Strepenboekje disco 1

Tekst 13.a Rhea vertelt
‘Maesta in lecto iacebam, cum subito vir armatus cubiculum
intravit. Quamquam galeam et longam hastam gerebat,
tamen eum non timebam. Vir ignotus lecto meo appropinquavit et
me rogavit: “O virgo pulchra, cur lacrimas? Cur tam maesta es?”
5 Ego respondi: “Maesta sum, quia patruus Amulius patrem fugavit
et fratrem necavit. Me virginem Vestalem esse coegit.
Ideo numquam liberos habebo, sed semper sola ero.”
Tum vir dixit. “Noli lacrimare, Rhea cara. Deus Mars sum.
Te consolabor: non semper sola eris.”
10 Postquam deus arma deposuit, mihi multa oscula dabat et ...’
Rhea Silvia subito conticuit et rubuit. Amica territa dixit:
‘O Rhea, num deus te amavit? Nonne somniavisti?’
Rhea nihil dixit. Pro certo scivit:
vir ignotus Mars fuerat. Deus eam amaverat.