20.06.2015 Views

Marzo_2010:Especial A Nosa Voz.qxd - Diócesis de Lugo

Marzo_2010:Especial A Nosa Voz.qxd - Diócesis de Lugo

Marzo_2010:Especial A Nosa Voz.qxd - Diócesis de Lugo

SHOW MORE
SHOW LESS

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

A <strong>Nosa</strong> <strong>Voz</strong><br />

DIÓCESIS DE LUGO <strong>Marzo</strong> - Abril <strong>de</strong> <strong>2010</strong> Nº 79 III ÉPOCA<br />

Seminario <strong>de</strong> <strong>Lugo</strong>


2 EDITORIAL A NOSA VOZ<br />

Mons. Alfonso Carrasco Rouco<br />

Mi vida en el Seminario<br />

El seminario <strong>de</strong> <strong>Lugo</strong><br />

Historia y fi<strong>de</strong>lidad<br />

Damos gracias a Dios por la existencia <strong>de</strong> esta gran Casa,<br />

<strong>de</strong> este lugar en que tantas generaciones han aprendido a<br />

ser hombres a la luz <strong>de</strong> la fe en el verda<strong>de</strong>ro Maestro, en<br />

que tantas historias apasionantes y dramáticas, <strong>de</strong> vocación<br />

y <strong>de</strong> libertad, tuvieron lugar, muchas veces en la discreción<br />

y en el silencio, y fructificaron en el milagro <strong>de</strong> los<br />

sacerdotes “lucenses”, sin los que no se entien<strong>de</strong> la historia<br />

<strong>de</strong> nuestro pueblo y sin los que habrían sido otras las<br />

almas <strong>de</strong> personas y familias.<br />

Contemplamos con un cierto asombro el espectáculo <strong>de</strong><br />

este gran edificio, bello y austero, que nos hace ser<br />

conscientes <strong>de</strong> la herencia recibida, <strong>de</strong> la tradición que nos<br />

prece<strong>de</strong>, <strong>de</strong>l protagonismo que en ella nos ha<br />

correspondido, más allá sin duda <strong>de</strong> nuestros méritos y<br />

capacida<strong>de</strong>s. Por gracia <strong>de</strong> Dios vemos hoy restaurado el<br />

Seminario <strong>de</strong> <strong>Lugo</strong>, fruto <strong>de</strong> tantos esfuerzos <strong>de</strong> nuestros<br />

queridos padres, tan querido para tantos.<br />

Pidámosle al Señor que nos conceda también a nosotros,<br />

en nuestra historia personal y <strong>de</strong> Iglesia, la sabiduría <strong>de</strong><br />

una fi<strong>de</strong>lidad verda<strong>de</strong>ra e inteligente. Que su amor, su<br />

protección y su cercanía se hagan sentir siempre a los<br />

llamados a vivir en esta casa, y <strong>de</strong>n en cada uno el fruto <strong>de</strong><br />

la fe, <strong>de</strong> la libertad valiente a la hora <strong>de</strong> respon<strong>de</strong>r a la<br />

propia vocación, <strong>de</strong>l amor generoso por la Iglesia <strong>de</strong> <strong>Lugo</strong>,<br />

por sus parroquias y sus gentes, por su verda<strong>de</strong>ro <strong>de</strong>stino,<br />

que se cumplió en el Señor.<br />

Y pidámosle también a Santa María, la Virgen <strong>de</strong> los Ojos<br />

Gran<strong>de</strong>s, su protección e intercesión por nuestro Seminario<br />

y nuestra Diócesis. Que ella sea nuestra abogada ante su<br />

Hijo, para que nunca falten aquí sacerdotes “<strong>de</strong> espíritu<br />

fuerte” que sigan haciendo verda<strong>de</strong>ra esta historia <strong>de</strong><br />

fi<strong>de</strong>lidad a Dios y al hombre”<br />

Agenda<br />

MARZO<br />

2,3,5, 8 y 11 - Encuentros prematrimoniales. San Pedro, <strong>Lugo</strong>, 20.30h.<br />

3 - Conferencia: “QUIEN PAGA LOS DAÑOS QUE CAUSA EL<br />

MENOR”. DR. D. IÑIGO A. NAVARRO MENDIZABAL. Organiza: Junta<br />

<strong>de</strong> Cofradías <strong>de</strong> la Semana Santa. 20h. - DIPUTACIÓN.<br />

4-5 - Reunión <strong>de</strong> Delegados <strong>de</strong> Medios <strong>de</strong> Galicia. Obispado.<br />

6 - Retiro para vicarios, curia, <strong>de</strong>legados y arciprestes. Samos.<br />

10 - Conferencia: “LA EDUCACION Y LA FE EN CRISTO”. RVDO. P.<br />

D. JOSÉ ANTONIO SAYÉS. Organiza: Junta <strong>de</strong> Cofradías <strong>de</strong> la<br />

Semana Santa. 20h. - DIPUTACIÓN.<br />

11 - Eucaristía Vocacional. Parroquia <strong>de</strong> A MIlagrosa - 19.30h.<br />

12 - Inauguración <strong>de</strong> una exposición en el Seminario. 16.30h.<br />

23 - Conferenica: “COFRADÍAS Y HERMANDADES EN LA IGLESIA<br />

DEL TERCER MILENIO: HISTORIA, IDENTIDAD Y RENOVACIÓN”.<br />

RVDO. P. D. JOSÉ MARIO VÁZQUEZ CARBALLO. Organiza: Junta<br />

<strong>de</strong> Cofradías <strong>de</strong> la Semana Santa. 20h. - DIPUTACIÓN.<br />

24 - Pregón <strong>de</strong> la Semana Santa. Círculo <strong>de</strong> las Artes. Actúa como<br />

pregonero el obispo <strong>de</strong> <strong>Lugo</strong>, Mons. Alfonso Carrasco Rouco.<br />

26 - Vía Crucis por la Muralla. Organiza: Junta <strong>de</strong> Cofradías.<br />

ABRIL<br />

5-9 - Peregrinación a ARS, con motivo <strong>de</strong>l Año Sacerdotal.<br />

15 - Eucaristía Vocacional en San Pedro (<strong>Lugo</strong>), 19h.<br />

17 - Día <strong>de</strong>l Monaguillo. Seminario Diocesano.<br />

17 y 25 - Encuentros prematrimoniales. Buen Pastor, <strong>Lugo</strong>. 11h.<br />

19 - 23 - Encuentros prematrimoniales. San Antonio, <strong>Lugo</strong>. 20.30h.<br />

