinczynie nie będzie to ostatnie wielkie wydarzenie
w tym roku. Planujemy w grudniu oddanie do
użytku zmodernizowanego stadionu, wybudowanego
przy nim boiska Orlik, jak również oddanie po
całkowitej termomodernizacji przedszkola w tej miejscowości.
Planuję w ramach zakończenia tych inwestycji
również zrobić podsumowanie całego roku
działalności samorządu i gminy za rok 2009, co stało
się już tradycją. Dwa poprzednie podsumowania
odbyły się w GOK-u w Zblewie.
Jak już jestem przy inwestycjach.... Po przetargach
są inwestycje: budowa chodnika w Semlinie, budowa
kanalizacji Miradowo – Radziejewo – Białachowo
– Pałubinek, dokończenie Zblewa. Realizowana
jest sieć wodociągowo-kanalizacyjna w Pinczynie,
nastąpi rozpoczęcie budowy boiska wielofunkcyjnego
w Kleszczewie, 7 listopada nastąpi otwarcie i uroczyste
poświęcenie przebudowanego budynku
Urzędu Gminy i zmodernizowanego obiektu GOKu.
Jest przygotowana specyfikacja dla realizacji przetargu
pod budowę sali widowiskowo-sportowej, pływalni
i budynków socjalno-komunalnych, jak i sali
sportowej w Bytoni. Przygotowywany jest też przetarg
pod budowę Centrum Sportowo-Rekreacyjnego
w Radziejewie.
Ogólnie prace są realizowane zgodnie z planami.
Jak już wspomniałem w jednym z poprzednich
„KZ”, niektórych boli, że udaje nam się pozyskiwać
środki na te wszystkie inwestycje. Ten ból osób mi
niechętnych skutkuje różnymi publikacjami, m.in.
w „NIE”, gdzie za ich sprawą stałem się negatywnym
bohaterem. Ostatnio „NIE” zamieściło przeprosimy
co do jednego z dotyczących mnie „faktów”.
Kwestia, czy redakcja tego pisma nie powinna przyjrzeć
się bliżej swojemu informatorowi, za którego
musiała przepraszać, oczywiście dotyczy osób reagujących
to pismo. Czekam również na przeprosiny
innych wydawnictw, bo gdzieś jest granica, po
przekroczeniu której nie mogę pozwolić sobie na
brak reakcji z mojej strony.
UROCZYSTOŚCI 7 LISTOPADA
7 listopada 2009 r. w Zblewie odbędą się uroczystości XIII Dni Społecznych Akcji Katolickiej Diecezji
Pelplińskiej połączonych z uroczystym poświęceniem pomieszczeń Urzędu Gminy i GOK-u po
przebudowie i modernizacji.
O godzinie 10 zacznie się uroczysta Msza Św. w kościele parafialnym w Zblewie pod przewodnictwem J.E. Ks.
Biskupa Diecezjalnego Jana Bernarda Szlagi.
O godz. 11.15 – poświęcenie pomieszczeń UG i GOK-u.
Od godz. 11.15 będzie można też oglądać wystawę w salkach katechetycznych „Oddali życie za...”.
O 11.20 – wykłady dla uczestników i gości XIII-tych Dni Społecznych Akcji Katolickiej w Zespole Szkół Publicznych
w Zblewie. Wystąpi zespół Lolek Orkiestra z Zamościa.
3

Gdyby Barbarze Rolińskiej (29) ze Zblewa po ukończyła Technikum Technologii Żywienia ktoś
powiedział, że będzie się zajmowała sztuką, zapewne parsknęłaby śmiechem
Sztuka z filcu i przestrzenne bombki
Po ukończeniu szkoły zaczęła pracować w sklepie
masarskim „Herold” jako sprzedawca. Po
pewnym czasie odeszła z powodu choroby.
Długo trwała rehabilitacja.
W zeszłym roku zaczęła szukać jakiegoś pomysłu
na pracę – ot, taką w domu, żeby dawała
jej satysfakcję. Znalazła dość przypadkowo.
Wpadła na pomysł, by przed Świętami Bożego
Narodzenia każdej osobie z rodziny – około
dwudziestu, sama ma pięciu braci – dać
prezent. I każdemu wręczyła aniołka z masy
solnej. Mężowi – aniołka z piłką, bo Czarek,
były piłkarz, grał w Zawiszy Bydgoszcz.
- Czy miałam w szkole jakieś predyspozycje
plastyczne? Nie – mówi pani Barbara. - Ale
mój dziadek, Pietrzak, był artystą. Rzeźbił, malował,
wypychał zwierzęta... No nie, nie był artystą
zawodowym. Amatorem... Rodzice,
mama góralka, tata ze Zblewa, są fachowcami
w dziedzinie stolarstwa. Ja... można powiedzieć,
że odkryłam w sobie talent plastyczny
w wieku 28 lat.
Bombki przestrzenne z domkami w środku
zachwycają kolorami i precyzją wykonania.
Wyrobów z masy solnej na wystawce w domu
Barbary Rolińskiej nie ma. Są prace o wiele
ciekawsze i z bardziej szlachetnego materiału.
Obrazy na płótnie, puchary, śliczne szklane kule
z domkami w środku, biżuteria i wyroby
z... filcu.
- Wyszukałam w internecie stronę, Kreatywni.com,
na temat prac robionych ręcznie. Zobaczyłam,
że można robić biżuterię, szale i
torby z filcu. Pojechałam do pani, która prowadzi
tę stronę po filc. Okazało się, że organizuje
szkolenia w tym zakresie. Akurat chciałam
namalować obraz dla teścia. Po wizycie u tej
pani i kursach zrobiłam metodą decoupage.
Przyglądam się obrazom. Niby kopie, na przykład
tancerka Degasa. Niby, bo okazuje się, że
część obrazu jest przyklejona – tancerka, detale,
a część namalowana przez panią Barbarę
ręcznie. Ta technika jest na razie w Polsce prawie
w ogóle nieznana. Tu trzeba jeszcze dodać,
że przyklejone fragmenty są ze
specjalnego papieru, sprowadzanego z Włoch
i kiedy patrzy się na obraz, nie widać różnicy
między częścią wklejoną a namalowaną.
