SA_Dodatek_przemysl

wrzesień 

2015 

WWW.SYSTEMYALARMOWE.COM.PL 

OBIEKTY 

PRZEMYSŁOWE 

INFRASTRUKTURA 

KRYTYCZNA 

patronat: 

partnerzy wydania: 

patronat: 


Polska Izba 

Systemów Polska Alarmowych Izba 

Systemów Alarmowych

siveillance vantage zabezpiecza 

twoją infrastrukturę krytyczną 

zintegrowane zarządzanie zabezpieczeniami za pomocą niezawodnych 

i skoordynowanych procedur awaryjnych i rutynowych 

www.siemens.com/siveillance-vantage 

Jakiekolwiek zakłócenie ciągłości pracy, czy to przypadkowe, 

czy wynikające z rozmyślnej próby spowodowania zniszczeń 

lub kradzieży, kosztuje przemysł miliardy dolarów, nie wspominając 

o potencjalnych narażeniach ludzkiego życia czy 

środowiska. Siveillance Vantage zapewnia rozwiązanie 

w celu przeciwdziałania tym zagrożeniom, dostarczając 

w czasie rzeczywistym funkcje wsparcia, a także informacje 

niezbędne do skutecznego reagowania na incydenty dotyczące 

bezpieczeństwa i zabezpieczenia. Innowacyjny system 

zarządzania i sterowania Siveillance Vantage może integrować 

wiele podsystemów i może być dostosowany do indywidualnej 

struktury organizacyjnej. Pozwoli na uzyskanie pożądanego 

poziomu zabezpieczenia oraz spokoju sumienia 

o każdej porze. 

siemens sp. z o.o. 

Building Technologies 

www.siemens.pl/buildingtechnologies 

Polska Izba 

Systemów Alarmowych 

Answers for infrastructure.

Bezpieczeństwo obiektów przemysłowych 

i infrastruktury krytycznej 

3 

Spis treści 

4 

10 

14 

18 

20 

22 

24 

27 

28 

30 

32 

35 

36 

38 

40 

41 

Ochrona elektroniczna obiektów przemysłowych 

i infrastruktury krytycznej – Krzysztof Cichulski 

Podstawy zabezpieczania obiektów infrastruktury krytycznej 

Andrzej Tomczak 

Cztery sektory kompleksowego zabezpieczenia 

Zarządzanie bezpieczeństwem infrastruktury krytycznej 

Siemens Sp. z o.o. Building Technologies 

Systemy ochrony zewnętrznej w ofercie firmy ATLine 

ATLine 

Fałszywe alarmy w systemach ochrony zewnętrznej 

Cias 

Obiekty oddalone i ochrona obwodowa – uzyskiwanie odpowiedniego 

stopnia zabezpieczenia – ID Electronics 

Nowoczesne bariery firmy POLITEC w ochronie obwodowej 

infrastruktury krytycznej – Aptom System 

Aliro – system kontroli dostępu o prostej obsłudze 

i bogatej funkcjonalności – Vanderbilt 

FPM+ jedna centrala do dowolnego zastosowania. Rewolucja 

w sterowaniu urządzeniami przeciwpożarowymi – Ela Compil 

Niezawodne zasilanie systemów ochrony przeciwpożarowej 

MERAWEX 

Przede wszystkim INERGEN! 

DEKK Fire Solutions 

FireVu – wykrywa pożary tam, gdzie tradycyjna technologia zawodzi 

SPS Electronics 

Zobaczyć wszystko i wszędzie – zabezpieczenie 

infrastruktury krytycznej – Axis Communications 

Szczelna ochrona perymetryczna. To możliwe... 

Linc Polska 

Skuteczny monitoring w firmie z inteligentną analizą obrazu 

Airlive Polska 

Wydawca: 

Redakcja „Systemy Alarmowe” 

02-952 Warszawa, ul. Wiertnicza 65 

tel.: 22 651 80 00 faks: 22 651 92 00 

info@systemyalarmowe.com.pl 

www.systemyalarmowe.com.pl 

„Systemy Alarmowe” – dwumiesięcznik branży security o tematyce: 

• Sygnalizacja włamania i napadu 

• Sygnalizacja pożarowa 

• Telewizja dozorowa CCTV 

• Kontrola dostępu 

• Biometria 

• Systemy zintegrowane 

• Automatyka budynkowa 

• Ochrona danych i informacji 

patronat: 


Polska Izba 


4 



Krzysztof Cichulski 

ekspert PISA 

Na świecie, w którym żyjemy, pojawiają się nowe zagrożenia. 

Wie o tym każdy, kto choć trochę interesuje się tym, co się dzieje dalej niż 

w granicach własnego podwórka. Na tle światowych problemów zagrożenia 

przestępczością pospolitą wydają się najmniej groźne, choć to one w Polsce 

są dotychczas największym problemem. Wcześniej czy później nasz kraj będzie 

musiał stawić czoła również innym, groźniejszym niebezpieczeństwom. Rozwijające 

się szpiegostwo przemysłowe, szpiegostwo innych państw oraz rosnące 

zagrożenie terroryzmem to czekające nas wyzwania. Jak jesteśmy przygotowani 

na takie sytuacje? Czy obiekty, dzięki którym możliwe jest funkcjonowanie 

naszego państwa, i pracujący w nich ludzie mogą liczyć tylko na szczęście, 

czy też może im pomóc technika i rozwiązania systemowe? 

Ochrona elektroniczna 

obiektów przemysłowych 


patronat: 

Ustawa z 22 sierpnia 1997 r. o ochronie osób 

i mienia (Dz.U. 1997 Nr 114 poz. 740 z póz. 

zm.) definiuje obszary, obiekty, urządzenia 

i transporty ważne dla obronności, interesu 

gospodarczego państwa, bezpieczeństwa 

publicznego i innych ważnych interesów państwa 

podlegające obowiązkowej ochronie 

realizowanej w formie bezpośredniej ochrony 

fizycznej lub odpowiedniego zabezpieczenia 

technicznego (elektronicznego i mechanicznego). 

Lista obiektów jest długa. Obejmuje 

m.in. zakłady produkujące sprzęt i urządzenia 

związane z obronnością państwa, zakłady mające 

związek z wydobyciem surowców, porty 

morskie i lotnicze, banki, zakłady ważne dla 

funkcjonowania aglomeracji miejskich, rurociągi, 

linie energetyczne i obiekty z nimi powiązane, 

archiwa państwowe itd. Szczegółowy 

wykaz obiektów sporządzają odpowiednie 

instytucje. W ustawie wskazano, że ochrona 


osób i mienia ma być realizowana w formie 

bezpośredniej ochrony fizycznej przez specjalistyczne 

uzbrojone formacje ochronne (dalej 

SUFO) lub w formie zabezpieczenia technicznego 

(polegającego na montażu elektronicznych 

urządzeń i systemów alarmowych, rozumianych 

zgodnie z polskimi normami jako 

systemy sygnalizacji włamania i napadu, kontroli 

dostępu, telewizji dozorowej i transmisji 

alarmu, oraz na montażu urządzeń i środków 

Polska Izba 


zabezpieczenia mechanicznego), ale bez szczegółów 

i odniesienia do norm. Niezbyt fortunny 

zapis art. 5 ust. 1 dopuszczający, na zasadzie 

alternatywy, realizowanie ochrony przez SUFO 

lub środki techniczne powoduje, że w wielu 

przypadkach ochrona systemami elektronicznymi 

jest traktowna niezgodnie z rolą, jaką 

przypisują jej tzw. zasady sztuki zabezpieczania 

obiektów. Bardzo często osoby odpowiedzialne 

za zabezpieczenie obiektów nie mają wiedzy 

i świadomości, w jaki sposób „elektronika” może 

usprawnić ochronę i podnieść poziom bezpieczeństwa 

danego obiektu. Trzeba przyznać, że 

świadomość ta się zmienia. Coraz częściej stosuje 

się elektroniczne systemy zabezpieczeń jako 

wspomaganie służb ochrony. 

Aktualny stan prawny 

Normy dotyczące elektronicznych systemów 

zabezpieczeń są powoływane przez akty 

wykonawcze, np. Rozporządzenie Ministra 

Spraw Wewnętrznych i Administracji w sprawie 

wymagań, jakim powinna odpowiadać 

ochrona wartości pieniężnych przechowywanych 

i transportowanych przez przedsiębiorców 

i inne jednostki organizacyjne 

(z 7.09.2010 r., Dz.U. 2010 Nr 166 poz. 1128 

z późn. zm., Rozporządzenie Rady Ministrów 

w sprawie środków bezpieczeństwa fizycznego 

stosowanych do zabezpieczania informacji 

niejawnych (z 29.05.2012 r., Dz.U. 2012 

poz. 683) lub Instrukcja o ochronie obiektów 

wojskowych (sygnatura OIN 5/2011, wprowadzona 

decyzją Ministra Obrony Narodowej 

nr 334/MON z 19.09.2011 r.). W dokumentach 

„cywilnych” są powoływane, obok norm 

dotyczących systemów dozorowych CCTV 

i systemów kontroli dostępu, normy grupy 

PN-EN50131 Systemy alarmowe. Systemy sygnalizacji 

włamania i napadu. W arkuszach 

Normy Obronnej NO-04-004, nawet po jej 

ostatniej nowelizacji z 2010 r., jest powoływana 

norma z 1993 r. (PN-93/E-08390/14 Systemy 

alarmowe. Wymagania ogólne. Zasady stosowania 

z dodanym załącznikiem krajowym – 

Klasyfikacja systemów), w 2009 r. wycofana ze 

zbioru Polskich Norm. 

Obiekty przemysłowe i obiekty infrastruktury 

krytycznej są zwykle rozległe i wymagają zastosowania 

elektronicznych systemów zabezpieczeń 

instalowanych na zewnątrz. Niestety 

żaden z arkuszy normy PN-EN50131 nie zajmuje 

się urządzeniami i systemami instalowanymi 

na zewnątrz budynków (z wyjątkiem 

pomocniczych urządzeń sterujących lub sygnalizatorów 

zewnętrznych). Można postawić 

pytanie, czy w ogóle dopuszczalne jest stosowanie 

elektronicznej ochrony na zewnątrz, 

jeśli nie ma dotyczących tej technologii norm. 

W większości dokumentów ustawodawcy 

przewidzieli taki przypadek. Na przykład 

w Rozporządzeniu Ministra SWiA w sprawie 

wymagań, jakim powinna odpowiadać 

ochrona wartości pieniężnych przechowywanych 

i transportowanych przez przedsiębiorców 

i inne jednostki organizacyjne, znalazł się 

patronat: 

zapis: „Elektroniczne systemy zabezpieczeń 

powinny być wykonywane według wymagań 

określonych w Polskich Normach. Dopuszcza 

się wykonywanie elektronicznych systemów 

zabezpieczeń według innych zasad, jeżeli: a) 

nie ma Polskich Norm i wykonywany system 

jest niesprzeczny z wymaganiami niniejszego 

rozporządzenia albo b) wykonywane systemy 

zabezpieczeń nie są sprzeczne z Polskimi 

Normami i wymaganiami niniejszego rozporządzenia”. 

W normatywach wojskowych twórcy poszli 

dalej. Ministerstwo Obrony Narodowej 

wprowadziło Normę Obronną NO-04-A004 

Obiekty wojskowe. Systemy alarmowe, której 

część 4. dotyczy urządzeń zewnętrznych 

(PN-04-A004-4:2010 Obiekty wojskowe. Systemy 

alarmowe. Część 4: Wymagania dotyczące 

urządzeń zewnętrznych). Można mieć 

do niej wiele zastrzeżeń, ale należy docenić, 

że w ogóle istnieje jakakolwiek norma dotycząca 

elektronicznych systemów ochrony 

instalowanych na zewnątrz budynków. Największe 

zastrzeżenie budzi powołanie w niej 

normy PN-93/E-08390/14 Systemy alarmowe. 

Wymagania ogólne. Zasady stosowania, która, 

po pierwsze, jest już wycofana, po drugie, 

podobnie jak aktualnie dostępne normy 

grupy PN-EN50131-1 nie dotyczyła urządzeń 

ochrony zewnętrznej. W związku z tym wymóg 

„Urządzenia stosowane w systemach 

alarmowych instalowanych w strefie ochrony 

zewnętrznej obwodowej powinny spełniać 

wymagania dla urządzeń klasy S” jest niemożliwy 

do spełnienia. 

Dlaczego brakuje norm dotyczących elektronicznych 

systemów instalowanych na 

zewnątrz? Powody są co najmniej dwa. Po 

pierwsze, dlatego że trudno zaproponować 

znormalizowane badania dla różnych typów 

czujek, gwarantujące dokonanie miarodajnych 

pomiarów w różnych warunkach atmosferycznych, 

umożliwiające np. utrzymanie 

odpowiedniej, jednorodnej temperatury 

i wilgotności przy bardzo zróżnicowanym zasięgu 

czujek. Po drugie, dlatego że rynek 

tych systemów jest ograniczony i ani pod 

względem liczby sprzedawanych urządzeń, 

ani pod względem wartości nie może być 

porównywany z systemami alarmowymi stosowanymi 

w budynkach. Tak jest nawet przy 

uwzględnieniu bardzo niskiej obecnie ceny 

czujek wewnętrznych. Te dwa czynniki powodują 

brak szczegółowych norm dotyczących 

czujek stosowanych na zewnątrz budynków 

i nic nie wskazuje na to, by sytuacja miała się 

w najbliższym czasie zmienić. 

Analiza zagrożeń 

Pierwszym krokiem do stworzenia systemu 

ochrony obiektu jest wykonanie analizy 

zagrożeń. To wymaganie obligatoryjne 

dla obiektów podlegających obowiązkowej 

ochronie. Analiza zagrożeń stanowi część tzw. 

planu ochrony obiektu. Dokument ten oprócz 


5 

analizy zagrożeń i aktualnego stanu bezpieczeństwa 

powinien zawierać charakterystykę 

obiektu, ocenę aktualnego stanu ochrony 

obiektu, dane dotyczące specjalistycznej 

uzbrojonej formacji ochronnej (SUFO), opis 

technicznych zabezpieczeń obiektu oraz 

zasad organizacji i wykonywania ochrony fizycznej. 

Skupmy się jednak na analizie zagrożeń. Bez 

względu na przyjętą systematykę dokument 

ten pozwala, na etapie jego tworzenia, na 

zastanowienie się nad rzeczywistymi zagrożeniami 

zewnętrznymi i wewnętrznymi, jakie 

mogą wystąpić na obiekcie, słabymi i mocnymi 

punktami ochrony obiektu wynikającymi 

z jego charakteru, układu przestrzennego 

i umiejscowienia, a także innych czynników 

mających wpływ na jego bezpieczeństwo. 

Rzetelne podejście do analizy pozwala na 

zidentyfikowanie zagrożeń i ich zminimalizowanie, 

co czasami można osiągnąć bez żadnych 

nakładów (np. dzięki zmianom systemowym 

czy zmianom procedur) lub ponosząc 

niewielkie nakłady np. na zabezpieczenia 

mechaniczne. 

Analiza zagrożeń jest także podstawą do 

stworzenia, przy współpracy ze służbami 

ochrony obiektu (SUFO), koncepcji elektronicznego 

systemu ochrony obiektu. Ważne, 

aby ta koncepcja powstała przy współpracy 

z SUFO, ponieważ elektroniczny system zabezpieczeń 

ma wspomagać służby ochrony. 

Tworzenie systemu bez współpracy z zainteresowanymi 

może skończyć się tym, że nie 

będzie on w pełni wykorzystany, a środki 

wydane na jego stworzenie zostaną zmarnowane. 

Należy pamiętać, że osoba przygotowująca 

plan ochrony w zakresie bezpośredniej 

ochrony fizycznej musi być wpisana na 

listę kwalifikowanych pracowników ochrony 

fizycznej, zaś przygotowująca plan ochrony 

w zakresie zabezpieczenia technicznego 

musi być wpisana na listę kwalifikowanych 

pracowników zabezpieczenia technicznego. 

Zabezpieczenia mechaniczne 

Aby stworzyć system ochrony obiektu, w którym 

zabezpieczenia elektroniczne są tylko 

jednym z podsystemów, należy wziąć pod 

uwagę również istniejące i planowane zabezpieczenia 

mechaniczne. Stosowanie samych 

systemów ochrony elektronicznej nie ma 

większego sensu, ponieważ brak zabezpieczeń 

mechanicznych, których zadaniem jest 

opóźnienie intruza, spowoduje, że służby 

ochrony będą miały mało czasu na reakcję. 

Z kolei same zabezpieczenia mechaniczne, 

bez elektronicznych systemów wykrywających 

intruzów, zawsze są do pokonania. 

Jest tylko kwestią czasu, aby przejść nawet 

najlepsze ogrodzenie i otworzyć najbardziej 

skomplikowany zamek. Dopiero współdziałanie 

urządzeń elektronicznych i mechaniki 

gwarantuje sukces i daje służbom ochrony 

wystarczająco dużo czasu na reakcję. To elementarna 

zasada stosowana w systemach 

ochrony. Należy jeszcze raz podkreślić, że 

Polska Izba 


6 



brak współdziałania zabezpieczeń mechanicznych 

i elektronicznych w znacznym stopniu 

zmniejsza szansę służbom ochrony na 

powstrzymanie intruza. 

Zabezpieczenia mechaniczne pełnią również 

funkcję psychologiczną. Przeglądając 

statystyki policyjne, można zauważyć 

znaczną liczbę włamań, których sprawcy 

nie byli zdeterminowani wejściem do konkretnego 

obiektu. Miejsce przestępstwa 

wybrali dlatego, że włamanie tam było 

łatwo. Ogrodzenie bądź zabezpieczenie 

mechaniczne stosowne do rangi obiektu, 

trudne do sforsowania zmniejsza prawdopodobieństwo 

okazjonalnego wtargnięcia. 

Warto o tym pamiętać, zastanawiając się, 

czy ogrodzenie ma być tylko estetyczne, 

czy również trudne do przejścia. 

patronat: 

Kontrola dostępu 

Bardzo ważnym systemem, umożliwiającym 

na wyeliminowanie wielu zagrożeń, jest 

system kontroli dostępu (SKD). Pozwala na 

udostępnianie konkretnych obszarów lub pomieszczeń 

osobom uprawnionym do przebywania 

w nich, ale również na rejestrację wejścia 

i/lub wyjścia z chronionego obszaru. 

A w przypadku zagrożenia na ocenę, ile 

osób w danym obszarze się znajduje. Prawidłowo 

skonfigurowany system kontroli dostępu 

znacznie ogranicza ryzyko związane 

z kradzieżami wewnętrznymi, ochroną informacji 

niejawnych, ochroną danych osobowych 

i innymi związanymi ze szpiegostwem. 

Ważne, aby system był szczelny. Oznacza to, 

że powinien obowiązywać wszystkie osoby 

w danym obiekcie i gości. Goście powinni 

poruszać się po terenie chronionego obiektu 

albo samodzielnie w granicach nadanych im 

przez ochronę (jeśli pozwala na to charakter 

i geografia obiektu), albo tylko w obecności 

upoważnionych pracowników. 

Dostęp do obszarów objętych szczególną 

ochroną powinien być szczególnie zabezpieczony, 

np. przy użyciu karty i dodatkowo 

kodu lub karty i czytnika biometrycznego. 

Można także tak skonfigurować system, aby 

do niektórych obszarów dostęp był możliwy 

tylko dla dwóch uprawnionych osób jednocześnie 

lub po potwierdzeniu przez drugą 

osobę lub pracownika służby ochrony. 

Z systemem kontroli dostępu często współdziała 

system rejestracji czasu pracy (RCP). 

Nie ma on bezpośredniego wpływu na bezpieczeństwo 

obiektu, ale może wykorzystywać 

tę samą infrastrukturę co system kontroli 

dostępu. Umożliwia przesłanie do systemu 

zarządzania przedsiębiorstwem bądź bezpośrednio 

do systemu kadrowo-płacowego informacji 

o godzinach przepracowanych przez 

poszczególnych pracowników. 

Bardzo ważną funkcją jest możliwość przesłania 

informacji zwrotnej z systemu kadrowego 

do systemu kontroli dostępu, że dana osoba 

jest np. na zwolnieniu lub urlopie. W tym czasie 

jej uprawnienia powinny być czasowo nieaktywne, 

aby nie pozwolić na wykorzystanie 

skradzionej karty systemu kontroli dostępu. 

Telewizja dozorowa 

Systemem współdziałającym z SKD jest system 

telewizji dozorowej (CCTV) nazywany też w nowych 

normach systemem dozoru wizyjnego 

(VSS od ang. Video Surveillance System). Umożliwia 

okresową weryfikację osób wchodzących 

lub wychodzących, aby wykryć próby zamiany 

karty, lub weryfikację osób próbujących w nieuprawniony 

sposób dostać się do strefy, w której 

nie powinny przebywać. System CCTV jest 

stosowany również do ochrony obiektu. Pozwala 

na obserwację i rejestrację podejrzanych 

zachowań zarówno pracowników chronionego 

obiektu, jak i potencjalnych intruzów. 

Współczesne rozwiązania z inteligentną obróbką 

sygnału wizyjnego, mimo niedoskonałych 

algorytmów, znacznie ułatwiają pracę 

służb ochrony, wykrywając ruch w określonym 

obszarze, rozpoznając numery tablic rejestracyjnych 

samochodów bądź wykrywając pozostawione 

lub zabrane przedmioty. Ta ostatnia 

funkcjonalność jest często wykorzystywana 

w systemach ochrony, np. portów lotniczych, 

portów morskich, stacji kolejowych, stacji 

metra – ma za zadanie zwrócić uwagę na pozostawiony 

przedmiot, który może stanowić 

zagrożenie. Ta sama funkcja może być stosowana 

podczas próby wykrycia kradzieży cennych 

przedmiotów w muzeum bądź z wystawy 

sklepowej. 


Duża popularność systemów dozoru wizyjnego 

bierze się z łatwości ich aplikacji 

i stosunkowo niskiego kosztu instalacji 

w porównaniu do osiąganych efektów. 

W popularności jest jednak pułapka. System 

telewizji zastosowany w nieprzemyślany 

sposób może nie tylko nie pomóc w ochronie 

obiektu, ale też obniżyć poziom ochrony 

przez znieczulenie ochrony. Pracownikom 

służby ochrony może się wydawać, że system 

CCTV daje im pełną kontrolę nad tym, 

co się dzieje na terenie chronionego obiektu, 

a tymczasem nieprawidłowe rozmieszczenie 

kamer może powodować, że w systemie 

ochrony będą martwe strefy, którymi niedostrzeżony 

przedostanie się intruz. Dlatego 

bardzo ważnym elementem jest planowanie 

i przemyślane stosowanie techniki, aby w jak 

największym stopniu wykorzystać jej funkcjonalność 

i zalety. 

Duża liczba kamer bez współpracy z algorytmami 

wizyjnej detekcji i dodatkowymi 

czujnikami nie daje pewności wykrycia zagrożenia 

przez pracownika ochrony. Według 

badań przeprowadzonych w Wlk. Brytanii, 

gdzie systemy CCTV są bardzo rozpowszechnione, 

przez Police Scientific Development 

Branch (PSDB, obecnie Home Office Scientific 

Development Branch – HOSDB) percepcja 

osoby nadzorującej system CCTV pozwala na 

jednoczesną obserwację maks. 16 obrazów 

z kamer (skuteczność obserwacji wynosi 93% 

przy 4 obrazach, 84% przy 9 obrazach i 64% 

Polska Izba 


7 

przy 16 obrazach) przez czas nie dłuższy niż 

2 godziny (dane z publikacji PSDB nr 14/98, 

E. Wallace, C. Diffley; CCTV: Making at work. 

CCTV Control Room Ergonomics). 

Powszechne stosowanie rozwiązań informatycznych 

znacznie poprawiło jakość obrazów 

w systemach telewizji dozorowej. Zastosowanie 

kamer cyfrowych i transmisja z wykorzystaniem 

technologii cyfrowej nie tylko 

podniosła jakość obrazów, na które znaczący 

wpływ miały analogowe tory transmisji, ale 

również pozwoliła na zastosowanie kamer 

wyższej rozdzielczości. 

Na rozdzielczość obrazu analogowego wpływają: 

jakość przetwornika obrazu i jakość 

obiektywu, jakość monitora i rejestratora, 

a przede wszystkim jakość toru transmisji. 

Standardowa kamera „analogowa” PAL ma 

rozdzielczość pionową 625 linii TVL, jednak 

ze względu na budowę sygnału PAL może 

zostać wyświetlonych maksymalnie 576 linii. 

Po uwzględnieniu rozszerzonego współczynnika 

Kella (amerykańskiego inżyniera 

pracującego w RCA, zajmującego się kwestią 

rozdzielczości obrazu), ze względu na właściwości 

odbioru obrazów przez ludzkie oko 

i mózg, rzeczywista rozdzielczość będzie niewiele 

wyższa niż 400 linii. Rozdzielczość 400 

linii jest traktowana jako minimalna w normach 

i przytoczonych rozporządzeniach Ministra 

SWiA oraz Rady Ministrów. 