25 - Comienzo <strong>de</strong> Ejercicios Espirituales para sacerdotes, dirigidos<br />

por D. Gabriel Cruz Chamizo. Casa Diocesana.<br />

Quiere ser este mi testimonio<br />

<strong>de</strong> persona que un día el<br />

Señor me llamó para “estar<br />

con Él, enviarme a seguir su<br />

proyecto y dar a conocer la<br />

Buena Noticia <strong>de</strong>l Evangelio.<br />

Por ello comienzo dando<br />

gracias a Dios por los<br />

beneficios recibidos. Esto lo<br />

tenía muy claro santa Teresa,<br />

para la que lo nuestro es<br />

“recibir” aquello que<br />

gratuitamente Dios “nos da”.<br />

Dice que Dios es donación <strong>de</strong><br />

si mismo a todos los hombres<br />

que quieren recibirlo y, por<br />

ello, no nos cansemos <strong>de</strong><br />

recibir, que El no se cansa <strong>de</strong><br />

dar.<br />

En el transfondo <strong>de</strong> este<br />

diálogo escrito quiero<br />

comenzar siendo muy<br />

agra<strong>de</strong>cido <strong>de</strong>s<strong>de</strong> la realidad<br />

<strong>de</strong> mi vida a distintas<br />

instituciones entrañables y<br />

muy queridas. Como son la<br />

familia, don<strong>de</strong> discurrieron los<br />

primeros años <strong>de</strong> mi vida y<br />

tantos momentos <strong>de</strong><br />

vacación; el Seminario<br />

Diocesano <strong>de</strong> <strong>Lugo</strong>, que fue<br />

garantizando mi proceso <strong>de</strong><br />

formación humana, espiritual<br />

e intelectual hasta el<br />

momento que di el paso al<br />

sacerdocio; la parroquia como<br />

campo <strong>de</strong> acción pastoral y<br />

otros ámbitos eclesiales.<br />

Mi vida en el Seminario<br />

estaba muy reglamentada. El<br />

tiempo se nos distribuía entre<br />

actos religiosos, estudios,<br />

clases, paseos, juegos,<br />

teatro, festivales, música, etc.<br />

La vida espiritual, silencios,<br />

visitas <strong>de</strong> la familia… Todo<br />

esto me <strong>de</strong>scubría que tenía<br />

una repercusión pedagógica y<br />

educativa, creando en<br />

nosotros hábitos muy valiosos<br />

para nuestra vida cristiana y<br />

sacerdotal: oración, estudio,<br />

disciplina, sacrificio,<br />

aprovechamiento <strong>de</strong>l tiempo<br />

<strong>de</strong>s<strong>de</strong> la primera hora hasta<br />

retirarnos al <strong>de</strong>scanso. Y<br />

mucho compañerismo…<br />

En este sentido y momento<br />

tengo esta gran ocasión para<br />

recordar en mi corazón a<br />

tantas personas: a mis<br />

padres, familiares, tíos<br />

sacerdotes, párrocos,<br />

obispos, algún arzobispo,<br />

rectores, formadores,<br />

directores espirituales,<br />

profesores, y tantos<br />

compañeros <strong>de</strong>l Seminario.<br />

Todos ellos, con tanta<br />

<strong>de</strong>dicación, preparación,<br />

disponibilidad y comprensión<br />

me han acompañado <strong>de</strong>s<strong>de</strong><br />

que ingresé en el Seminario a<br />

los diez años y medio hasta<br />

que terminé a los 24 años. Y<br />

me siguieron ayudando en los<br />

años <strong>de</strong> posteriores estudios<br />

hasta que me or<strong>de</strong>né<br />

sacerdote el día 6 <strong>de</strong> agosto<br />

<strong>de</strong> 1977.<br />

Algunas <strong>de</strong> estas personas<br />

ya están gozando el<br />

<strong>de</strong>scanso, felicidad y<br />

salvación en la casa <strong>de</strong>l<br />

Padre Dios. Des<strong>de</strong> ahí me<br />

siguen ayudando, y otras que<br />

continuáis en esta historia, en<br />

nuestra tierra, me seguís<br />

queriendo, comprendiendo y<br />

ayudando mucho. Los que<br />

hemos pasado por el<br />

Seminario, ayer, hoy y<br />

mañana, siempre somos<br />

amigos. La memoria <strong>de</strong>l<br />

pasado me acompaña y<br />

fortalece en mi condición <strong>de</strong><br />

persona. Nadie sería capaz<br />

<strong>de</strong> compren<strong>de</strong>r nada si le<br />

falta la memoria. Años <strong>de</strong><br />

convivencia continua,<br />

asistiendo a las mismas<br />

clases, participando juntos en<br />

la Eucaristía diaria,<br />

meditaciones, actos <strong>de</strong><br />

piedad, <strong>de</strong> formación y<br />

juegos, que me han creado y<br />

nos han creado lazos<br />

existenciales muy profundos<br />

que nada podrá romper. Y<br />

cuyo alcance trascien<strong>de</strong> el<br />

ámbito <strong>de</strong>l Seminario. Toda<br />

esta memoria <strong>de</strong> mi<br />

testimonio me lleva a dar<br />

gracias a Dios, a muchas<br />

personas y a todos vosotros.<br />

Por haberme suscitado esta<br />

vocación sacerdotal en mi<br />

persona con tantas<br />

limitaciones, pobrezas y<br />

pecados. Pero al mismo<br />

tiempo con fuerza, ánimo y<br />

esperanza.<br />

Mi vida en este momento se<br />

<strong>de</strong>sarrolla en el ejercicio <strong>de</strong>l<br />

ministerio sacerdotal.<br />

Os diré, <strong>de</strong>s<strong>de</strong> mi<br />

interioridad, un pequeño<br />

secreto: el eslogan que<br />

escogí para mi vida cristiana<br />

y sacerdotal es “amare et<br />

servire omnibus”.<br />

Quiero ser consciente <strong>de</strong> que<br />

Nuestro Señor, “que comenzó<br />

en mi una obra buena, Él<br />

mismo la lleve a término”.<br />

Luis Manuel<br />

Rodríguez Pérez


A NOSA VOZ<br />

Bendición e Inauguración <strong>de</strong>l<br />

edificio restaurado <strong>de</strong>l Seminario<br />

3<br />

El Seminario es una institución antiquísima <strong>de</strong> la Iglesia que tiene como función principal<br />

la formación <strong>de</strong> los futuros sacerdotes. Po<strong>de</strong>mos <strong>de</strong>cir que el primer Seminario fue el <strong>de</strong><br />

