REVISTA ASINEC

28
Colaboración
O océano Atlántico brúa con forza aos pés das rochas que fornecen o faro
O mar amosando as súas diferentes tonalidades - Corrubedo.
16:00 H. Afástome de Corrubedo e na carreiriña dun can estou diante
do faro desta pequena poboación. Estaciono e diríxome a pé á
praia das Barreiras dende a que cato o maxestoso Océano Atlántico.
Unha leve airexa levántase o que fai que busque acougo nos rochedos
que protexen o faro e que me permiten ollar a beleza do mar
que, a pesar da estación do ano na que estou, brama con inusitada
forza, rachando as ondas contra os grandes pelouros en desigual
loita, atanguendo que a escuma se torne en cativas perlas que se esparexen
no aire levigando como pompas de xabón, mentres tras de
min, a silueta daquel sinxelo faro está pronta a ser fagocitada polas
colosais fauces dunha xigantesca morena de pedra.
Deixo este espazo e collo novamente o vehículo, desprazándome
pola estrada cp-7304 cara a Olveira, mais antes de chegar ao lugar
fago dúas paradas obrigadas. A primeira á esquerda no sentido da
marcha, no comezo á subida ao miradoiro da Curota no linde entre
os concellos de Santa Uxía e Porto do Son, pois xusto neste punto
érguese un incrible cruceiro dos coñecidos como “de capela” por incluír
no seu fuste (columna) unha pequena capela na que se insiren
imaxes –virxes ou santos- que son veneradas/os polas xentes do lugar.
Como é lóxico sácolle unhas fotografías.
Este tipo de construción tan senlleira da nosa terra adoita estar
dividida en cinco partes, a saber: plataforma, pedestal, fuste, capitel
e cruz. Nunha gran parte dos casos adoitan ter unha mesma
disposición, sufrindo modificacións á hora do seu talle en función
do artesán e/ou da/s persoa/s ou entidade/s que fan o seu encargo.
Curiosamente na zona sur da provincia da Coruña e na parte norte
da provincia de Pontevedra, sobre todo, nas zonas costeiras é onde
se poden achar máis cruceiros dos denominados “de capela”.
O cruceiro de Moldes pertence a esta grande familia, sendo dunha
beleza plástica sobrecolledora. Ao meu gran pesar non estou á altura
de reflectilo nunha instantánea tal e como merece.
Torno pola mesma estrada e prosigo camiño ata o cruce que leva á
igrexa de Santa María. Alí abeiro á dereita e detéñome nun amplo
aparcadoiro a carón dun instituto de bacharelato, pois dende o seu
peche exterior podo enxergar unhas impoñentes vistas da duna,
Solpor na praia do Vilar - Carreira. Fotografía de OSL