yumpu KM01

Een meisjesachtige vrouw staat te wachten
op het afgesproken punt en geeft me een stevige hand. Als ze
lacht zie je een eigenwijs spleetje tussen haar voortanden. Schrijfster
Nanda Roep woont met cabaretier Silvester Zwaneveld, zoon Tijmen
van tien en veertienjarige dochter Lisa-Renee in Apeldoorn. Wanneer
we ons een weg banen door de uniforme winkelstraten zegt
ze: “Het is misschien niet heel bruisend, maar Silvester liep hier een
keer rond na een optreden en dacht: deze stad ligt perfect centraal
voor twee mensen die veel door het land reizen. We vonden een
geweldig huis met zes kamers en dachten: waarom niet? Ruimte en
rust, we waren eraan toe. Het was nogal een impulsieve beslissing,
maar een goede.”
Zo’n beslissing – verhuizen van Amsterdam naar
Apeldoorn waar je niemand kent – past bij het leven van Nanda
Roep en haar gezin. Ondertussen kijken ze af en toe naar huizen in
Rotterdam. “We weten nog niet zeker of we die stap gaan nemen,
maar het is spannend om af en toe een grote verandering te ondergaan.
Voor je het weet roest je vast. Hoewel, we hebben allebei werk
dat allesbehalve negen tot vijf is. Volgende week moet ik een praatje
houden in Brussel en Silvester had vorige week de dvd-opnames
van zijn show. Dat zijn dingen die je adrenaline wel op peil houden.”
Een patroon doorbreken, daarover gaat ook Nanda’s nieuwste roman
Dik, druk en dronken. Nanda Roep is een ‘veelschrijver’. In haar
zelf terug: dik, druk en dronken. Ze besluit het roer om te gooien.
“Een heerlijk boek om te schrijven”, zegt Nanda stralend vanachter
een kop koffie in het café van de bibliotheek. “Ik kon er zo veel in
kwijt. Ik heb een heel ander leven dan Janine, maar haar gevoelens
ken ik wel degelijk. Ik heb altijd een eigen carrière gehad, maar toen
Silvester hoogtijdagen beleefde met Arie Koomen – met wie hij het
cabaretduo Arie & Silvester vormde – heb ik veel opgevangen thuis.
Tegen de tijd dat Arie en Silvester uit elkaar gingen, besefte ik dat
ik mijn ruimte terug moest pakken. Ik heb het roer nooit drastisch
willen omgooien, maar voelde me ongelukkig in mijn werk.”
Nanda wilde stoppen met haar tienermeidenserie,
boeken die als basisingrediënten vriendjes, make-up en kleding
hadden. “Ik was zelf als tiener helemaal niet bezig met verkering en
uiterlijk. Die boeken kwamen niet uit mijn hart. Ik wilde een andere
weg op met schrijven.”
Het keerpunt was een gesprek met haar dochter. Over eigenschappen
die ze het liefst wilde inruilen. Tot Nanda’s verbazing vertelde
Lisa-Renee dat ze minder avontuurlijk zou willen zijn – de eigenschap
die Nanda juist zo in haar bewondert. “Geschrokken vroeg
ik waarom ze niet avontuurlijk wilde zijn. Ze antwoordde: ‘Omdat
ik geen enkel ander meisje ken dat ook zo is.’ Ze bleek zich een
buitenbeentje te voelen. Toen baalde ik nog meer van de stereotype
meisjes in de tienermeidenboeken. Mijn dochter en andere stoere
meisjes hadden behoefte aan andere rolmodellen.”
Ze richtte een eigen uitgeverij op waarbinnen ruimte
was voor de serie waar ze dolgraag aan werkt: Plaza Pattata. Detectives
voor jongens en meisjes, met twee avontuurlijke meiden in
de hoofdrol. Het was Silvester die haar aanspoorde voor zichzelf te
beginnen. Op een avond waarop Nanda zei dat ze uitgeblust was
en niet wist hoe ze verder moest. “Ik voelde me het lastige kind van
vroeger dat weer eens niet mee wilde in het stramien.” Silvester nam
haar hoofd tussen zijn handen en zei: “Nanda, luister eens goed naar
me. Jij bent niet lastig. Jij hebt ideeën. Dat heet visie.”
Lastig. Het is een woord dat ze als kind veel heeft gehoord. “Op de
middelbare school vond ik het moeilijk te dealen met de autoriteit
van leraren. Veel lessen vond ik saai en als ik dan maar een boek
begon te lezen, mocht dat niet – en dat vond ik dan weer oneerlijk.
Ik kan niet zwijgen als ik iets onrechtvaardig vind, dus ik riep overal
doorheen. Mondig wordt al snel als lastig gezien, zeker bij meisjes.
En mijn moeder had liever een wat minder mondige dochter gehad.”
hoofd strijden er altijd ideeën om aandacht. Er staan ondertussen
bijna zestig titels op haar naam, van detectives tot meidenboeken en
romans voor volwassenen. Haar laatste roman gaat over veertiger
Janine. Na jaren van louter zorgen voor de kinderen vindt ze zichommige
mensen
inden Silvester
en mij een beetje
e close’ >
KEKMAMA 18