Nazaret, por ser éste don<strong>de</strong> se formó Jesús para realizar el plan <strong>de</strong> Dios, siendo los<br />

primeros formadores José y María. Este es el motivo por el que el Día <strong>de</strong>l Seminario se<br />

celebra coincidiendo con la festividad <strong>de</strong> San José.<br />

Más apropiadamente po<strong>de</strong>mos <strong>de</strong>cir que el primer Seminario fue el proceso <strong>de</strong><br />

formación vivido por los Doce Apóstoles durante los tres años que estuvieron con Jesús,<br />

los doce fueron llamados por Jesús para ser enviados a evangelizar. Durante este<br />

periodo los apóstoles experimentaron un proceso <strong>de</strong> formación comunitaria, personal,<br />

espiritual, pastoral y teológica.<br />

Objetivos que hoy siguen teniendo los Seminarios<br />

Los Seminarios mayores estuvieron <strong>de</strong> un modo u otro siempre presentes en la Iglesia<br />

Ya en el siglo IV San Agustín que hablaba <strong>de</strong> la convocatoria a los jóvenes para iniciarles<br />

en la madurez humana y en las ciencias eclesiásticas, mas tar<strong>de</strong> la Iglesia Visigoda creó<br />

las llamadas escuelas episcopales, y así, con cambios y matices, pero manteniendo una<br />

sistematización fundamental, la Iglesia a lo largo <strong>de</strong> los siglos tuvo siempre presente la<br />

formación <strong>de</strong> los futuros sacerdotes que fue ubicada en las catedrales, en los<br />

monasterios y al fundarse las universida<strong>de</strong>s, también en éstas.<br />

En 1580, el Obispo <strong>de</strong> <strong>Lugo</strong>, D. Fernando Vellosillo, fundó en la Universidad <strong>de</strong> alcalá el<br />

Colegio <strong>de</strong> <strong>Lugo</strong>, con el propósito <strong>de</strong> dar a los futuro clérigos una formación más amplia.<br />

Con lo cual en nuestra Diócesis coexistían tres centros diversos <strong>de</strong> formación: La<br />

catedral, los monasterios <strong>de</strong> la ciudad: San Francisco y Santo Domingo, y en la<br />

Universidad <strong>de</strong> Alcalá.<br />

Fue en el siglo XVI, durante el Concilio <strong>de</strong> Trento cuando se aprueba el Decreto “De<br />

Reformatione” que impone a los obispos la obligación <strong>de</strong> fundar Seminarios para los<br />

aspirantes al sacerdocio. Así, los obispos urgidos por los Reyes van realizando proyectos<br />

<strong>de</strong> construcción <strong>de</strong> los Seminarios durante los siglos XVI y XVII.<br />

En nuestra Diócesis El Obispo D. Fernando Ventosillo y el Deán <strong>de</strong> la catedral en aquel<br />

momento tratan sobre le futuro <strong>de</strong>l Seminario y en 1575 el cabildo catedralicio ofrece una<br />

finca para tal fin. Pero no será hasta 1592, con D. Lorenzo Asensio <strong>de</strong> Otuduy cuando se<br />

realice el proyecto <strong>de</strong>l Seminario en el lugar que ocupa hoy el Convento <strong>de</strong> los<br />

Franciscanos. Y que comenzó a funcionar en 1624.<br />

Edificio actual<br />

Dos siglos <strong>de</strong>spués, a finales <strong>de</strong>l siglo XIX, Fray Gregorio María Aguirre estudia la<br />

opción <strong>de</strong> un nuevo Seminario, el que hoy conocemos, y cuya construcción se finalizó en<br />

julio <strong>de</strong> 1893. Cien años <strong>de</strong>spués, en 1993 se proyectó la reforma y ampliación <strong>de</strong>l<br />

Seminario. La ampliación consistió en la construcción <strong>de</strong> un edificio nuevo, que sustituye<br />

a una edifición anexa al edificio principal. Las restauración <strong>de</strong> éste se finaliza en este<br />

mes <strong>de</strong> marzo <strong>de</strong> <strong>2010</strong>. Este edificio estará <strong>de</strong>stinado en la planta baja a los servicios<br />

generales y a la zona académica <strong>de</strong>l Seminario Mayor, las planta primera y segunda se<br />

<strong>de</strong>dicarán a resi<strong>de</strong>ncia sacerdotal y habitaciones <strong>de</strong> los seminaristas mayores.<br />

1893 - <strong>2010</strong><br />

Actos Conmemorativos:<br />

Día 12 <strong>de</strong> marzo<br />

- Apertura <strong>de</strong> la exposición<br />

conmemorativa. 16.30h.<br />

- Presentación <strong>de</strong>l libro:<br />

“El Seminario <strong>de</strong> <strong>Lugo</strong>, Historia<br />

y fi<strong>de</strong>lidad”.<br />

- Entrega <strong>de</strong> premios <strong>de</strong>l concurso<br />

<strong>de</strong> narración corta sobre el<br />

sacerdocio.<br />

Día 18 <strong>de</strong> marzo<br />

- Eucaristía y bendición <strong>de</strong>l edificio<br />

restaurado <strong>de</strong>l Seminario. Capilla<br />

<strong>de</strong>l Seminario. 12.h<br />

- Vigilia <strong>de</strong> Oración Vocacional.<br />

Capilla Mayor. 21h.


4<br />

A NOSA VOZ<br />

Ano Santo Parroquias<br />

Triacastela marca fin y comienzo <strong>de</strong> etapa para muchos peregrinos. Termina<br />

aquí la undécima etapa <strong>de</strong>l Camino a Santiago según el famoso Co<strong>de</strong>x<br />

Calixtinus: “<strong>de</strong> Villafranca a Triacastela, pasado el puerto <strong>de</strong>l monte Cebrero”.<br />

La duodécima etapa es <strong>de</strong> Triacastela a Palas <strong>de</strong> Rey.<br />

Santiago <strong>de</strong> Triacastela<br />

La interpretación común y tradicional sobre<br />

el nombre <strong>de</strong> Triacastela habla <strong>de</strong> “tres<br />

castillos”. Esta etimología se basa en que<br />

hubo <strong>de</strong>s<strong>de</strong> tiempos <strong>de</strong> Roma tres<br />

importantes <strong>de</strong>fensas en esta comarca y<br />

que, luego, los normandos en su invasión,<br />

las <strong>de</strong>rribaron. Siguiendo esta etimología se<br />

grabaron tres castillos en la torre <strong>de</strong> la<br />

Iglesia, construida en el año 1970, como<br />

símbolo <strong>de</strong> la villa. Esta interpretación<br />

parece que no tiene rigor histórico.<br />

Una segunda interpretación es la<br />

<strong>de</strong>nominación popular como el camino que<br />

“tira a Castela”, el camino que lleva a<br />

Castilla.<br />

Jaime Delgado afirma que el nombre se<br />

<strong>de</strong>be a los TRES CASTROS que se divisan<br />

al <strong>de</strong>scen<strong>de</strong>r por el Camino hacia esta<br />

localidad. Se trata <strong>de</strong> los castros <strong>de</strong><br />

TRIACASTELA, <strong>de</strong> LAGARES, y el <strong>de</strong> SAN<br />

ADRIÁN. Los tres forman un triángulo sobre<br />

la margen <strong>de</strong>recha <strong>de</strong>l Camino <strong>de</strong> Santiago.<br />