Trzeba również wiedzieć, że rozdzielczości 

toru wizyjnego (jako parametru zależnego 

od wielu czynników) nie da się określić teoretycznie, 

lecz należy ją zmierzyć. Do pomiaru 

rozdzielczości służą narzędzia opisane w normach, 

a jednym z najprostszych jest tzw. rotakin, 

który powstał na potrzeby kontrolowania 

systemów CCTV przez brytyjską policję. Telewizja 

analogowa ma ograniczoną możliwość 

poprawy rozdzielczości toru wizyjnego, ze 

względu na ograniczenia transmisyjne analogowego 

systemu PAL. Dlatego aby uzyskać 

większe rozdzielczości, stosuje się kamery 

transmitujące obraz cyfrowo. 

Kamery megapikselowe 

– konieczność czy moda? 

Kamery z cyfrową transmisją obrazu występują 

w dwóch standardach: IP (transmisja 

za pośrednictwem sieci LAN z wykorzystaniem 

protokołu Ethernet) oraz HD-SDI 

(transmisja cyfrowa wykorzystująca tradycyjne 

kable koncentryczne). Kamery IP 

(czyli cyfrowe z transmisją danych w standardzie 

Ethernet) są obecnie najbardziej 

rozpowszechnione w ochronie dużych, rozległych 

lub rozproszonych obiektów. Wynika 

to nie tylko z możliwości uzyskania wyższej 

rozdzielczości obrazu, ale także zalet technologii 

transmisji. 

W powszechnym już użyciu są kamery megapikselowe, 

czyli takie, których przetworniki 

mają co najmniej 1 mln pikseli (1 Mpix). 

Dostępne są modele o rozdzielczościach 3, 5, 

a nawet 12 Mpix i więcej. Czy kamery o tak 

patronat: 


Rotakin powstał na potrzeby 

kontrolowania systemów CCTV 

przez brytyjską policję 

wysokich rozdzielczościach są potrzebne? 

Wybór zależy od tego, do czego mają służyć. 

Kamera ma spełniać jedno z następujących 

wymagań operacyjnych: służyć do obserwacji 

tłumu, detekcji intruza, obserwacji, rozpoznania, 

identyfikacji i kontroli. 

Dla przykładu, zgodnie z normą PN-EN 62676- 

-4:2015, aby identyfikacja była możliwa, na jeden 

piksel przetwornika w kamerze powinny 

przypadać 4 mm obserwowanego obiektu. 

W przypadku kamer analogowych spełnienie 

tego warunku jest możliwe, gdy człowiek wypełnia 

sobą 100% wysokości obrazu. Odpowiednio 

dla kamery o rozdzielczości 1 Mpix 

będzie to około 60% i dla kamery o rozdzielczości 

2 Mpix – około 40%. Zastosowanie 

kamery o wyższej rozdzielczości pozwala 

zwiększyć obserwowany obszar, na którym 

identyfikacja jest możliwa. 

Nie zawsze jednak identyfikacja jest celem 

zastosowania kamery. Bardzo często jej zadaniem 

jest tylko detekcja intruza, np. przy weryfikacji 

sygnałów z zewnętrznych urządzeń 

alarmowych. W takim przypadku stosowanie 

kamer o wysokich rozdzielczościach nie ma 

sensu, ponieważ ich możliwości pozostaną 

niewykorzystane. 

Należy pamiętać, że większa rozdzielczość 

kamery wiąże się z generowaniem większej 

ilości danych, co ma wpływ na obciążenie sieci, 

opóźnienia transmisji i ilość wymaganego 

miejsca na dysku do zapisu obrazu (i z reguły 

z wyższą ceną). Wyższa rozdzielczość wiąże 

się też z niższą czułością kamery, bo przy tym 

samym rozmiarze przetwornika piksel jest 

mniejszy i pada na niego mniej światła. 

Kamery megapikselowe są wykorzystywane 

również w systemie HD-SDI (i podobnych). 

Ten standard wykorzystuje kable koncentryczne 

do transmisji nieskompresowanego 

cyfrowego sygnału wizyjnego HD na odległość 

do 100 – 120 m. To bardzo korzystna cenowo 

alternatywa w przypadku mniejszych 

obiektów lub modernizacji istniejących analogowych 

systemów CCTV (wymiana osprzętu 

na istniejącym okablowaniu). Oczywiście 

pod warunkiem że zastosowano kable koncentryczne 

dobrej jakości. 

Kamery termowizyjne 

Tradycyjne kamery pracują w zakresie światła 

widzialnego i ewentualnie w zakresie bliskiej 

podczerwieni (dotyczy kamer czarno-białych 

lub kamer kolorowych dzień/noc z usuwanym 

filtrem IR). Do poprawnej pracy potrzebują 

doświetlenia sceny. Niewiele da się też zobaczyć, 

gdy w polu widzenia kamery pojawi się 

np. gęsta mgła. Dlatego w obiektach o strategicznym 

znaczeniu zaczęto stosować kamery 

termowizyjne, z zasady działania niewymagające 

oświetlenia sceny. Szczególnie że nastąpił 

spadek cen kamer termowizyjnych z przetwornikami 

niechłodzonymi. 

Ze względu na swoją zasadę działania (wykrywają 

promieniowanie termiczne w zakresie 

7–14 µm) nie nadają się do identyfikacji, 

ale są idealne do detekcji i obserwacji. Nawet 

kamera o niskiej rozdzielczości rzędu 320 x 

240 pozwala z łatwością zauważyć intruza ze 

względu na duży kontrast obrazu. 

Kamery termowizyjne zastosowane w obiektach 

przemysłowych mogą służyć, oprócz detekcji 

intruzów i weryfikacji sygnałów alarmowych 

z zewnętrznych urządzeń alarmowych, 

np. do wykrywania pożaru lub przegrzewających 

się elementów (rurociągów, złączy elektrycznych 

itp.). 

czujki ochrony zewnętrznej 

Aby jak najwcześniej uzyskać informację 

o próbie wtargnięcia intruza na teren chronionego 

obiektu i tym samym dać służbom 

ochrony więcej czasu na reakcję, stosuje się 

tzw. czujki zewnętrzne. Najkorzystniejsze, 

z punktu widzenia zabezpieczenia obiektu, 

jest zastosowania czujek do ochrony obwodowej, 

które najwcześniej wykrywają intruza, 

dając więcej czasu na reakcję. W niektórych 

przypadkach nie ma potrzeby ochrony 

wokół całego obiektu lub takiej ochrony 

nie można zrealizować ze względów ekonomicznych. 

Stosuje się wtedy czujki zewnętrzne 

w bliższej odległości od chronionych budynków. 

Często czujki są stosowane tylko do ochrony 

newralgicznych elementów budynku, takich 

jak otwory drzwiowe, okienne, wejścia 

na dach. Rodzaj zastosowanej ochrony należy 

dobrać do rodzaju obiektu i występu- 

Polska Izba 


8 



jących zagrożeń, pamiętając o konieczności 

zagwarantowania odpowiednio długiego 

czasu (zależnego od uwarunkowań dla konkretnego 

obiektu) na interwencję służb 

ochrony. 

Rodzaje czujek 

Wszystkie czujki stosowane w elektronicznej 

ochronie zewnętrznej obiektów można podzielić 

na trzy grupy ze względu na sposób 

ich stosowania: czujki wykrywające próby 

przejścia przez ogrodzenie lub umieszczone 

na ogrodzeniu, czujki montowane ponad powierzchnią 

ziemi, ale nie związane z ogrodzeniem 

oraz czujki montowane pod powierzchnią 

ziemi. 

Występuje wiele rodzajów czujek zewnętrznych 

wykorzystujących różne zjawiska fizyczne 

jako podstawę działania w celu wykrycia 

intruza. Każda z nich mierzy tylko pewne 

wielkości fizyczne, które zmieniają się, gdy 

w chronionej strefie znajdzie się intruz. Czujka 

nie wykrywa człowieka, a jedynie zmianę 

mierzalnych parametrów, np. fali akustycznej 

rozchodzącej się w ogrodzeniu, fali elektromagnetycznej 

pomiędzy nadajnikiem a odbiornikiem, 

drgania gruntu itp. Zmiany tych 

wielkości mogą być spowodowane wejściem 

intruza w strefę detekcji, ale również innymi 

czynnikami, np. zmianą warunków atmosferycznych. 

Producenci prowadzą wieloletnie prace badawcze 

i wkładają bardzo dużo wysiłku, aby 

ograniczać liczbę fałszywych alarmów, co ma 

przełożenie na ceny czujek zewnętrznych. 

Do tej pory jednak nie ma systemu, który 

nie powoduje żadnych fałszywych alarmów 

– występują we wszystkich systemach elektronicznej 

ochrony zewnętrznej w liczbie 

różniącej się w zależności od jakości użytych 

czujek oraz jakości zaprojektowania i wykonania 

instalacji. 

patronat: 

Aby uzyskać jak najbardziej efektywną 

ochronę obiektu, szczególnie w przypadku 

rozległych systemów ochrony obwodowej, 

konieczne jest szybkie weryfikowanie przychodzących 

alarmów. Szczególnie jest to 

ważne podczas ekstremalnych warunków 

atmosferycznych, które zwiększają prawdopodobieństwo 

fałszywych alarmów. Do tego 

celu stosuje się systemy telewizji dozorowej 

oraz coraz częściej kamery termowizyjne (ze 

względu na ich cechy użytkowe). 

Ochrona zewnętrzna czy dozór wizyjny? 

Do ochrony obwodowej nie wystarczy zastosowanie 

kamer telewizji dozorowej. Bez wspomagania 

w postaci algorytmów wizyjnej detekcji 

ruchu zastosowanie nawet najlepszych 

kamer nie ma sensu ze względu na możliwości 

percepcji człowieka. Algorytmy wizyjnej detekcji 

ruchu są wprawdzie coraz lepsze, ale cały 

czas dzieli je od dobrych czujek zewnętrznych 

duża różnica. Być może fałszywe alarmy nie byłyby 

problemem, ponieważ nawet przy dużej 

liczbie można je bardzo łatwo weryfikować na 

ekranie monitora. 

Problemem jest natomiast parametr określany 

jako prawdopodobieństwo wykrycia (Pd). 

Najlepsze czujki dostępne na rynku wykrywają 

intruzów z prawdopodobieństwem ponad 

99% bez względu na warunki atmosferyczne. 

Tymczasem działanie algorytmów wizyjnej 

detekcji ruchu silnie zależy od jakości obrazu, 

w tym właśnie od warunków atmosferycznych, 

zwłaszcza w przypadku kamer wykorzystujących 

światło widzialne. Nawet gdy 

algorytm zapewnia prawdopodobieństwo 

wykrycia na poziomie 99%, to po uwzględnieniu 

jakości obrazu, ustawienia kamery 

i wpływu warunków atmosferycznych parametr 

ten byłby znacznie niższy. 

Należy też pamiętać, że liczba fałszywych 

alarmów i prawdopodobieństwo wykrycia 


intruza są ze sobą ściśle powiązane czułością. 

Im wyższa czułość, tym wyższe prawdopodobieństwo 

wykrycia, ale również większa liczba 

fałszywych alarmów. I odwrotnie. Niższa 

czułość spowoduje obniżenie obu tych parametrów. 

Z tego powodu wizyjną detekcję 

ruchu wykorzystuje się z reguły jako system 

do weryfikacji alarmów z czujek ochrony zewnętrznej 

oraz czasami jako drugi, wspomagający 

system detekcji. 

Technologie w ochronie zewnętrznej 

Do detekcji intruzów w czujkach zewnętrznych 

wykorzystuje się różne technologie. Poniżej 

wyszczególniono najczęściej występujące 

technologie w różnych zastosowaniach. 

• Montowane na ogrodzeniu: 

– liniowe czujki akustyczne montowane na 

ogrodzeniu w postaci kabla sensorycznego, 

wykrywające falę akustyczną w ogrodzeniu; 

wykorzystywane technologie: 

światłowodowa (zmiany polaryzacji światła 

w poruszonym światłowodzie) i efekt 

tryboelektryczny (powstawanie ładunków 

elektrycznych przy pocieraniu o siebie materiałów 

specjalnie dobranych do budowy 

kabla sensorycznego), 

– punktowe czujki wibracyjne połączone kablami 

doprowadzającymi zasilanie i transmitującymi 

dane, montowane na ogrodzeniu 

na środku każdego przęsła ogrodzenia 

lub rzadziej; wykorzystywane technologie 

to piezoelektryczna (powstawanie napięcia 

elektrycznego przy odkształceniu 

kryształu piezoelektryka) i wykorzystująca 

mikroelektromechaniczne czujniki akcelerometryczne 

(MEMS), czyli dedykowane 

układy scalone do pomiaru przyśpieszenia 

m.in. w smartfonach i samochodowych 

systemach wykrywania kolizji. 

Polska Izba 


9 

• Montowane ponad ziemią: 

– bariery podczerwieni – wykrywają intruzów 

przecinających wiązkę światła podczerwonego 

(długość fali z zakresu 0,75-1 µm); charakteryzują 

się liniową strefą detekcji, 

– bariery mikrofalowe – wykrywają intruzów 

przecinających wiązkę mikrofal (działają 

w pasmach X lub K wg starego podziału 

częstotliwości); charakteryzują się przestrzenną 

strefą detekcji, 

– zewnętrzne pasywne czujki podczerwieni 

(PIR) – czujki punktowe reagujące na ten 

sam zakres fal emitowanych przez ciało intruza 

co kamery termowizyjne; wykrywają 

zmiany temperatury w swoim polu detekcji, 

– czujki mikrofalowe wykorzystujące efekt 

Dopplera – czujki punktowe wykrywające 

ruch w polu detekcji, których najnowsze 

rozwiązania pozwalają również na pomiar 

odległości intruza od czujki i ustawienia zakresu 

stref detekcji, 

– czujki dualne wykorzystujące technologię 

mikrofalową z efektem Dopplera i technologię 

stosowaną w czujkach PIR – czujki 

punktowe wykrywające ruch w polu detekcji. 

Dzięki zastosowaniu dwóch różnych 

technologii wykrywania znacznie zmniejsza 

się liczba fałszywych alarmów – w czujkach 

stosujących prostą koniunkcję zdarzeń 

(logikę AND) maleje również prawdopodobieństwo 

wykrycia intruza, ponieważ aby 

został wygenerowany alarm muszą być 

jednocześnie pobudzone oba tory czujki; 

w rozwiązaniach bardziej skomplikowanych, 

stosujących technologię fuzzy logic 

(logiki rozmytej), wada konieczności jednoczesnego 

pobudzenia obu torów czujki 

w każdej sytuacji została wyeliminowana. 

• Montowane pod ziemią: 

– czujki parametryczne – wykrywają zmianę 

przepływu fali elektromagnetycznej pomiędzy 

anteną nadawczą a anteną odbiorczą 

zakopanymi pod powierzchnią ziemi, 

– czujki piezoelektryczne – wykrywają wibracje 

gruntu przy przechodzeniu intruza po 

powierzchni ziemi, pod którą są zakopane, 

– czujki hydrauliczne – wykorzystują do 

detekcji intruza zmianę ciśnienia cieczy 

w wężu gumowym zakopanym pod powierzchnią 

ziemi po nastąpieniu na niego 

intruza. 

patronat: 

Każda z wymienionych technologii ma wady 

i zalety. Nie ma technologii idealnej i dlatego 

rodzaj czujek należy zawsze dobrać do 

rodzaju obiektu, sposobu ochrony i warunków 

środowiskowych. Nie każda z wymienionych 

technologii może znaleźć zastosowanie 

w każdym obiekcie. Nie ma lepszych lub 

gorszych technologii, są natomiast lepsze lub 

gorsze czujki. 

Aby poprawić jakość działania urządzeń, 

producenci czujek stosują coraz nowsze rozwiązania. 

Sposobem na zmniejszenie liczby 

fałszywych alarmów i zwiększenie prawdopodobieństwa 

wykrycia okazało się zastosowanie 

„sztucznej inteligencji”. Biorąc pod 

uwagę wykorzystanie cyfrowej obróbki sygnału 

w czujkach, na rynku można obecnie 

wyróżnić trzy klasy urządzeń: 

– czujki analogowe, w których technologia 

cyfrowa w ogóle nie jest wykorzystywana, 

– czujki cyfrowe, w których wykorzystanie 

techniki cyfrowej umożliwia m.in. zdalną 

konfigurację urządzeń, ale algorytm obróbki 

sygnału odwzorowuje działania czujki 

analogowej, 

– czujki z inteligentną obróbką sygnału, 

w których wykorzystano technikę cyfrową 

i zaawansowaną inteligentną obróbkę sygnału. 


Integracja systemów 

Technika cyfrowa pozwala na łatwą integrację 

czujek ochrony zewnętrznej z innymi systemami 

elektronicznymi na terenie chronionego 

obiektu, w szczególności z systemem telewizji 

dozorowej. Niektórzy producenci oferują czujki, 

które można podłączyć bezpośrednio do 

urządzenia aktywnego sieci LAN i zasilić przez 

kabel sieciowy w technologii PoE, podobnie 

jak niektóre kamery IP. Takie rozwiązanie przy 

zastosowaniu technologii informatycznych 

pozwala na zbudowanie spójnego, niezawodnego 

i łatwego w konserwacji elektronicznego 

systemu ochrony obiektu. 

Infrastruktura systemu w decydujący sposób 

determinuje jego niezawodność i jakość 

działania. Najczęstsze problemy powstają na 

skutek błędów w zasilaniu urządzeń i problemów 

z transmisją danych, dlatego wykonanie 

dobrej jakości infrastruktury, m.in. kablowej, 

jest podstawą prawidłowego działania całego 

systemu. 

Aby uzyskać najlepszy efekt, a dzięki temu 

wysoki stopień zabezpieczenia obiektu, systemy 

muszą współdziałać ze sobą i w prosty 

sposób przekazywać informacje o zaistniałych 

zdarzeniach pracownikom służb ochrony 

obiektu. Do tego służą systemy integrujące. 

Często rolę systemów integrujących pełnią 

systemy telewizji dozorowej (Video Management 

System – VMS), wyposażone w tym celu 

w moduł oprogramowania tablicy synoptycznej. 

Takie rozwiązanie jest najczęściej spotykane 

w obiektach, w których główną rolę spełnia 

system ochrony obwodowej. W przypadku 

obiektów, w których zainstalowano więcej 

systemów ochrony elektronicznej (np. kontroli 

dostępu, sygnalizacji pożarowej, automatyki 

budynkowej itp.), najczęściej stosuje 

się specjalizowane oprogramowanie BMS. 

Z punktu widzenia użytkownika i bezpieczeństwa 

obiektu ważne jest, żeby skonfigurować 

je w taki sposób, by pomagało służbom 

ochrony obiektu w pełnieniu ich obowiązków. 

Na przykład, aby automatycznie przełączało 

się na obraz z kamery obserwującej 

strefę, w której wykryto intruza lub kamery 

obserwującej wejście do pomieszczenia, przy 

którym skorzystano właśnie z systemu kontroli 

dostępu. 

Podstawą bezpieczeństwa obiektu są jednak 

ludzie. Dlatego tak ważne jest zbudowanie 

takiego systemu zabezpieczeń elektronicznych, 

który pomoże im w pracy, a nie takiego, 

który będzie utrudnieniem absorbującym 

uwagę. Wszystkie urządzenia wykrywające 

intruzów i zagrożenia są ważne, ponieważ 

bardzo podnoszą poziom bezpieczeństwa. 

Jednak to służby ochrony obiektu pozostają 

najważniejszym elementem systemu ochrony 

i długo jeszcze ta sytuacja się nie zmieni. 

Warto pamiętać, że „człowiek bez techniki 

jest bezbronny, technika bez człowieka jest 

bezużyteczna”. 

Polska Izba 


10 



Podstawy zabezpieczania 

obiektów infrastruktury krytycznej 


ekspert PISA działający w KT 52 ds. systemów alarmowych przy PKN 

Podstawową zasadą 

prawidłowego zabezpieczania 

obiektów jest umiejętne powiązanie 

zabezpieczeń elektronicznych 

i mechanicznych z interwencją 

fizyczną. Interwencję mogą realizować 

np. wewnętrzne służby ochrony 

czy prywatne agencje ochrony, 

wykonując zadania ochrony osób 

i mienia w formie bezpośredniej 

ochrony fizycznej. 

Elektroniczny system sygnalizujący 

zagrożenie chronionych osób 

i mienia powinien jak najszybciej 

wykrywać intruzów, a system zabezpieczeń 

mechanicznych na tyle spowolnić 

ich działania, aby interweniujący 

dotarli na czas. Żaden z tych 

systemów, działając w oderwaniu 

od innych, nie może zagwarantować 

skutecznego zabezpieczenia. Im 

wcześniej intruz zostanie wykryty, 

tym więcej czasu zostaje na przeprowadzenie 

skutecznej interwencji. 

System zabezpieczeń powinien 

być tak zaprojektowany, aby na intruza 

– po wykryciu przez system 

alarmowy sygnalizacji włamania 

i napadu (SWiN) – czekały jeszcze 

przeszkody mechaniczne, spowalniające 

ich działanie. Jeżeli system 

elektroniczny wykrywa intruza dopiero 

wewnątrz, gdy ten pokonał już 

zabezpieczenia mechaniczne, tzn. 

że system wykonano niezgodnie 

z przedstawioną zasadą prawidłowego 

zabezpieczania. 

patronat: 


Polska Izba 


11 

TSKAT 

Czas skutecznego ataku 

Rys. 1. Zależności czasowe w przypadku ataku 

na przykładowy obiekt infrastruktury krytycznej 

(rys. Siemens) 

TOPDET 

Czas opóźnienia 

detekcji 

TINT 

Czas interwencji 

Umiejętność powiązania 

zabezpieczeń elektronicznych 

i mechanicznych 

z interwencją fizyczną 

Skuteczne zabezpieczenia opierają się na odwiecznej 

walce z czasem. Prawidłowo zaprojektowany 

system daje szansę zapobieżenia 

popełnieniu przestępstwa, zaprojektowany 

nieprawidłowo co najwyżej poinformuje 

o jego popełnieniu. Z punktu widzenia zabezpieczenia 

infrastruktury krytycznej (IK) 

jest to szczególnie ważne. Drobna różnica w 

interpretacji, ale skutki dla bezpieczeństwa 

kraju mogą być diametralnie różne. 

Podstawowym czynnikiem mającym wpływ 

na to, czy działania intruzów będą udane, jest 

czas trwania ataku – intuicyjnie wydaje się, że 

im dłużej będzie trwał, tym większe są szanse 

na jego udaremnienie. 

Żeby lepiej zrozumieć zasady zabezpieczania 

obiektów należących do infrastruktury krytycznej, 

należy zdefiniować przedziały czasów, 

które ułatwią analizę: 

• czas skutecznego ataku (T SKAT 

) – np. włamania, 

napadu czy ataku terrorystycznego 

– czas, po którym interwencja nie będzie 

miała znaczenia, ponieważ atak został zakończony 

sukcesem; 

• czas odporności mechanicznej (T ODMECH 

) 

– czas potrzebny intruzowi na przełamanie 

zabezpieczeń mechanicznych i dotarcia 

do celu swojego ataku. Traktujemy go jako 

czas zbiorczy, przyjmując zawsze zasadę 

„najsłabszego ogniwa”; 

• czas opóźnienia detekcji (T OPDET 

) – czas 

liczony od momentu rozpoczęcia ataku, po 

upływie którego system alarmowy wyzwoli 

alarm i przekaże sygnał o alarmie do interweniujących; 

• czas interwencji (T INT 

) – czas od momentu 

wyzwolenia alarmu i powiadomienia o nim, 

do rozpoczęcia skutecznej interwencji. 

Na rys. 1. pokazano powyższe zależności czasowe 

odniesione do obiektu infrastruktury 

krytycznej. Należy zwrócić uwagę, że czas 

T SKAT 

dla obiektów IK jest z reguły krótszy niż 

w analizach prowadzonych dla przestępstw 

pospolitych. Jeżeli zabezpieczamy np. przed 

kradzieżą, to czas T SKAT 

kończy się w momencie, 

kiedy intruz opuści obszar chroniony, wynosząc 

skradzione przedmioty. W przypadku 

ochrony IK może się okazać, że T SKAT 

kończy 

się w momencie dotarcia napastnika do celu 

swojego ataku. 

Przypatrzmy się poszczególnym elementom 

obrazującym zasady tworzenia ochrony 

przykładowego obiektu IK. Patrząc od lewej, 

dostępu do obiektu chronią bloki betonowe, 

zabezpieczające przed siłowym wtargnięciem 

np. pojazdem. Następnie jest ogrodzenie tzw. 

administracyjne, służące jako element wskazujący 

gdzie zaczyna się obszar niedostępny dla 

osób postronnych. Nikt, kto przekroczy ogrodzenie, 

nie może się potem tłumaczyć, że teren 

chroniony naruszył przez przypadek. 

Kolejnymi elementami są elektroniczne systemy 

wczesnego wykrycia intruza (tutaj bariera 

mikrofalowa i kable detekcyjne zakopywane 

pod powierzchnią gruntu) oraz mur symbolizujący 

spowolnienie ataku intruza. Transporter 

opancerzony to metafora fizycznej 

interwencji. Na podstawie analizy czasowej 

można wywnioskować, w jakiej sytuacji system 

ochrony IK został zaprojektowany prawidłowo. 

