WoNo Magazine 15.1

WoNo Magazine 15.1
muziek”. Ook weer prachtige, diepzinnige
teksten en schitterende, jazzy en funky
muziek. “Hierbij krijg ik beelden uit mijn
jeugd. Als ik op een mooie zomerse dag
Steely Dan hoor, ben ik gelukkig.”
En uit de liefde voor Steely Dan heeft
zich dan weer de belangstelling voor de
Jazz ontwikkeld. En voor New Orleans,
een soort vrolijke blues. Denk aan Allen
Toussaint, Dr. John (bekend van ‘In the
right place’.), Professor Longhair
(http://bit.ly/1CxJLdg), The Meters
(Rejuvenation) of James Booker III
(Gonzo). Allemaal muziek, overigens, die
uw redacteur ook geweldig vond
en vindt. En dat geldt zeker ook voor
Steely Dan. Dus wat was het gezellig,
beste lezer!
Dirk bezat ooit een Mercedes cabriolet uit
1972. Een keer stond hij met die auto stil
op de Mauritskade voor een rood
stoplicht. James Booker III schalde uit de
luidsprekers. Van de circa twintig
bouwvakkers op de steiger begonnen er
zo’n tien te dansen en te fluiten. Dat
soort muziek, dus.
En daarna volgden Ella Fitzgerald, Billy
Holiday en Miles Davis. Miles heeft hij
nog live gezien op het Noth Sea Jazz
Festival. Met name het album ‘Kind of
Blue” is erg mooi. En ook daar is uw
redacteur het weer
helemaal mee eens.
Dan komt Kairos ter sprake
en blijkt Dirk ook gevoel te
hebben voor meditatieve
muziek. Hij noemt een paar
uitstekende tips van
Davisnummers die geschikt
zouden kunnen zijn. Ik heb
ze getest en inderdaad…Ik
zou zeggen, beste lezer,
blijf het programma volgen!
In verband met zijn nieuwe
baan verdiept Dirk zich nu
in Latijns-Amerikaanse
muziek. Nu is hij helemaal
weg van Murcof. “Op de
grens tussen elektronisch
en klassiek”. En dan de
muziekstijl Cumbia. (Hé,
die term ken ik dan weer van de
dansles!). Dansmuziek ergens tussen
Latin en Ska in. Dit is weer een heel
nieuw terrein om te verkennen.
Pas de laatste tijd begint Dirk zich ook
voor klassieke en ‘oude’ muziek te
interesseren en raakt hij thuis in de
tiende. Hij is vooral geïnteresseerd in
Spaanse componisten. Manuel de Falla,
Isaac Albeniz, Joachim Rodriguo. En ook
houdt hij steeds meer van Flamecomuziek.
“Flamenco moet je niet draaien,
daar moet je bij zijn! Het vuur spat
eraf!”
En dan gaat het dus toch weer over zijn
nieuwe baan. En over wat hij hier
achterlaat. “Ja ontzettend jammer, wat
ik hier moet achterlaten. Ik heb de
leukste functie die ik me hier kan
voorstellen. Alles van ACM komt bij mij
langs. Ik heb ACM mee opgebouwd en ik
ben ermee vergroeid. En ACM is een
geweldige club mensen. Ik zal het heel
erg gaan missen! Dat doet pijn!”
Ach, Dirk, volgens mij is er in Panama
genoeg om de pijn te verzachten. En je
neemt toch zeker Steely Dan mee?
.No
Naschrift van de redactie: we hebben
Dirk nog even om een update gevraagd.
Uit het antwoord maakt de redactie op
10