Pero todavía es más revelador para esta<br />

El párroco <strong>de</strong> Triacastela, Augusto Losada<br />

ofrece a los peregrinos diversos materiales<br />

en la web <strong>de</strong> la parroquia<br />

etimología, continúa afirmando Jaime<br />

Delgado, el hecho <strong>de</strong> que una gran cantidad<br />

<strong>de</strong> lugares <strong>de</strong> Galicia en los que existe un<br />

castro, son conocidos ya con el nombre <strong>de</strong><br />

Castelo en los más antiguos documentos<br />

que se conservan.<br />

En origen <strong>de</strong> la actual Triacastela está,<br />

pues, en estos tres castros, que se<br />

encuentran ligeramente alejados <strong>de</strong> lo que<br />

es el actual núcleo <strong>de</strong> población. Este<br />

nuevo núcleo tiene existencia ya <strong>de</strong>s<strong>de</strong><br />

tiempos <strong>de</strong> Alfonso IX (S.XIII), cuando<br />

empieza a diferenciarse el lugar <strong>de</strong> los Tres<br />

Castros <strong>de</strong> la Triacastela Nueva. En los<br />

tiempos mo<strong>de</strong>rnos este lugar no ha sabido<br />

conservar su extraordinario prestigio<br />

medieval. En los últimos siglos no hallamos<br />

hechos históricos <strong>de</strong> importancia. Pero<br />

conserva los restos <strong>de</strong> la floreciente historia<br />

<strong>de</strong>s<strong>de</strong> los tiempos <strong>de</strong> Alfonso IX. Su<br />

importancia reciente radica únicamente en<br />

el hecho <strong>de</strong> ser atravesada por el Camino<br />

Francés a Santiago.<br />

Iglesia parroquial<br />

La iglesia conserva casi en su integridad la<br />

antigua planta y fábrica románica. Pero el<br />

hecho <strong>de</strong> no tener más elementos<br />

arquitectónico específicos no nos permite<br />

fijar una fecha precisa <strong>de</strong> edificación.<br />

Conserva un perfecto un perfecto ábsi<strong>de</strong> <strong>de</strong><br />

doble tramo, uno recto y otro semicircular.<br />

El recto se cubre interiormente con una<br />

bóveda <strong>de</strong> cañón, y <strong>de</strong> cuarto <strong>de</strong> naranja el<br />

semicircular. La nave conserva íntegra su<br />

primitiva planta, pero en los muros hubo<br />

reformas. La reforma más espectacular fue<br />

la <strong>de</strong> la fachada. En 1790 se construyó la<br />

torre, <strong>de</strong> cuatro cuerpos. En ella se<br />

Imagen <strong>de</strong> Santiago en Triacastela<br />

encuentra una inscripción relativa a su<br />

edificación y un grabado <strong>de</strong> tres castillos<br />

como emblema <strong>de</strong> Triacastela.<br />

Mesón <strong>de</strong>l Peregrino. Como su nombre<br />

indica era éste un edificio <strong>de</strong>dicado a<br />

satisfacer las necesida<strong>de</strong>s alimenticias <strong>de</strong><br />

los peregrinos. Su construcción data <strong>de</strong>l<br />

siglo XVI. Está situado cerca <strong>de</strong> la iglesia y<br />

hoy ya no se <strong>de</strong>dica a esta labor.<br />

La cárcel. Se encuentra situada en los<br />

bajos <strong>de</strong> lo que fue el ayuntamiento. Hoy<br />

está totalmente reformada, pero conserva<br />

dos habitaciones. Una con fuerte puerta <strong>de</strong><br />

ma<strong>de</strong>ra <strong>de</strong> gruesos barrotes que sirvió <strong>de</strong><br />

cárcel local hasta hace poco tiempo.<br />

El Hospital. Como en los anteriores puntos<br />

<strong>de</strong>l Camino, en Triacastela existía también<br />

un hospital <strong>de</strong> atención al peregrino. Se<br />

habla ya <strong>de</strong> su existencia en tiempos <strong>de</strong><br />

Alfonso IX. Hoy el edifico que albergó este<br />

hospital se conoce con <strong>de</strong>l nombre <strong>de</strong><br />

“Casa Pedreira”.<br />

Novos arciprestes<br />

Abeancos<br />

A - Rodrígo Rúa Iglesias<br />

V - Roberto Cea Veiga<br />

A Ulloa<br />

A - José Gómez Vázquez<br />

V - Adolfo García Vázquez<br />

Becerreá<br />

A - Antonio Agra Salgado<br />

V - José Antonio López Pérez<br />

Camba-Ventosa<br />

A - Sabino Seijas Domínguez<br />

V - Arsenio Galego Mén<strong>de</strong>z<br />

Cotos <strong>de</strong> la Derecha<br />

A - José Chorén López<br />

V - Luis Fernán<strong>de</strong>z Chousa<br />

Cotos <strong>de</strong> la Izquierda<br />

A - Francisco García Campo<br />

V - Miguel Asorey Otero<br />

Chantada<br />

A - Pegerto Torres Hermida<br />

V - Daniel Castro Trebolle<br />

Deza - Tras<strong>de</strong>za<br />

A - Manuel Salgado Silva<br />

V - Luis Galego García<br />

Ferreira <strong>de</strong> Pantón<br />

A - Manuel Pérez García<br />

V - José Miguel Vázquez<br />

López<br />

Fonsagrada<br />

A - Ramón Rodríguez<br />

Mon<strong>de</strong>lo<br />

V - Luis González Fernán<strong>de</strong>z<br />

<strong>Lugo</strong><br />

A - Antonio Ferná<strong>de</strong>z<br />

González<br />

V - Ramón Jacobo Bernár<strong>de</strong>z<br />

Monforte<br />

A - J. Marcial Pereira<br />

Fernán<strong>de</strong>z<br />

V - Ramón Piñeiro Campos<br />

Quiroga<br />

A - Manuel Miguélez Blanco<br />

V - Jesús Río Ramilo<br />

Sarria<br />

A - José García Regal<br />

V - David Gil Mato<br />

A = Arcipreste - V = Vicearcipreste


A NOSA VOZ<br />

5<br />

Equipos <strong>de</strong> Nuestra Señora<br />

La fe en pareja<br />

En la Diócesis <strong>de</strong> <strong>Lugo</strong> hay muchos matrimonios que viven<br />

la fe en pareja comunicándose plenamente en sus formas<br />

<strong>de</strong> ser y <strong>de</strong> pensar sin <strong>de</strong>jar a parte los sentimientos<br />

religiosos. Y, para completar esta dimensión <strong>de</strong> pareja <strong>de</strong><br />

fe, comparten al mismo tiempo sus experiencias con otras<br />

personas con semejantes inquietu<strong>de</strong>s. Son los Equipos <strong>de</strong><br />