System zabezpieczeń został prawidłowo 

zaplanowany, 

zaprojektowany i wykonany, gdy: 

T ODMECH 

> T OPDET 

+ T INT 

Jeżeli jest inaczej, to nie mamy do czynienia 

z systemem zabezpieczeń, a z systemem informującym 

o popełnieniu przestępstwa. 

Strefy ochrony 

w przypadku zabezpieczania IK 

Aby dobrze zrozumieć podział obiektów IK na 

strefy ochrony, należy ustalić, co jest obiektem 

chronionym i jaki jest cel ochrony. 

Obiektem chronionym nazywamy przestrzeń 

ograniczoną barierą fizyczną, zwaną 

obrysem, wewnątrz której nie ma przeszkód 

uniemożliwiających intruzowi szybkie osiągnięcie 

celu swojego ataku. Jeżeli chronimy 

np. dokumenty w sejfie, obiektem chronionym 

jest sejf, a celem ochrony może być 

zabezpieczenie dokumentów przed kradzieżą. 

Gdy celem ochrony jest zabezpieczenie 

przed kradzieżą notebooka leżącego na 

biurku – wówczas obiektem chronionym jest 

pomieszczenie, w którym ten notebook się 

znajduje. Jeżeli intruz ma nieograniczony 

dostęp do infrastruktury krytycznej bezpośrednio 

po dostaniu się do budynku, wówczas 

obiektem chronionym jest budynek. 

Takie elastyczne podejście do zdefiniowania 

chronionego obiektu pozwoli na określenie 

ważnych obszarów związanych z jego zabezpieczeniem. 

Na potrzeby taktyki ochrony strefę wewnętrzną 

(internal zone) obiektu chronionego 

zdefiniujemy jako przestrzeń, w której nie 

ma przeszkód uniemożliwiających intruzowi 

szybkie osiągnięcie celu ataku. Strefą wewnętrzną 

będzie wnętrze sejfu chroniącego 

dokumenty (jeśli jego wyniesienie z dokumentami 

jest mało prawdopodobne), obszar 

pomieszczenia, w którym na biurku leży notebook, 

lub wnętrze budynku, gdy nieograniczony 

dostęp do IK wiąże się z wtargnięciem 

intruza do budynku. 

Obrysem obiektu chronionego będzie linia 

określająca granicę strefy wewnętrznej – np. 

ściany i drzwi sejfu chroniącego dokumenty; 

ściany, okna, drzwi, podłoga i sufit pomieszczenia, 

w którym znajduje się notebook lub 

graniczne ściany, okna, drzwi, podłogi i dach 

budynku, w którym intruz, bezpośrednio po 

dostaniu się do środka, ma nieograniczony 

dostęp do IK. 

Do strefy wewnętrznej przylega (na zewnątrz 

obrysu obiektu) strefa peryferyjna (peripheral 

zone). Obszar ochrony bezpośredniej 

kończy się na granicy strefy peryferyjnej, 

zwanej obwodem (perimeter – stąd ochronę 

obwodową nazywa się też ochroną perymetryczną), 

w rozumieniu zamkniętej linii 

otaczającej strefę peryferyjną. Poza strefą 

peryferyjną znajduje się strefa zewnętrz- 

patronat: 


Polska Izba 


12 



Rys. 2. Strefy ochrony sejfu bez wydzielonej i z wydzieloną strefą podejścia 

Ogrodzenie 

Strefa dozoru zewnętrznego 

Budynek 

Strefa ochrony peryferyjnej 

Ogrodzenie 

Strefa ochrony wewnętrznej 

Sejf 

Pomieszczenie 

Strefa ochrony obwodowej 

Strefa ochrony obrysowej 


Budynek 


Ogrodzenie 


Strefa ochrony 

wewnętrznej 

Pomieszczenie 



Budynek 





na (external zone), w której nie prowadzi się 

ochrony bezpośredniej (np. za ogrodzeniem 

chronionej instytucji). Takie zdefiniowanie 

stref jest dość ogólne i uniwersalne. 

W strefie peryferyjnej obiektów szczególnie 

zagrożonych, w obszarze przylegającym do 

obrysu (w najbliższej okolicy obiektu chronionego) 

wyznacza się czasami tzw. strefę 

podejścia. Przykładowo, jeżeli kilka obiektów 

chronionych ma wspólną strefą peryferyjną, 

to wykrywanie w strefie podejścia 

może wskazywać, jaki jest cel ataku, dzięki 

czemu można lepiej zarządzać interwencją 

fizyczną. Na rys. 2, 3 i 4 pokazano różnie zdefiniowane 

obiekty chronione (sejf, pomieszczenie 

i budynek) oraz dwie wersje podziału 

stref ochrony (ogólną i z wydzieloną strefą 

podejścia). 

Ogrodzenie 



Budynek 


Ogrodzenie 

Strefa 

podejścia 

Sejf 

Pomieszczenie 


Rys. 3. Strefy ochrony pomieszczenia bez wydzielonej i z wydzieloną strefą podejścia 



Budynek 


Rys. 4. Strefy ochrony budynku bez wydzielonej i z wydzieloną strefą podejścia 

Ogrodzenie 

Strefa ochrony 

wewnętrznej 

Pomieszczenie 



Strefa podejścia 


Strefa podejścia 

Budynek 





Reasumując, można dokonać podziału na następujące 

strefy ochrony: 

• strefa ochrony wewnętrznej – pamiętając, 

że jest to „ostatnia deska ratunku”, bo 

będąc już w tej strefie intruz nie ma przeszkód, 

aby szybko osiągnąć cel swojego 

ataku, 

• strefa ochrony obrysowej, 

• strefa ochrony peryferyjnej (czasem z wydzieloną 

strefą podejścia), 

• strefa ochrony obwodowej (nazywanej też 

strefą ochrony perymetrycznej), 

• strefa dozoru zewnętrznego (kontrolowana 

najczęściej przez system dozoru wizyjnego). 

Uwagi końcowe 

Dlaczego tak wiele instalowanych systemów 

zabezpieczeń IK wykonywanych jest niezgodnie 

z omówionymi zasadami? 

Nie od dziś wiadomo, że dziedzina projektowania 

i instalowania systemów zabezpieczeń 

jest w Polsce traktowana po macoszemu. 

Wiele osób odpowiedzialnych za zabezpieczenie 

obiektów, ale również projektujących 

zabezpieczenia, nie zostało prawidłowo 

przeszkolonych (albo w ogóle nie przeszli 

szkoleń), popełniają więc nawet podstawowe 

błędy. 

Branżowych projektantów i instalatorów 

„wyjętych” spod prawa budowlanego często 

„wyręczają” projektanci branży elektrycznej 

i wykonawcy instalacji elektrycznych. Ci, 

mimo że w prawie budowlanym są dobrze 

umocowani, z reguły nie mają podstawowej 

wiedzy o zasadach sztuki projektowania i instalowania 

zabezpieczeń elektronicznych. Co 

gorsza, zwykle nawet nie zdają sobie z tego 

sprawy, a swoją „wiedzę” czerpią najczęściej 

z internetu. A Internet jest wielkim, ale i nieuporządkowanym 

źródłem wiedzy. 

Żeby skorzystać z rzetelnych danych zamieszczonych 

w sieci, trzeba być fachowcem 

i umieć odróżnić informacje wartościowe od 

bezwartościowych (lub wręcz błędnych). Nie 

należy kierować się wyłącznie popularnością 

wejść na poszczególne strony www! 

Wykonywanie zabezpieczeń wewnątrz 

obiektów jest prostsze i tańsze niż zrealizowanie 

ochrony: obrysowej, peryferyjnej czy 

obwodowej, która bardzo często wymusza 

instalowanie urządzeń w warunkach zewnętrznych. 

A urządzenia pracujące w warunkach 

zewnętrznych są narażone na wiele 

zjawisk fizycznych, które mogą powodować 

alarmy niekoniecznie związane z pojawieniem 

się intruza. 

W związku z tym, jakość urządzeń przekłada 

się bezpośrednio na ich dość wysoką cenę, 

nie gwarantując przy tym 100% odporności 

na pobudzenia zwodnicze (czyli wzbudzania 

tzw. fałszywych alarmów). Ale z tym należy 

się pogodzić, stawiając sobie za nadrzędny 

cel odpowiednie zabezpieczenie infrastruktury 

krytycznej. 

patronat: 


Polska Izba 


Polska Izba 


14 



Ochrona obwodowa 

Cztery sektory 

kompleksowego zabezpieczenia 

Materiał dzięki uprzejmości 


Obiekt jest narażony na zagrożenia z każdej 

strony. Dlatego podział terenu na sektory 

strukturalne umożliwia opracowanie takich 

środków zabezpieczenia, które pozwolą 

przygotować szybką i bezpieczną reakcję 

na każdy scenariusz. 

Obszary objęte ochroną 

obwodową 

Sektor 0 Sektor 1 Sektor 2 Sektor 3 

Chroniony teren jest podzielony na cztery 

sektory, co zapewnia optymalną orientację 

i planowanie. W zależności od ustalonego 

celu zabezpieczenia zastosowane mogą być 

zarówno środki mechaniczne, jak i elektroniczne. 

• Sektor 0 

Indywidualnie określony pas ziemi położony 

poza obszarem objętym ochroną obwodową. 

W sektorze tym można utrudnić i wykryć 

próbę podejścia. 

• Sektor 1 

Zamknięta linia graniczna wzdłuż obszaru objętego 

ochroną, która może zostać wyznaczona 

np. przez ogrodzenie, mur lub fosę, a która 

zapobiega wtargnięciom na teren chroniony 

i pozwala je wykryć. 

• Sektor 2 

Cały obszar wewnątrz obwodu bez budynków 

oraz obiektów podlegających ochronie. 

Wejście do tego sektora lub poruszanie się 

po nim powinno być utrudnianie lub wykrywane. 

• Sektor 3 

Przestrzeń wewnątrz sektora 2, która obejmuje 

budynki lub obiekty wymagające ochrony. 

Możliwym celem dozoru może być detekcja 

każdego, kto wchodzi, wspina się lub uszkadza 

takie budynki albo powstrzymanie takich 

działań. 

Posługując się kolorami przyporządkowanymi 

na powyższym rysunku do poszczególnych 

sektorów, w poniższym opisie przedstawiono 

skuteczność różnych czujek, które 

mogą wykrywać intruzów w tych sektorach. 

patronat: 


Polska Izba 


15 

Czujki o wysokim stopniu czułości 

– wiarygodna detekcja 

Różne cele zabezpieczenia wymagają różnych 

czujek. W efekcie, podejmując decyzję 

o wyborze elektronicznych środków 

detekcji, należy wziąć pod uwagę następujące 

kryteria: 

• niezawodność detekcji 

• liczba niepożądanych powiadomień 

• możliwości oszukania 

• zabezpieczenie przed sabotażem 

• zabezpieczenie przed przejęciem 

• interfejsy do innych podsystemów 

• możliwość instalacji 

• łatwość serwisowania 

• widoczność 

Aktywne bariery podczerwieni 

Skuteczność: 


Bariery podczerwieni są odpowiednie do dozoru 

linii ogrodzeń i bram oraz do kurtynowego zabezpieczenia 

obiektu, okien i murów. Umożliwia 

to detekcję osób i pojazdów wchodzących lub 

wjeżdżających na teren chroniony już w momencie 

wejścia i wjazdu. 

Zasada detekcji i specyfikacja 

– System składa się z nadajnika i odbiorników 

z jedną lub więcej wiązek światła. 

– Monitorowanie wiązek światła pod kątem ich 

przerwania i prób manipulacji przy użyciu 

zewnętrznych źródeł światła. 

– Każde przerwanie wiązki światła przez intruza 

zostanie niezawodnie wykryte. 

Zalety i wady 

Dobry dozór struktur liniowych. Wysokość dozoru 

ustala się poprzez dobór wysokości kolumn. Ograniczona 

skuteczność w przypadku złej widoczności 

(zasięg dozoru = 1,5 x zasięg widoczności). 

Obszar dozoru/detekcji 

– Zasięg do ok. 100 m, wysokości: 0,5 do 5 m. 

– Dobry wskaźnik detekcji, niewiele fałszywych 

alarmów. 

– Liczba wiązek na kolumnę: 2 do 16. 

– Brak możliwości precyzyjnego zlokalizowania 

obiektu wewnątrz strefy. 

Bariery mikrofalowe 



Są one wykorzystywane do dozoru linii ogrodzeń, 

na dachach, na dużych obszarach i powiadamiają 

o każdym, kto wejdzie lub wjedzie na monitorowany 

obszar. 


– Czujka składa się z oddzielnej jednostki nadawczej 

i odbiorczej i tworzy przestrzenne pole elektromagnetyczne 

pomiędzy nimi. 

– Każde zakłócenie pola spowodowane absorpcją 

lub odbiciem przez obiekty lub ludzi w ramach 

obszaru detekcji jest natychmiast rozpoznawane. 

Zalety i wady 

Z powodu wysokiej czułości rozwiązanie to zapewnia 

odpowiedni poziom detekcji w prawie każdych 

warunkach pogodowych, na wysokości do 15 m. 

Jest ono jednak mniej przydatne w przypadku 

wąskich (poniżej 2 m) stref detekcji. 


– Wysokość/szerokość pola, w zależności od typu 

i odległości, zasięg wynosi maks. 500 m. 

– W przypadku monitorowania większych odległości 

przy użyciu wielu czujek niezbędne są duże 

zakładki pola (pola detekcji nakładają się). 

Skanery laserowe 



patronat: 

Funkcjonują one jako czujki kurtynowe dla nieruchomości 

lub czujki penetracji dla ścian oraz większych, 

płaskich przestrzeni otwartych (na przykład 

stref pomiędzy dwoma ogrodzeniami) i monitorują 

dostęp, jak również osoby/pojazdy wchodzące lub 

wjeżdżające na dany obszar. 


– Skanują otaczający teren w dwóch wymiarach 

przy użyciu wiązek laserowych. 

– Obiekty i ludzie są wykrywani poprzez pomiar 

czasu powrotu światła odbitego oraz określane 

są takie wartości jak ich rozmiar, odległość i prędkość 

poruszania się wobec czujnika. 


Zalety i wady 

To doskonałe rozwiązanie zapewnia znacznie 

mniejszą liczbę fałszywych alarmów oraz cechuje 

się prostotą instalacji na każdym obszarze. Ponadto 

oferuje możliwość montażu ukrytego. 


– Zakres ok. 100 m, kąt skanowania maks. 270°. 

– Dokładna lokalizacja obiektu, uniwersalnie 

regulowane obszary detekcji oraz właściwości 

obiektu, wiele stref alarmowych, które mogą być 

regulowane przy użyciu różnych parametrów. 

Polska Izba 


16 



Detektory wizyjne 


Detektory wizyjne służą do automatycznej detekcji 

osób lub obiektów, które znalazły się w polu 

widzenia kamery. 


– Detektory wizyjne wykorzystują algorytmy 

do określenia obiektów, które mają zostać rozpoznane 

lub śledzone na obrazie wizyjnym. 

– Na obrazie wizyjnym algorytmy rozpoznają 

przedmioty i ludzi znajdujących się w polu 

widzenia kamery. 


Zalety i wady 

Przy użyciu kamery możliwe jest również łatwe śledzenie 

obiektów. Algorytmy umożliwiają rozpoznanie 

sytuacji alarmowych z wysoką dozą pewności. 

Detektory wizyjne są bardzo uzależnione od warunków 

widoczności. 


– Do 50 m w przypadku standardowych kamer oraz 

ok. 80 m w przypadku kamer termowizyjnych (lub 

nawet kilkuset metrów w zależności od poziomu 

zagrożenia). 

– Można ustawić wiele parametrów detekcji, 

np. prędkość, kierunek, kurs, rozmiar, czas i obszar. 

Mikrofonowe kable sensoryczne 



Kable detekcyjne wielkiej częstotliwości 

Monitorują próby manipulacji, np. przecięcie lub 

wspinanie się na ogrodzenia (np. ogrodzenia siatkowe 

lub kratowe). 

Zasada detekcji 

– Kabel sensorowy jest mocowany do ogrodzenia. 

– Najmniejsze wibracje ogrodzenia wpływają 

na zachowanie elektryczne kabla. 

– Wibracje ogrodzenia spowodowane przez 

intruza są natychmiast rozpoznawane i analizowane. 

– W odróżnieniu od systemów analogowych systemy 

cyfrowe są w stanie dokładnie zlokalizować 

alarm przy użyciu pomiarów metodą TOF (time- 

-of-flight). 


Powiadamiają one o wszelkich osobach lub pojazdach, 

które wchodzą lub wjeżdżają na teren chroniony 

i są idealne do zabezpieczania otwartych 

przestrzeni i ścieżek oraz monitorowania nierównego 

terenu lub obszarów pod drzewami. 


– Niewidzialne pole wysokiej częstotliwości 

pomiędzy dwoma kablami sensorowymi ukrytymi 

w ziemi. 

– Zaburzenia pola wywołane przez intruza są rozpoznawane 

i analizowane. 

Zalety i wady 

Ten środek zabezpieczenia może zostać zainstalowany 

w sposób łatwy i szybki, a jego konserwacja 

i utrzymanie jest tanie i proste. Należy pamiętać, 

że system jest również narażony na atak. 


– Do ok. 400 m kabla czujnikowego na jednostkę. 

– Ogrodzenie o wysokości do 2 m można monitorować 

przy użyciu jednego kabla. 

– Systemy cyfrowe: dokładna lokalizacja z dokładnością 

do 3 m. 

– Systemy analogowe: jeden alarm na linię czujnikową. 


Zalety i wady 

Koszty instalacji są duże, ale równie duże są zalety: 

Pole dozoru naśladuje kształt terenu i idealnie się 

do niego dopasowuje. Ponadto kable są umieszczone 

w ziemi i można je zainstalować tak, by były 

niewidoczne. 


– Do ok. 2 x 400 m kabla czujnikowego na jednostkę 

przetwarzającą. 

– Pole dozoru ma wysokość i szerokość 2 ... 3 m 

– Lokalizacja alarmu z dokładnością do 3 m. 

Czujki gruntowe 



Systemy reagujące na nacisk powiadamiają 

o wszelkich osobach lub pojazdach, które wchodzą 

lub wjeżdżają na teren chroniony i są idealne 

do zabezpieczania otwartych przestrzeni i ścieżek 

oraz monitorowania nierównego terenu. 


– Indywidualne czujniki są ukryte i współpracują 

ze sobą. 

– Pracują dynamicznie i przekształcają zmiany 

nacisku w sygnały elektryczne za pomocą elementów 

piezoelektrycznych. 

– Zaburzenia pola wywołane przez intruza są rozpoznawane 

i analizowane. 

Zalety i wady 

Detekcja uzależniona jest w dużym stopniu 

od instalacji (głębokości umiejscowienia), zaś sama 

instalacja wiąże się z wyższymi kosztami. Główna 

zaleta: możliwość dokładnego zdefiniowania 

obszarów detekcji. 


– Obszar dozoru o średnicy do ok. 1,5 m średnicy 

na czujnik. 

– Do 50 par czujników może zostać połączonych 

w sieć, rozmieszczonych co ok. 1 m, oferując 

jeden alarm na linię czujników. 

patronat: 


Polska Izba 


17 

Czujki ruchu na podczerwień 


Sygnalizują one fakt wejścia osoby lub wjazdu 

pojazdu na duży obszar lub, w przypadku monitoringu 

kurtynowego na ogrodzeniach, każdą próbę 

wspięcia się na ogrodzenie. 


– Pasywne czujki podczerwieni potrafią mierzyć 

różnice temperatury, co pozwala im rozpoznać 

obiekty emitujące ciepło. 

– Zmiany temperatury na obszarze dozorowanym, 

powodowane przez poruszającego się intruza, są 

niezawodnie rozpoznawane. 


Zalety i wady 

Rozwiązanie jest ekonomiczne i proste w montażu 

i utrzymaniu. Czułość można regulować oddzielnie 

dla każdej czujki. Wadą rozwiązania jest uzależnienie 

od warunków pogodowych. W przypadku złej 

widoczności detekcja jest znacznie ograniczona. 


– Zasięg: do ok. 100 m, w zależności od typu. 

– Częściowy podział na strefy. 

– Dostępne jako czujki kurtynowe, liniowe lub 

przestrzenne. 

Czujniki radarowe 



Urządzenia te monitorują każdą wchodzącą 

osobę lub wjeżdżający pojazd i są wykorzystywane 

do monitorowania linii wzdłuż ogrodzeń 

oraz do dozoru obszarowego na powierzchniach 

dachów oraz otwartych przestrzeniach. 


– Nadajnik i odbiornik w jednym urządzeniu. 

– Urządzenie wykrywające przesyła fale elektromagnetyczne 

i analizuje echo odbite od obiektów. 

– Obiekty i ludzie są więc wykrywani w sposób niezawodny, 

można również określić dokładnie ich 

prędkość poruszania się oraz położenie. 

Zalety i wady 

Poprzez określenie współrzędnych obiektu kamera 

dozoru może pracować z maksymalną dokładnością. 

Niewidzialny obszar dozoru może być 

indywidualnie dostosowywany, co utrudnia przechytrzenie 

czujnika. 


– W zależności od produktu, promień do kilku km 

i wysokość 15 m. 

– Dokładne położenie obiektu. 

– Uniwersalnie regulowane obszary detekcji oraz 

właściwości obiektów. 

Światłowodowe kable sensoryczne 



To rozwiązanie jest szczególnie odpowiednie dla 

monitorowania długich ogrodzeń, farm paneli słonecznych, 

rurociągów, jak również do uniemożliwienia 

intruzowi wspięcia się na ogrodzenia lub 

podkopania się pod nie. 


– Kabel sensoryczny jest mocowany do ogrodzenia. 

– Wibracje ogrodzenia spowodowane przez 

intruza wpływają na optyczne zachowanie czujnika 

światłowodowego i są natychmiast rozpoznawane. 

– Systemy analogowe mierzą i analizują intensywność 

światła, podczas gdy systemy cyfrowe 

dokładnie lokalizują alarmy. 

Zalety i wady 

Rozwiązanie to może być stosowane na długich 

dystansach, zaś kabel może być jednocześnie 

wykorzystywany do innych zastosowań, np. przesyłania 

wizji, co pozwala zmniejszyć koszty. Jednak 

redukcja kosztów widoczna jest tylko w przypadku 

odległości rzędu 8 km i większych. 


– Do 1,5 km (systemy analogowe) oraz do 80 km 

(systemy cyfrowe). 

– Maksymalna monitorowana wysokość ogrodzenia 

wynosi 2 ... 3 m. 

– Lokalizacja alarmu z dokładnością do 6 m (system 

cyfrowy), możliwość formowania stref. 

Czujki ogrodzeniowe 



Są one wykorzystywane głównie do monitorowania 

ogrodzeń i murów i sygnalizują każdą próbę 

wspięcia się na nie lub ich przebicia. 


– Czujniki piezoelektryczne lub pojemnościowe, 

instalowane w różnych punktach, mierzą drgania 

generowane przez intruza (dźwięk powstały 

w konstrukcji) i przekształcają je na sygnały elektryczne. 

– Czujniki pojemnościowe mogą być również używane 

częściowo do sprawdzania pozycji instalacji. 

Zalety i wady 

Oprócz zalet w postaci łatwej instalacji i konserwacji 

istnieje również możliwość regulowania czułości 

oddzielnie dla każdego czujnika. Jedyną 

słabością jest podatność systemu na atak. 


– Do ok. 4 m. 

– Raportowanie jednopunktowe lub możliwość 

grupowania w segment. 

patronat: 


Polska Izba 


18 




ul. Żupnicza 11, 03-821 Warszawa 

tel.: 22 870 87 79 

www.siemens.pl 

Zarządzanie bezpieczeństwem 

infrastruktury krytycznej 

Obiekty infrastruktury krytycznej mają podstawowe znaczenie dla funkcjonowania 

społeczeństwa, a jednocześnie są narażone na różnorodne zagrożenia. Systemy 

składające się na infrastrukturę krytyczną (IK) państwa cechuje coraz większe wzajemne powiązanie 

i uzależnienie. Nowoczesna i sprawna IK odgrywa kluczową rolę w funkcjonowaniu 

państwa i życiu jego obywateli. W sytuacjach nadzwyczajnych spowodowanych siłami natury 

lub będących konsekwencją działań człowieka przesądza de facto o jego przetrwaniu. Z tego też 

powodu eksperci z całego świata prowadzą prace nad rozwiązaniami zarówno organizacyjnymi, 

jak i technicznymi, mającymi zabezpieczyć infrastrukturę krytyczną. 

Jednym z istotnych działań w tym zakresie jest wdrażanie rozwiązań scentralizowanego 

zarządzania bezpieczeństwem IK. Pozwoli to niewątpliwie zapewnić jej ciągłość działania 

i integralność oraz szybkie odtwarzanie na wypadek awarii, ataków i innych zdarzeń 

zakłócających jej prawidłowe funkcjonowanie. 

