Elektrolito-disoluzioen eroaletasuna elektrikoa: industria ... - Euskara

______________________________________________ Garapen teorikoa
Doitze-prozesuetan lortutako desbideratze estandarren balioak
kontuan hartuz, hurrengo ereduak baztertu ahal izan ditugu:
1. 1:1 / 2:1 / 4:1 / 12:1 / 4:2
3. 1:1 / 2:1 / 4:1 / 12:1 / 36:3
6. 1:1 / 2:1 / 4:1 / 12:1 / 4:2 / 36:3
ZETA programak emandako konstante pseudoestekiometrikoen
balioak aztertzen baditugu, zazpigarren eredua ere albo batera utz
dezakegu, 36:3 konplexuari dagokion konstantearen balioa zero egiten
baitu (hots, konstantearen balioa horri dagokion desbideratze estandarra
baino txikiagoa da eta, ondorioz, ez da estatistikoki esanguratsua) eta,
horren arabera, 7. eredua 4. ereduan bihurtzen baita.
II.4.4. Taulan jasotako gainontzeko ereduen artetik aproposena zein
den hautatzeko, eredu bakoitzaren doitze-prozesuan lortutako erroreen
errepresentazioak erabili ditugu. Aurretik jasotako eskarmentuaren ondorioz
eta Z balioen erroreek informazio gutxi ematen dutela ikusi ostean, Z-ren
balioak eroaletasun espezifikotara itzultzea erabaki dugu, Z funtzioa
kalkulatzeko erabili dugun alderantzizko prozedura (ik. II.4.2.1. Atala) erabiliz.
Hau da, cHCl eta cH 3 BO 3 ezagunak direnez, Z bakoitzari dagokion [HCl]
kalkulatu dugu. Azido klorhidrikoaren kontzentrazio askearen datua erabiliz,
eroaletasun espezifikoa kalkulatu dugu, Z balioen interpolaziorako erabili
den kontrako bideari jarraituz.
II.4.14. - 16. Irudietan eroaletasun-datu interpolatuen eta ZETA
programaren bidez kalkulatutako eta eroaletasun espezifikotara itzulitako Z
263