Nuestra Señora (ENS). Aunque no es un movimiento <strong>de</strong><br />

acción directa, sin embargo, sus miembros sí son personas<br />

activas, evangelizadoras y misioneras, que forman parte <strong>de</strong><br />

la Iglesia y están comprometidos en diversos campos <strong>de</strong><br />

apostolado sin actuar como tales miembros <strong>de</strong> ENS, sino<br />

como animadores <strong>de</strong> apostolado diocesano o parroquial. La<br />

actividad apostólica <strong>de</strong> sus matrimonios es la consecuencia<br />

<strong>de</strong> vivir la espiritualidad conyugal.<br />

Reunión regional <strong>de</strong> matrimonios <strong>de</strong> los grupos <strong>de</strong> ENS<br />

Historia<br />

Los Equipos <strong>de</strong> Nuestra<br />

Señora tienen 21 años <strong>de</strong><br />

historia en nuestra diócesis,<br />

Nacieron <strong>de</strong> la mano <strong>de</strong> Ángel<br />

Lorenzo y <strong>de</strong>l matrimonio<br />

Charo y Ricardo. Se trata <strong>de</strong><br />

un movimiento internacional<br />

<strong>de</strong> matrimonios católicos,<br />

nacido en el año 1947 cuando<br />

un grupo <strong>de</strong> parejas se<br />

dirigieron al sacerdote francés<br />

Enrique Caffarel con el fin <strong>de</strong><br />

encontrar un camino para<br />

santificarse en su estado <strong>de</strong><br />

vida. Ha sido aprobado por la<br />

Santa Se<strong>de</strong> y está implantado<br />

en los cinco continentes,<br />

pasando en este momento <strong>de</strong><br />

las 60.000 parejas en todo el<br />

mundo. En España hemos<br />

llegado a los 1.000 equipos y<br />

en nuestra diócesis acaba <strong>de</strong><br />

formarse el equipo nº 11.<br />

En su construcción y proceso<br />

han tenido y tienen mucho<br />

que ver, a<strong>de</strong>más <strong>de</strong>l<br />

mencionado Ángel Lorenzo,<br />

consiliarios como Mario<br />

Vázquez, Luis Ansemil, Eladio<br />

Vega, Manuel Rodríguez,<br />

Antonio González, Manuel<br />

López, Manuel Salgado,<br />

Manuel Areán, Juan Manuel<br />

Mariño, Miguel F. Vilariño,<br />

José Pérez Barreiro, Manuel<br />

Otero, Oscar Murado, José<br />

Luis Vázquez Coego y Ramón<br />

Jacobo.<br />

Un Equipo<br />

Un Equipo <strong>de</strong> Nuestra<br />

Señora es una pequeña<br />

comunidad <strong>de</strong> cinco o seis<br />

matrimonios<br />

que,<br />

acompañados por un<br />

sacerdote consiliario, se<br />

propone y tiene como meta<br />

vivir la espiritualidad<br />

matrimonial. Es un camino y a<br />

la vez una escuela don<strong>de</strong><br />

apren<strong>de</strong>mos a amar y a ser<br />

felices; es un medio para<br />

<strong>de</strong>scubrir a Jesús e intentar<br />

vivir plenamente el<br />

sacramento <strong>de</strong>l matrimonio;<br />

es una comunidad don<strong>de</strong> nos<br />

ayudamos a vivir nuestro<br />

matrimonio a la luz <strong>de</strong>l<br />

Evangelio y también un medio<br />

para fomentar la oración<br />

individual, en pareja y en<br />

familia; es un espacio don<strong>de</strong><br />

ponemos nuestros dones<br />

unos al servicio <strong>de</strong> los otros;<br />

es una pequeña comunidad<br />

don<strong>de</strong> se vive la fe al estilo <strong>de</strong><br />

las primeras comunida<strong>de</strong>s; es<br />

un lugar don<strong>de</strong> se potencia la<br />

comunicación y la ayuda<br />

mutua y don<strong>de</strong> se hace<br />

realidad el mandamiento <strong>de</strong>l<br />

amor <strong>de</strong>s<strong>de</strong> el matrimonio.<br />

Cómo funciona<br />

Los medios que utilizamos<br />

los ENS para seguir a Cristo<br />

en pareja y en equipo,<br />

fundamentalmente son: el<br />

diálogo en pareja, amoroso,<br />

veraz y constructivo; la<br />

oración personal y conyugal;<br />

la superación gradual <strong>de</strong> los<br />

fallos personales; la ayuda<br />

mutua a otros matrimonios<br />

con los que libremente<br />

formamos equipo y dos<br />

reuniones mensuales, una <strong>de</strong><br />

intenso trabajo en el hogar <strong>de</strong>l<br />

matrimonio que acoge cada<br />

mes y otra más relajada.<br />

Esto implica que en el Equipo<br />

compartimos alegrías y<br />

penas, éxitos y fracasos;<br />

Los lugares <strong>de</strong> reunión <strong>de</strong> los distintos matrimonios que<br />

forman un grupo <strong>de</strong> ENS son los domicilios <strong>de</strong> cada uno <strong>de</strong><br />

ellos, turnándose en las distintas casas<br />

vivimos los acontecimientos a<br />

la luz <strong>de</strong> la fe; superamos<br />

dificulta<strong>de</strong>s; apren<strong>de</strong>mos a<br />

darnos a los <strong>de</strong>más; oramos<br />

en común y con frecuencia<br />

celebramos la Eucaristía; nos<br />

formamos para dar razón <strong>de</strong><br />

nuestra fe y <strong>de</strong> nuestra<br />

esperanza y nos entregamos<br />

a las activida<strong>de</strong>s apostólicas<br />

que la parroquia o la diócesis<br />

nos pi<strong>de</strong>n.<br />

Conviene resaltar que un<br />

Equipo <strong>de</strong> Nuestra Señora NO<br />

es ni un grupo <strong>de</strong> amigos que<br />

se reúnen a charlar; ni un<br />

grupo <strong>de</strong> terapia <strong>de</strong> parejas;<br />

ni un grupo <strong>de</strong> estudio <strong>de</strong><br />

temas; ni un grupo que vive<br />

un cristianismo <strong>de</strong> puertas<br />

para a<strong>de</strong>ntro.<br />

En todo momento los<br />

matrimonios<br />

que<br />

pertenecemos a ENS nos<br />

sentimos totalmente libres.<br />

Entramos los que queremos y<br />

salimos cuando lo <strong>de</strong>seamos.<br />

Carolina y Manolo<br />

Si algún lector,<br />

sacerdote o laico,<br />

estuviese interesado en<br />

una información más<br />

personalizada y amplia,<br />

pue<strong>de</strong> contactar con<br />

matrimonios <strong>de</strong> ENS a<br />

<strong>de</strong> las siguientes<br />

maneras:<br />

982225376<br />

emilioens@hotmail.com<br />

982228022<br />

jesuscandof@yahoo.es


6<br />

A NOSA VOZ<br />

“Co seu traballo, o home ten que procurarse o pan cotián, contribuír ó continuo<br />