- Zrobiłam jeden obraz, potem następne. Jeździłam
też na następne szkolenia i proszę,
mam certyfikat od Kreatywni.com. Certyfikat,
że umiem tworzyć z filcu i papieru. Rozwijałam
się, robiłam codziennie coś po kilka
godzin. Ta twórczość stała się moją pasją, a teraz
staje się moją pracą. Ściągnęłam z Włoch
specjalną książkę, w której piszą i pokazują,
jak to się robi. Z Włoch, bo u nas to dziedziny
nieznane.
Oglądamy wyroby z filcu. Torbę, szal i biżuterię,
filcowe kwiaty. Po chwili kolorowe puchary.
Podobne oraz wyroby z filcu Barbara
Rolińska pokazywała na stoisku podczas powiatowych
dożynek w Lubichowie.
- Tam pokazałam przede wszystkim wyroby z
filcu. To, co mogłam, wyciągnęłam. Szkoda,
że miałam tylko dwa stoliki, bo w pozostałej
części namiotu były stoiska dla pań z nalewkami.
W przyszłym roku kupię namiot i urządzę
sama stoisko typowo na wystawę. Będzie wizytówką
Zblewa.
Pani Barbara na obrazy nie stawia. Jest tego
pełno – kopie, reprodukcje, oryginały, a zainteresowanie
takie sobie. Puchary to co innego.
- Szkło kupuję, a ozdabiam sama. Maluję farbami
akrylowymi. Ale na tej szklanej powierzchni
są też ornamenty przestrzenne, na
przykład wypukłe kwiaty. Formuje się je osobno,
a potem nakleja. Technika? Też nie taka
prosta. I też tego u nas nikt nie robi.
Przechodzimy do najładniejszej części domowej
ekspozycji. Bombki, ale jakieś takie niespotykane,
przestrzenne. Wielkie – o średnicy
16 centymetrów. Z widokiem na to, co w środku.
W każdym misternie wykonany domek,
przy nim maleńkie świerki, na tle namalowanego
za domkiem zimowego pejzażu. Do niektórych
bombek będą stojaki, jeżeli ktoś sobie
zażyczy do postawienia na świąteczny stół.
Bombki - jakby zwieńczenia pucharów.
- Te pomysły i technologia też z Włoch, bo u
nas się tego nie robi. Nie ma w Starogardzie,
w Gdańsku? Może w jakichś sklepach hobbystycznych.
Barbara Rolińska prezentuje ciekawe bombki
przestrzenne.
Ręcznie malowane puchary z przestrzennymi
zdobieniami.
Czy pani Barbara czuje się artystką?
- Czy czuję się artystką... Najważniejsze, że
czuję się spełniona. Że się odnalazłam.
Czy z tego dałoby się wyżyć?
- My się dopiero uczymy doceniać prace ręcznie
robione. Z drugiej strony ciężko się obronić
przed chińszczyzną... Tak, w jakiś sposób
czuję się artystką – pani Barbara na chwilę
wraca do tamtego pytania.
Czy z tego dałoby się wyżyć? - znowu to samo
pytanie.
- Z tych prac ciężko. Chyba że byłoby to połączone
ze szkoleniami. W przyszłym roku chcę
zrobić certyfikat: aranżacje i dekoracje
wnętrz, artystyczne dekorowanie ścian.
No tak, pewnie i te dziedziny są u nas ubogie
w porównaniu z tym, co robią Włosi.
Pani Barbarze życzymy powodzenia w tak delikatnych
zajęciach i w zdobywaniu certyfikatów.
Jeszcze tylko na zakończenie coś, co jest
już dziś czymś normalnym, a mianowicie strona
internetowa: www.pwlibra.com.pl. Proszę
wejść i obejrzeć...
Tadeusz Majewski
5

Nowy sztandar przekazuje nowym językiem ponadczasowe idee
Każdy znajduje w życiu swoje Westerplatte
Pinczyn. Sala gimnastyczna. Biało-czerwono.
Napis: „Każdy z was, młodzi przyjaciele, znajduje
też w życiu swoje Westerplatte” (Jan Paweł
II). Po powitaniu gości jedna z
prowadzących mówi:
- Dzisiejszy dzień to kolejna niecodzienna data,
która zapisze się na kartach historii szkoły
w Pinczynie. I pomimo, że pragniemy oszukać
pędzący czas, to już 40 lat minęło od chwili,
gdy w murach tej szkoły 1 września 1969
roku zabrzmiał pierwszy dzwonek... Niedawno
obchodziliśmy 70. rocznicę pamiętnego
września 1939 roku i wspominaliśmy bohaterską
obronę Westerplatte. Aby pamięć o tych,
którzy zginęli w obronie Ojczyzny nie zaginęła,
40 lat temu szkoła w Pinczynie otrzymała
zaszczytne imię Bohaterów Westerplatte i
sztandar.
- Dziś historia zatacza koło. PSP im. Bohaterów
Westerplatte w Pinczynie otrzyma nowy
sztandar.
Następuje wprowadzenie nowego sztandaru
SP im. Bohaterów Westerplatte oraz PG im.
Ks. S. Hoffmanna. Pojawia się też sztandar II
Pułku Szwoleżerów Rokitniańskich. W rytmie
werbli wchodzą poczty sztandarowe. Hymn.
Jest bardzo patriotycznie.
- Szanowni goście – mówi dyrektor ZKiW w
Pinczynie Iwona Loroch. - W życiu każdego
człowieka (...) momenty wyjątkowe, skłaniające
do refleksji, wspomnień, przemyśleń... Okazje
tego typu nie zdarzają się co dzień, to
wydarzenia niezwykłe, na które czeka się latami
i które równie długo wspomina. (...) Tą wyjątkową
chwilą jest uroczystość 40-lecia
6
Uroczystość rozpoczęła się w kościele, gdzie ksiądz proboszcz Mieczysław Bizoń dokonał
poświęcenia nowego sztandaru.