Obowiązująca ustawa z 26 kwietnia 2007 r. 

o zarządzaniu kryzysowym, definiując infrastrukturę 

krytyczną, wskazuje na istotę znaczenia 

tej infrastruktury dla bezpieczeństwa 

państwa i jego obywateli. 

Współzależność IK nie ogranicza się jedynie do 

pojedynczych sektorów, lecz ze względu na 

globalizację w coraz większym stopniu nabiera 

międzynarodowego charakteru. Na przykład 

w celu zapewnienia ciągłości dostaw sąsiadujące 

kraje kupują od siebie energię elektryczną. 

Zakłócenia dostaw energii elektrycznej w jednym 

z tych krajów mogą stać się przyczyną 

ograniczenia dostaw w państwach sąsiednich. 

Ochrona IK nabiera dzisiaj znaczenia nie tylko 

w wymiarze krajowym, a także staje się globalnym 

zagadnieniem bezpieczeństwa współczesnego 

świata. 

Rosnące znaczenie zabezpieczeń 

Palącą potrzebę podejmowania działań chroniących 

infrastrukturę krytyczną potwierdzają 

przypadki ataków przeprowadzonych 

w ostatnich latach. Wiosną 2013 r. podstacja 

transmisyjna w pobliżu San Jose, trzeciego 

co do wielkości miasta w Kalifornii, stała się 

celem nocnego ataku terrorystów. Nieznani 

sprawcy ostrzelali obiekt, niszcząc 17 spośród 

21 głównych transformatorów zapewniających 

zasilanie w Dolinie Krzemowej, 

wartych kilka milionów dolarów każdy. Przy 

minimalnym wysiłku terroryści spowodowali 

wyłączenie całego obiektu. W związku z tym 

atakiem w USA natychmiast pojawiły się 

obawy, że krajowa sieć energetyczna może 

stać się kolejnym celem terrorystów. Biorąc 

pod uwagę, że przywrócenie pracy podsta- 

cji wymagało aż 27 dni, obawy te nie były 

bezpodstawne. Podobne przypadki sabotażu 

mającego na celu uszkodzenie podstacji 

energetycznych miały też miejsce w Europie, 

m.in. w Wielkiej Brytanii. 

Zakłócenie pracy systemu zaopatrzenia 

w energię, surowce energetyczne i paliwa 

w zasadzie wyklucza poprawne funkcjonowanie 

wszystkich innych systemów. Przy poważnym 

uszkodzeniu jednego z systemów 

efekt domina jest bardzo prawdopodobny, 

a w niektórych sytuacjach nawet pewny. Na 

pracę IK mogą poważnie wpływać nawet 

mniej spektakularne zdarzenia, takie jak 

akty wandalizmu, sabotaż czy też kradzież. 

Złodzieje, którzy są głównie zainteresowani 

miedzią oraz niklem, działają teraz w sposób 

coraz bardziej profesjonalny i agresywny. 

Łączna wartość zniszczeń spowodowanych 

działalnością przestępczą sięga kilkuset milionów 

euro rocznie. Jednak znacznie poważniejsze 

są skutki przerw w działalności 

przedsiębiorstw, np. energetycznych czy kolejowych. 

Wprowadzanie inteligentnych sieci, mających 

na celu zapewnienie optymalnej równowagi 

między dostawami energii a zapotrzebowaniem, 

sprawia, że sieci energetyczne stają się 

jeszcze bardziej złożone. Zagrożenia dla infrastruktury 

sieciowej można minimalizować, 

stosując elektroniczne systemy zabezpieczeń, 

takie jak systemy kontroli dostępu oraz dozoru 

wizyjnego. 

patronat: 


Polska Izba 


Zgodnie z art. 3 pkt 2 ustawy o zarządzaniu 

kryzysowym infrastruktura krytyczna 

to systemy i wchodzące w ich skład powiązane 

ze sobą funkcjonalnie obiekty, w tym 

obiekty budowlane, urządzenia, instalacje, 

usługi kluczowe dla bezpieczeństwa 

państwa i jego obywateli oraz służące 

zapewnieniu sprawnego funkcjonowania 

organów administracji publicznej, a także 

instytucji i przedsiębiorców. IK obejmuje 

systemy: 

• zaopatrzenia w energię, surowce energetyczne 

i paliwa, 

• łączności, 

• sieci teleinformatycznych, 

• finansowe, 

• zaopatrzenia w wodę, 

• zaopatrzenia w żywność, 

• ochrony zdrowia, 

• transportowe, 

• ratownicze, 

• zapewniające ciągłość działania administracji 

publicznej, 

• produkcji, składowania, przechowywania 

i stosowania substancji chemicznych 

i promieniotwórczych, w tym rurociągi 

substancji niebezpiecznych. 

Programy badawcze dotyczące IK 

Ze względu na rosnące zagrożenie instytucje rządowe 

na całym świecie rozpoczęły określanie minimalnych 

standardów bezpieczeństwa dla infrastruktury 

krytycznej. Na przykład amerykańskie 

stowarzyszenie operatorów systemu dystrybucyjnego 

NERC (North American Electric Reliability 

Corporation) prowadzi obecnie prace nad standardem 

bezpieczeństwa dla podstacji. Szeroko 

zakrojone ćwiczenia, takie jak GridEx II z listopada 

2013, zaowocowały cennymi doświadczeniami. 

W ramach tych ćwiczeń przeprowadzono 

symulacje cyberataku oraz ataków fizycznych 

na obiekty amerykańskiej infrastruktury energetycznej 

i sprawdzono procedury reagowania 

na sytuacje kryzysowe. 

W Unii Europejskiej są realizowane liczne programy 

badawcze dotyczące ochrony IK, ze 

szczególnym uwzględnieniem infrastruktury 

transgranicznej. Europejska Sieć Referencyjna 

ds. Ochrony Infrastruktury Krytycznej ERN-CIP 

(European Reference Network for Critical Infrastructure 

Protection) utworzona przez Komisję 

Europejską ma na celu umocnienie relacji 

między instytucjami publicznymi, odpowiedzialnymi 

za ochronę infrastruktury krytycznej, 

a sektorem prywatnym. W ramach projektu 

ERN-CIP zapoczątkowanego w roku 2011 są na 

podstawie modeli i symulacji tworzone odwzorowania 

wzajemnych zależności pozwalające 

na prowadzenie analiz. Przeprowadzono ocenę 

procedur projektowania i działania europejskich 

infrastruktur energetycznych, informacyj- 

patronat: 

nych i komunikacyjnych pod kątem ochrony IK. 

Celem tych działań jest zapewnienie ciągłej jej 

dostępności. 

Studium firmy Siemens określające 

wymagania w zakresie zarządzania 

bezpieczeństwem 

W przypadku infrastruktury krytycznej jest ze 

strategicznego punktu widzenia absolutnie 

konieczne, aby analizowanie zagrożeń, a także 

planowanie, komunikowanie oraz koordynowanie 

środków bezpieczeństwa było przeprowadzane 

centralnie. Firma Siemens jest od 

pewnego czasu intensywnie zaangażowana 

w tematykę zarządzania bezpieczeństwem, 

a jej dział Building Technologies zbadał metody 

zarządzania bezpieczeństwem stosowane 

przez operatorów IK, jak również oczekiwania 

tych operatorów dotyczące oprogramowania 

do zarządzania bezpieczeństwem. W ramach 

badań przeanalizowano szczególnie zagrożone 

obszary i obiekty związane z wytwarzaniem 

i przesyłaniem energii elektrycznej, porty lotnicze, 

zakłady chemiczne i farmaceutyczne. 

Przeważająca większość ankietowanych osób 

chce, aby oprogramowanie do zarządzania 

bezpieczeństwem umożliwiało przede 

wszystkim ochronę osób. Oprócz zapewnienia 

bezpieczeństwa ludzi dostawcy energii 

elektrycznej chcą zapewnić ciągłość dostaw, 

a także spełnić wymogi obowiązujących przepisów. 

Operatorzy portów lotniczych kładą 

natomiast szczególny nacisk na utrzymanie 

ruchu lotniczego w zgodności z obowiązującymi 

przepisami i wytycznymi. 

Jakie szczególne wymagania dotyczące oprogramowania 

do zarządzania bezpieczeństwem 

zostały wskazane przez uczestników badań? 

Na pierwszym miejscu listy oczekiwań znalazła 

się modułowa budowa pozwalająca na 

dostosowywanie do indywidualnych potrzeb. 

Oprogramowanie musi też być przystosowane 

do rosnącego zapotrzebowania na techniczną 

konsolidację stacji dowodzenia i zarządzania. 

Ma to szczególne znaczenie w przypadku ruchu 

lotniczego oraz przesyłania energii elektrycznej. 


Siveillance Vantage jako rozwiązanie 

scentralizowanego zarządzania 

bezpieczeństwem IK 

Firma Siemens od wielu lat prowadzi działalność 

związaną z zarządzaniem bezpieczeństwem 

infrastruktury krytycznej. Dzięki temu 

zdobyła bogate doświadczenie i dokładnie 

poznała potrzeby klientów. Zdobyte doświadczenie 

pozwoliło na opracowanie systemu 

dowodzenia i zarządzania o nazwie Siveillance 

Vantage. Oprogramowanie to powstało 

specjalnie z myślą o zarządzaniu bezpieczeństwem 

w infrastrukturze krytycznej, takiej jak 

sieci energetyczne, porty lotnicze, porty morskie, 

komunikacja, kompleksy przemysłowe. 

Zarówno podczas codziennej działalności, jak 

też w sytuacjach awaryjnych lub kryzysowych 

Siveillance Vantage zapewnia ukierunkowane 

wsparcie w czasie rzeczywistym, pozwalające 

na niezawodne, skalowalne i skuteczne reago- 

19 

wanie na incydenty stanowiące zagrożenie 

bezpieczeństwa. Rozwiązanie programowe jest 

przeznaczone do instalowania w dotychczas 

użytkowanej infrastrukturze informatycznej. 

Otwarte interfejsy i funkcje integracji umożliwiają 

współpracę oprogramowania z różnorodnymi 

systemami zabezpieczeń. Dzięki konsolidacji 

podsystemów w ramach jednej platformy 

oraz dostępowi do wszystkich danych w jednym 

miejscu osoby odpowiedzialne za bezpieczeństwo 

mogą szybko oceniać bieżącą 

sytuację, świadomie podejmować decyzje oraz 

koordynować niezbędne działania zaradcze. 

Podejście oparte na zintegrowaniu komunikacji 

między systemami pozwala zaoszczędzić 

cenne minuty i sekundy, a tym samym gwarantuje 

bardzo szybkie reagowanie i utrzymanie 

kontroli nad sytuacją. 

System informacji geograficznej (GIS) pozwala 

na wyświetlanie map poglądowych ze wskazaniem 

zarówno miejsca zdarzenia, jak i bieżącego 

rozmieszczenia zasobów służb ratowniczych 

oraz zapewniających bezpieczeństwo. 

Lokalizacja personelu prowadzącego działania 

zaradcze, a także ważnego sprzętu wewnątrz 

budynku może być wskazywana na planach 

kondygnacji. Oprócz wyświetlania informacji 

o statusie, dostępności i bieżącym położeniu 

zasobów system sugeruje użycie dostępnych 

sił interwencyjnych, najodpowiedniejszych do 

wykonania bieżącego zadania. 

Siveillance Vantage jest wyposażony w zintegrowane 

funkcje obsługi połączeń telefonicznych 

i alarmowych, oparte na odpornej na 

awarie platformie sieciowej. Oprogramowanie 

nie tylko nawiązuje połączenia z policją i strażą 

pożarną, lecz także umożliwia łączność radiową 

z pracownikami ochrony. Jest też wyposażone 

w oddzielne interfejsy do podłączania wewnętrznych 

systemów: telefonicznego, transmisji 

danych, alarmowego, kontroli dostępu, 

dozoru wizyjnego oraz wykrywania pożarów. 

Ponadto Siveillance Vantage może wyświetlać 

komunikaty z różnych systemów alarmowych, 

pozwala też na definiowanie priorytetów, tak 

aby w pierwszej kolejności reagować na zdarzenia 

stanowiące największe zagrożenie. Do 

każdego alarmu oraz zdarzenia można przyporządkować 

uprzednio zdefiniowane działania, 

które mogą być sugerowane operatorowi jako 

sposób reagowania lub wykonywane automatycznie. 

Oprogramowanie może być dostosowywane 

do wewnętrznych polityk bezpieczeństwa. 

Pozwala na definiowanie odpowiednich 

środków na potrzeby codziennych działań rutynowych, 

procedur wymagających szybkiej reakcji, 

a także sytuacji awaryjnych i kryzysowych. 

Wnioski 

Liczba wyzwań związanych z zapewnieniem 

bezpieczeństwa, które trzeba uwzględniać 

w infrastrukturze krytycznej, jest większa niż 

kiedykolwiek wcześniej. Rozwiązania do dowodzenia 

i zarządzania oparte na oprogramowaniu, 

takie jak Siveillance Vantage, pomagają 

operatorom infrastruktury sprostać tym wyzwaniom. 

 

Polska Izba 


20 



ATLine 

ul. Franciszkańska 125, 91-845 Łódź 

tel.: 42 23 13 849 

info@atline.pl 

www.atline.pl 

Ochrona zewnętrzna ma w wielu przypadkach kluczowe znaczenie dla bezpieczeństwa 

i działania danego obiektu. Wczesne wykrycie zagrożenia i odpowiednia reakcja 

zapewniają jego stabilność i możliwość nieprzerwanego funkcjonowania. Działa również 

prewencyjnie i odstraszająco. Z tego powodu takie systemy są najczęściej stosowane 

w obiektach o znaczeniu strategicznym – jednostki wojskowe, lotniska, zakłady karne, 

ujęcia wody, oczyszczalnie, rafinerie, a także firmy i zakłady produkcyjne, które muszą 

spełniać określone wymagania bezpieczeństwa. 

Stosowanie ochrony zewnętrznej/obwodowej wynika również z troski o zdrowie i życie 

personelu, a także o bezpieczeństwo majątku przedsiębiorców. 

Systemy ochrony 

zewnętrznej 

w ofercie firmy ATLine 

Rozwój systemów ochrony zewnętrznej wynika 

z rosnących wymagań użytkowników, a także 

pomysłowości osób próbujących wtargnąć 

na chroniony teren. Ciągłe doskonalenie ma na 

celu zwiększenie prawdopodobieństwa detekcji 

zagrożeń przy jednoczesnym zmniejszeniu 

podatności systemu na zakłócenia. Kluczowe 

jest również ograniczenie liczby fałszywych 

i nieuzasadnionych alarmów. W zależności 

od zastosowanego rozwiązania istnieją zabezpieczenia, 

które do wykrycia zagrożenia 

wymagają fizycznego kontaktu intruza z najbliższym 

otoczeniem czujnika, takie, które 

działają na zasadzie przecięcia drogi promieniowania 

między nadajnikiem a odbiornikiem 

oraz działające w pewnej przestrzeni 

o znacznej powierzchni lub objętości. Systemy 

elektroniczne mogą być uzupełnione o zabezpieczenia 

fizyczne, wyznaczające granice 

chronionego obszaru i spowalniające działania 

ewentualnych intruzów (ogrodzenia, zasieki). 

Całość pełni jednocześnie funkcje odstraszające 

i zabezpieczające. 

Systemy napłotowe 

Montowane bezpośrednio na ogrodzeniu służą 

do wykrywania próby jego pokonania przez 

przejście, odginanie lub zniszczenie (przecięcie). 

W zależności od rodzaju zabezpieczanego 

ogrodzenia i jego długości stosowane są różne 

urządzenia. 

DEA SERIR 50/SERIR COMPACT 50/SERIR P2P 

Piezoelektryczny system do zabezpieczenia 

ogrodzeń z siatki metalowej. Odporny na 

trudne warunki atmosferyczne takie jak wiatr, 

deszcz, śnieg, grad, gwałtowne zmiany temperatury. 

Nie jest wrażliwy na zakłócenia spowodowane 

bliskością dróg, linii kolejowych, 

a także na pokrywającą ogrodzenie roślinność. 

Pozwala zabezpieczyć ogrodzenie dowolnego 

kształtu. Systemy SERIR 50 i COMPACT 50 wykrywają 

naruszenie strefy detekcji o długości 

50 m, natomiast SERIR P2P lokalizuje zagrożenie 

z dokładnością do jednego czujnika (typowo 

rozmieszczonego na ogrodzeniu co 3 m). 

DEA TORSUS 50/TORSUS COMPACT 50 

System służący do zabezpieczenia sztywnych 

ogrodzeń metalowych. Specjalne czujniki piezoceramiczne 

są montowane bezpośrednio 

do słupków nośnych ogrodzenia i wykrywają 

jego skręcanie się i uginanie wywołane próbą 

sforsowania (przejścia, przewrócenia go siłą 

czy wspięcia się na nie). Detekcja następuje 

również, gdy intruz nie powoduje hałasu ani 

wibracji. Podobnie jak systemy SERIR jest odporny 

na trudne warunki atmosferyczne i antropogeniczne. 

SOUTHWEST MICROWAVE MicroPoint II 

System służący do wykrywania prób wspinania 

się na ogrodzenie lub przerwania jego ciągłości. 

Składa się z modułów procesorowych 

montowanych na chronionym ogrodzeniu. Do 

każdego z nich można podłączyć dwa odcinki 

kabla sensorowego o długości 200 m każdy. 

Unikatową cechą systemu jest możliwość wykorzystania 

kabla sensorycznego również do 

przesyłania zasilania i komunikacji sieciowej. 

Niewątpliwą zaletą jest możliwość elastycznego 

definiowania stref (z poziomu oprogramowania) 

niezależnie od fizycznego położenia 

modułu mikroprocesorowego i zdolność do 

lokalizacji punktu wtargnięcia z dokładnością 

do 3 m. Detekcja opiera się na zasadzie reflektometrii 

w funkcji czasu. Procesor Micro- 

Point II wysyła impuls, który biegnie wzdłuż 

kabla, odbija się od obszaru wystąpienia zakłócenia 

i wraca do modułu procesorowego, 

który ustala położenie tego obszaru. Proces 

kalibracji umożliwia dostosowanie czułości detekcji 

z dokładnością do pojedynczej komórki, 

co pozwala uwzględnić różnice w naciągu lub 

właściwościach materiału ogrodzenia. Następnie 

generuje się profil czułości obejmujący 

wszystkie komórki i ustawia próg alarmu. 

Anikom AN306/307 

Umożliwia ochronę jednej (AN306) lub dwu 

(AN307) stref metalowego ogrodzenia o maks. 

długości 300 m każda za pomocą specjalnego 

patronat: 


Polska Izba 


kabla sensorycznego podłączonego do analizatora. 

Czujka jest odporna na opady deszczu 

i śniegu, a także podmuchy wiatru (chyba że 

ogrodzenie jest uszkodzone lub uderzają w nie 

jakieś przedmioty). Są również wykrywane 

próby sabotażu (otwarcie obudowy, przecięcie 

przewodu sensorycznego lub zasilającego). 

Systemy zakopywane 

W przeciwieństwie do systemów napłotowych 

systemy zakopywane są niewidoczne. Wykrywają 

osobę przechodzącą przez chroniony obszar 

lub stojącą na nim. 

DEA SISMA CA 

System do ochrony posadzek na podłożu 

betonowym stosowany do ochrony stref strategicznych, 

takich jak obszary pod drzwiami 

i oknami, ścieżek prowadzących do budynków 

czy podjazdów. Jest odporny na niekorzystne 

zjawiska atmosferyczne (m.in. grad czy śnieg), 

jak również opadające liście, gałęzie lub inne 

lekkie przedmioty. Rozróżnia przejście małych 

zwierząt od wtargnięcia intruza. Pomimo instalacji 

w grubej warstwie betonu system wykrywa 

minimalny nacisk. 

DEA SISMA CP 50 

W skład systemu wchodzą niezawodne, bezobsługowe 

czujniki sejsmiczne przystosowane 

do pracy w trudnych warunkach i specjalnie 

zaprojektowane do pracy pod powierzchnią 

gruntu. System ten można instalować pod 

powierzchniami bez fundamentów betonowych 

(np. pod nawierzchniami trawiastymi, 

SOUTHWEST MICROWAVE INTREPID Micro- 

Track/MicroTrack II 

System przeznaczony do zakopania w ziemi, 

umieszczenia w asfalcie lub zalania w betonie. 

Działa na innej zasadzie niż poprzednio pokazane 

systemy, gdyż jest to system aktywny. W chronionym 

obszarze umieszcza się parę przewodów, 

z których jeden jest przewodem nadawczym, 

drugi – odbiorczym. Wokół przewodów tworzy 

się niewielkie pole elektromagnetyczne, które 

zostaje zakłócone przez intruza. Jest wykrywane 

chodzenie, bieganie lub czołganie. Możliwa 

jest detekcja wtargnięcia z dokładnością do 3 m. 

Proces kalibracji umożliwia ustawienie odrębnej 

czułości na każdym 2-metrowym odcinku, aby 

dostosować ją do konkretnego miejsca, głębokości 

i rodzaju podłoża. 

21 

po przecięciu jednej lub kilku wiązek. Programowany 

jest także minimalny czas ich przecięcia/zasłonięcia, 

który wywołuje alarm. 

Bariery mikrofalowe 

W przeciwieństwie do barier podczerwieni 

obszarem detekcji nie jest pionowa płaszczyzna 

między najwyższym a najniższym promieniem, 

lecz pewien obszar o przekroju kołowym. 

Promień tego koła nie jest stały – jest 

największy w połowie odległości między barierami 

(nadajnikiem a odbiornikiem) i rośnie 

ze wzrostem odległości między urządzeniami. 

Zależy również od częstotliwości pracy bariery 

i można go w pewnych granicach regulować, 

dostosowując do konkretnych warunków pracy. 

Osiągalne zasięgi pracy barier mikrofalowych 

zawierają się od 30 do 500 m. 

asfaltem bądź pokrywą z kostki brukowej). Jest 

odporny na niekorzystne zjawiska atmosferyczne 

(wiatr, deszcz, grad oraz nagłe zmiany 

temperatury). Nawet jeśli system jest zainstalowany 

na głębokości 60 cm, czujniki mogą 

wykryć najlżejsze kroki stawiane przez intruza. 

Odróżnia przejście małych zwierząt od intruzów. 

patronat: 

Bariery podczerwieni 

Są to urządzenia aktywne składające się 

z dwóch elementów: nadajnika niewidzialnej 

wiązki podczerwieni oraz odbiornika. Promieniowanie 

IR biegnie w linii prostej od nadajnika 

do odbiornika, a przecięcie wiązki generuje 

alarm. W zależności od konkretnego modelu 

występuje różna liczba pojedynczych wiązek 

(od 2 do 8), różna jest wysokość bariery oraz 

różny maksymalny zasięg działania danej bariery 

(teoretycznie do ok. 200 m). W zależności 

od ustawień kryterium alarmu jest spełnione 


Systemy radarowe 

Wczesne wykrycie zagrożenia, prawidłowe 

zlokalizowanie, określenie kierunku przemieszczania 

się i jego zweryfikowanie to 

podstawowe funkcje nowoczesnego systemu 

ochrony zewnętrznej. Urządzeniami 

spełniającymi te wymagania są m.in. systemy 

radarowe RANGER R połączone z systemami 

weryfikacji wizyjnej pracującymi w zakresie 

światła widzialnego i podczerwieni (termowizja). 

W zależności od zastosowanego modelu 

jest możliwe wykrycie poruszającego się człowieka 

z odległości do 8 km, mniejsze pojazdy/ 

jednostki pływające z odległości do 15 km, 

a duże pojazdy z 20 km. Dobierając odpowiednie 

kamery/zestawy multisensorowe, istnieje 

możliwość weryfikacji optycznej wykrytego 

zagrożenia. Dzięki zastosowaniu kamer termowizyjnych 

jest możliwa obserwacja w ciemności 

bez stosowania dodatkowych urządzeń 

doświetlających, w zadymieniu, mgle i przy 

lekkim deszczu. Wszystkie urządzenia umożliwiają 

pracę w każdych warunkach atmosferycznych 

(IP66/IP 67, NEMA 4), w szerokim zakresie 

temperatury (-30ºC ÷ +60ºC). 

Polska Izba 


22 



CIAS Sp. z o.o. 

ul. Żeligowskiego 8/10, 90-753 Łódź 

tel.: 42 236 37 38; faks: 42 279 79 38 

biuro@cias.com.pl www.cias.com.pl 

Nawet 

początkującemu 

instalatorowi systemów 

alarmowych znane jest pojęcie 

„fałszywy alarm”. Jest zmorą 

instalatorów oraz udręką dla 

właścicieli i osób odpowiedzialnych za 

bezpieczeństwo chronionego obiektu. 

Co to jest „fałszywy alarm”? 

Skąd się bierze? Jak unikać 

fałszywych alarmów? 

Konstruktorzy czujek, w celu wykrycia przez 

nie intruza, wykorzystują różne zjawiska fizyczne. 

Czujka jest swego rodzaju przyrządem 

pomiarowym, który mierzy np. zmianę natężenia 

promieniowania cieplnego (czujki PIR), 

zanik wiązki promieniowania podczerwonego 

(bariera podczerwieni), amplitudę i czas trwania 

drgań ogrodzenia (czujka ogrodzeniowa 

wibracyjna), zmianę natężenia promieniowania 

mikrofalowego (bariera mikrofalowa) itd. 

