Ψηφιακό Τεκμήριο

ΠΤΥΧΙΑΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΓΥΠΑΚΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
2. Γενικό Τμήμα
2.1. Είδη κήπων
Η Κηποτεχνία ως τέχνη και επιστήμη αναπτύχθηκε κατά την
Αναγέννηση, αρχικά στην Ιταλία, αργότερα στη Γαλλία και την υπόλοιπη
Ευρώπη. Έτσι, αναβιώνοντας τα κλασσικά ιδεώδη του Ελληνικού
και Ρωμαϊκού πολιτισμού και επηρεάζοντας όλη την Ευρώπη,
έβαλε τα θεμέλια για τη σημερινή ανάπτυξη της Αρχιτεκτονικής τοπίου
χρησιμεύοντας ως ενδιάμεσο στάδιο του αρχαίου και του νέου
κόσμου.
2.1.1. Ιταλικός ρυθμός κήπων (Giardino all’ Italiana)
Μετά το τέλος των πολέμων, οι κήποι ξεπερνούν τα περιορισμένα
όρια του περιβόλου των κτιρίων και αναπτύσσονται προοδευτικά
στη γύρω έκταση με βάση ένα ακριβές σχέδιο. Οι κατοικίες,
χάνουν τον αμυντικό τους χαρακτήρα, αποκτούν μια ελεύθερη και
ανοιχτή μορφή συνδεόμενη οργανικά με τη νέα μορφή του κήπου. Οι
κήποι απαντιόνται πάνω σε πλαγιές έτσι ώστε να μπορεί κανείς να
τους δει πάνω από τους τοίχους που τους περιβάλλουν. Το επικλινές
έδαφος διαρρυθμίζεται συστηματικά με πέτρινους τοίχους αντιστήριξης
που φέρουν συχνά μνημεία σε μεγάλες αναβαθμίδες-ταράτσες
στις οποίες φυτεύονται κανονικά παρτέρια. Το πιο θαυμαστό στοιχείο
είναι οι υπέροχοι συνδυασμοί σκαλοπατιών που συνδέουν τις
αναβαθμίδες μεταξύ τους.
Γενικά, η κηποτεχνική διαρρύθμιση είναι αυστηρά γεωμετρική
με συμμετρική διάταξη των διακοσμητικών στοιχείων γύρω από τους
κύριους οπτικούς άξονες. Οι αειθαλείς θάμνοι (κυρίως Πυξοί) και τα
αειθαλή δέντρα κυρίως κωνοφόρα (Κυπαρίσσια, Πεύκη η πίτης κτλ)
αλλά και τα πλατύφυλλα (Άριες, Ελιές κτλ) κλαδεύονται για να διαμορφώσουν
χαμηλά ή ψηλά φυτικά πλαίσια, τοίχους, δενδροστοιχίες.
Ακόμα η χρήση αγαλμάτων, προτομών που τοποθετούνται κατά μήκος
των μονοπατιών ή σε περίοπτα σημεία των αναβαθμίδων θυμίζει
υπαίθρια μουσεία. Επίσης, χρησιμοποιούνται φυτοδοχεία πάνω στα
20