Symboliczne wbijanie gwoździ.
Publicznej Szkoły Podstawowej imienia Bohaterów
Westerplatte w Pinczynie.
Pani dyrektor wita m.in. parlamentarzystów, dyrektorów
Delegatury KO w Tczewie oraz w Kościerzynie
– panią Halinę Uchman oraz pana
Stanisława Sumowskiego, naczelnika Wydziału
Oświaty w Starostwie powiatu Marka Gabriela,
„a w szczególności byłego kierownika
tej szkoły Mieczysława Narlocha i byłą dyrektor
panią Gertrudę Stanowską”. Lista gości
jest długa.
- Minęło już 40 lat, kiedy mieszkańcy Pinczyna
otrzymali upragniony budynek nowej szkoły,
na który z utęsknieniem czekali od lat.
1 września 1969 roku uczniowie rozpoczęli nowy
rok szkolny w nowej szkole, w tamtych czasach
na wskroś nowoczesnej. Dla uczczenia
30. rocznicy wybuchu II wojny światowej szkole
nadano zaszczytne imię Bohaterów Westerplatte
oraz przekazano sztandar. W tym roku
obchodzimy równie ważną rocznicę, zarówno
dla całego narodu polskiego, jak i naszej szkoły.
Mija bowiem 70 lat od bohaterskiej obrony
Westerplatte, gdzie polscy żołnierze z ogromnym
poświęceniem bronili naszej ojczyzny.
W tym czasie równie tragiczne wydarzenia objęły
cały kraj – stały się one symbolem martyrologii
narodu polskiego. Dziś, gdy przeżycia
owych dni grozy zacierają się w pamięci starszego
pokolenia, a powojenne pokolenia nie
znają ich wcale, jakże ważne są słowa Leona
Pasternaka: Wznosząc świat sprawiedliwy, /
Świat ocalony z zagłady, / Zapamiętamy na zawsze:
/ - że po to zginęli tamci / Abyśmy my
mogli żyć.” Uczniowie naszej szkoły na przełomie
wielu dziesięcioleci mieli to zobowiązanie
zawsze w pamięci. Również wówczas,
kiedy Westerplatte odwiedził nasz wielki rodak
Jan Paweł II. Wtedy do zgromadzonej
tam młodzieży zwrócił się ze słowami: „Każdy
z Was, młodzi przyjaciele, znajduje też w
życiu jakieś swoje Westerplatte. Jakiś wymiar
zadań, które musi podjąć i wypełnić. Jakiś
obowiązek, powinność, od której nie można
się uchylić”. Słowa te były bardzo bliskie sercu
i zapadły głęboko w pamięć uczniom naszej
szkoły, którzy w ten sam sposób
pojmowali zobowiązanie wobec swojego patrona
– Bohaterów Westerplatte. Dziś Westerplatte
dla naszych uczniów to również
obowiązek - obowiązek sumiennej i systematycznej
nauki, to obowiązek własnego, świadomego
rozwoju, to wręcz nakaz
niezmarnowania swojego talentu. Podczas dzisiejszych
jubileuszowych uroczystości nastąpi
symboliczne przyjęcie do szkolnej społeczności
– najmłodszego rocznika uczniów. Będzie
to dla nich wyjątkowe przeżycie, bo przypadnie
im historyczny zaszczyt ślubowania na nowy
sztandar, który zostanie przekazany
szkole. Sztandar będzie na nowo umacniał nas
w naszych dążeniach do wybranych ideałów i
celów. Będzie symbolem wartości, które są
najważniejsze w życiu każdego Polaka. (...)
Następuje uroczysty akt przekazania nowego
sztandaru Publicznej Szkole Podstawowej. Poprzedni
„niestety nadgryzł już ząb czasu”. Ale
tak jak 40 lat temu i także uczniowie tej szkoły
będą się kierowali w życiu wartościami
przyświecającymi patronom - wytrwałością,
oddaniem, honorem… Nowy sztandar przekazuje
nowym językiem owe ponadczasowe
idee. Po chwili pragnienie wierności tym przesłaniom
uczniowie podkreślają w swoim ślubowaniu.
Wicedyrektor prezentuje nowy sztandar. Fundator
- chorąży pochyla i prezentuje sztandar.

Uczniowie składają ślubowanie na nowy sztandar.
- Na czerwonym awersie nowego sztandaru
szkoły podstawowej widnieje srebrny orzeł w
złotej koronie. Dookoła orła złotymi nićmi wyszyty
został napis: PUBLICZNA SZKOŁA
PODSTAWOWA IM. BOHATERÓW WE-
STERPLATTE W PINCZYNIE. Rewers ma
kolor biały. Na tym tle umieszczone zostało logo
naszej szkoły, przedstawiające granatową
tarczę szkolną ze srebrnym wizerunkiem chabra
symbolicznie nawiązującym do regionu,
w którym mieszkamy i napisem: SZKOŁA
PINCZYN. Dookoła niego znajduje się napis:
WSZYSTKO DLA CIEBIE OJCZYZNO wyszyty
złotymi nićmi. Po prawej i lewej stronie
symbolu szkoły został wyszyty motyw haftu
kociewskiego, który identyfikuje społeczność
szkolną z Małą Ojczyzną, w której jest zakorzeniona.
Po tym kolejne zdarzenia. Odczytanie Aktu
Ufundowania Sztandaru i przekazanie go dyr.
I. Loroch, przekazanie sztandaru uczniom
klas VI z chorążym Krzysztofem Szarafinem
w asyście Karoliny Cesarz i Eweliny Glaza,
złożenie na sztandar ślubowania uczniów klas
Szkoły Podstawowej, ceremonia symbolicznego
wbicia gwoździ przez gości honorowych i
fundatorów na symbolicznej tablicy, ślubowanie
uczniów klas I, pasowanie ich na ucznia
piórem.