progreso das ciencias e da técnica e, sobre todo, á incesante elevación cultural<br />

e moral da socieda<strong>de</strong>, na que vive en comunida<strong>de</strong> cos seus irmáns”<br />

(Laborem Exercens -LE- introducción)<br />

ANTÓN NEGRO<br />

Lendo a Enquisa <strong>de</strong> Poboación Activa<br />

A finais <strong>de</strong> Xaneiro <strong>de</strong> <strong>2010</strong><br />

publicáronse os resultados da EPA<br />

correspon<strong>de</strong>ntes ó último trimestre <strong>de</strong><br />

2009. Imos analizar obxectivamente os<br />

seus datos:<br />

A EPA faise cunha mostra <strong>de</strong> 65.000<br />

vivendas e así se obtén información<br />

dunhas 180.000 persoas con entrevista<br />

persoal ou telefónica.<br />

Os seguinte conceptos refírense á<br />

semana anterior á enquisa:<br />

- Activos: persoas que traballaron ou<br />

estaban dispostos para traballar.<br />

- Ocupados: persoas que traballaron ó<br />

menos durante unha hora a cambio<br />

dunha retribución en diñeiro ou especie.<br />

- Parados: persoas que non traballaron<br />

sequera unha hora, están disponibles e<br />

buscando activamente emprego.<br />

A EPA considérase a mellor medición<br />

<strong>de</strong> poboación activa e do nº <strong>de</strong> parados.<br />

Ela é moito máis fiable cos anotados no<br />

INEM, aínda que non se contan os que<br />

están en cursos <strong>de</strong> formación ou<br />

matriculados nalgún estudio por non ter<br />

traballo (por iso <strong>de</strong>scen<strong>de</strong> o paro en<br />

69.400 nos menores <strong>de</strong> 25 anos).<br />

Valoración social<br />

No que se refire ó paro a EPA dinos<br />

que ó nº <strong>de</strong> parados (4.326.500) hai que<br />

sumarlle: Parados (contratados)<br />

temporais, 3.886.200, e parados<br />

(contratados) a tempo parcial,<br />

2.470.700, co que nos dá un total <strong>de</strong><br />

10.683.000 persoas. Non incluímos os<br />

parados (contratados) fixos<br />

discontinuos, nin os que están<br />

matriculados en cursos do INEM ou<br />

outros...<br />

Por todo isto hai que concluír que o<br />

paro real está afectando dalgunha<br />

maneira a máis <strong>de</strong> 10 millóns <strong>de</strong><br />

españois, case a meta<strong>de</strong> da poboación<br />

activa (22.972.500). Os parados non<br />

po<strong>de</strong>n gañar a vida dignamente co seu<br />

traballo nin proxectarse na acción sobre<br />

ó mundo. “O traballo serve para<br />

multiplicar o patrimonio <strong>de</strong> toda a familia<br />

humana, <strong>de</strong> tódolos homes que viven no<br />

mundo” (LE 9c).<br />

Sobre o <strong>de</strong>scenso <strong>de</strong> activos hai que<br />

pensar en inmigrantes retornados,<br />

prexubilacións, ou matriculados en<br />

“algo”. (O <strong>de</strong>scenso <strong>de</strong> afiliados á<br />

Segurida<strong>de</strong> Social foi <strong>de</strong> 257.828 en<br />

Xaneiro <strong>de</strong> <strong>2010</strong>, aínda que o número<br />

<strong>de</strong> inscritos no INEM só aumentou en<br />

124.890)<br />

Temos unha socieda<strong>de</strong> pasiva e<br />

indolente ante este drama social, e isto<br />

é pouco esperanzador <strong>de</strong> cara ó futuro<br />

da nosa socieda<strong>de</strong>.<br />

Por outra parte tamén hai re<strong>de</strong>s sociais<br />

que sosteñen a estas persoas. O Estado<br />

non apoia sequera a 2 millóns. Os<br />

<strong>de</strong>mais son sostidos por diversas<br />

asociacións entre as que <strong>de</strong>stacan as<br />

CÁRITAS. Mención especial merece a<br />

familia como re<strong>de</strong> social <strong>de</strong> apoio ós<br />

parados, que está sendo tan pouco<br />

<strong>de</strong>fendida polo actual goberno e mesmo<br />

contribúe a <strong>de</strong>bilitala.<br />

Unha mirada crente<br />

A situación das persoas en paro é unha<br />

grave inxustiza, un pecado social ou<br />

como di a SRS (35-40) unha estructura<br />

<strong>de</strong> pecado. “A Igrexa está convencida <strong>de</strong><br />

que o traballo constitúe unha dimensión<br />

fundamental da existencia do home<br />

sobre a terra” (LE 4a).<br />

Hai unha grave ruptura da fraternida<strong>de</strong><br />

humana e en consecuencia da vivencia<br />

do noso ser fillos <strong>de</strong> Deus, realida<strong>de</strong> coa<br />

