In Aeternum Mirabile Lectu 2012 - Stedelijk Gymnasium Haarlem

Een Haarlems Gymnasium
Het zal
niemand
zijn ontgaan dat
het Stedelijk
een nieuwe
rector heeft;
al heb ik velen
van jullie nog
niet ontmoet,
toch voelen de
oud-leerlingen
als doelgroep
heel vertrouwd, omdat ik zelf, komende van
een Amsterdams gymnasium, maar al te goed
weet hoe nauw de banden zijn tussen de
school en de alumni.
“Een Barlaeaan voor het leven” bevindt zich
sinds kort in jullie midden en zonder nu meteen
te refereren aan Sinon, of toepasselijker
nog aan Vosmaer, het begint al aardig te wennen
en de Amsterdamse wortels beginnen te
vervagen. Maar wennen was het wel.
De afgelopen maanden is mij vaak gevraagd:
‘Wat is dat nou voor school, het Stedelijk?’ En
dat werd mij dan gevraagd door ras-Amsterdammers,
met een blik alsof ik nu werkte op
een school aan de andere kant van Nederland,
nog net geen vijandelijk gebied. ‘Je moet
nu wel ver reizen hè?’ werd er dan meewarig
aan toegevoegd.
Nou, Amsterdammers, het heeft mij ook
even verbaasd, maar houd je vast: Haarlem is
een fantastische stad en het is écht maar elf
minuten met de trein. Ik ben er sneller dan
op mijn oude school. Het is er wel een stuk
rustiger, dat klopt, maar niet minder levendig.
Fietsend over de Grote Markt, waar de Bavo
Van de rector
je opwacht, in de zon, in de mist of zelfs in
de regen, het is een genot, elke dag weer. Het
geheel doet mij denken aan het schilderij van
Monet van de kathedraal van Rouen. Geen
trams, geen gedoe, helemaal niks: een mooi
plein.
Het Stedelijk is echt een heel andere school
dan het Barlaeus en daar ben ik erg blij om.
Het geeft aan dat beide scholen eigenzinnige
waardevolle instituten op zich zijn; dat de
cultuur gevormd wordt door de mensen die
er rondlopen en dat het geen kopieerbaar
product is. Docenten die op het Stedelijk
werken, werken er in de regel al heel lang
en ze houden zielsveel van de school en de
leerlingen. Die grote betrokkenheid is heel
herkenbaar voor mij en er is me veel aan
gelegen deze te koesteren en hoog in het
vaandel te houden.
Men is beleefd, dat wel, een stuk beleefder
dan in Amsterdam, maar is dat erg? Een
beetje gepaste afstand geeft je ook de ruimte
om je op je gemak te voelen. Ik moet er soms
voor waken om niet met al te veel Amsterdams
gemak op de mensen toe te treden,
want dat wordt niet op prijs gesteld. Gelukkig
is er wel de ruimte om af en toe een prikkelende
opmerking te kunnen plaatsen. Het
Stedelijk is een instituut waar hard gewerkt
wordt en leerlingen een prachtige opleiding
kunnen volgen. Het is een school waarvan
gehouden wordt, inmiddels ook door mij.
Het spijt me, Amsterdam, ik had niet gedacht
dat het zo leuk zou zijn.
Zoë Kwint
rector
5