- Uczniowie nowo przyjęci w poczet społeczności
szkolnej, zgodnie z wieloletnią tradycją, dokonali
wraz z wychowawczyniami i rodzicami
symbolicznego zasadzenia jubileuszowych
drzewek na terenie szkoły przed obecnie trwającą
uroczystością.
Po tym - program artystyczny nawiązujący do
patrona szkoły - Bohaterów Westerplatte. W
jednej z jego części - odczytanie apelu poległych
Westerplatczyków oraz męczenników
Pinczyna, którzy zginęli w Lesie Szpęgawskim
w czasie II wojny światowej (tu hołd złożono
zamordowanym: proboszczowi parafii w
Pinczynie, posłowi ostatniej kadencji na Sejm
RP księdzu Stanisławowi Hoffmannowi, ks, Janowi
Rogalskiemu, kierownikowi szkoły Pawłowi
Piekarskiemu i nauczycielowi
Franciszkowi Wyżlicowi, którzy oddali swe życie
za ojczyznę w Lesie Szpęgawskim w 1939
r.)
Święto szkoły jest dobrą sposobnością, by zauważyć
tych, którzy w czasach współczesnych
Pracownicy szkoły w tym dniu otrzymali Nagrody Dyrektora.
działają dla dobra tej szkoły i jej uczniów. Panią
Dyrektor wręcza Nagrody Dyrektora z okazji
Dnia Edukacji Narodowej nauczycielom:
Barbarze Fierka, Becie Galikowskiej, Renacie
Jodko, Małgorzacie Loroch, Grażynie Pellowskiej,
Angelice Prabuckiej, Justynie Szarkowskiej,
Marii Wąsik, Annie Wiśniewskiej;
pracownikom administracji i obsługi: Wiesławie
Bednarskiej, Jolancie Dróżkowskiej, Lucynie
Gila, Jadwidze Rezmer.
Po tym wszystkim odbywa się POKAZ SLAJ-
DÓW 40/40 PRZEDSTAWIAJĄCYCH 40
NAJWAŻNIEJSZYCH WYDARZEŃ Z HI-
STORII SZKOŁY NA JUBILEUSZ 40-LE-
CIA JEJ ISTNIENIA
Uczennica Dominika Wołoszyn mówi: - Bez
kadry nauczycielskiej, pracowników administracji
i obsługi, no i przede wszystkim
uczniów i ich rodziców, nie mogłaby istnieć
szkoła… A nasza istnieje już… 40 lat! No i,
jak widać, trzyma się świetnie. Ile pokoleń
młodych ludzi opuściło jej mury, ile kronik
szkolnych zostało zapisanych przez ten szmat
czasu… Zmieniały się ustroje polityczne,
zmieniali się ludzie, a ona dziarska i elegancka
jak zawsze. I zawsze czeka na nas wesoła i
kolorowa. Nasza szkoła -nasz drugi dom…
Chciałoby się jej zaśpiewać: „Czterdzieści lat
minęło…” Dlatego też zaprezentujemy 40 wybranych
wydarzeń z historii szkoły w Pinczynie
na jej 40. urodziny.... Jako
przedstawicielka uczniów tej szkoły życzę Szanownej
Jubilatce kolejnych lat pełnych gwaru
uczniowskiego, nowych wydarzeń, dalszej rozbudowy
i uznania.
Tadeusz Majewski
Szerzej o imprezie na stronie www.zblewo.pl
7

Głos młodych
Jestem ze Zblewa, nie mam kompleksów wobec tych z STG
Od 3 lat uczę się w Starogardzie i tyle też
czasu trwa mój „spór” z kolegą z ławki. Od
samego początku na wesoło docina mi, że jestem
ze Zblewa, podkreślając przy tym, że
on mieszka w mieście. Twierdzi, że na wsi
jest nudno i nie ma co robić, że nie mamy w
Zblewie nic, czym moglibyśmy się pochwalić.
Zawsze zazdrościłam młodzieży z miasta,
że mają tyle perspektyw do ciekawego
spędzania czasu, rozwijania zainteresowań
itp. Ale czy na wsi naprawdę jest tak źle?
Dlatego gdy pośpiesznie szukałam tematu
na pierwszy artykuł, ten problem nasunął
mi się od razu. Przeprowadziłam rozmowę
z kilkoma przedstawicielami zblewskiej młodzieży,
którzy uczą się w mieście, aby poznać
ich zdanie na ten temat.
Na pierwszą rozmowę schodzę do mojego
garażu. Mój młodszy brat i jego przyjaciel
co wieczór spotykają się, aby poćwiczyć. We
wrześniu tego roku oboje zaczęli przygodę z
miastem, zaczynając tam naukę. Długo rozmawiamy
o ich licznych zainteresowaniach. Dawid
na przykład lubi sport i programy
przyrodnicze. Patryk motoryzacje. Oboje kochają
muzykę i wszystko co związane z internetem
i grami komputerowymi. Na moje
pytanie, czy mieszkając w Zblewie mogą rozwijać
swoje zainteresowania, obaj zgodnie i kategorycznie
odpowiadają, że nie. Twierdzą, że
na miejscu nie ma nic, co mogłoby ich zainteresować
na dłużej, nie ma żadnych kółek, dodatkowych
zajęć, a nawet, jeśli są, to nikt ich
dostatecznie dobrze nie reklamuje.
JA: Więc co chcieli byście zmienić, aby żyło
wam się w Zblewie lepiej?
DAWID: Nic.
PATRYK: Nie mam żadnych większych zastrzeżeń…
Świetnie, pomyślałam. Mogłam porozmawiać
z kimś, kto ma większą wyobraźnie. Spodziewałam
się raczej litanii, rzeczy do zmieniania,
stosu pomysłów na jakieś nowe przedsięwzięcia.
JA: Jak to nic? Wszystko jest w porządku?
Nie macie żadnych zastrzeżeń?
PATRYK: No… może policja częściej mogłaby
się interesować tym, co się na wiosce dzieje.
Ręce mi opadły, on chyba sobie ze mnie żartuje.
