Hogeita Bosgarren Urteurrena - gorga.eu

56 -
Mikel Unanue
Jalas
partida guztiak antolatu ahal izateko eta horre-
taz badakite Matias eta konpainiak.
Gure garaian gonbidapena oinarri zuten txapel-
ketek kalte egin zioten Jolas Etxeari. Pilotariei
kosta egiten zitzaien etortzea, ez baitzen dirurik
trukean, eta horren ondorioz jaitsi egin zen txa-
pelketaren prestigioa. Auzoko hainbaten eragi-
nez, ordea, indar hartu zuen berriz ere txapelke-
tak eta gaur egun txapelketa polita izaten da.
Eragileetako bat auzotar batzuk abian jarri
zenuten pilota-eskola ízango zen, uta?
Agian bai. Orain urte batzuk Matías Goldara-
zena, Maki Mendizabal eta beste batzuk auzoko
mutil koskorrekin lanean hasteko aukera aitatu
zidaten. Gutxi batzuk hasi ziren; astean bitan
entrenatzen genuen eta pixkanaka emaitzak ema-
ten hasi zen Marga eta inguruetako Jendearekin:
Beheko kategorietan tituluak irabazten hasi ginen
eta (aldea handitzen joan zen, gaur egun den
horretara heldu arte. Orain ez naiz auzoko eskola-
ra dedikatzen; hasieran nirekin hasi eta gaur egun
Gipuzkoa afizionatuen artean elitean dabiltzane-
kin bakarrik jarraitzen dut. Jende askoren lanari
esker, gaur egun, Añorga eredu da pilota mun-
duan eta ez kantitatearengatik bakarrik, baizik eta
baita eskolan parte hartzen duten pilotad askok
daukan kalitatearengatik ere. Hon da, nire ustean,
auzotarren inplikazioarekin batera, Jolas Etxea
txapelketak gora egin izanaren arrazoietako bat.
Motza izan zen afizionatuetan egin zenuen
bidea.
Bai. Bi urte izan ziren eta txapelketa askotan
parte hartu nuen bi urte horietan. I987ko abuz-
tuaren lean Zarautzeko Cineman egin nuen
Empresas Unidas-ekin nire debuta profesionale-
tan, gerora Asegarcera pasatu eta orain arte
enpresa horret,an jarraitzeko.
Pozik at zara profesionaletan egin duzun
bidearekín?
Erabat pozik ezin da bat inoiz egon. Titulu
gehiago izan ditut eskura... baina gauza bat badut
garbi: dudan gurtia eman dudala jokatu dudan
partida gurtietan. Profesionalen eremua oso
gogorra da; bide politaren itxura ematen badu ere,
ez da hala izan. Sekula ez ditut ahaztuko hasiera-
ko garaiak; Ansola eta abarren kontrako hiruga-
rren partida haiek. Asko ikasi nuen orduan. Hora
Etxea 711114
izan zen nire eskola onena. Gero, lehen mailara
iritsi nintzenean eta pilotari handiekin aritzea
egokitu zitzaidanean, kostatu egin zitzaidan pixka
bat tituluetan lehiatzea. Gogoan dut nire lehen
finala, Ogetan, autobusa Añorgan ateratzeko
zain, irudi-kontuak tarteko, finala jokatuko zen
ala ez ez genekielako. Azkenen jokatu zen. Aile-
gatu zen autobusa, baina galdu egin nuen finala.
Bigarren finala Anoetan jokatu nuen; beroketak
egitera atera ginen eta Errandonea -aurkaria
nuen- beldurtu egin zen errebote aldea begiratu
zuenean hainbeste jende ikusita Añorgatik etorri-
ta ogi-barrak eskuetan eta builaka. Galdu egin
nuen hura ere; Zezeagarekin nintzen. Hirugarrena
heldu zen; Errastirekin. Hogeita bana berdinduta
eta sakea gurea; biak lesionatuta; atera, erremata-
tu eta txapela! Ez dut sekula ahaztuko. Nire lehen
titulu handia. Gero banakakoa iritsi zen. Pronosti-
ko guztien kontra. Besamotza deitzen zidaten,
mankoa, baina lau t'erdiko txapela etxera. Baina
sekula ez dut ahaztuko kaiolaren barruan
1995ean finala galdu ondoren auzoan egin zida-
ten harrera. Sentipen horiek beti egongo dira nire
barruan. Horregatik auzoari eskerrak emateko
aprobetxatu nahi dut elkarrizketa hau.