Katekismo - Kristana Misio en Esperanto

eĉ taskon, kontroli, ekzameni la pravecon de la homa respondparto sur la
fono de la bibliaj citaĵoj. La lasta aŭtoritato de la respondoj en tiu ĉi libreto
restas ĉe Dio mem, Lia vorto staras absolute suverene super la homa
vorto. Tian katekismon oni vane serĉus ĉu en romkatolika, nazia aŭ
bolŝevisma versioj. Tie respondas kaj absolutisme kaj dogmisme difinas la
homo, kiu momente posedas povon kaj rimedojn por disciplinigi la homojn.
Ni danku Dion, ke ni havas veran katekismon, en kiu neniu homa persono
havas rajton kaj eblecon fuŝimiti Dion kaj manipuli homojn per la aŭtoritato,
kia apartenas nur al Dio mem.
Kiel tradukisto mi volas averti la leganton, ke la absolute senriproĉaj frazoj
en tiu ĉi libreto estas ekskluzive nur tiuj, kiuj estas elprenitaj el la Biblio. Ĉio
cetera, do ĉio homdevena, estas ekzamenenda surfone de la Dia vorto kaj
ne posedas propran aŭtoritaton kaj validon. La grafika aranĝo en esperanta
versio povus iomete fuŝe impresi, ja la bibliaj tekstoj estas nur indikitaj, sed
ne ankaŭ presitaj, tiel la absoluta prioritato de ili grafike ne aperas tiel forte.
Tial oni povas ĝuste legi tiun ĉi katekismon nur per la malfermita Biblio
ĉemane. Ni esperantistoj havas bone tradukitan Biblion kaj povas tiel bone
kompletigi tiun ĉi katekismon per la Vorto, kiu konsistigas ĝian esencan
parton.
Tiu ĉi katekismo ne estas propraĵo aŭ specifo de iu certa kristana eklezio,
ja esence ekzistas ununura vera eklezio de Kristo, de li fondita kaj de lia
Spirito daŭre inspirata kaj kondukata, kvankam ĝi aperas sub diversaj
nomoj kaj formoj en la tuta mondo. La unueco de tiu vera eklezio ne
troviĝas en la komuna kaj deviga hierarkio aŭ eĉ aparta persono, kiu
blasfeme alproprigus al si „anstataŭecon de Kristo sur la tero“, ja ĉiu vera
konanto de la Biblio scias, ke Jesuo mem sendis sian veran anstataŭanton,
la Sanktan Spiriton. La vera unueco estas en Jesuo Kristo mem kaj rekte,
sen homa perado. Ĉiu homo, kiu sincere kredas, ke Jesuo estas Kristo kaj
nia Sinjoro, kiu tiel kredas ke la Biblio estas plena Dia vorto, apartenas al
tiu vera eklezio de Kristo, senrigarde, kian lokan formon, nomon kaj
kutimojn ĝi havas.
Mi finas tiun ĉi tekston per preĝo kaj peto al nia Sinjoro Jesuo Kristo, ke li
benu la laboron de ĉiuj veraj esperantistoj, ja ili estas la pacigantoj, kiujn li
en sia 7-a feliĉproklamo promesas nomi „filoj de Dio“ – kaj ke li speciale
benu la iron de tiu ĉi esperantlingva kristana katekismo al ĉiuj mondpartoj
kaj unuopaj personoj, kiuj serĉas Dion kaj Lian veron.
Amen.
59