Właśnie załamał się mój stereotyp młodych
gniewnych, braku szacunku do policji i
systemu. Moja mina mówiła sama za siebie.
PATRYK: Przecież tam czasami strach
przejść wieczorem, nigdy nie wiesz, co strzeli
do głowy takiemu kolesiowi pod wpływem.
JA: No właśnie! A gdyby tak znaleźć im jakieś
zajęcie? Może czegoś oczekują, można
by to jakoś zmienić.
DAWID: Ola, pomyśl sama, czego ci tu jeszcze
brakuje...
JA: Swoją drogą to… niczego, czasami jest tu
po prostu tak… monotonnie. A siłownia! Nie
chcielibyście, żeby w Zblewie była siłownia?
Przecież lubicie ćwiczyć.
PATRYK: (śmiech)
Młodzi z gminy Zblewo nie mają kompleksów
wobec Starogardu, a Aleksandra Pałkowska
bez komplesów rozprawiła się z tematem.
DAWID: Po co? Rozejrzyj się, mamy tu
wszystko, czego potrzebujemy, zrobiliśmy to
sami. Reszta chłopaków zainteresowanych kulturystyką
zrobiła to samo już dawno. Radzimy
sobie sami.
JA: A galeria handlowa? Kino? Dyskoteka?...
Może jakiś bar?
PATRYK: Oczywiście i aqua park…może jeszcze
cyrk chciałabyś?
DAWID: Bar mamy i to całkiem fajny, a pizza
też pierwsza klasa. Z miasta tu na taką przyjeżdżają.
PATRYK: Dyskoteki? Co ty chcesz ze Zblewa
za melinę zrobić? Tu ma być spokój, nie chcę,
żeby jacyś goście z okolicznych wiosek robili
mi awantury po nocach na ulicy.
DAWID: A galerie masz w Starogardzie, co
chwilę otwierają coś nowego.
JA: Ale to jest tam! A co ze Zblewem? Co z
jego rozwojem?
DAWID: Masz sklepy spożywcze, małe sklepy
z ciuchami, drogerie, sklepy meblowe, nawet
duży Polo Market. Sama wiesz, jaka to
jest przyjemność wyjechać do miasta na zakupy.
To nie byłaby ta sama frajda, gdyby
wszystko było na miejscu. To nie było by to
samo Zblewo…
JA: I nie chcielibyście mieszkać w mieście?
PATRYK: A co takiego mają oni, czego ja
mieć bym nie mógł? Przecież do kina mogę
jechać w każdej chwili.
JA: Nie czujesz się gorszy dlatego, że mieszkasz
na wsi?
PATRYK: A ty się tak czujesz? Ja nie. To, że
mieszkam na wsi, nie znaczy, że jestem gorszym
człowiekiem. To staroświeckie myślenie.
Nie jestem wieśniakiem, mogę tyle samo,
co moi rówieśnicy z miasta.
Nie spodziewałam się, że moja rozmowa z
chłopakami przebiegnie w taki sposób. Dlatego
idąc na kolejne spotkanie byłam bardzo ciekawa,
jaki obrót spraw przyniesie następna
rozmowa.
Karolina ma 18 lat, w maju czeka ją matura.
Od października następnego roku zamieni Starogard
na Gdańsk.
JA: Cieszy cię perspektywa zamieszkania w
wielkim mieście?
KAROLINA: Tak! Jestem bardzo podekscytowana.
Intryguje mnie nocne życie w mieście,
poznawanie nowych ludzi, kompletnie inny
tryb życia niż na wsi. Ta bliskość wszystkich
wydarzeń kulturowych, z każdej strony jakieś
nowe informacje o koncertach, imprezach,
zjazdach itp.
JA: Więc wolałabyś wychowywać się w mieście?
KAROLINA: O nieee, tego nie powiedziałam.
Bardzo się cieszę, że moje dzieciństwo spędziłam
właśnie tutaj. Myślę, że wychowując się
w mieście, byłabym zupełnie inną osobą. Chyba
nie umiałabym docenić zalet płynących z
mieszkania na wsi.
JA: Zalet? Co dla ciebie jest zaletą mieszkania
na wsi?
KAROLINA: Bliskość natury. To, że mam
gdzie wyjść na spacer, latem pójść nad jezioro.
Brakowałoby mi naszych lasów, łąk i tego
swojskiego życia w grupie. Gdzie znajdziesz
takich ludzi jak tu? (śmiech)
JA: Ale cieszysz się, że stąd wyjedziesz, że
się wyrwiesz z tego monotonnego życia?
KAROLINA: Nie traktuję tego jak ucieczki,
8

nie mam potrzeby wyrywać się stąd. Chcę najzwyczajniej
w świecie poznać coś nowego, zawsze
ciągnęło mnie do nowych doświadczeń.
Będę tu wracać co weekend i w każdej wolnej
chwili, żeby odpocząć od tej miejskiej gonitwy
i zgiełku.
JA: Wiążesz ze Zblewem swoją przyszłość?
KAROLINA: Nie zrobię tu kariery w moim zawodzie.
Ale Zblewo to idealne miejsce na spędzenie
dzieciństwa i zestarzenie się. Jak
założę rodzinę, chciałabym tu chyba zamieszkać
na stałe, wypatrzyłam sobie nawet ładną
działkę pod lasem (śmiech). Podoba mi się unikalny
klimat tego małego miasteczka…
Wnioski wypływające z obu rozmów są bardzo
proste. To, kim się stajemy, jacy jesteśmy,
ile znaczymy w globalnym rozrachunku, czy
ile wnosimy do życia innych, nie zależy od tego,
gdzie mieszkamy. To, że wychowujemy
się w Zblewie, niczego nam nie ujmuje. Powinniśmy
być dumni z siebie i naszej młodzieży,
że mimo nikłych rozrywek potrafimy sobie
znaleźć w Zblewie zajęcie. Chłopcy zainteresowani
kulturystyką robią sobie ławki do ćwiczeń.