Czujka wykrywa intruza za każdym razem, 

gdy znajdzie się on w strefie detekcji, ponieważ 

jego pojawienie się powoduje zmiany 

mierzonych przez czujkę wielkości fizycznych. 

Ale czujka nie odróżnia, czy wykryte przez nią 

zmiany są spowodowane ruchem intruza, czy 

innymi przyczynami i w każdym przypadku 

wygeneruje alarm. Takie alarmy są nazywane 

„fałszywymi”. Ich powodem może być np. niewłaściwie 

wykonana instalacja bądź czynniki 

zewnętrzne. 

redukcja fałszywych alarmów 

Współczesne czujki wewnętrzne, prawidłowo 

zainstalowane, z reguły nie generują fałszywych 

alarmów. Natomiast czujki zewnętrzne 

pracują w znacznie trudniejszych warunkach, 

w których fałszywe alarmy są nie do uniknięcia. 

Mogą być spowodowane niewłaściwie 

wykonaną instalacją, ich przyczyną są też 

niekorzystne zjawiska atmosferyczne i zakłócenia 

wywołane np. poruszającymi się 

Fałszywe alarmy 

w systemach ochrony zewnętrznej 

pojazdami. Projektanci czujek zewnętrznych 

wkładają wiele wysiłku, aby ograniczyć liczbę 

fałszywych alarmów powodowanych wpływem 

zjawisk atmosferycznych i skonstruować 

czujkę tak, by z jak największym prawdopodobieństwem 

mogła rozróżnić wejście intruza 

w strefę detekcji od innych zjawisk. 

Firma CIAS może poszczycić się wyjątkowymi 

postępami w tej dziedzinie. Czujki zewnętrzne 

jej produkcji są dostępne na rynku 

od 1974 r. CIAS był jedną z pierwszych firm, 

która zastosowała mikroprocesor do obróbki 

sygnału analizowanego przez czujki, oraz 

pierwszą, która zastosowała zaawansowany 

algorytm analizy umożliwiający znaczną redukcję 

fałszywych alarmów przy jednoczesnym 

zwiększeniu prawdopodobieństwa wykrycia 

intruza. 

bariery mikrofalowe 

Pierwszą czujką, która wykorzystywała algorytm 

Fuzzy Logic (FL), była bariera mikrofalowa 

ERMO482X. Po wielu modyfikacjach jest ona 

dostępna obecnie w wersji ERMO482X PRO. 

Bariera mikrofalowa to czujka bistatyczna składająca 

się z dwóch elementów: nadajnika i odbiornika. 

Pracę obu urządzeń kontrolują mikroprocesory. 

W nadajniku algorytm kontroluje 

pracę układów elektronicznych, napięcie zasilania 

i warunki środowiskowe. W odbiorniku, 

oprócz wymienionych funkcji, oprogramowanie 

analizuje sygnał otrzymywany z nadajnika 

oraz tempo zmian wzmocnienia wzmacniacza 

sygnału, który kompensuje wpływ środowiska 

na propagację fal radiowych. To unikatowa 

funkcja w barierach mikrofalowych firmy CIAS 

mająca decydujące znaczenie dla wykrycia 

prób przejścia z wykorzystaniem powolnego 

maskowania strefy detekcji. 

Regulacja bariery jest wyjątkowo prosta. Instalator 

w dedykowanym oprogramowaniu 

ustala dwa progi wielkości sygnału wejściowego: 

jeden, poniżej którego nie są generowane 

alarmy, i drugi, powyżej którego alarm 

jest generowany zawsze. Pomiędzy tymi 

progami analizę przejmuje algorytm FL, który 

uzależnia wywołanie alarmu od wielkości 

wykrytego obiektu i czasu, jaki przebywa on 

w strefie detekcji. Możliwa jest również bardziej 

dogłębna regulacja parametrów pracy 

pozwalająca np. na odrębną regulację czuło- 

patronat: 


Polska Izba 


ści dla sygnałów odbitych, m.in. od ogrodzenia, 

i tłumiących, będących skutkiem przesłonięcia 

wiązki mikrofal. Regulacja wszystkich 

wymienionych parametrów, podgląd aktualnych 

warunków pracy i zapisanych zdarzeń, 

łącznie z przebiegami sygnału w momencie 

alarmu, jest możliwa zdalnie przy użyciu 

transmisji przez magistralę RS485 lub sieć 

Ethernet. W drugim przypadku możliwe jest 

zasilanie urządzenia za pośrednictwem technologii 

PoE i przesłanie sygnału alarmu do 

oprogramowania IB-System IP, umożliwiającego 

integrację poprzez SDK z innymi systemami 

bezpieczeństwa na obiekcie. 

Bariera mikrofalowa ERMO482X PRO wg danych 

producenta ma FAR (False Alarm Rate 

– współczynnik liczby fałszywych alarmów) 

≤ 1/rok/strefę i Pd (Probability of detection – 

prawdopodobieństwo wykrycia) ≥ 99,99%. 

Przy prawidłowo wykonanej instalacji i regulacji 

urządzeń fałszywe alarmy są rzadkością. 

Czujki mikrofalowe 

Kolejnym ciekawym rozwiązaniem w ofercie firmy 

CIAS jest czujka MURENA. To jedyna punktowa 

(monostatyczna) mikrofalowa czujka zewnętrzna 

wykorzystująca technologię Stereo 

Doppler. Dzięki tej technologii można w oprogramowaniu 

czujki dokładnie określić wielkość 

i prędkość poruszania się obiektu, powodujące 

alarm, a także zakres odległości od czujki, w jakim 

pojawienie się intruza wygeneruje alarm. 

Czujki są dostępne w dwóch wersjach, o zasięgu 

maksymalnym 12 m i 24 m w zależności od 

charakterystyki. Można zatem zaprogramować 

czujkę, aby wykrywała tylko obiekty o masie 

patronat: 

przekraczającej zadany próg i w określonej 

odległości (np. od 2 do 8 m) od czujki. Dzięki 

technologii Stereo Doppler wyeliminowano 

także fałszywe alarmy powodowane w innych 

czujkach przez spływającą po ich obudowie 

wodę np. podczas deszczu. Czujka do analizy 

sygnału wykorzystuje mikroprocesor z algorytmem 

FL. Zaawansowana obróbka sygnału oraz 

możliwość precyzyjnej regulacji masy intruza, 

prędkości poruszania się i odległości, w jakiej 

intruz ma zostać wykryty, pozwalają na znaczną 

redukcję liczby fałszywych alarmów. 

Czujka łączy się z oprogramowaniem serwisowym 

przez magistralę RS485 lub sieć Ethernet. 

Podobnie jak w przypadku bariery mikrofalowej 

możliwe jest zasilanie urządzenia przez 

PoE oraz transmisja sygnałów alarmowych do 

oprogramowania IB-System IP umożliwiającego 

integrację poprzez SDK z innymi systemami 

bezpieczeństwa w obiekcie. Według danych 

producenta dla czujki MURENA współczynnik 

FAR ≤ 1/miesiąc/strefę, a Pd ≥ 99,95%. 

ogrodzeniowe czujki wibracyjne 

Godny uwagi jest również system montowany 

na ogrodzeniu SIOUX 3.0. Jest to czujka wibracyjna 

reagująca na drgania ogrodzenia o niskiej 

częstotliwości, od kilku do kilkudziesięciu 

herców. Zwykle w czujkach tego typu stosuje 

się sensory piezoelektryczne. 

Firma CIAS zdecydowała się na użycie bardziej 

zaawansowanej technologii pozwalającej 

na bardzo dokładne pomiary przyspieszenia 

w trzech płaszczyznach – akcelerometr MEMS. 

Urządzenia tego typu są stosowane do bardzo 

precyzyjnych pomiarów przyspieszenia, w tym 

przyspieszenia grawitacyjnego, np. w smartfonach. 

To dzięki nim smartfon „wie”, w jakiej 

jest pozycji, może przekręcić obraz na ekranie 

i umożliwić granie w niektóre gry wykorzystujące 

tę funkcję. 

Tak precyzyjny pomiar przyspieszenia w połączeniu 

z wyjątkowo zaawansowanym algorytmem 

obróbki sygnału, wykorzystującym 

technologię FL pozwolił na skonstruowanie 

systemu o właściwościach trudno porównywalnych 

z konkurencyjnymi. Algorytm obróbki 

sygnału eliminuje fałszywe alarmy powodowane 

silnym wiatrem, pojazdami i pociągami 

przejeżdżającymi w pobliżu miejsca instalacji, 

a nawet ruchem roślinności. Luźne ogrodzenie 

również nie stanowi problemu. 

System SIOUX pozwala na wybranie wstępnej 

konfiguracji dla różnych rodzajów ogrodzeń. 

Można go stosować na ogrodzeniach wykonanych 

z siatki stalowej splatanej ocynkowanej 

lub powlekanej PCV, na ogrodzeniach panelowych, 

stalowych spawanych, a nawet na 

drewnianych płotach. 

W standardowych instalacjach czujki są 

mocowane do ogrodzenia w odstępach co 

5 m i wykrywają próby przejścia przez ogrodzenie 

o wysokości do 6 m! Jeśli ogrodzenie 

jest zwieńczone odkosem, wystarczy połączyć 

mechanicznie odkos z ogrodzeniem nie rzadziej 

niż co 1 m, a próby przejścia przez odkos 

również będą wykrywane, ponieważ drgania 


23 

o niskiej częstotliwości są doskonale przenoszone 

przez konstrukcję ogrodzenia. Jeden 

sterownik pozwala wykryć próbę przejścia 

na odcinku do 700 m ogrodzenia, na którym 

można wyznaczyć do 20 stref detekcji dowolnej 

długości. Dodatkową zaletą użytej technologii 

jest to, że czujki, dzięki oddziaływaniu 

przyspieszenia grawitacyjnego mają informację 

o swoim położeniu w przestrzeni. Próba 

pochylenia czujnika powyżej zadanego kąta 

powoduje powstanie alarmu. 

Sterownik systemu SIOUX 3.0 jest natywny 

IP, czyli fabrycznie został przystosowany do 

połączenia z siecią Ethernet i zasilania w technologii 

PoE. W takiej konfiguracji pozwala 

na transmisję sygnałów do oprogramowania 

IB-System IP i dalej, dzięki możliwości integracji 

przez SDK, do innych systemów zabezpieczeń 

w obiekcie. W przypadku mniejszych obiektów 

sterownik może być zasilony z zewnętrznego 

zasilacza napięciem 12 VDC i podłączony do 

standardowej centrali alarmowej przez wyjścia 

przekaźnikowe. Moduły wyjść przekaźnikowych 

łączą się ze sterownikiem przez magistralę 

RS485, co pozwala na umieszczenie ich 

w dowolnym miejscu w obiekcie w odległości 

do 1 km od sterownika. Według danych producenta 

system SIOUX 3.0 ma współczynnik FAR 

≤ 0,7/miesiąc/km i Pd ≥ 99,95%. 

Fałszywe alarmy w przypadku czujek zewnętrznych 

są nie do uniknięcia. Współczesna 

technologia, wsparta dużym doświadczeniem 

producenta, pozwala jednak zmniejszyć ich 

liczbę do akceptowalnej przez służby ochrony 

obiektu. Ograniczenie występowania fałszywych 

alarmów dzięki zastosowaniu nowoczesnych 

rozwiązań nie tylko zmniejsza 

uciążliwość systemu, ale również podnosi 

bezpieczeństwo obiektu. Wymusza realną reakcję 

ochrony, a nie tylko wciśnięcie klawisza 

potwierdzenia w celu wyciszenia hałasującego 

sygnalizatora. 

Wszystkie opisane czujki są dostępne w polskim 

oddziale firmy CIAS i u dystrybutorów. 

Firma zapewnia bezpłatne szkolenie techniczne, 

pomoc techniczną podczas uruchomienia 

oraz szybki i sprawny serwis. 

Polska Izba 


24 




ID Electronics 

ul. Przy Bażantarni 11; 02-793 Warszawa 

tel.: 22 649 60 95, 22 649 60 94; faks: 22 649 61 00 

ide@ide.com.pl www.ide.com.pl 

Obiekty oddalone 

i ochrona obwodowa 

– uzyskiwanie odpowiedniego stopnia zabezpieczenia 

Urządzenia firmy Inner Range są sprzedawane 

w Polsce od wielu lat. Centralę sygnalizacji 

włamania i napadu Concept 4000 (spełnia wymagania 

3. stopnia zabezpieczenia, zgodnie 

z polską i europejską normą PN-EN 50131-1), 

zintegrowaną z centralą kontroli dostępu zainstalowano 

w wielu obiektach. Jedną z cech 

decydujących o jej popularności jest wysokiej 

klasy adresowalna magistrala LAN, łącząca 

urządzenia systemu. Oparta na standardzie 

automatyki przemysłowej RS485 (a więc odporna 

na zakłócenia), o podstawowym zasięgu 

do 1,5 km, jest dodatkowo specjalnie 

zabezpieczona. Urządzenia podłączone do 

magistrali LAN są chronione przed ich podmianą. 

Centrala Concept została opracowana 

pierwotnie jako centrala SSWiN, a dopiero 

później dodano funkcjonalności kontroli dostępu. 

To przesądziło o konieczności zastosowania 

bardziej wyrafinowanych algorytmów 

wymiany informacji pomiędzy urządzeniami 

niż zazwyczaj. Najczęściej stosowany algorytm 

komunikacji polega na kolejnym cyklicznym 

odpytywaniu poszczególnych urządzeń, 

czy mają coś do zakomunikowania centrali. 

Taki najbardziej powszechny algorytm pracy 

zobrazowano na rys. 1. Informacja o alarmie 

oczekuje do momentu, gdy przyjdzie kolej na 

odpytanie przez centralę urządzenia, które 

ten alarm wykryło. 

W centrali Inner Range proces ten odbywa 

się inaczej. Centrala odpytuje cyklicznie 

urządzenia, sprawdzając, czy wszystko jest 

w porządku (np. czy jest obecne na magistrali 

i pracuje poprawnie). Jednak w momencie 

alarmu urządzenie ma prawo wysłać 

do centrali pilne żądanie obsługi alarmu 

i zostanie ono bezzwłocznie obsłużone. Na 

rys. 2 pokazano zasadę działania algorytmu. 

Dzięki temu również informacje dotyczące 

kontroli dostępu są bardzo szybko przesyłane 

pomiędzy urządzeniami. Aby zwiększyć 

elastyczność i bezpieczeństwo systemu, firma 

Inner Range oferuje urządzenie pozwalające 

na przedłużenie, rozwidlenie oraz zrealizowanie 

pętli na magistrali LAN. Tworzenie 

pętli magistralowych, typowe dla systemów 

wykrywania pożaru, jest rzadko spotykane 

w centralach alarmowych. Dzięki takim rozwiązaniom 

uszkodzenie przewodu magistralowego 

nie kończy się odcięciem fragmentu 

systemu od centrali – urządzenia mogą się 

dalej komunikować. Tym urządzeniem jest 

LAN Isolator (rys. 3). 

Zainstalowanie izolatora LAN pozwala również 

uzyskać optoizolację okablowania magistrali 

(dzięki temu eliminuje się wszelkie elektryczne 

połączenia pomiędzy odizolowanymi 

częściami systemu), a także możliwość zawieszenia 

komunikacji tam, gdzie wykryto stany 

awaryjne lub sabotaż. Wyjścia alarmowe modułu 

(„Przerwana pętla” i „Gałąź odizolowana”) 

służą do informowania systemu o stanie 

nowej „pętli” lub „gałęzi”. 

Główne cechy izolatora LAN: 

• wydłużenie LAN o kolejne 1,5 km, 

• regeneracja sygnałów magistrali, 

• optoizolacja gwarantująca galwaniczne odseparowanie 

o odporności 5 kV pomiędzy 

poszczególnymi częściami magistrali, 

• wyeliminowanie problemów z uziemieniem 

pętli, 

Rys. 1. Typowy algorytm komunikacji 

– cykliczne odpytywanie 

Rys. 2. Zobrazowanie algorytmu komunikacji w urządzeniach 

Inner Range 

Rys. 3. Izolator LAN – pozwala na przedłużanie magistrali 

o następne 1,5 km, jej rozwidlanie i tworzenie pętli 

patronat: 


Polska Izba 


25 

Athina Park na warszawskim Żoliborzu – kompleks 

czterech budynków 

Park Postępu na warszawskim Mokotowie – kompleks 

czterech budynków 

Rys. 4. Wykorzystanie izolatora LAN do 

tworzenia pętli na magistrali 

• zabezpieczenie przeciwprzepięciowe, 

• dwa porty komunikacyjne w każdym module, 

umożliwiające podłączenie w trybie „pętli” 

lub dwóch „gałęzi”, 

• zabezpieczenie części magistrali LAN przed 

awariami i sabotażem w innych częściach 

magistrali. 

Na rys. 4 pokazano zasadę działania pętli 

utworzonej za pomocą izolatora LAN – urządzenia 

używanego w aplikacjach rozległych, 

o zasięgu lokalnym. System Inner Range oferuje 

kilka rozwiązań komunikacyjnych pomiędzy 

obiektami oddalonymi. Są to m.in. połączenia 

pomiędzy centralami na bazie TCP/ 

IP, przedłużenia mostowe magistrali z wykorzystaniem 

sieci Ethernet TCP/IP, za pomocą 

modułów CLOE (Concept LAN Over Ethernet) 

– rys. 5, przedłużenia mostowe magistrali 

z wykorzystaniem światłowodów jednomodowych 

(zasięg do 13 km) i wielomodowych 

(zasięg do 2 km – z możliwością zwielokrotnienia 

do 10 km), z wykorzystaniem wieloportowych 

modułów Fibre Modem dla światłowodów 

– rys. 6). 

Izolator LAN jest urządzeniem stosowanym 

obowiązkowo w sytuacjach, gdy magistrala 

LAN „opuszcza” budynek, w którym została 

zainstalowana. Najczęściej ma to miejsce 

w przypadku łączenia instalacji pomiędzy 

budynkami oraz podłączania czujek pracujących 

na zewnątrz budynków. Łączenie budynków 

za pośrednictwem izolatorów LAN 

czy rozgałęzianie i tworzenie pętli zastosowano 

w wielu obiektach w Polsce. Powyżej 

przykłady dwóch warszawskich kompleksów 

biurowych, wykorzystujących izolatory LAN 

do komunikacji pomiędzy budynkami. 

Drugą, dużą grupą zastosowań izolatorów 

LAN jest podłączanie czujek ochrony peryferyjnej 

i obwodowej do centrali alarmowej. 

Ochrona obwodowa może być wykonywana 

za pomocą torów i barier podczerwieni, mikrofalowych 

lub mieszanych (np. dualnych IR 

i MW), kabli sensorycznych i innych. Urządzenia 

droższe, stosowane w ochronie obwodowej, 

mają najczęściej dedykowane do nich, 

komputerowe systemy zarządzania z wyjściami 

do central alarmowych. 

Uzyskanie odpowiedniego stopnia zabezpieczenia 

wiąże się z wykorzystaniem urządzeń, 

spełniających wymagania norm grupy 

PN-EN 50131. Do tej pory nie zostały opracowane 

normy dla urządzeń SSWiN stosowanych 

na zewnątrz budynków. Dlatego podstawową 

metodą uzyskania odpowiedniego 

stopnia zabezpieczenia jest zastosowanie 

(np. w ochronie obwodowej) infrastruktury 

central alarmowych, które (tak jak produkty 

Inner Range) spełniają te wymagania. Firma 

ID Electronics dostarcza rozwiązania do 

ochrony obwodowej od początku lat 90. 

Jedną z większych instalacji jest ochrona 

obwodowa fabryki produkującej na rzecz 

obronności, zbudowana z wykorzystaniem 

kilkukilometrowego systemu barier podczerwieni 

Maxiris francuskiej firmy Sorhea. Na 

ekranie monitora można obejrzeć informację 

o stanie każdej wiązki IR z każdej zainstalowanej 

bariery. Jest to bardzo skuteczne narzędzie 

przy monitorowaniu i serwisowaniu systemu 

ochrony obwodowej – od razu widać, 

gdzie wystąpił problem (rys. 7). 

Rys. 5. CLOE – moduły do „rozciągania” magistrali LAN 

przy użyciu sieci Ethernet TCP/IP 

Rys. 6. Fibre Modem – modem światłowodowy do przedłużania 

magistrali LAN za pomocą włókien światłowodowych 

Rys. 7. Podgląd działania bariery w systemie firmy Sorhea 

– wiązka 1. zablokowana, problem z 4. i 5. wiązką 

patronat: 


Polska Izba 


26 



Rys. 10. Plan obiektu 

z zaznaczonymi wiązkami 

barier podczerwieni 

Rys. 8. Koncentrator Adebus systemu ochrony obwodowej 

firmy Politec, do którego podłącza się komputer i wejścia 

centrali alarmowej 

Na rys. 8 pokazano system włoskiej firmy 

Politec (dystryb. APTOM System), zbierający 

informacje z urządzeń ochrony obwodowej 

i wyświetlający je na ekranie monitora. Do tego 

systemu podłącza się bariery podczerwieni, 

bariery mikrofalowe i bariery mieszane (np. dualne) 

tego producenta. Centrala alarmowa jest 

przyłączana bezpośrednio do koncentratora, 

instalowanego najczęściej w pomieszczeniu 

monitorowania systemu. 

Nie we wszystkich instalacjach stosuje się tego 

typu koncentratory. Na rys. 9 przedstawiono 

rozwiązanie wykorzystujące tańsze czujki 

ochrony obwodowej. W omawianym obiekcie 

zastosowano bariery podczerwieni Parvis firmy 

Politec (dystryb. APTOM System), zamaskowane 

w lampach ogrodowych. Rozwiązanie to stosowano 

również dla barier dualnych MANA firmy 

Politec, gdy klient nie zdecydował się na zakup 

koncentratora. Przedstawiony system ma sześć 

kolumn barier podczerwieni zamaskowanych 

w latarniach (kolumny Kol. 1 – Kol. 6) i dwie latarnie 

bez elektroniki (lampy L. 1 – L. 2), wyglądające 

tak jak te, w których ukryto bariery. Centrala 

Concept 4000 Inner Range została rozbudowana 

o omawiany izolator LAN oraz 3 miniekspandery 

(Mini Exp.) wyposażone w 8 wejść alarmowych 

i 8 wyjść. Na rys. 9 pokazano graficzną 

wizualizację systemu, na rys. 10 – uproszczony 

plan obiektu, a na rys. 11 – schemat podłączenia 

czujek do centrali Inner Range. 

Moduł izolatora LAN znajdujący się w budynku 

otwiera pętlę magistrali LAN, która jest prowadzona 

do kolumn Kol. 2, Kol. 4 i Kol. 6. Droga 

prowadzenia zależy od decyzji lokalnych. 

Kanalizacja kablowa jest najczęściej położona 

po obwodzie albo w gwiazdę – to zależy od 

warunków panujących na danym terenie, prze- 

Rys. 9. Graficzna wizualizacja systemu ochrony obwodowej 

wykorzystującej bariery podczerwieni firmy Politec, 

zamaskowane w latarniach 

patronat: 

Rys. 11. Schemat połączeń 

z wykorzystaniem izolatora 

LAN i kabli miedzianych 

(rozwiązanie zapewnia 

uzyskanie odpowiedniego 

stopnia zabezpieczenia 

systemu ochrony 

obwodowej) 

Rys. 12. Schemat połączeń 

z wykorzystaniem modemów 

światłowodowych 

i światłowodów 

(rozwiązanie zapewnia 

uzyskanie odpowiedniego 

stopnia zabezpieczenia 

systemu ochrony 

obwodowej) 

szkód takich jak drogi, mury itp. W omawianym 

obiekcie zastosowano kanalizację kablową obwodową, 

schemat pokazany na rys. 11 jest więc 

zgodny ze stanem faktycznym. Oprócz kabli 

magistralowych pomiędzy kolumnami ułożono 

kable synchronizujące i zasilające. Kolumny 

tak pogrupowano, że są albo dwustronnie kolumnami 

nadawczymi (Nad.), albo dwustronnie 

odbiorczymi (Odb.). W wielu sytuacjach pozwala 

to zmniejszyć ilość układanych przewodów. 

W przypadku najtańszych, niesynchronizowanych 

barier jest to bardzo ważna zasada pozwalająca 

na uniknięcie niepożądanych alarmów, 

a obowiązkowa w przypadku stosowania barier 

mikrofalowych. W stosunkowo niedużych 

obiektach, gdzie zasięg obwodu nie przekracza 

kilku kilometrów, z reguły stosuje się magistralę 

LAN opartą na kablach miedzianych. Gdy 

odległości są większe (lub gdy obiekt ma taką 


infrastrukturę), korzystniejsze jest zastosowanie 

połączeń światłowodowych. Wówczas stosuje 

się modemy światłowodowe Fibre Modem. Na 

rys. 12 pokazano schemat odpowiedniego systemu 

podłączeń do centrali Inner Range z wykorzystaniem 

kabli światłowodowych. 

