REVISTA ASINEC

34
Colaboración
Paseo do Carreiro - Aguiño.
Monumento ás xentes do mar - peirao de Aguiño.
Porto fenicio da Covasa - Aguiño.
Lavadoiro da Peñisqueira - Aguiño.
dende a que se pode ollar o mar, coñecida co nome de Toxeira de
Entrematos, na que adoitaban aniñar os miñatos, e sobre as antigos
vestixios dun pequeno templo da época medieval, construíron
unha capela na que instalaron a imaxe que levan venerando dende
aquel intre todos os luns seguintes a Pentecostés e á que deron por
chamar a nosa Señora da Guía, protectora das xentes do mar.
Retomo a marcha ata os últimos lugares a visitar, os dous na parroquia
de Aguiño. Por unha banda. o que se coñece como porto fenicio
da Covasa xa que se atopa nun espazo chamado así e un pouco máis
afastado deste o senlleiro lavadoiro da Penisqueira. Mais vaiamos
por partes. Chego a Aguiño e aparco no porto pesqueiro preto dun
belo monumento dedicado aos mariñeiros. Dende este punto e a pé
diríxome ao lugar da Covasa onde aínda quedan os vestixios dun
antigo porto ao que non tardo en acaroarme, pois tan só o separa da
poboación uns cincocentos metros.
A COVASA, porto fenicio?
Cunha lonxitude próxima aos cen metros esta curiosa e á vez magnífica
construción de grandes bloques de pedra dispostos con requinte
en tres ringleiras é obra “ao parecer” dos fenicios –entre os
séculos que van do s. XII ao s. VIII a.C.- mais como adoita acontecer
con outros vestixios achados no noso país hai disparidade de criterios
entre os entendidos na materia. Eu, pola miña parte, non opino,
mais o que está claro é que ten todo o xeito de ser construído como
porto comercial, sendo rehabilitado (isto si é coñecido) polos cataláns
que o empregaron como espazo de descarga de salgadura proveniente
da fábrica creada por Jerónimo Hijosa na illa de Sálvora.
Outra vez repítese o conto. O noso pobo ten os recursos, porén son
outros pobos os que os explotan. Como diría o sr. Mourinho... por
que? Quilosa... quilose.
Unha vez contemplado con detemento continúo a viaxe por unha
longuísima pasarela de madeira ben disposta que unha vez percorrida
me achega ao lavadoiro da Penisqueira. O traxecto é moi
gratificante tanto pola temperatura como polas excepcionais vistas
paisaxísticas. Á man dereita, boa parte do espazo que albisco está
cuberto por piñeiros de pouca altura. Á esquerda, as impresionantes
vistas da illa de Sálvora e da ría de Arousa.
Xa cheguei á punta do Couso onde se encontra este particular lavadoiro
ao aire libre, sen cuberta, un tanto estraño polo lugar onde se
levantou. Non se coñece a súa data de construción nin quen foi o seu
artífice o que esta claro é que se se fixo naquel sitio foi porque preto
dela nace unha fontenla.
18:00 h. Tempo de tornar ao meu lar, á Coruña.
As fotografías correspondentes ao MAËRL, FALCON PEREGRINO, LAGARTO
ARNAL e do COELLO DA ILLA, foron cedidas polo… parque nacional marítimo
terrestre das illas atlánticas de Galicia.
A fotografía da GAIVOTA ESCURA, foi feita por andreas trepte.
erodium maritimun (1) planta en perigo de extinción.
CYtiSuS inSuLariS (2) Caruncho - 2007.
M. & Pulgar, I - http://www.cytisusinsularis.org
aGradeCementoS:
• parque nacional marítimo terrestre das illas atlánticas de Galicia
• oficina de información e turismo da cidade de ribeira
• Juan martinez oubiña
• manuel Bragado rodríguez, Director de Edicións Xerais de galicia S.A.
• agustín e teresa - Hotel Rústico Teixoeira (Ribeira)