Osoby zainteresowane fotografią i
pozowaniem do zdjęć po prostu je robią, kształcą
swoje umiejętności na własną rękę. Dziewczyny,
które kochają taniec, zakładają lokalne
zespoły. Miłośnicy teatru piszą scenariusze i
wystawiają sztuki dla lokalnego odbiorcy. Nie
musimy mieszkać w mieście, żeby coś osiągnąć.
Jesteśmy na tyle kreatywni, ambitni i
pełni zapału, żeby poradzić sobie sami. Możemy
być z siebie dumni, bo w końcu co to za
problem znaleźć sobie zajęcie w mieście. A
my co weekend dokonujemy małego cudu,
wymyślając sobie kolejne, nowe zajęcia, nawet
gdy centrum wsi świeci pustkami. Nasza
wyobraźnia jest nie do wyczerpania. I tak trzymać!
Aleksandra Pałkowska
Ciekawość. Tyle lat różnicy, całkiem inne doświadczenia, bo też i całkiem inne pokolenia.
Kółko dziennikarskie w Bibliotece Gminnej w Zblewie
Dokończenie ze str. 2
- Jestem uczennicą I LO o profilu biologicznochemicznym
– rozsypuje swój worek zainteresowań
Klaudia Ciesielska. - W przyszłości
chcę zostać stomatologiem. Interesuję się teatrem
i fotografią. Bardzo lubię poezję i muzykę
klasyczną. Sama piszę wiersze i
opowiadania. Na kółku dziennikarskim chciałabym
rozwinąć swoje umiejętności literackie i
fotograficzne.
Tu konferencja trwa dłużej, tym bardziej, że
Klaudia barwnie rozszerza punkty telegramu.
Mieszka w Bytoni. Okazuje się, że jeszcze niedawno
zorganizowała trupę teatralną, napisała
scenariusz, wystawiła sztukę, grała w niej.
Występ w Zblewie wzbudził aplauz. W Starogardzkim
Centrum Kultury niestety było już
gorzej, nie zakwalifikował się do wyższego etapu
przeglądu... Ale i tak – godne podziwu. Założyć
i prowadzić zespół teatralny wymaga
przecież niesamowitych zdolności organizacyjnych
i – powiedzmy – przywódczych. I te
Aleksandra Plutowska ma napisać tekst o
wolontariacie. Tym się między innymi zajmuje.
Najmłodsza w tym gronie Elżbieta Skwierawska zaskakuje mnogością zainteresowań.
wszystkie humanistyczne zainteresowania. To
pytanie musiało paść: - Ale dlaczego stomatologia?
Aktorstwo, to tak, coś związanego z teatrem
lub literaturą. Stomatologia jest
przecież od tego bardzo daleko. Odpowiedź
jest prosta i każdy ją zna – czy humanistyka
da jako taki komfort życia? Ale tego Klaudia
nie mówi.
Najmłodsza w tym gronie Elżbieta Skwierawska
gamą zainteresować nie ustępuje Klaudii:
- Jestem uczennicą szkoły gimnazjalnej w Zblewie.
Mieszkam również w Zblewie. Interesuję
się muzyką, tańcem, fotografią. Uczęszczam
na różne kółka poza lekcjami, na których uczę
się czegoś nowego lub pogłębiam moją wiedzę.
Moje plany na przyszłość wiążę z kosmetologią,
lecz w wolnych chwilach, gdzieś w
zaciszu, chciałabym kontynuować pisanie wierszy,
co sprawia mi przyjemność.
Padają pytania. Między innymi, jakie z tych
zainteresować jest dla niej najważniejsze. Taniec.
Czy umiałaby opisać taniec? Hmm...
Ciężko.
Na koniec giełda tematów. Co by tu napisać?
Ból kolegiów redakcyjnych. Dwie Aleksandry
chcą pisać o problemach społecznych, ale
nagle pokazuje się trudność: mamy pisać o
konkretnych osobach ze Zblewa, gminy Zblewo.
Czy ci bohaterowie wyznań się otworzą
na tyle, żeby nadawało się to zapisania? Czy
w ogóle się otworzą? Klaudia obiecuje napisać
o tym, jak zorganizowała teatr, Elżbieta
ma zbadać zainteresowania uczniów w gimnazjum,
do którego chodzi. Kolegium zamknięte.
Czekamy na rezultaty.
Tadeusz Majewski
9

Kto jest kim. Maciej Kubik o sobie, wychowaniu poprzez sport i Troi Kleszczewo
„Zapalać może ten, co sam płonie”
Jestem Kociewiakiem,
do 21. roku życia mieszkałem w Rywałdzie,
skąd wyprowadziłem się do Pinczyna. Tu ożeniłem
się i zamieszkałem.
Jestem absolwentem oliwskiej Akademii Wychowania
i Sportu o specjalności wychowanie
fizyczne – kierunek nauczycielski. Posiadam
uprawnienia instruktora piłki nożnej. Od wczesnych
lat młodzieńczych uprawiałem piłkę nożną.
Reprezentowałem szkolę na różnych
zawodach i konkursach sportowych, poczynając
od piłki ręcznej, biegów przełajowych, na
piłce nożnej i tenisie kończąc.
Trenowałem i grałem
w Koronie Rywałd. I tam nabierałem piłkarskich
szlifów. Moimi mentorami byli trenerzy
i zawodnicy, z którymi współpracowałem,
między innymi p .Zenon Kroplewski, Janusz
Kępkowski, Zdzisław Stanek, Jarosław Błażej,
Zdzisław i Janusz Grzona, Jarosław Banaś.
Później drogę trenera ukazał mi p.
Dariusz Bedla, który jest niedoścignionym
wzorem oraz skarbnicą wiedzy.
Sport interesuje mnie w całej swej okazałości,
bowiem w moim zawodzie jest to niezwykle
ważne i potrzebne. Jeżdżę na nartach, pływam,
miałem przygodę na desce z żaglem, jeśli
mam okazję, gram w tenisa stołowego.