Możliwości, jakie dają urządzenia firmy Inner 

Range, gwarantują użytkownikom długą 

i bezproblemową eksploatację systemów. 

Należy przestrzegać projektantów i instalatorów 

przed wykonywaniem instalacji poza 

budynkami bez zastosowania optoizolacji i zabezpieczeń 

przeciwprzepięciowych. Innymi 

słowy nie wyprowadzamy magistral i podłączeń 

czujek bezpośrednio do kolumn barier 

podczerwieni, bo może się to w czasie burzy 

skończyć uszkodzeniem lub wręcz zniszczeniem 

systemu. 

Polska Izba 



Aptom System 

ul. Przy Bażantarni 11, 02-793 Warszawa 

tel.: 22 649 95 84; faks: 22 649 61 00 

aptom@aptom.pl 

www.aptom.pl www.czujki-alarmowe.pl 

27 

Nowoczesne bariery 

firmy POLITEC 

w ochronie obwodowej infrastruktury krytycznej 

Aktywne bariery podczerwieni, bariery mikrofalowe, 

bariery dualne (podczerwieni 

i mikrofalowe) i bariery potrójne włoskiej 

firmy Politec to nowoczesne rozwiązania 

do ochrony obwodowej, oferowane na rynku 

polskim przez firmę APTOM SYSTEM. 

Firma Politec jest producentem wielu typów 

torów i barier podczerwieni do różnych zastosowań. 

Najbardziej profesjonalną i uniwersalną 

jest linia urządzeń o wspólnej nazwie 

MANA. Aktywne bariery podczerwieni 

są zbudowane zazwyczaj z kilku torów IR 

ułożonych (w pewnej odległości) nad sobą. 

Urządzenia nadawcze i odbiorcze montuje 

się w uniwersalnych profilach o wysokości 

od 1 do 4 m. Tory podczerwieni mogą być 

synchronizowane przewodowo lub optycznie. 

Zasięg maksymalny modelu MANA IR 

to 250 m, ale zgodnie z zasadami sztuki (aby 

zminimalizować prawdopodobieństwo wystąpienia 

fałszywych alarmów w trudnych 

warunkach atmosferycznych, np. w czasie silnych 

opadów) bariery powinno się montować 

w mniejszej odległości (85–110 m). 

Bariery mikrofalowe mają szerszy obszar wykrywania 

niż bariery podczerwieni, potrzebują 

więc szerszego pasa terenu wolnego od elementów 

zakłócających, takich jak duże pojazdy, 

drzewa czy krzewy. Szerokość pola detekcji zależy 

m.in. od odległości pomiędzy nadajnikiem 

a odbiornikiem. Im jest mniejsza, tym mniejsza 

szerokość pola detekcji (i prawdopodobieństwo 

wystąpienia fałszywych alarmów również 

mniejsze). W związku z tym zasięg maksymalny 

barier mikrofalowych rzadko może być wykorzystany. 

Praktyczny zasięg modelu MANA MW 

wynosi 250 m. 

Należy też pamiętać, że bariery mikrofalowe 

(z zasady swojego działania) nie pokrywają 

całkowicie przestrzeni w bezpośrednim otoczeniu 

kolumny bariery. Jest to tzw. strefa 

martwa. W związku z tym projektuje się je na 

tzw. zakład, by strefy martwe były poza obszarem 

dozorowanym. W praktyce zastosowanie 

barier mikrofalowych jest więc dość trudne, 

a ze względu na konieczność rozmieszczania 

nadajników i odbiorników „na zakład” mało 

eleganckie w przypadku umieszczania dwóch 

barier w jednej linii. 

Firma Politec zaproponowała rozwiązanie dualne, 

w którym bariery – mikrofalową i podczerwieni 

– umieszczono w jednej kolumnie. 

Wówczas nie ma konieczności instalowania 

nadajników i odbiorników mikrofalowych „na 

zakład”. Model MANA DT umożliwia wykorzystanie 

wyjść alarmowych na dwa sposoby: albo 

wersja AND (I), albo OR (LUB). Stosując wersję 

AND, kolumny należy zamontować w odległości 

mniejszej niż maksymalna (ponieważ tory 

podczerwieni są w pełni skuteczne w trudnych 

warunkach atmosferycznych tylko przy ograniczonym 

zasięgu bariery). Stosując zaś wersję 

OR, można montować kolumny w odległości 

nawet 250 m. Jest to szczególnie wygodne 

w obiektach wojskowych, w których wymaga 

się zastosowania dwóch różnych technologii do 

ochrony obwodowej. 

Minusem takiego rozwiązania jest to, że jeżeli 

w trudnych warunkach atmosferycznych nastąpi 

wyłączenie barier podczerwieni (co jest 

działaniem naturalnym, zgodnym z zasadami 

sztuki), odkryją się pola martwe w pobliżu kolumn 

(do tej pory zabezpieczane przez wiązki 

podczerwieni). 

I na ten mankament Politec znalazł rozwiązanie. 

W barierach potrójnych MANA DT3 pola 

martwe są oddzielnie chronione przez punktowe 

czujki mikrofalowe. Stosując wersję OR, 

można „bezkarnie” oddalić od siebie kolumny 

nawet na 250 m. 

Bariery MANA mogą być dostarczane w wersji 

z przekaźnikami lub w wersji wyposażonej 

dodatkowo w wyjście magistralowe. Wówczas 

informacje z barier są zbierane w koncentratorze 

ADEBUS i wizualizowane na ekranie komputera. 

 

patronat: 


Polska Izba 


28 



Krzysztof Krasowski 

Vanderbilt International 

ul. Żupnicza 17, 03-821 Warszawa 

tel.: 22 116 57 01 

KrzysztofKrasowski@Vanderbiltindustries.com 

www.vanderbiltindustries.com 

Aliro 

system kontroli dostępu 

o prostej obsłudze 

bogatej funkcjonalności 

Aliro jest nowym systemem kontroli dostępu firmy Vanderbilt, który został stworzony na bazie 30 lat doświadczeń 

z dziedziny technicznych systemów zabezpieczeń. Interfejsy operatora i użytkownika systemu są w języku polskim. 

System Aliro jest w pełni gotowy do sprzedaży na polskim rynku. To następna generacja rozwiązań w portfolio 

produktów kontroli dostępu. Aliro ma wbudowane porty do komunikacji sieciowej IP, dzięki czemu jest możliwe 

administrowanie nim z poziomu zwykłej przeglądarki sieciowej lub darmowej aplikacji mobilnej. 

Bezpieczeństwo obiektów 

krytycznych przede wszystkim! 

System Aliro został opracowany w odpowiedzi 

na rosnące wymagania rynku dotyczące 

uproszczenia interfejsu operatora oraz potrzeby 

uniezależnienia się od platformy, na 

której są instalowane aplikacje. Korzyści osiągają 

zarówno dla instalatorzy, którzy mogą go 

szybko zainstalować, jak i projektanci, którzy 

mogą całość łatwo zaprojektować. Oczywiście 

użytkownik końcowy będzie miał do dyspozycji 

niezawodne urządzenia o nowoczesnym 

i estetycznym wyglądzie, które mogą być instalowane 

nawet w najbardziej prestiżowych 

obiektach. 

patronat: 

Rozwijane przez inżynierów 

– zaprojektowane przez 

użytkowników 

W wielu przypadkach zastosowań kontrola 

dostępu nie musi być skomplikowana, a jej 

instalacja zbyt czasochłonna. Aliro wpisuje 

się w powyższe wymagania choćby dlatego, 

że ma uproszczoną architekturę, automatyczne 

wykrywanie nowych urządzeń w systemie, 

możliwość obsługi przez przeglądarkę 

www i aplikacje mobilne na systemy iOS 

oraz Android. Poza tym wystarczy tylko 

jedna licencja, aby korzystać ze wszystkich 

dostępnych funkcji oraz mieć możliwość 

dokonywania uaktualnień całego oprogramowania. 

Komunikacja pomiędzy urządzeniami Aliro 

może się odbywać przez sieć IP lub po 

RS485. Warto wspomnieć, że system wspiera 

wiele języków, w tym oczywiście polski. 

Architektura systemu 

Maksymalna liczba obsługiwanych przejść 

w jednym systemie Aliro to 512. Jego architektura 

opiera się na tym, że każde pojedyncze 

przejście jest wyposażone w kontroler zwany 

Access Point (AP), który tym przejściem zarządza. 

Po wyjęciu z opakowania AP są już wstępnie 

skonfigurowane. Kontrolery komunikują 

się między sobą przez sieć IP lub po magistrali 

RS485, natomiast czytniki – zgodnie z protokołem 

Clock/Data lub Wiegand. 


Aby zapewnić maksimum bezpieczeństwa, 

czytniki serii ARxxS-MF stosowane w Aliro obsługują 

najnowszą technologię kart Mifare, na 

których znajdująca się informacja jest zakodowana 

algorytmem DESfire EV1. Czytniki te obsługują 

także inne popularne formaty, takie jak 

Mifare Classic czy Mifare Plus. 

Maksymalna liczba kart w jednym systemie 

Aliro to 100 tys. Gdy użytkownik lub operator 

zaloguje się do systemu poprzez przeglądarkę 

lub aplikację mobilną i ma odpowiedni poziom 

uprawnień, może w czasie rzeczywistym obserwować 

aktualne i historyczne zdarzenia różnego 

typu. Może też dodawać nowych użytkowników, 

zmieniać ich kody PIN, dodawać im karty, 

zdalnie otwierać/blokować przejścia itd. 

Najnowszy system kontroli dostępu Aliro firmy 

Vanderbilt jest skierowany do odbiorców, którzy 

cenią bezpieczeństwo i prostotę obsługi. 

Zoptymalizowana liczba urządzeń systemu 

sprawia, że całość łatwo zaprojektować. Jego 

stosunek cena do możliwości jest atrakcyjny 

nawet w przypadku bardziej ekonomicznych 

zastosowań. 

Polska Izba 


NIESPOTYKANA NIGDZIE 

INDZIEJ FUNKCJONALNOŚĆ 

I ŁATWA INSTALACJA 

Kiedy instalujesz nowoczesny system kontroli dostępu 

wykorzystujący komunikację IP, to chciałbyś zrobić to szybko 

i sprawnie. Bo czas dla Ciebie to pieniądz. Dlatego, więc 

stworzyliśmy Aliro – system Kontroli Dostępu, który łatwo 

możesz zaprojektować i uruchomić. 

Pojedyncze drzwi zawsze są obsługiwane przez jeden kontroler 

systemowy tak zwany Access Point. Komunikacja pomiędzy 

urządzeniami może odbywać się po sieci IP lub RS485 - co umożliwia 

nowoczesne administrowanie systemem za pomocą różnych aplikacji 

w tym przeznaczonych dla mobilnych urządzeń. Każdy Access Point jest 

wstępnie skonfigurowany i wystarczy go podłączyć do reszty systemu a 

następnie wykonywać krok po kroku kolejno prezentowane polecenia. 

Aliro jest nowym i zaawansowanym systemem kontroli dostępu. Jest 

jednocześnie bardzo bezpieczny, ponieważ wykorzystuje zaawansowane 

algorytmy szyfrowania danych i transmisji. Jego użytkownicy już polubili 

jego prostotę użytkowania oraz niezawodność. 

Aliro – Kontrola dostępu IP – bez komplikacji 

Polska Izba 

Systemów Alarmowych 

www.aliro-opens-doors.com

30 



Ela-compil 

ul. Słoneczna 15A, 60-286 Poznań 

tel.: 61 869 38 50, 61 869 38 60 

faks: 61 861 47 40 

office@ela.pl 

www.ela.pl 

Rewolucja w sterowaniu 

urządzeniami przeciwpożarowymi 

Każdego roku na całym świecie powstają 

tysiące skomplikowanych architektonicznie 

budynków, przez które codziennie przewijają 

się miliony ludzi. W celu zapewnienia 

najwyższego poziomu bezpieczeństwa 

zarówno ludziom, jak i obiektom są wyznaczane 

standardy, które każdy budynek musi 

spełnić. 

Współczesne projekty stanowią nie lada 

wyzwanie dla projektantów i rzeczoznawców 

zajmujących się ochroną przeciwpożarową. 

Dla każdego nowo powstającego 

budynku należy dokładnie i szczegółowo 

zaprojektować system, który w przypadku 

zagrożenia pożarem zagwarantuje sprawną 

ewakuację przebywających w środku ludzi, 

a także zapewni bezpieczeństwo służbom 

ratowniczym. 

W trosce o bezpieczeństwo i najwyższą jakość 

oferowanych produktów i usług firma 

Ela-compil zaprojektowała centralę sterującą 

wszystkimi urządzeniami przeciwpożarowymi 

FPM+. Powstałe w technice cyfrowej urządzenie 

jest odpowiedzią na zapotrzebowania 

rynku, a zastosowana w nim technologia 

umożliwia podłączenie każdego rodzaju klap 

przeciwpożarowych, a także innych urządzeń 

uwzględnianych w scenariuszach pożarowych. 

Jest urządzeniem modułowym przeznaczonym 

do sterowania oraz nadzorowania 

pracy wszystkich urządzeń i systemów w budynku, 

które będą uruchamiane na wypadek 

zagrożenia pożarem. 

patronat: 


Polska Izba 


31 

FPM+ 

jedna centrala 

do dowolnego zastosowania 

patronat: 

Centrala może sterować i nadzorować zarówno 

systemy dedykowane zastosowaniom 

przeciwpożarowym (np. urządzenia 

wentylacji pożarowej, elementy odcięć 

ppoż., systemy wspomagające ewakuację), 

jak i systemy budynkowe niebędące urządzeniami 

przeciwpożarowymi, ale które np. 

ze względu na bezpieczeństwo ewakuacji 

i prowadzenia akcji ratowniczej powinny 

przyjąć konkretny stan w momencie wystąpienia 

pożaru (systemy kontroli dostępu, 

SSWiN, windy i schody ruchome, systemy 

kontroli mediów, pompy ciepła czy systemy 

wentylacji i klimatyzacji). 

FPM+, dzięki neutralności, pozwala na zintegrowane 

zarządzanie dowolnymi systemami 

przeciwpożarowymi różnych producentów 

i ułatwia użytkownikowi kontrolę nad 

wszystkimi urządzeniami przeciwpożarowymi 

zainstalowanymi w obiekcie. Jej zastosowanie 

znacząco podnosi poziom bezpieczeństwa 

przeciwpożarowego zarówno 

budynku, jak i osób w nim przebywających. 

Projektant ma możliwość tworzenia najbardziej 

skomplikowanych scenariuszy za 

pomocą jednej wspólnej matrycy sterowań 

tej centrali. Pozwala to uniknąć większości 

błędów już na etapie projektowania. Ponadto 

firma Ela-compil udostępnia bibliotekę 

gotowych szablonów, dzięki której projektowanie 

jest jeszcze prostsze. Ewentualne 

zmiany w projekcie mogą być naniesione 

od razu, co znacznie skraca czas wykonania 

instalacji i przyczynia się do ograniczenia nakładów 

finansowych. 

budowa centrali 

Centrala składa się ze sterownika centralnego 

MASTER oraz sterowników lokalnych 

LSK i EPSCUS. Zadaniem sterownika MASTER 

jest nadzorowanie pracy sterowników lokalnych 

oraz umożliwienie wymiany informacji 

pomiędzy nimi. Odpowiada on też za połączenie 

z systemami integrującymi techniki 

budynkowej (BMS, SMS). 

Sterowniki lokalne są przeznaczone do 

przyjmowania sygnałów z urządzeń i systemów 

zewnętrznych oraz do nadzorowania 

ich pracy (EPSCUS), a także do sterowania 

i nadzorowania pracy siłowników i urządzeń 

wyposażonych w interfejs MP-BUS (LSK). 

Stosowanie sterowników LSK od początku 

przynosiło korzyści nie tylko dla projektantów, 

ale także dla wykonawców i użytkowników. 

Dzięki nim prace montażowe 

przeprowadza się szybko i sprawnie. Natomiast 

budowa modułowa pozwala nie tylko 

skrócić czas instalacji, ale także prowadzić 

kilka instalacji równolegle przy zachowaniu 

100-proc. sprawności klap. 


Instalowanie centrali 

Zastosowanie centrali FPM+ pozwala znacznie 

przyspieszyć proces instalowania, uruchamiania 

i testowania urządzeń przeciwpożarowych. 

Zwykle instalator urządzeń 

ppoż. musi czekać na uruchomienie systemu 

sygnalizacji pożarowej, aby za jego pomocą 

przeprowadzić testy sprawności. 

Obecnie procesy instalowania i uruchamiania 

instalacji SSP można przeprowadzać 

równolegle z instalacją urządzeń przeciwpożarowych. 

Testowanie pojedynczych 

urządzeń czy grup można bowiem wykonać 

ręcznie, symulując alarm pożarowy w dowolnej 

strefie pożarowej. 

Do powiązania wejść i wyjść centrali jest 

przeznaczony specjalnie do tego celu zaprojektowany 

konfigurator, który jednocześnie 

pomaga zdefiniować odpowiednie 

sterowanie. 

Centrala FPM+ przeszła wiele testów przeprowadzonych 

w Centrum Naukowo- 

-Badawczym Ochrony Przeciwpożarowej 

(CNBOP) i ma wszelkie niezbędne certyfikaty, 

takie jak aprobata techniczna (CNBOP-PIB 

AT-0401-0433_2014), certyfikat na zgodność 

z aprobatą techniczną (nr 2974_2014), 

a także świadectwo dopuszczenia CNBOP 

(nr 2237/2014). 

Polska Izba 


32 



Dariusz Cygankiewicz, Edward Skiepko 

MERAWEX 

ul. Toruńska 8, 44-122 Gliwice, Poland 

tel. 32 23 99 400 

www.merawex.com. pl 

merawex@merawex.com.pl 

Niezawodne zasilanie 

systemów ochrony przeciwpożarowej 

gwarantowanymi napięciami: przemiennym 230 V i stałym 24 V 

ZUPS to zasilacz zawierający jednocześnie źródła gw 

i stałego 24 V. Dostosowanie go do pracy w systemach ro 

niezawodnego zasilania rezerwowego urządzeń prz 

do zasilania prądem przemiennym z sieci elektroene 

z pojawieniem się UPS przeznaczonych do zastosowań 

ZUPS to zasilacz zawierający jednocześnie źródła gwarantowanych napięć przemiennego 

230 V i stałego 24 V. Dostosowanie go do pracy w systemach rozproszonych kompleksowo 

rozwiązuje problem niezawodnego zasilania rezerwowego urządzeń przeciwpożarowych. 

Dla urządzeń dostosowanych do zasilania prądem przemiennym z sieci elektroenergetycznej 

to nowość, którą można porównać z pojawieniem się UPS przeznaczonych do zastosowań 

w technice informatycznej. 

patronat: 

Opis istotnych wymagań 

normalizacyjnych i prawnych 

Zasadniczym wymaganiem stawianym urządzeniom 

przeciwpożarowym, które potrzebują 

zasilania w energię elektryczną, jest ich 

niezawodne działanie, zarówno w czasie dozoru, 

jak i alarmu, kiedy to powinny być zasilane 

z podstawowego źródła zasilania. Natomiast 

w przypadku jego awarii, uszkodzenia 

lub świadomego wyłączenia musi być zapewnione 

rezerwowe źródło zasilania. Wymagania 

w zakresie zasilania są szczegółowo opisane 

w normie PN-HD 60364-5-56:2010+A1:2011 

(dawniej PN-IEC 60364-5-56:1999) Instalacje 

elektryczne w obiektach budowlanych. Dobór 

i montaż wyposażenia elektrycznego. Instalacje 

bezpieczeństwa, wprowadzonej jako obligatoryjna 

do stosowania po opublikowaniu Rozporządzenia 

Ministra Infrastruktury z 12 marca 

2009 r. zmieniającego rozporządzenie 

w sprawie warunków technicznych, jakim powinny 

odpowiadać budynki i ich usytuowanie 

(Dz.U. nr 56, poz. 461). 

Zasilacz 230 V zapewniający energię po zaniku 

sieci oraz w trakcie alarmu pożarowego 

jest obiektem budowlanym podlegającym 

uregulowaniom zawartym w Rozporządzeniu 

UE nr 305/2011 (CPR). Musi on spełniać 

wymagania norm zharmonizowanych PN-EN 

54-4+A1+A2 i PN-EN 12101-10 oraz wymagania 

techniczno-użytkowe zawarte w punkcie 

12.2 załącznika do Rozporządzenia MSWiA 

z 20 czerwca 2007 r. (ze zmianami z 27 kwietnia 

2010 – Dz.U. nr 85, poz. 553). 


Zasilanie urządzeń ppoż. po zaniku 

sieci elektroenergetycznej 230 V 

Istnieje grupa urządzeń przeciwpożarowych 

pracujących przy napięciu przemiennym 

230 V, dla których jest wymagane gwarantowane 

zasilanie. W celu zapewnienia im prawidłowego 

funkcjonowania niezbędne stały 

się dostosowane do ich specyfiki rezerwowe 

źródła napięcia 230 V. 

W celu realizacji tak postawionego zadania 

przy spełnieniu norm i innych aktów prawnych 

został opracowany zasilacz gwarantowanego 

napięcia przemiennego 230 V i gwarantowanego 

napięcia stałego 24 V posiadający własne 

rezerwowe źródło zasilania w postaci baterii 

akumulatorów wspólnej dla obu wyjść. Po 

zaniku zasilania sieciowego (podstawowego) 

Polska Izba 


Współpraca zasilaczy ZUPS 

z centralami sterującymi 

urządzeniami przeciwpożarowymi 

CS-ZSP135 

Ideę współpracy przedstawiono w formie 

schematu blokowego na rys. 1. 

W instalacji jak na rys. 1 sterowanie zasilaniem 

urządzeń przeciwpożarowych i pełny nadzór 

nad liniami zasilającymi prowadzi centrala 

CS-ZSP135. 

Energia elektryczna z baterii akumulatorów 

znajdującej się w zasilaczu ZUPS jest dostarcza- 

energia zmagazynowana w baterii akumulatorów 

24 V może być wykorzystywana do zasilania 

instalacji prądu stałego i jest przetwarzana 

na napięcie 230 V 50 Hz przez przetwornicę 

DC/AC, a także może być używana do zasilania 

instalacji prądu przemiennego. 

Wyposażenie elektrycznej instalacji przeciwpożarowej 

w rozmieszczone lokalnie, czyli 

rozproszone, rezerwowe źródła takiego napięcia 

jest racjonalnym rozwiązaniem technicznym 

zwiększającym niezawodność systemów 

ochrony przeciwpożarowej. 

Uniwersalny zasilacz gwarantowanego napięcia 

przemiennego 230 V i gwarantowanego 

napięcia stałego 24 V powinien: 

1. kontynuować zasilanie przy napięciu 230 V 

przy zanikach w sieci podstawowej (w zasadzie 

bezprzerwowo) przez określony czas 

(funkcja analogiczna do UPS), 

2. być przystosowany do pracy w trybie dozorarantowanych 

napięć 

do 

przemiennego 

72 godzin oraz 

230 V 

po sygnale alarmu 

zproszonych kompleksowo pożarowego rozwiązuje w trakcie problem długotrwałego zaniku 

Dla sieci urządzeń podstawowej dostosowanych powinien zachować 

eciwpożarowych. 

rgetycznej to nowość, zdolność którą do można sterowania porównać i zasilania urządzeń 

w technice informatycznej. wykonawczych napięciem 230 V przez stosunkowo 

krótki czas (do kilku minut), co 

jest z reguły wystarczające dla urządzeń 

wentylacji pożarowej, 

3. być przystosowany do pracy w trybie dozoru 

do 72 godzin do bezprzerwowego 

zasilania urządzeń przeciwpożarowych 

przy napięciu 24 V, w tym przy całkowitym 

braku zasilania z sieci podstawowej 230 V 

w tym okresie. 

Ad 1. Umożliwi to zasilanie urządzeń przeciwpożarowych, 

dla których sieć powinna być 

wyłączana dopiero po wystąpieniu alarmu 

pożarowego, kiedy to urządzenia muszą obligatoryjnie 

przejść w „bezpieczne położenie 

pożarowe”. 

Innym urządzeniom, które nie muszą przejść 

w takie położenie, umożliwi to dalszą ich pracę. 

Zasilacz jest predestynowany przede wszystkim 

do zasilania urządzeń, dla których zanik 

zasilania podstawowego niemający związku 

z pożarem wywołuje kłopotliwe problemy 

techniczne i organizacyjne. Niektóre z takich 

urządzeń przejdą w bezpieczne położenie 

pożarowe, co w systemie sterowanym i nadzorowanym 

przez centralę sygnalizacji pożarowej 

wywoła chaos polegający na wydruku 

alarmów technicznych i odłączeniu niektórych 

systemów, np. wentylacji bytowej. Inne 

urządzenia, które działają wyłącznie przy 

zasilaniu przemienno-prądowym, przestaną 

realizować swoje funkcje. 