que non somos coherentes. “O traballo é<br />

o fundamento sobre o que se forma a<br />

vida familiar, a cal é un <strong>de</strong>reito natural e<br />

unha vocación do home” (LE 10a).<br />

Vívese con moitas sombras entre os<br />

cristiáns a chamada á comuñón que<br />

Deus nos fai e que os curas nos<br />

lembran ó comezo das celebracións<br />

(“Que a gracia do noso Señor<br />

Xesucristo, o amor do Pai, e a comuñón<br />

do Espírito Santo sexan convosco”).<br />

Conclusións<br />

- Precisamos recuperar segundo a LE a<br />

dignida<strong>de</strong> do traballo e unha<br />

espiritualida<strong>de</strong> do traballo. “É o principio<br />

da priorida<strong>de</strong> do traballo sobre o<br />

capital... o traballo é sempre unha causa<br />

eficiente primaria, mentres que o capital<br />

... é só un instrumento ou causa<br />

instrumental” (LE 12a). “O suxeito propio<br />

do traballo segue sendo o home” (LE<br />

5c)<br />

- É preciso que os afectados polo paro<br />

se asocien seguindo o lema dos<br />

traballadores españois <strong>de</strong> 1857<br />

“ASOCIACIÓN OU MORTE”, pois a<br />

forza dos febles é a súa unión. “Son<br />

sempre necesarios novos movementos<br />

<strong>de</strong> solidarieda<strong>de</strong> dos homes do traballo<br />

e <strong>de</strong> solidarieda<strong>de</strong> cos homes do<br />

traballo” (LE 8f)<br />

- Hai que loitar pola redistribución do<br />

traballo entre todos para que cada un se<br />

poida gañar dignamente o seu sustento.<br />

“O conxunto dos medios é froito do<br />

patrimonio histórico do traballo humano”<br />

(LE 12d).<br />

- Os cristiáns temos que cultivar:<br />

# A Pobreza, virtu<strong>de</strong> esquecida nos<br />

últimos tempos, que ten que ser<br />

expresión da confianza en Deus e<br />

compromiso <strong>de</strong> fraternida<strong>de</strong> para que a<br />

ningún irmán lle falte o necesario.<br />

# A Fortaleza para <strong>de</strong>senvolver unha<br />

loita <strong>de</strong>cidida por unha socieda<strong>de</strong> máis<br />

xusta e humana.<br />

In Memoriam<br />

José María Regadío Vázquez<br />

Naceu en Santiago <strong>de</strong><br />

Vidouredo (Monterroso) en<br />

1920 e foi or<strong>de</strong>nado sacerdote<br />

en 1947. En 1948 comeza a<br />

súa vida pastoral como<br />

Coadxutor <strong>de</strong> Santa Marina <strong>de</strong><br />

Sarria. En 1951 foi nomeado<br />

Párroco <strong>de</strong> San Xoán <strong>de</strong> Laia,<br />

Quindimil e Filgueira. E, en<br />

1982 encargouse <strong>de</strong> Santa<br />

María <strong>de</strong> Cuiña (Palas <strong>de</strong> Rey).<br />

Faleceu o 9 <strong>de</strong> xaneiro pasado.


A NOSA VOZ<br />

Seminario Diocesano <strong>de</strong> <strong>Lugo</strong><br />

7<br />

A reforma do Seminario mantén os volumes orixinais da<br />

edificación, pero con estructuras novas. Nesta foto comtemplamos<br />

un <strong>de</strong>talle do coro superior da capela maior, on<strong>de</strong> aínda faltan<br />

algúns <strong>de</strong>talles, como a colocación do órgano.<br />

O primeiro que chama a atención é o aspecto exterior. O edificio,<br />

<strong>de</strong> 1893 loce agora con todo o seu esplendor, podéndose<br />

contemplar <strong>de</strong> preto <strong>de</strong>n<strong>de</strong> a Praza do Seminario, antiga horta<br />

<strong>de</strong>ste centro que se ce<strong>de</strong>u para uso público dos lucenses.<br />

O Seminario albergará en breve a resi<strong>de</strong>ncia sacerdotal. Un lugar<br />

on<strong>de</strong> os curas maiores poidan ter as atencións que necesitan. A<br />

amplitu<strong>de</strong> dos pasillos, os patios interiores e outros espazos<br />

abertos favorecen a comunicación e integración <strong>de</strong> todos.<br />

O edificio novo, que sustituíu a antiga “palleira” está tamén<br />

perfectamente integrado coas <strong>de</strong>mais instalacións. Actualmente<br />

alberga aulas, habitacións <strong>de</strong> seminaristas, cociña e comedores,<br />

que serán logo <strong>de</strong> uso común<br />

A resi<strong>de</strong>ncia sacerdotal ocupa a mellor zona do Seminario. As<br />

estancias están formadas por unha habitación, armarios<br />

empotrados, baño, saliña e <strong>de</strong>spacho con amplas estanterías e<br />

luminosida<strong>de</strong>. Son en torno a corenta espazos <strong>de</strong>ste tipo.<br />

Unha das xoias do Seminario é a súa Biblioteca. A ubicación<br />

actual prevese aínda provisional, pero tanto <strong>de</strong>pósito <strong>de</strong> libros<br />

coma a sala <strong>de</strong> lecturas están perfectamente dispostos para a súa<br />

utilización inmediata.


A <strong>Nosa</strong> <strong>Voz</strong><br />

PARROQUIAS - MOVEMENTOS - ASOCIACIÓNS - AXENDA DIOCESANA<br />

Delegación <strong>de</strong> Medios - Bispado <strong>de</strong> <strong>Lugo</strong>. Praza <strong>de</strong> Santa María, 1. 27001. <strong>Lugo</strong><br />

Director: José Manuel Castro Alba<br />

Teléfono: 982 23 11 43 - Teléfono/Fax: 982 25 15 93<br />

medios@diocesis<strong>de</strong>lugo.org - www.diocesis<strong>de</strong>lugo.org<br />

Revista <strong>de</strong> información diocesana<br />

SUSCRICIONS: ORDINARIA:10€ - BENEFACTOR:15€<br />

Ingresos: Banco <strong>de</strong> Galicia. Nº conta 0600631224<br />

EDITA: Delegación <strong>de</strong> Medios <strong>de</strong> Comunicación Social<br />

DEPOSITO LEGAL: LU 649 - 1996<br />

IMPRIME: La <strong>Voz</strong> <strong>de</strong> la Verdad. Pol. Ind. O Ceao.<br />

Ano Sacerdotal Sacerdotes<br />

Entusiasmo sacerdotal<br />

Durante este ano sacerdotal gustaríanos percorrer a vida <strong>de</strong> moitos dos nosos<br />

sacerdotes que, dun xeito <strong>de</strong>sapercibido, entregan os seus días ó servizo dos<br />

seus fregreses e da Igrexa. Non todos teñen espazo nestas páxinas. Queremos<br />

facer unha homenaxe a todos eles na figura dos cregos dos que lembramos a<br />

súa vida. Nesta ocasión facémonos eco do sentir dos fregreses <strong>de</strong> D. Ramiro<br />

Ares Devesa, falecido o pasado 18 <strong>de</strong> <strong>de</strong>cembro<br />

Ramiro Ares Devesa, naceu en Santa<br />

María <strong>de</strong> Carlín-Friol o 13 <strong>de</strong> Febreiro <strong>de</strong><br />

1927.<br />

De vocación moi temperá, ingresa no<br />

Seminario <strong>de</strong> <strong>Lugo</strong>, sendo or<strong>de</strong>nado<br />