Lubię biegać. Oprócz tego jestem czynnym trenerem
– gram w seniorskiej drużynie Troja
Kleszczewo. Interesuje mnie każda wzmianka
na temat sportu, życia sportowców itp.
Swoim przykładem, zdrowym stylem życia -
bez nałogów staram się zainteresować dzisiejszą
młodzież. Ukazać im prawdziwe piękno
sportu – rywalizacji w duchu fair play. Rywalizacji
bez nałogów, używek oraz poszanowania
siebie i przeciwnika. Bowiem „zapalać może
ten co sam płonie”.
Uczę
w Zespole Szkół Publicznych w Kleszczewie
od 1998 roku. Nie jest to praca ani łatwa, ani
lekka . Kto pracował w szkole, wie, o czym
mówię. Ale ja tę pracę sam wybrałem i pokochałem.
Uważam, że dzisiejsza młodzież nie odbiega
psychomotorycznie od tej z mojej młodości.
Potrzeba po porostu jakiegoś impulsu – u
mnie to była piłka nożna, którą uprawiali
wszyscy moi koledzy i znajomi. Oprócz tego
zawsze w szkole stały stoły tenisowe i mogliśmy
się wyszaleć. Dzisiaj dzieci i młodzież,
którą atakuje wszechobecny internet, ma trudniej.
Bo jak wytłumaczyć dziecku, że pot i
zmęczenie to najlepsza droga do doskonałości?
Do tego by być mistrzem? Przecież w domu
na krześle jest o wiele łatwiej i
przyjemniej…
Jednakże przy pomocy rodziców udało mi się
zorganizować i utworzyć drużynę młodzieżowa,
którą prowadzę już od kilku lat. Reprezentuje
swoją szkołę, gminę, powiat na
szczeblu wojewódzkim, grając pod egidą Pomorskiego
Związku Piłki Nożnej w Gdańsku.
Trzon drużyny stanowią uczniowie Szkoły
Podstawowej z Kleszczewa oraz ze Zblewa.
Dzięki pomocy i zaangażowaniu rodziców –
dowóz dzieci na treningi – taka drużyna ma rację
bytu. Bo one chcą trenować, biegać grać. I
to jest najważniejsze.
W swojej pracy zawodowej odnoszę wiele sukcesów.
Z moimi podopiecznymi często jeżdżę
na finały powiatowe oraz wojewódzkie. Tylko
w tym roku szkolnym moi uczniowie byli na:
- Powiatowych Biegach Przełajowych w Skórczu,
- zdobyli II miejsce w powiatowym turnieju
halowej piłki nożnej szkół wiejskich,
- dostali się na półfinały wojewódzkie w unihokeju,
pokonując na swej drodze szkoły z powiatu
starogardzkiego,
Jak na trenera piłki nożnej Maciej Kubik podczas turnieju w Kleszczewie zachowuje się bardzo
spokojnie. Może ma stuprocentową pewność, że jego podopieczni wygrają.
Na terenie gminy Zblewo
króluje piłka nożna. Dość powiedzieć, że w
naszej gminie istnieje 6 drużyn seniorskich:
- „B” klasa: Meteor Pinczyn, Orzeł Radziejewo,
LZS Bytonia,
- „A” klasa: Sławek Borzechowo, Sokół Zblewo
oraz
- rodzynek Liga okręgowa: Troja Kleszczewo.
Tyle drużyn w jednej gminie to ewenement na
skalę całego województwa. Oprócz tego funkcjonują
drużyny młodzieżowe: dwie w Kleszczewie,
po jednej w Pinczynie oraz
Borzechowie. Wydaje mi się, że to żaden fenomen.
Po prostu w każdej miejscowości jest stadion
sportowy... może to za mocne słowo -
boisko i tam właśnie dzieci i młodzież spędzają
dużo czasu. Rodzice też tak spędzają swój
własny czas wolny i przekazują dalej swoje
hobby.
Trzeba też powiedzieć o Orliku, który funkcjonuje
w Zblewie, a niedługo będzie zbudowany
(do końca października) w Pinczynie. Dzięki
zajęciom na Orliku wszyscy mieszkańcy Gmi-
10

ny Zblewo mają możliwość grania, trenowania
przez cały rok. Ogromna tu zasługa włodarzy
gminy z wójtem Trawickim na czele.
Zajęcia odbywają się już od godziny 15, a kończą
się o godzinie 21. Po kilku latach – sądzę
- zaowocuje to tym, że będziemy mieli najbardziej
usportowioną gminę w całym powiecie,
a może województwie.
Oprócz piłki nożnej w Pinczynie, Borzechowie
i Zblewie lubią pograć w siatkówkę. To
wszystko dla mężczyzn.
A dla kobiet? Przede wszystkim aerobik prowadzony
przez moją małżonkę Alicję Kubik w
Pinczynie i Borzechowie oraz p. Ewę Osowską,
która prowadzi zajęcia dla kobiet po 30-
tce w Zblewie.
Grom Troja Kleszczewo
od 10 lat gra na szczeblu wojewódzkim w klasie
okręgowej. Jest to zasługa przede wszystkim
samych piłkarzy, kierownictwa (byłego i
obecnego) oraz dobrej współpracy z Gminą
Zblewo. Do tego dochodzą starania sołtysa
wsi i samych mieszkańców, którzy pomagają
drużynie.
Jednakże największy udział w istnieniu i funkcjonowaniu
klubu mieli i mają panowie:
Krzysztof Jankowski, Dariusz Brzoza, Sławomir
Wesołowski oraz Ireneusz Liebrecht. Źródła
sukcesu upatrywać trzeba w
zaangażowaniu tych właśnie ludzi. Nie wydaje
mi się, że kleszczewiacy mają lepsze predyspozycje
do gier zespołowych. W Kaliskach
czy też w Zblewie również pracują z młodzieżą,
jest lepsza baza sportowa i infrastruktura,
a mimo to nie mogą pochwalić się takim osiągnięciem.