Opisany zasilacz rozwiąże kompleksowo te 

problemy, gdyż dalsze dostarczenie zasilania 

przemienno-prądowego, jeżeli nie występuje 

alarm pożarowy: 

• zapobiegnie przejściu urządzeń w bezpieczne 

położenie pożarowe (wtedy nie jest to 

jeszcze potrzebne), 

• umożliwi dalszą niezakłóconą pracę urządzeń, 

które z zasady nie przechodzą w bezpieczne 

położenie pożarowe i powinny 

patronat: 

w dalszym ciągu pracować po zaniku podstawowego 

napięcia zasilania. 

Ad 2. Z takiego źródła napięcia przemiennego 

230 V mogą być zasilane przede wszystkim 

silniki (siłowniki) napędów urządzeń przeciwpożarowych, 

które w trakcie stanu dozoru 

przy braku zasilania pozostają w bezruchu 

i nie pobierają prądu. 

Po zaniku sieci elektroenergetycznej wymienione 

urządzenia nie wymagają ciągłej pracy 

przetwornicy DC/AC generującej napięcie 

230 VAC. Jest ona zatem wyłączana, dzięki 

czemu nie ma poboru prądu z baterii w tym 

stanie. Wyeliminowanie ciągłej pracy przetwornicy 

znacząco obniża pojemność baterii 

akumulatorów, co prowadzi do obniżenia wymiarów, 

masy i ceny zasilacza. 

Zasilacz gwarantowanego napięcia 

przemiennego i stałego ZUPS 

Praktyczną realizacją opisanych cech, funkcji 

i właściwości jest zasilacz ZUPS. Jest on w pełni 

zamiennikiem dwóch wcześniej opisanych 

zasilaczy ZUP230V i ZUP-UPS oraz całkowicie 

zastępuje je we wszystkich ich potencjalnych 

zastosowaniach. 

Do współpracy z różnymi urządzeniami przeciwpożarowymi 

zasilacz ZUPS posiada następujące 

wyjścia: 

• wyjście nr 1.AC gwarantowanego napięcia 

230 V do zasilania urządzeń, które z zasady muszą 

działać w trakcie pożaru (np. silniki bram 

napowietrzających, cewki wzrostowe – wybijakowe 

przeciwpożarowych wyłączników prądu 

PWP), 

• wyjście nr 2.AC do trójprzewodowego zasilania 

gwarantowanym napięciem 230 V 

samohamownych siłowników dwukierunkowych 

(np. siłowniki klap odcinających 

wentylacji pożarowej PN-EN 12101-8), 

• wyjście nr 3.AC buforowanego napięcia 

230 V do zasilania urządzeń, które po sygnale 

alarmu pożarowego muszą przejść w bezpieczne 

położenie pożarowe (np. siłowniki 

ze sprężyną do przeciwpożarowych klap 

odcinających PN-EN 15650), 

• jedno wyjście napięcia 24 V DC zabezpieczone 

przed zwarciem. 


Najistotniejsze funkcje zasilacza ZUPS są następujące: 

• dozór do 72 godzin po zaniku sieci podstawowej 

230 V – funkcja przeciwpożarowa, 

• po zaniku sieci podstawowej zasilacz umożliwia 

dalszą pracę urządzeń zasilanych przy napięciu 

230 V – funkcja UPS – dzięki przetwornicy 

24 V / 230 V zapewniającej rezerwowe 

zasilanie 230 V przez czas ustawiany w zasilaczu; 

sygnał alarmu pożarowego wyłącza zasilanie 

rezerwowe na wyjściu 3.AC chociażby 

ustawiony czas jeszcze nie upłynął, 

• po zaniku zasilania sieciowego i po zakończeniu 

pracy wyjściowej przetwornicy zasilacz 

ma możliwość ponownego jej uruchomienia 

do wysterowania napędów napięciem prze- 

33 

miennym 230 V – funkcja EPON (Emergency 

Power On); po zakończeniu działania napędów 

zasilacz automatycznie odłącza napięcie 

230 V w celu zapewnienia bezpieczeństwa 

ekipom ratowniczym straży pożarnej, 

• możliwość ustawienia opóźnienia pojawienia 

się napięcia 230 V na wyjściach AC od momentu 

pojawienia się alarmu pożarowego. 

Zasilacz ZUPS umożliwia w razie potrzeby 

ręczne uruchomienie urządzeń zasilanych 

prądem przemiennym, w tym także przy braku 

zasilania z sieci podstawowej: 

• za pomocą sygnału z zewnętrznego, montowanego 

poza zasilaczem dwustanowego przycisku 

podłączonego do wejścia sterującego 

zasilacza (wejście alarmu pożarowego); istnieje 

możliwość wielu lokalizacji takiego przycisku, 

• za pomocą wewnętrznego dwustanowego 

przycisku w celu dokonania testu zadziałania 

urządzeń. 

Ta właściwość zasilacza może zostać wykorzystana 

do sterowania klap z manualną obsługą 

(MI – manual intervention) opisanych w normie 

PN-EN 1366-10. Ich położenie może być 

zmieniane po 25 minutach od chwili osiągnięcia 

temperatury 50ºC. 

Może tego dokonać dowódca akcji gaśniczej 

w celu prewencyjnego uruchomienia oddymiania 

w kolejnej strefie, do której zaczyna 

się rozprzestrzeniać pożar. 

W zasilaczu ZUPS poprzez wejście alarmu pożarowego 

można, w tym także przy braku zasilania 

z sieci podstawowej bezpośrednio sterować 

w obu kierunkach samohamownymi siłownikami 

do napędów klap odcinających wentylacji 

pożarowej. Właściwość ta umożliwia użycie 

zasilacza w instalacjach, w których nie występują 

specjalizowane centrale do tego rodzaju 

sterowania. 

Wyeliminowanie strat na potrzeby własne 

w obwodach prądu przemiennego pozwala 

traktować zasilacz ZUPS jako swoisty POWER 

BANK 230 V o czasie gotowości do działania 

przez 1000 godzin po zaniku podstawowej 

sieci elektroenergetycznej. 

To innowacyjna nowość 

na rynku zasilania urządzeń 

przeciwpożarowych, gdyż takiej funkcji 

nie mają żadne urządzenia zasilające 

w tej branży. 

Polska Izba 


34 



Rys. 1. Schemat blokowy współpracy zasilacza 

ZUPS z centralą CS do zasilania systemów SSP 

i SWP 

Opis torów transmisji przedstawionych na 

rysunku: 

9 – tor transmisji SSP – przesyłanie informacji 

wewnątrz systemu SSP (cyfrowa, adresowalna 

pętla dozorowa), 

10 – tor transmisji monitorowany przez SKRDiC 

– przesyłanie informacji z SSP do SKRDiC, 

11 – tor transmisji monitorowany przez 

SKRDiC – sterowanie (zasilanie) siłowników lub 

napędów, 

12 – tor transmisji monitorowany przez SSP 

– przesyłanie informacji z SKRDiC do SSP, 

14 – kontrola linii sygnałowych (zwarcie, 

przerwa), 

15 – kontrola linii zasilających (zwarcie, przerwa) 

Rys. 2. Schemat blokowy współpracy zasilacza 

ZUPS z centralą CSP do zasilania systemów SSP 

i SWP 

na poprzez centralę sterującą CS do urządzeń 

wykonawczych. Do tych urządzeń należą: 

• siłowniki dwukierunkowe z wyłącznikami 

przeciążeniowymi do napędów klap odcinających 

wentylacji pożarowej (PN-EN 12101-8), 

• siłowniki ze sprężyną do napędów ppoż. klap 

odcinających (PN-EN 15650), 

• elektromagnetyczne napędy i trzymacze 

drzwi, bram, oddzieleń przeciwpożarowych 

i kurtyn dymowych, 

• sygnalizatory pożarowe (akustyczne 

i optyczne) ostrzegające o alarmie pożarowym 

i konieczności ewakuacji (PN-EN 54-3, 

PN-EN 54-23). 

Centrala CS pełni funkcję integrującą różnych 

urządzeń wykonawczych w zakresie ich zasilania, 

stosownie do wymagań scenariusza pożarowego 

w trakcie dozoru i alarmu. 

Zespół urządzeń w postaci zasilacza ZUPS i centrali 

CS stanowi uniwersalny blok gwarantowanych 

napięć – przemiennego 230 V i stałego 

24 V do wykorzystania w architekturze połączonych 

systemów sygnalizacji i wentylacji pożarowej, 

w którym rolę główną i integrującą odgrywa 

centrala sygnalizacji pożarowej CSP. 

Centrala sygnalizacji pożarowej CSP realizująca 

przede wszystkim funkcje detekcyjne 

i alarmowe realizuje w instalacji jak na 

rys. 1 dodatkowo funkcje sterujące i monitorujące 

względem urządzeń systemu wentylacji 

pożarowej za pośrednictwem liniowych 

modułów wejścia/wyjścia. 

Stosowanie central CS współpracujących z zasilaczami 

ZUPS i centralami sygnalizacji pożarowej 

CSP umożliwia w instalacjach łączących 

funkcje sygnalizacji pożarowej, wentylacji bytowej 

i oddymiania wykonywanie przez CSP 

funkcji: 

• detekcyjnych przez czujki i ręczne ostrzegacze 

pożarowe, 

• alarmowych przez sygnalizatory akustyczne 

i optyczne, 

• sterujących pracą urządzeń przewidzianych 

w systemach wentylacji pożarowej – CSP po 

detekcji pożaru inicjuje sterowanie, natomiast 

CS-ZSP135 prowadzi sterowanie, 

• monitorujących pracę i uszkodzenia w odniesieniu 

do wszystkich elementów systemu 

przeciwpożarowego, w tym wentylacji 

pożarowej. 

Wykorzystanie zasilaczy ZUPS 

do bezpośredniego zasilania 

zintegrowanych systemów 

sygnalizacji i wentylacji pożarowej 

Zasilacze ZUPS przystosowane do przyjęcia 

sygnału sterującego o charakterze alarmu 

pożarowego mogą bezpośrednio sterować 

i zasilać napięciem przemiennym 230 V urządzenia 

przeciwpożarowe, jak to pokazano na 

rys. 2. 

Uwagi końcowe 

Cechy zasilacza ZUPS, zwłaszcza w odniesieniu 

do współpracy z siecią elektroenergetyczną, 

oznaczają skuteczne sforsowanie 

występujących na tym obszarze barier technicznych, 

w szczególności w postaci zaników 

sieci, co umożliwia bardzo istotne podniesienie 

niezawodności i niewątpliwie podnosi 

komfort obsługi urządzeń. 

Zasilacz ZUPS po podaniu sygnału sterującego 

gwarantuje w przypadku długotrwałego 

zaniku napięcia w sieci pewne zadziałanie 

przeciwpożarowych urządzeń zabezpieczających 

zasilanych z sieci elektroenergetycznej. 

Niebagatelną zaletą zasilaczy ZUPS jest możliwość 

ręcznego wysterowania (w razie potrzeby 

z wielu lokalizacji), które powoduje 

skutek, taki jak wysterowanie sygnałem alarmu 

pożarowego. 

Systemy o strukturze pokazanej na 

rys. 1 i rys. 2 idealnie nadają się do pracy 

w konfiguracji rozproszonej, co stanowi ich 

niewątpliwą zaletę i predestynuje je do zastosowań 

w „kompletnych” instalacjach łączących 

funkcje detekcji, alarmowania, monitorowania, 

wentylacji bytowej i oddymiania. 

Do takich systemów nie są potrzebne specjalistyczne 

centrale oddymiania, gdyż 

wszystkie funkcje przewidziane w przepisach 

przeciwpożarowych pełni centrala 

sygnalizacji pożarowej. 

patronat: 


Polska Izba 


35 

Beata Kazimierska, Dariusz Pietryk 

DEKK Fire Solutions 

ul. Zielona 52, 05-500 Piaseczno 

tel.: 22 244 22 00 

faks: 22 244 22 01 

info@dekk.pl www.dekk.pl 

Przede wszystkim 

INERGEN! 

Stałe Urządzenia Gaśnicze 

INERGEN – Fire Eater 

Zabezpieczenie przeciwpożarowe różnych 

obiektów to oprócz wyboru odpowiedniego 

systemu detekcji pożaru także wybór właściwego 

systemu gaśniczego. 

INERGEN® czysta jakość, 

skuteczność i gwarancja 

INERGEN® – oryginalny produkt firmy Fire 

Eater – należy do światowej czołówki najnowocześniejszych 

zabezpieczeń przeciwpożarowych 

na gazy obojętne. 

Producent Fear Eater jest autorem tajemnicy 

środka gaśniczego i zarazem jedyną firmą, która 

ma już 35-letnie doświadczenie w stosowaniu 

tego produktu, którego urządzenia wciąż 

są ulepszane i jako pionierskie wprowadzane 

do produkcji. Dlatego też gwarantujemy naszym 

klientom profesjonalne i kreatywne podejście 

do projektowanych systemów szczególnie 

w początkowej fazie przedsięwzięcia. 

Pozwala to na zaoszczędzenie zarówno czasu, 

jak i kosztów. 

Najbezpieczniejszy i najlepszy 

INERGEN® jest przyjazny dla środowiska, składa 

się z gazów, które są naturalnie obecne 

w atmosferze ziemskiej. INERGEN® jest gazem 

obojętnym, to znaczy nie bierze udziału w procesie 

spalania. Jest nietoksyczny i niepalny. 

Gaśnicze działanie INERGEN-u polega na redukowaniu 

tlenu w pomieszczeniu z 21 do 14% 

objętości i mniejszej. Pożar jest gaszony, a ludzie 

mogą oddychać. Dzieje się tak dlatego, że 

INERGEN zawiera poszczególne komponenty 

środowiska naturalnego, takie jak gaz szlachetny 

argon, azot oraz minimalną ilość dwutlenku 

węgla. Stężenie ostatniego składnika w procesie 

gaszenia powoduje możliwość głębszego 

oddychania, co gwarantuje zasilanie organizmu 

w tlen. 

patronat: 

Dlaczego INERGEN? 

Do podstawowych zalet zalicza się dużą skuteczność 

systemu przy równoczesnej elastyczności 

w projektowaniu instalacji. Jest bezpieczny 

dla ludzi przy projektowanych stężeniach, 

bezpieczny dla środowiska, czego nie można 

powiedzieć o środkach chemicznych. Niepowodowanie 

mikrokorozji czy szkodliwych substancji 

w połączeniu z dymem lub płomieniem 

są cechami, które istotnie wpływają na bezpieczeństwo 

chronionych materiałów i urządzeń. 

INERGEN – Fire Eater nie powoduje zamglenia 

w pomieszczeniu w trakcie wyzwalania, środek 

gaśniczy ma relatywnie niską cenę, nie pozostawia 

pozostałości po gaszeniu (aerozole). 

Dopuszczony w normie NFPA 2001 dłuższy czas 

wyzwolenia INERGEN-u nawet do 120 s świadczy 

o jego elastyczności i zarazem możliwości 

płynnego, spokojniejszego wypływu. Przy 

takiej swobodzie projektowania instalacji, połączonej 

z użyciem tłumików fali akustycznej, 

system zapewnia najbezpieczniejszy proces 

wypływu, czego nie można powiedzieć o systemach 

bez takich możliwości. 

System wielostrefowy, który może znacząco 

obniżyć koszty instalacji podczas zabezpieczania 

większej liczby pomieszczeń, ma bardzo 

prostą budowę, co jest dowodem na to, że jest 

on niezawodny, a ryzyko popełnienia błędów 

podczas montażu minimalne. INERGEN był 

testowany na ludziach i ma solidną dokumentację 

techniczną potwierdzającą, że dla człowieka 

jest bezpieczny. Ponadto ciężar właściwy 

INERGEN-u jest zbliżony do ciężaru powietrza, 

co pozwala utrzymać stężenie gaśnicze w chronionych 

obszarach przez długi czas. 

Prosty montaż lub demontaż, możliwość szybkiej 

wymiany, łatwy pomiar ciśnienia sprawiają, 

że jest to rozwiązanie stosunkowo tanie 

i nieskomplikowane. 

Ochrona ludzi, sprzętu i pomieszczeń 

Główne miejsca, w których stosowane są instalacje 

gaśnicze INERGEN, to m.in. pomieszczenia 

komputerowe, laboratoria, archiwa, rozdzielnie 

elektryczne, magazyny zbiorów nośników 

danych, obiekty muzealne. Archiwa i muzea 

korzystają z długich czasów utrzymania stężeń 

gaśniczych, gdyż w ten sposób skutecznie unika 

się pożarów z żarzeniem materiału. 

Jak działa system? 

Szybkość skutecznej akcji gaszenia jest ściśle 

związana z właściwym doborem systemu 

detekcji pożaru i czasem przygotowania pomieszczenia 

do gaszenia. Jak tylko automatyczne 

detektory wykryją rozprzestrzeniający 

się pożar, centrala sterująca włącza sygnalizatory 

akustyczne i wizualne sygnały ostrzegaw- 


cze. Po upływie krótkiego czasu zwłoki na 

przygotowanie do wyzwolenia sygnał z centrali 

uruchomia zawór elektromagnetyczny, 

wyzwalając zestaw gaśniczy do chronionego 

pomieszczenia. 

Każdorazowo układ hydrauliczny z rurociągami 

i dyszami jest kalkulowany nie na podstawie 

założeń, ale za pomocą profesjonalnych 

programów obliczeniowych, których poprawność 

była sprawdzona podczas wielu testów 

wyzwalania i pomiarów stężeń. 

System gaśniczy INERGEN ma wiele zalet, 

a przede wszystkim zapewnienie bezpieczeństwa 

ludzi, ochronę środowiska obszarów 

chronionych i prostą budowę, zapewniające 

większą sprawność układu. To coraz bardziej 

popularny i coraz częściej wybierany środek 

gaśniczy. Jest skuteczny i nie powoduje skutków 

ubocznych. 

Producent systemu FIRE EATER chętnie przeprowadza 

testy rzeczywistego wyzwalania 

gazu, które potwierdzają omówione powyżej 

cechy i właściwości. 

Polska Izba 


36 



Ryszard Kijewski 

SPS Electronics Sp. z o.o. 

ul. Krakowiaków 80/98, 02-255 Warszawa 

tel.: (22) 518-31-50, faks: (22) 518-31-70 

biuro@spselectronics.pl www.spselectronics.pl 

wykrywa pożary tam, 

gdzie tradycyjna technologia zawodzi 

Większość 

współczesnych metod 

wykrywania pożaru wymaga 

bezpośredniego kontaktu płomienia 

(temperatury) lub dymu z detektorem. Dotyczy 

to zarówno czujek klasycznych (czujki dymu, 

temperatury, jonizacyjne itd.), jak i rozwiązań 

zaawansowanych (czujki liniowe, detektory płomienia, 

przepływowe czujki dymu itd.). Niezależnie od tego, 

czy detekcja zagrożenia następuje w wyniku analizy 

natężenia wiązki światła oddziałującej z dymem, czy jest 

to klasyczna czujka dymu wykrywająca cząstki stałe 

lub inny rodzaj zjawiska fizycznego, od momentu 

powstania pożaru, po którym nastąpi 

zadziałanie detektora lub detektorów, 

musi upłynąć pewien czas. 

System FireVu stanowi kompleksowe rozwiązanie 

w zakresie wykrywania dymu i/lub 

płomienia w sytuacjach, w których sprawność 

innych systemów jest ograniczona lub wręcz 

nie można ich zastosować. FireVu wykrywa 

płomień i dym bezpośrednio na podstawie 

analizy obrazu wizyjnego bez zwłoki, 

jaka jest przypisana klasycznym 

systemom wykrywania pożaru. 

Detekcja dymu i płomienia bezpośrednio 

u źródła jest możliwa 

dzięki zaawansowanym 

algorytmom analizy obrazu 

w paśmie widzialnym. 

Zaawansowany algorytm 

matematyczny przeprowadza 

analizę zmian takich 

parametrów obrazu, jak 

jasność, kontrast, kształt, 

ostrość, ruch, zmiana i utrata 

koloru, częstotliwość 

drgania płomienia, intensywność 

i jasność płomienia, emisja 

cieplna. 

Detekcja dymu (VSD) jest oparta 

na rozbudowanym algorytmie matematycznym. 

Odbywa się w dwóch 

etapach. W pierwszym algorytm analizuje 

utratę szczegółów i kontrastu na poziomie 

pojedynczego piksela. W drugim etapie 

proces jest bardziej rozbudowany i analizuje 

zmianę kształtu, ruch i nasycenie barw w wybranych 

obszarach. 

W przypadku detekcji płomienia (VFD) sytuacja 

jest podobna. W pierwszym etapie 

system analizuje częstotliwość migotania 

płomienia oraz jego intensywność i jasność, 

wykorzystując zaawansowane techniki wykrywania 

charakterystycznych cech płomienia 

węglowodorowego na poziomie pojedynczego 

piksela. W drugim etapie detekcji 

wykorzystuje się pomiar emisji cieplnej w stosunku 

do wzorca ciała doskonale czarnego, 

dzięki czemu wykrywamy realny płomień, 

a nie jego obraz. 

Dzięki zastosowaniu zaawansowanych algorytmów 

obszary wysokiego ryzyka mogą 

być szybko zidentyfikowane i przedstawione 

na ekranie monitora w sposób czytelny dla 

operatora. Ekran monitora jest podzielony na 

16 indywidualnie programowalnych stref dla 

każdego toru wizyjnego i każdego rodzaju 

detekcji, dzięki czemu można skoncentrować 

się na obszarach szczególnego zagrożenia 

pożarowego, a pominąć te, które nie stwarzają 

niebezpieczeństwa w danej chwili. Dzięki 

szerokim możliwościom kalibracyjnym można 

dostroić analitykę dymu i płomienia do 

szczególnych wymagań środowiskowych. 

Powyższe cechy FireVu Multi Detector pozwalają 

na uniknięcie większości fałszywych 

alarmów, przekazując operatorowi informację 

o rzeczywistym zagrożeniu pożarowym 

w postaci obrazu na ekranie monitora lub 

urządzenia przenośnego. W celu przejrzystego 

zaprezentowania stanu poszczególnych 

patronat: 


Polska Izba 


37 

detektorów wykorzystuje się elektroniczną 

tablicę synoptyczną (AD/FV1) o rozdzielczości 

1080p. Oprócz stanu każdego z detektorów 

(zielony – OK; czerwony – alarm dymowy; 

purpurowy – detekcja płomienia; żółty – błąd 

detektora) zaprezentowane jest ich rozmieszczenie 

na planie obiektu. W wydzielonym 

oknie wyświetlany jest obraz z pobudzonego 

detektora. 

System FireVu zawiera moduł komunikacji 

sieciowej TCP/IP umożliwiający transmisję 

obrazu do oddalonych punktów nadzoru i na 

urządzenia mobilne za pomocą kontrolerów 

sieciowych, pozwalając na wizualną weryfikację 

zdarzeń i pełną kontrolę sytuacji. Przetwornik 

obrazu w detektorze generuje wiele 

strumieni wizyjnych z kompresją MPEG-4 lub 

JPEG, które są przesyłane do dowolnej liczby 

patronat: 

klientów sieciowych z wykorzystaniem oprogramowania 

NetVu Conected. Parametry 

strumienia (jakość, szerokość pasma, kodowanie) 

mogą być dostosowywane indywidualnie 

do każdego klienta, w zależności od 

wymaganej jakości oraz parametrów łącza. 

Materiał prezentowany na żywo może być jednocześnie 

rejestrowany i odtwarzany lub pobierany 

zdalnie. Taka funkcjonalność pozwala 

na późniejszą analizę i wyciągnięcie wniosków 

w celu zminimalizowania ryzyka wystąpienia 

podobnych zdarzeń w przyszłości. Zapisany 

materiał może być również stosowany do celów 

dowodowych i/lub ubezpieczeniowych. 

Może być pomocny w sytuacji krytycznej przy 

kierowaniu służbami ratowniczymi. Podgląd 

obrazu jest realizowany za pomocą oprogramowania 

NetVu Observer. 

Zastosowanie modułów DT/MODBUS/06 

typu ModBus (6 we/wy) pozwala na integrację 

z innymi systemami w obiekcie, np. z centralą 

pożarową. 

Programowanie i kalibracja detektorów jest 

przeprowadzana zdalnie za pomocą dedykowanego 

oprogramowania FireVu Dashboard. 

Kalibracji podlegają m.in. takie parametry, jak 

zmiana jasności, kontrastu, kształtu, ostrości, 

ruch, zmiana i utrata koloru, częstotliwość 

drgania płomienia, intensywność i jasność 

płomienia, emisja cieplna. 


System FireVu ze względu na swoje cechy jest 

idealnym narzędziem do wczesnego wykrycia 

i weryfikacji pożaru w jego początkowym 

stadium, kiedy dym lub wzrost temperatury 

nie docierają w bezpośrednie otoczenie klasycznej 

czujki. Dzięki wizualnej weryfikacji 

można potwierdzić prawdziwość alarmu pożarowego, 

ocenić ryzyko, wskazać służbom 

dokładną lokalizację płomienia, dymu oraz 

podjąć właściwe decyzje związane z akcją ratowniczą. 

FireVu jest predestynowany do ochrony 

obiektów o dużej kubaturze (hale fabryczne, 

hangary, magazyny, sale odpraw na lotniskach 

itp.), wspierając konwencjonalne systemy 

detekcji, a także w rozmieszczonych na 

otwartej przestrzeni (np. składy paliw i amunicji, 

tunele, przemysł chemiczny i petrochemiczny, 

zakłady przetwórstwa odpadów, wysypiska 

śmieci itd.), gdzie nie ma możliwości 

zastosowania klasycznych systemów detekcji 

pożaru lub jest ona w dużym stopniu ograniczona. 

