yumpu KM01

veel op mij. In groep drie weigerde hij al een bloem te knippen omdat
hij liever een laserzwaard maakte. Hij vroeg de juf of bacteriën
zweven of vliegen. De juf zei: ‘Dit is echt niet normaal hoor, Nanda.’
Ik zie nog de geschrokken blik in haar ogen. Terwijl wij het juist leuk
vonden dat hij zo’n brede interesse had.”
De directeur van de school merkte op dat haar zoon wellicht een
onderpresteerder was. “Een onderpresteerder presteert ver onder de
norm van wat je op grond van zijn intelligentie mag verwachten. Ik
realiseerde me dat ik dat misschien ook was geweest. Het leek me
geen gekke conclusie.”
In die tijd begon Nanda’s zoektocht. Allereerst kwam ze
een lijst tegen waarin ze gek genoeg niet haar zoon, maar juist haar
dochter herkende. “Onderpresteerders kunnen zichzelf gaan verwaarlozen
als het niet wordt opgemerkt, las ik. Mijn dochter was in
die periode en beetje te dik en ze kamde haar haren niet. Ik begreep
eindelijk waarom we moesten doorgaan met haar achter de vodden
zitten – maar dat moest wel op een andere manier gebeuren. Sommige
mensen zagen me als een moeder die wilde dat ze een slimmer
kind had dan ze had gekregen. Dat begreep ik wel, ik bedoel: je
hebt ouders die vmbo niet goed genoeg vinden, maar zo’n moeder
ben ik niet. Ik heb niks met status. Maar ik voelde gewoon dat er iets
niet klopte. En ja hoor, na een test bleek Lisa-Renee inderdaad een
onderpresteerder te zijn. Toen begreep ik waarom ze boeken maar
half uit las en niet de kracht kon opbrengen opdrachten uit te voeren
die haar niet boeiden.”
Nanda’s ontdekking maakte de band met haar
dochter op slag weer hecht. “De mama die haar vaak kritisch bekeek,
was ineens de vrouw die had gezien dat het niet goed ging met
haar.” Toch voelde Nanda zich daarna nog lange tijd schuldig. Haar
dochter bleek jarenlang ongelukkig te zijn geweest op school. En zij
had niet begrepen waarom. En waarom had Silvester niks gezien?
Lisa-Renee lijkt immers het meest op hem. “Ja, ik was ook boos op
hem. Hij had haar gedrag moeten herkennen. Het was deels ook
zijn gedrag.”
Na de verwijten bundelden Silvester en zij de krachten en vonden
een speciale school buiten Apeldoorn, de onlangs gesloten Wonderwijs-school
in Loenen. Lachend: “We noemden het de school voor
eigenwijze kinderen. Leek ons perfect voor Tijmen. Hij wist immers
goed wat hij wilde. Lisa-Renee had juist geen idee, maar het ging zo
slecht op school dat ik tegen haar zei: “Gebruik jij het laatste jaar op
de basisschool maar om lekker tot jezelf te komen en weer van het
leven te genieten. Kijken we daarna wel verder.”
De nieuwe school trok een zware wissel op het gezin, elke dag
gingen er twee uur verloren aan halen en brengen. Maar het had
resultaat. “Vooral Lisa-Renee bloeide helemaal op. Ze zat vol ideeën
en bleek enorm goed te kunnen regelen. Dat had ik altijd gezien als
bemoeizucht, maar nu bleek het ineens haar grote kracht. Dat was zo
goed voor haar zelfvertrouwen. En dat zagen we ook terug in haar
resultaten. Ze kreeg ineens mavo-havoadvies.”
Ze heeft geen seconde spijt van haar strijd.
“Ik moest en zou een plek vinden waar mijn kinderen zichzelf mochten
zijn. Dat was voor mij, met mijn jeugd, natuurlijk echt een thema.
Ik voelde me nog altijd anders dan anderen omdat mijn moeder me
zo sterk dat gevoel gaf. Daarom had ik ook de neiging me wat te veel
terug te trekken met Silvester. Als we dan eens een etentje gaven,
moest elk gerecht perfect zijn en alle gesprekken onderhoudend. Dat
is natuurlijk per definitie geforceerd. Kennelijk schaamde ik me er
toch een beetje voor dat we wat afwijken van de massa. Terwijl ik
mijn kinderen wil meegeven dat dat juist prima is.”
Inmiddels heeft Nanda geaccepteerd dat het er bij haar thuis anders
aan toegaat. “Normale werktijden kennen wij niet en we gaan zelden
bij vrienden op bezoek. Als wij een film willen zien, doen we wel
een uur over het uitzoeken. Iedereen heeft vetorecht. Dat maakt ons
misschien een vermoeiend gezin met een altijd net wat te volle wasmand.
Maar hoe meer ik accepteer dat wij anders zijn dan het gemiddelde
gezin, hoe meer ik zie dat iedereen op zijn eigen manier een
beetje anders is. Morgen komen er trouwens mensen bij ons eten.
Ik heb nog geen seconde nagedacht over wat ik op tafel ga zetten.”
Lachend: “Misschien halen we wel een patatje.”
Nanda in het kort
WIE Nanda Roep (Utrecht, 19 september 1971)
WOONT samen met cabaretier Silvester Zwaneveld in Apeldoorn
MOEDER van Lisa-Renee (14) en Tijmen (10)
SCHREEF bijna zestig boeken
HEEFT haar eigen uitgeverij: Nanda
MAAKTE de kinderserie Mijn eigen boek en diverse theatershows
KAN ook nog eens zingen. Bij haar nieuwe roman Dik, druk en dronken
schreef ze het nummer Tijd over. De clip is te zien op You Tube