Presbítero por Monseñor Rafael Balanzá o<br />

27 <strong>de</strong> Maio <strong>de</strong> 1956. Na estadía no<br />

seminario <strong>de</strong>stacaron as súas dotes<br />

musicais, dirixindo en varias ocasións a<br />

Escola Cantorum; nesta etapa compuxo<br />

varias obras corais: motetes, himnos ou<br />

panxoliñas; autor en moitos casos da<br />

melodía, a armonización e a letra.<br />

En Decembro <strong>de</strong> 1956, foi nomeado<br />

Ecónomo <strong>de</strong> San Martin <strong>de</strong> Laiosa (O Incio)<br />

e Encargado <strong>de</strong> San Cristóbal <strong>de</strong> Guntín<br />

(Boveda). Despois <strong>de</strong> cumprir o servizo<br />

militar en Barbastro e Calatayud, voltou uns<br />

meses a Laiosa e<br />

Guntín. En Maio <strong>de</strong><br />

1960, foi <strong>de</strong>stinado<br />

como Ecónomo <strong>de</strong><br />

Santo Estevo <strong>de</strong> Refoxo<br />

e San Martiño <strong>de</strong> Arroxo<br />

(Sober). Coa paulatina<br />

falta <strong>de</strong> cregos, foi<br />

facéndose cargo<br />

doutras parroquias:<br />

Santa María <strong>de</strong><br />

Proendos (1982), San Martiño <strong>de</strong> Liñarán<br />

(1993) e San Xoan <strong>de</strong> Barantes (2000).<br />

Asi pois, D. Ramiro cumpriría no próximo<br />

mes <strong>de</strong> Maio 50 anos en Sober.<br />

Un encargo que trouxo Ramiro Ares ao ser<br />

<strong>de</strong>stinado a Sober, foi o <strong>de</strong> FACER<br />

PARROQUIA na capital municipal, unha das<br />

poucas vilas que non contaba cunha Igrexa<br />

ampla para as necesida<strong>de</strong>s parroquiais; asi,<br />

a principios dos 70 adquiriuse o solar e<br />

pouco <strong>de</strong>spois iniciuse a obra <strong>de</strong>sta magna<br />

“Moitas veces nos recordaba<br />

esa frase <strong>de</strong> San Agustín<br />

EL QUE BIEN CANTA DOS<br />

VECES REZA; el viviu ata as<br />

suas últimas horas con fe a<br />

vida sacerdotal e con<br />

entusiasmo a música”<br />

edificación.<br />

Este mo<strong>de</strong>rno e amplo edificio, serviu<br />

sempre a<strong>de</strong>mais <strong>de</strong> Centro <strong>de</strong> Culto e Casa<br />

Parroquial, para outras moitas necesida<strong>de</strong>s<br />

sociais: Biblioteca, Centro Cultural,<br />

aca<strong>de</strong>mia, Escola <strong>de</strong> Música, local <strong>de</strong><br />

ensaios da banda <strong>de</strong> música, oficina <strong>de</strong><br />

correos, etc. Sempre foi ofrecido <strong>de</strong> forma<br />

<strong>de</strong>sinteresada.<br />

Don Ramiro foi un gran músico e<br />

compositor, ainda que a humilda<strong>de</strong> fixo que<br />

a súa ampla obra musical apenas sexa<br />

coñecida. Deu carácter oficial aos seus<br />

coñecementos musicáis estudando no<br />

Conservatorio <strong>de</strong> Ourense Solfeo, Armonía,<br />

Formas musicáis, Historia da Música,<br />

Estética Musical, Conxunto Coral e Piano.<br />

Ao tempo, fixo cursos <strong>de</strong> perfeccionamento<br />

musical, principalmente<br />

<strong>de</strong> dirección coral e<br />

armonía. Foi profesor en<br />

aca<strong>de</strong>mias privadas e<br />

institucións públicas,<br />

colaborou coa fundación<br />

da actual Escola <strong>de</strong><br />

Música <strong>de</strong> Sober e todos<br />

recordamos<br />

a<br />

ESCOLANÍA DO<br />

COLEXIO VIRXE DO<br />

CARME que el fundou e dirixiu nos anos 80<br />

e coa que gañou en varias ocasións os<br />

primeiros premios <strong>de</strong> Coros <strong>de</strong> voces<br />

blancas en Galicia. A consecuencia <strong>de</strong>sta<br />

Escolanía, fundou e dirixiu a CORAL<br />

POLIFÓNICA DE SOBER que chegou a<br />

contar con 70 voces e que entre 1987 e<br />

1997 fixo preto <strong>de</strong> 100 actuacións.<br />

Entre as súas composicións <strong>de</strong>stacamos:<br />

unha Misa completa, cancións á Virxe como<br />

Madre Mía ou Quien será esa mujer, Himno<br />

D. Ramiro Ares Devesa<br />

a la Montaña e Ao Santo <strong>de</strong> Suevos, pezas<br />

populares como Mañanciñas <strong>de</strong> Galicia e<br />

un bo numero <strong>de</strong> panxoliñas: Viva o neno<br />

bonito, Cantan os Anxos, Ecos <strong>de</strong> Noiteboa,<br />

Campaniñas <strong>de</strong> Belen, Quen fora burriño,<br />

Nunca suenan las campanas, Durmete<br />

meniño, Nace el niño en el portal, etc. Fixo<br />

tamen arreglos para banda e <strong>de</strong> cámara e<br />

moitas armonizacións para coro <strong>de</strong> voces<br />

iguais ou mixtas.<br />

Moitas veces nos recordaba esa frase <strong>de</strong><br />

San Agustin: “EL QUE BIEN CANTA DOS<br />

VECES REZA”; el viviu ata as suas últimas<br />

horas con fe a vida sacerdotal e con<br />

entusiasmo a música; a sua familia sabe<br />

que os días que permanceu con<br />

consciencia ingresado no Hospital Xeral <strong>de</strong><br />

<strong>Lugo</strong> ou no Hospital <strong>de</strong> Cal<strong>de</strong>, rezaba e<br />

cantaba asiduamente.<br />

Todos recordamos e recordaremos sempre<br />

a este FILLO ADOPTIVO <strong>de</strong> SOBER, que<br />

nos <strong>de</strong>ixou o pasado día 18 <strong>de</strong> <strong>de</strong>cembro,<br />

día <strong>de</strong> <strong>Nosa</strong> Señora da Esperanza.<br />

Gracias por todo, Don Ramiro. En nome<br />

dos seus fregreses, <strong>de</strong>scanse en paz<br />

Luis Fernán<strong>de</strong>z Guitian

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!