Cechy i funkcjonalność systemu FireVu znalazły 

uznanie w oczach ekspertów reprezentujących 

organizację amerykańskich firm 

ubezpieczeniowych FM Global – wysoka jakość 

i niezawodność została 10 lipca 2015 r. 

potwierdzona certyfikatem. 

Więcej na: www.spselectronics.pl/firevu 

Polska Izba 


38 



Axis Communications Poland Sp. z o.o. 

ul. Domaniewska 39A 

02-672 Warszawa 

tel: +48 22 208 27 07 

Zobaczyć wszystko i wszędzie 

zabezpieczenie infrastruktury krytycznej 

Zabezpieczenie, kontrola oraz 

zarządzanie infrastrukturą o znaczeniu 

krytycznym stanowi duże wyzwanie. 

Akty wandalizmu, zagrożenia terrorystyczne, 

wycieki, pożar, awarie technologiczne, 

uszkodzenie sprzętu – to typowe problemy, 

z którymi musi sobie poradzić dobry system 

zabezpieczeń. Odpowiedzialność za bezpieczeństwo 

i ciągłość funkcjonowania obiektów 

należących do infrastruktury krytycznej (IK) 

to kluczowe zadania stawiane przed osobami 

dokonującymi wyboru właściwych rozwiązań. 

Trzeba widzieć wszystko, co się dzieje na terenie 

obiektu, bez względu na lokalizację, 

otoczenie czy panujące niebezpieczne 

warunki. 

patronat: 


Często ochrona obiektów IK wiąże się 

z pokryciem bardzo rozległych obszarów. 

Patrolowanie i zabezpieczanie długich 

ogrodzeń w oddalonych, bezludnych lokalizacjach 

to kolejna próba efektywności 

urządzeń monitorujących. Niezwykle 

istotne jest wykrywanie, lokalizacja i identyfikacja 

intruzów zarówno przy bramach, 

wzdłuż ogrodzeń, jak i na wszystkich trasach 

wiodących do obszarów o krytycznym 

znaczeniu. Kamery muszą swoim 

zasięgiem szczegółowo objąć ogromne 

przestrzenie w celu wykrycia obiektu, zlokalizowania 

go i zweryfikowania, czy jest 

nim zwierzę, osoba uprawniona, czy też 

intruz. 

Spełnienie tego zadania umożliwiają szybkoobrotowe 

kamery PTZ (Pan/Tilt/Zoom – 

obrót/pochylenie/zbliżenie), zapewniając 

szeroki widok monitorowanego obszaru 

wraz z podglądem detali, podnoszą bezpieczeństwo 

chronionej infrastruktury. 

Mechanizm PTZ może być obsługiwany 

zarówno przez operatora, jak i realizowany 

automatycznie. W ramach funkcji automatycznego 

śledzenia w kamerach Axis 

są także dostępne opcje automatycznego 

podążania za przemieszczającą się osobą 

lub obiektem oraz trasy kontrolne między 

zaprogramowanymi pozycjami, w celu 

ciągłego monitorowania większej liczby 

ważnych obszarów. Konkretnym przykładem 

rozwiązania może być seria kamer 

AXIS Q60. Szybkoobrotowe kamery kopułkowe 

z 35-krotnym zoomem optycznym 

doskonale odwzorowują detale w najbardziej 

wymagających zastosowaniach dozorowych, 

a także zapewniają pełne pokrycie 

dużych obszarów. 

Kolejnym istotnym zagadnieniem jest 

dozór obiektów IK w niekorzystnych warunkach 

oświetleniowych. Ochrona ludzi 

i mienia w trudnych warunkach oświetleniowych 

zawsze stanowi wyzwanie. Technologia 

Axis Lightfinder zapewnia szczegółowy 

i klarowny obraz nawet w takich 

zastosowaniach. W całkowitej ciemności 

i trudnych warunkach atmosferycznych 

Polska Izba 


39 

czy środowiskowych (zadymienie, pył, mgła) 

najlepiej sprawdzą się kamery termowizyjne 

(np. serii AXIS Q19), które na monitorowanym 

obszarze wykrywają ludzi i przedmioty o temperaturze 

wyższej od otoczenia. Są idealne do 

ochrony obszarów wewnątrz obiektów i na zewnątrz 

przez całą dobę. 

Kamery dozorowe w obiektach infrastruktury 

krytycznej mogą nie tylko wykrywać zagrożenia 

i przeciwdziałać incydentom, ale też 

usprawniać monitorowanie procesów technologicznych. 

Dzięki aplikacjom wizyjnym 

Axis można zweryfikować występujące podczas 

produkcji problemy z ciśnieniem, przepływami, 

temperaturą czy wyciekami i podjąć 

działania, zanim powstaną straty. Zdalne 

monitorowanie w czasie rzeczywistym wizualnego 

stanu wskaźników oraz zbieranie danych 

produkcyjnych pozwoli określić, kiedy 

konieczna jest interwencja. 

W takich zastosowaniach sprawdzi się sieciowa 

kamera termograficzna nowej serii 

AXIS Q29, umożliwiająca zdalny nadzór zmian 

temperatury. Pozwala na zdalną obserwację 

patronat: 

temperatury krytycznej zarówno na krótkich, 

jak i długich dystansach. Model AXIS Q2901-E 

może całodobowo nadzorować temperaturę 

urządzeń w celu wyeliminowania ryzyka 

przegrzania. Stosując kamery AXIS Q2901-E 

i AXIS Q2901-E PT Mount, można utworzyć 

wiele stref alarmowych, z których zostanie 

wysłane powiadomienie, gdy temperatura 

osiągnie poziom wyższy lub niższy od określonych 

wcześniej progów. Kamery zostały 

również wyposażone w dodatkowe narzędzia 

ułatwiające pracę operatorom, takie jak palety 

izotermiczne, czy punktowy pomiar temperatury. 

Pozwalają one uniknąć awarii dzięki 

wcześniejszemu wskazaniu obszarów problemowych, 

zanim staną się widoczne lub doprowadzą 

do wstrzymania pracy maszyn. 

System zabezpieczeń będzie bardziej efektywny, 

gdy zastosuje się nowoczesne kamery 

megapikselowe ze strumieniowaniem wielokanałowym, 

a także zapisywanie nagrań w wysokiej 

rozdzielczości i jakości obrazu HDTV do 

dalszej analizy jego zawartości. Ponadto rozwiązania 

Axis umożliwiają wdrożenie otwartej 


platformy, którą można stopniowo integrować 

z innymi systemami funkcjonującymi w obiekcie 

i korzystać z aplikacji analitycznych innych 

producentów. 

W dozorze infrastruktury krytycznej można 

również wykorzystać serię AXIS P13. Stanowią 

ją wytrzymałe, stałopozycyjne kamery sieciowe 

o znakomitej jakości obrazu i rozdzielczości 

do 5 megapikseli. Warte uwagi są też wandaloodporne, 

stałopozycyjne modele kopułkowe 

wyposażone w funkcje zdalnego ogniskowania 

i zbliżania (seria AXIS P33) oraz nowa sieciowa 

kamera typu bullet, oferującą obraz w wysokiej 

jakość HD, 18-krotny zoom optyczny 

i wbudowany oświetlacz podczerwieni (AXIS 

Q1765-LE). 

Sieciowe kamery dozorowe Axis są składową 

wielu systemów funkcjonujących w obiektach 

infrastruktury krytycznej w Polsce i na świecie. 

Elektrownie, elektrociepłownie, wodociągi – 

to miejsca, w których bardzo dobrze się sprawdziły 

w ostatnich kilku latach. Przed kamerami 

Axis kolejne wdrożenia… 

Polska Izba 


40 



Jakub Sobek 

Linc Polska 

info@linc.pl 

www.linc.pl 

Szczelna 

ochrona 

perymetryczna. To możliwe... 

Dobry system ochrony perymetrycznej 

(obwodowej) to taki, który potrafi wykryć 

próbę dostania się do chronionej strefy 

z każdego kierunku. Najczęściej ochrona 

perymetryczna jest rozumiana jako system 

ochrony wzdłuż linii grodzenia, jednak coraz 

częściej zagrożenie może nadejść także 

z powietrza. Oprócz osiągnięcia wysokiej 

skuteczności całego systemu ważne jest 

także utrzymanie niskiego poziomu fałszywych 

alarmów. 

Spośród wielu systemów ochrony perymetrycznej 

kamery termowizyjne z zaawansowaną 

analizą treści obrazu są jednym z najszybciej 

rozwijających się rozwiązań na rynku. 

Główną ich zaletą jest możliwość skutecznej 

pracy w zupełnej ciemności, a także we mgle, 

podczas deszczu lub śniegu. Ponadto analiza 

wizyjna działa znacznie skuteczniej na obrazie 

termowizyjnym niż na obrazie ze standardowych 

kamer dozorowych. 

Jedna kamera termowizyjna chroni długie 

ogrodzenia, co pozwala na optymalizację 

kosztów. Obecnie gama dostępnych na rynku 

rozwiązań jest tak szeroka, że odpowiedni model 

kamery termowizyjnej można precyzyjnie 

dobrać do każdego projektu. Jednocześnie 

z roku na rok ceny tych kamer są coraz niższe, 

co sprawia, że ich wykorzystanie staje się coraz 

bardziej powszechne. 

W systemach ochrony perymetrycznej często 

stosuje się systemy napłotowe, systemy sejsmiczne 

lub wkopywane w ziemię przewody 

sensoryczne. Jednak znacznie więcej zalet 

mają inteligentne systemy dozoru wizyjnego 

oparte na kamerach termowizyjnych, czujkach 

PIR oraz zaawansowanych algorytmach analizy 

wideo. Umożliwiają one szybką detekcję 

zagrożenia i jego wyeliminowanie. Dodatkową 

zaletą takiego systemu jest nie tylko rejestracja 

samego zdarzenia, lecz także transmisja 

alarmu i możliwość jego wizyjnej weryfikacji 

– sprawdzenie wielkości wykrytego obiektu, 

jego lokalizacji oraz charakteru zachowania. 

Odpowiednie rozpoznanie sytuacji pozwala 

na podjęcie właściwej decyzji w odpowiednim 

czasie. 

Ciekawym rozwiązaniem jest radar termowizyjny, 

sprawdzający się w ochronie rozległych 

obszarów. Zawiera kamerę, która krokowo obserwuje 

chroniony teren i w momencie detekcji 

zagrożenia informuje o nim. Takie krokowe 

skanowanie pozwala na uzyskanie obrazu bardzo 

wysokiej rozdzielczości z całego chronionego 

obszaru. 

Ochrona ogrodzenia chronionego obiektu 

to tylko jedno z zagadnień ochrony perymetrycznej. 

Coraz częściej problemem w przypadku 

ochrony infrastruktury krytycznej są 

przelatujące nad obiektem drony, a wów- 

czas zagrożenie nadchodzi z powietrza i na 

nic zda się konwencjonalny system ochrony 

perymetrycznej. Zagrożenie pojawia się nad 

obiektem bardzo szybko – drony mogą nadlecieć 

praktycznie z dowolnego kierunku. 

Można je skutecznie wykrywać i eliminować, 

przy czym bardzo istotna jest prędkość 

i niezawodność działania, gdyż w przypadku 

nadlatujących dronów każda sekunda jest na 

wagę złota. 

Skuteczną ochronę przed takim zagrożeniem 

zapewnia system AUDS. To połączenie radaru, 

kamery termowizyjnej i systemu zakłócenia. 

Mechanizm działania całego systemu przebiega 

w trzech etapach. W pierwszym radar 

wykrywa nadlatujący obiekt z odległości 8 km; 

potrafi wykryć małe obiekty o powierzchni 

min. 0,01 m 2 (10 cm x 10 cm). 

Kiedy dron zbliża się do chronionej strefy, 

radar nakierowuje kamerę termowizyjną na 

odpowiednią pozycję. To drugi etap wykrycia 

zagrożenia, w którym jest przeprowadzana 

także weryfikacja wykrytego obiektu. Algorytm 

analizy obrazu sprawdza, czy nadlatujący 

obiekt to na pewno dron. Jeśli zagrożenie 

zostanie potwierdzone, wówczas uruchamiany 

jest trzeci etap – system radiowego zakłócania, 

który powoduje, że dron opada na 

ziemię. 

Coraz to nowe zagrożenia przyczyniają się do 

rozwoju systemów zabezpieczeń, a skuteczna 

ochrona wymaga stosowania coraz bardziej 

zaawansowanych rozwiązań technicznych, odpowiadających 

obecnym potrzebom. Szczelny 

system ochrony perymetrycznej można zbudować, 

stosując odpowiednie rozwiązania. 

patronat: 


Polska Izba 


41 

Paweł Kozłowski 

Airlive Polska 

pawel.kozlowski@airlive.com 

www.airlive.com 

Wysokie budynki, mosty i wielkopowierzchniowe 

hale fabryk – tereny przemysłowe są dużym 

wyzwaniem dla branży telewizji dozorowej. 

Stosowane w takich miejscach kamery często nie 

są w stanie zarejestrować wyrazistego obrazu na 

tak dużych odległościach, przez co nagrania stają 

się bezużyteczne. 

Skuteczny monitoring w firmie 

z funkcją inteligentnej analizy obrazu 

Dlaczego AirLive? AirLive to firma założona 

przez grupę ekspertów przemysłowych, którzy 

wprowadzili na rynek rozwiązania do dozoru 

wizyjnego i zabezpieczeń. Firma współpracuje 

z setkami dystrybutorów na całym 

świecie. Zapewnia klientom różnorodność 

i kompletność sprzętu, co pozwala zrealizować 

każde wdrożenie – od prostych, po wielopoziomowe 

systemy monitoringu. 

Wszystkie kamery AirLive są kompatybilne ze 

standardami ONVIF. 

Kamera AirLive BU-3028-IVS została wyposażona 

w wysokiej jakości 3-megapikselowy 

przetwornik. Obrazy w pełnej rozdzielczości 

są wysyłane z prędkością 25 kl./s, a w rozdzielczości 

1080p – 30 kl./s. 

Funkcja automatycznego doboru ostrości 

koryguje ją w momencie zmiany ogniskowej. 

Instalator nie musi dostosowywać ostrości 

w trakcie konfiguracji kamery. Kamera ma 

zoom optyczny 3...10,5 mm. Zastosowane diody 

Smart IR „inteligentnie” doświetlają obiekt, 

aby nie prześwietlić sceny przed kamerą. 

Wbudowane gniazdo na karty pamięci microSD 

pozwala na redundantne zapisywanie 

nagrań w przypadku braku łączności z siecią. 

Kamera obsługuje karty microSDXC o pojemności 

do 64 GB. 

Efektywny dozór korytarzy i klatek schodowych. 

W przypadku monitorowania 

wąskich, wysokich przestrzeni standardowy, 

czyli poziomy format nie sprawdza się 

patronat: 

– znaczna część otrzymanego obrazu (boki) 

jest nieprzydatna, a pasmo i pamięć są niepotrzebnie 

obciążone. Tryb „korytarza” pozwala 

rejestrować obraz w formacie 9:16, idealnym 

przy dozorze wąskich pomieszczeń. 

Inteligentna analiza obrazu – więcej niż 

zwykła kamera. Funkcje inteligentnej analizy 

nagrywanego materiału są niezwykle 

istotne w zastosowaniach przemysłowych. 

Do podstawowych funkcji IVS dostępnych 

w kamerach AirLive należy zliczanie obiektów 

– po przekroczeniu ich liczby zdefiniowanej 

w systemie kamera uruchamia alarm. Liczenie 

obiektów jest bardzo dobrym narzędziem 

do prowadzenia statystyk. IVS może zliczać 

twarze na obrazie i je podświetlać. Kamera 

jest również w stanie rozpoznać zapisaną 

w bazie danych twarz, a w przypadku braku 

identyfikacji – uruchamia alarm. Można też 

zdefiniować wirtualną linię nakładaną na nagrywany 

obraz. Kamera rówież automatycznie 

uruchomi alarm, kiedy ta linia zostanie 

przekroczona. Z kolei technologie i-Motion 

oraz Trip Zone zadbają o wykrycie obiektów 

znajdujących się w niedozwolonych strefach. 

Złącze DI/DO – rozszerzenie możliwości 

kamery. Kamera została wyposażona w złącze 

DI/DO do podłączenia zewnętrznych 

czujników i dodatkowego oprogramowania. 

Po podłączeniu odpowiednich akcesoriów 

możliwe jest np. uruchomienie syreny alarmowej, 

włączenie wentylacji lub przekazanie 


alarmu do centralki systemu przeciwpożarowego 

tuż po wykryciu. 

Nagrania pełne detali. Technologia Clear Motion 

minimalizuje rozmycie obrazu, umożliwia 

też zarejestrowanie większej liczby szczegółów. 

Zaimplementowany WDR automatycznie 

dostosowuje jasność kontrastowych obszarów 

na obrazie. 

Wykrywanie poruszenia kamery i cyfrowa 

stabilizacja obrazu. W przypadku zasłonięcia 

obiektywu lub zmiany pozycji kamery zostaje 

automatycznie uruchomiony alarm. Cyfrowa 

stabilizacja obrazu zmniejsza wibracje spowodowane 

wiatrem lub ruchem pojazdów. 

Wodoodporna obudowa z IP66 oraz IK10. 

Pogoda jest nieprzewidywalna. Obudowa 

kamery może wytrzymać najtrudniejsze warunki 

atmosferyczne oraz oprzeć się atakom 

wandali. Szkło obiektywu jest odporne na 

zaparowanie. Kabel przeprowadzony przez 

uchwyt montażowy jest zabezpieczony 

przed przecięciem. 

Zwycięzca testu magazynu „PC World Polska”. 

AirLive BU-3028-IVS została zwycięzcą 

w teście kamer IP do 2000 zł organizowanym 

przez miesięcznik „PC World”, otrzymując tytuł 

„Najlepszy zakup”. 

Kamera jest dostępna w polskiej sieci dystrybucji. 

W ofercie jest również wersja bez systemu 

inteligentnej analizy obrazu (IVS). 

Polska Izba 


42 



Wzrost 

liczby cyberataków 

na infrastrukturę o znaczeniu 

krytycznym, który nastąpił 

w ciągu ostatniej dekady, sprawił, 

że cyberbezpieczeństwo stało się głównym 

problemem dla użytkowników i dostawców 

systemów automatyzacji i sterowania 

w przemyśle. W latach 2006-2012 liczba 

incydentów zagrażających bezpieczeństwu 

obiektów przemysłowych na świecie wzrosła 

aż o 782%. Z różnych powodów wiele 

ataków wciąż nie jest zgłaszanych, 

więc skala problemu może 

być większa. 

Cyberataki 

zagrożeniem dla przemysłu 

Zamierzone działanie 

Cyberataki wymierzone w przedsiębiorstwa 

przemysłowe mają zawsze charakter strategiczny. 

Ich celem jest zakłócenie funkcjonowania 

systemów w celu uzyskania korzyści 

finansowych, rynkowych (ataki na konkurencyjne 

firmy) czy czysto politycznych. Zdarzają 

się również ataki, których podłożem są 

kwestie społeczne lub wynikające z osobistych 

animozji. Ataki nie są niczym nowym, 

ale ich skala oraz sposoby przeprowadzania 

są coraz bardziej zaawansowane i przemyślane. 

W ciągu ostatnich 10 lat miało miejsce kilka 

głośnych ataków. W 2003 r. zaatakowano elektrownię 

Davis-Besse w USA. Z kolei w grudniu 

2010 r. w centrum uwagi całego świata znalazł 

się robak Stuxnet, który zaatakował elektrownię 

atomową w Iranie. Po tym zdarzeniu spojrzenie 

świata na bezpieczeństwo obiektów 

strategicznych zyskało nowe znaczenie. 

Również w Polsce mieliśmy do czynienia 

z atakami na ważne elementy infrastruktury. 

W styczniu 2008 r. doszło do serii wykolejeń 

tramwajów w Łodzi. Ich przyczyną był atak 

14-latka, który za pomocą przerobionego pilota 

do TV zmieniał ustawienia zwrotnic działających 

na podczerwień. Został złapany tylko 

dlatego, że w szkolnym zeszycie miał wpisane 

numery ulubionych linii tramwajowych. Ten 

przykład pokazuje, jak duże możliwości mają 

obecnie hakerzy. 

Ataki na obiekty przemysłowe 

Według raportu Cyberbezpieczeństwo środowisk 

sterowania i automatyki przemysłowej, 

opublikowanego przez Frost & Sullivan we 

współpracy ze Schneider Electric, najbardziej 

zagrożonymi sektorami są: gospodarka wodna 

(41% ataków), energetyka (16%) oraz firmy 

wielosektorowe (25%). W dalszej kolejności 

uplasowały się: sektor chemiczny, jądrowy 

i administracja publiczna. 

Dziś uwaga hakerów atakujących firmy przemysłowe 

skupia się najczęściej na systemach 

sterowania, takich jak rozproszone systemy 

sterowania (DCS – Distributed Control Systems), 

programowalne sterowniki logiczne 

(PLC – Programmable Logic Controllers), systemy 

SCADA (Supervisory Control and Data 

Acquisition) i panele sterownicze HMI (Human 

Machine Interface). Cyberprzestępcy wykorzystują 

luki i słabości niezabezpieczonych kanałów 

zdalnego dostępu, niedoskonałych zapór 

(firewall) lub brak segmentacji sieci. Możliwe 

są również ataki przeprowadzane wewnątrz, 

np. przez niezadowolonych pracowników czy 

partnerów biznesowych. 

Na bezpieczeństwo trzeba jednak patrzeć 

szerzej. Przyczyną ataków są również słabe 

zabezpieczenia techniczne. Chodzi głównie 

o systemy kontoli dostępu do obiektów oraz 

zabezpieczenia systemów sterowania i automatyki. 

Ważną rolę odgrywa też czynnik ludzki, 

jak choćby błędy projektantów i instalatorów 

podczas konfiguracji i instalacji systemu. Do 

tego mogą dojść również błędy operacyjne 

podczas pracy systemu, niewystarczająco skrupulatne 

prace konserwacyjne, plany wymiany 

sprzętu oraz oprogramowania na nowsze, jak 

również zbyt niski poziom umiejętności osób 

wykonujących takie działania. 

Firmowa kultura pracy ma istotny wpływ na 

bezpieczeństwo i ryzyko wystąpienia cyberataku. 

Jeżeli nie będzie ona uwzględniać 

kluczowych czynników ryzyka, będzie wręcz 

przyzwoleniem na realizację działań operacyjnych 

w niebezpieczny sposób, ignorujący 

np. politykę zarządzania hasłami bezpieczeństwa 

i dostępem pracowników do systemu. 

Jest to ściśle związane ze środowiskiem 

pracy, w którym nie przeprowadza się regularnych 

audytów, brakuje skutecznych 

i spójnych działań mających na celu egzekwowanie 

polityk bezpieczeństwa. Ponadto 

nie w pełni korzysta się z dostępnych 

narzędzi nadzoru i monitoringu, narażając 

się tym samym na stanowczo zbyt wysokie 

ryzyko. 

Zbyt dużo do stracenia 

Konsekwencje niezabezpieczenia przed 

atakami mogą być bardzo duże. Cyberataki 

mogą doprowadzić do znacznych strat finansowych, 

opóźniając lub zakłócając produkcję 

i procesy operacyjne, do uszkodzenia urządzeń 

i infrastuktury, a także do potencjalnych 

problemów związanych z niezgodnością z regulacjami 

bezpieczeństwa. Szkody wywołane 

atakami hakerów mogą ponadto wpłynąć 

na wizerunek firmy i przełożyć się wprost na 

zmniejszenie zaufania klientów, a tym samym 

spadek zysków. W wyniku ataku może również 

dojść do utraty poufnych danych. 

Cyberataki to zjawisko, które w sektorze 

przemysłu będzie występowało coraz częściej. 

Dla cyberprzestępców obiekty przemysłowe 

stały się bardziej atrakcyjne ze 

względu na duże obroty finansowe, możliwość 

wyrządzenia większych szkód w całym 

łańcuchu kooperantów czy uzyskanie dostępu 

do poufnych danych i technologii. 

Inf. Schneider Electric 

patronat: 


Polska Izba 


www.atline.pl 

KOMPLEKSOWE 

ZABEZPIECZANIE 

OBIEKTÓW 

RANGER ® MS-UC DEFENDIR 

RANGER R SERIES RADARS 

POŁĄCZENIE TECHNIKI 

RADAROWEJ RANGER R5 

Z WERYFIKACJĄ WIDEO 

WYKORZYSTUJE 

POŁĄCZENIE KAMERY 

I RADARU, CO POZWALA 

AUTOMATYCZNIE 

WYKRYWAĆ ZAGROŻENIA 

W KAŻDYCH WARUNKACH 

Firma ATLine ul. Franciszkańska 125 91-845 Łódź tel.: +48 42 23 13 849, info@atline.pl 

Polska Izba 


Polska Izba

SA_Dodatek_przemysl

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?