Niestety sukces ten nie byłby możliwy bez
wsparcia sponsorów. Na początku współpracował
z klubem p. Dariusz Brzoza, bez którego
pomocy nie udałoby się zbudować szatni dla
sportowców. Od kilku lat pomaga nam organizacyjnie
i finansowo p. Mieczysław Rosani –
właściciel lokalu TROJA. Bez wsparcia tych
właśnie ludzi klub miałby kłopoty z utrzymaniem
się w lidze.
W mojej drużynie na dzień dzisiejszy występują:
ośmioro wychowanków: Wesołowscy Michał
(19), Dawid (18) i Sławomir (37), Liebrecht
Ireneusz (37), Wołoszyk Andrzej, (20) Brajsa
Piotr (20), Makurat Arkadiusz (24), Bielang
Wiesław (23), Szarmach Piotr (17);
zawodnicy spoza Kleszczewa: Zając Arkadiusz
(34), Stanek Mateusz (20), Bączkowski
Zbigniew (29), Kleinschmidt Paweł (23), Jabłonka
Piotr (27), Wilczewski Jacek (36).
Uważam, że opierając zespół na samych mieszkańcach
gminy nie zbuduje się zespołu mogącego
włączyć się do walki na arenie
wojewódzkiej, bowiem mamy za rywali zespoły
z takich miast i miejscowości jak: Chojnice,
Prabuty, Pelplin, Kwidzyn, Czersk,
Tczew, Stare Pole, Lipusz, gdzie są o wiele
A tu trener Maciej Kubik ze swoją zwycięską drużyną.
większe skupiska ludzi uprawiających tę dyscyplinę
sportu. Uważam również, że zespół Troja
Kleszczewo jak na tak małą miejscowość
jest reprezentowany dość licznie przez swoich
wychowanków.
Budżet klubu opiera się przede wszystkim o
pieniądze od sponsorów oraz z Gminnego
Zrzeszenia LZS W Zblewie. Młodzież grająca
w klubach jest zabezpieczona wyłącznie z pieniędzy
Gminnego Zrzeszenia LZS.
Pomysł, aby utworzyć jedną silną drużynę – reprezentację
gminy uważam za słuszny. Aczkolwiek
wszelkie animozje oraz jakieś dawne
urazy i niechęć do współpracy między poszczególnymi
miejscowościami jest tak silna, że ten
pomysł spali na panewce. Powiem tylko, że w
drużynie Troi nie występuje żaden inny mieszkaniec
innej miejscowości gminy oprócz
mnie. A chętnie bym widział w drużynie kilku
graczy ze Zblewa, Pinczyna czy też Borzechowa.
Uważam również, że wyróżniający się zawodnicy
powinni reprezentować kluby IV, III i II ligi.
Tak czynią w Kaliskach, gdzie zdolni,
młodzi gracze trafiają do klubów z wyższych
lig.
Obecnie trenujemy
dwa razy w tygodniu, ale przed sezonem i na
początku trenowaliśmy trzy razy. Wszyscy
moi piłkarze traktują grę jak hobby i w pełni
się poświęcają. Cierpią na tym rodziny, krewni
i przyjaciele, gdyż sezon przygotowawczy
zaczyna się już styczniu - co weekend mecz
aż do sezonu. W sezonie gramy również co tydzień
do połowy czerwca. Później dwutygodniowa
przerwa i zaś od nowa…. Ale
kochamy ten sport, a rodziny ten fakt muszą
zaakceptować. Dlatego z mojej strony ogromne
podziękowania dla wszystkich żon, matek,
dzieci za cierpliwość, troskę i siłę ducha.
Marzy mi się praca z samymi zapaleńcami,
którzy grę z piłką traktują nie jak zło konieczne,
ale jak przygodę. Jak szkołę charakterów.
Jeśli tacy się znajdą – a wierzę że tacy są – to
o końcowy sukces jestem spokojny. Bo piłka
to nie tylko gra. To sztuka życia.
Jeśli w przerwie zimowej wzmocnimy zespół
kilkoma graczami, którzy pociągną zespół, to
myślę, że włączymy się w walkę o awans do
IV ligi.
Na boisku w Kleszczewie nie ma już kamery
(kilka lat temu mecze nagrywał p. Dariusz
Brzoza) ani grilla. Ale są nadal wspaniali kibice,
dla których gramy.
Opracował Tadeusz Majewski
11

Ze sportu
W hali sportowej 15.10.2009 r. w
Kleszczewie odbyły się gminne
zawody w piłce halowej szkół
podstawowych. Podajemy wyniki
i składy.
Gminne zawody w piłce nożnej
w Kleszczewie
PSP Kleszczewo
WYNIKI
Wołoszyk Sylwester
Jaskulski Szymon
Litkowski Remigiusz
Litkowski Radosław
Bielang Seweryn
Rekowski Patryk
Szatkowski Łukasz
10 pkt I miejsce
Gminne
zawody w piłce nożnej w Kleszczewie
PSP Bytonia 9 pkt
II miejsce
Kriger Karol
Ozimek Szymon
Sobczak Tomasz
Wirkus Bartosz
Pienschke Daniel
Pienschke Sebastian
Plata Patryk
Trocha Dawid
PSP Zblewo 6 pkt
III miejsce
Dorawa Patryk
Kukla Damian
Puttkammer Kajetan
Różański Szymon
Kamysz Jakub
Barczyński Sebastian
Kłotkowski Patryk
Szarafin Jacek
Bąkowski Patryk
Dolny Sebastian
PSP Borzechowo 4 pkt
IV miejsce
Krefta Oskar
Lampkowski Kamil
Maciejewski Paweł
Ossowski Jarosław
Prabucki Bartosz
Tworek Mateusz
Wierzba Dawid
Kmieć Jacek
PSP Pinczyn 0 pkt V miejsce
Jędernalik Mariusz
Bieliński Piotr
Wojciechowski Zachariasz
Wacholc Kamil
Machalewski Marcin
Fabich Marek
Makowski Mateusz
Pozorski Piotr
Prokopowicz Daniel
12