2006-3 - Oostelijke Wandelsport Bond

lopen en daar samen met Evert, een andere Wandelmee’er,
op ons wachten. Het parkoers wat ons word geboden is zeer
afwisselend, veel natuur, door kleine dorpjes en natuurlijk
langs de vele meren die hier zijn. We lopen rond de sportterreinen
van Farum met vele kunstwerken op het grote plein.
Een grote witte marmeren zuil is indrukwekkend en door
de kunstenaar ‘Samspil’ genoemd. Het symboliseert het samenspel
in de vele sportdisciplines. Een glimmende voetballer
uit roestvrij staal staat voor het voetbalstadion. We
trekken door het kasteelpark Farumgaard met een prachtige
tuin, uitgestrekte varens en meer en voorbij het beeldenpark
zien we een huisje dat ons doet denken aan Hans en Grietje,
die belanden in het huisje van de heks. Voorbij de wagenrust
komen we na vele hellingen in een dorpskern waar een venster
vol zit met bijen, gelukkig achter glas en enkele posters
laten weten dat hier honing kan verkregen worden.
Intussen is de temperatuur al opgelopen tot ca. 28 graden,
de regen die men voor vandaag had voorspeld blijft achterwege.
We genieten kilometer na kilometer, vaak hebben we
het er over, zonder Wandelmee hadden we waarschijnlijk
hier nu niet gelopen. Op de vele rustposten worden we goed
verzorgd, zelfs onze waterfelsjes worden voor ons gevuld.
Ook wordt op ieder post je startnummer genoteerd, zodat
men precies kan zien hoe ver een ieder is en wie er nog moet
doorkomen.
Wat mij ook opvalt, is het weinige autoverkeer op de binnenwegen,
de grotere autowegen steek je over door middel
van bruggen. Op een bepaald moment maak ik een foto van
een vrij brede autoweg, om de glooiing daar vast te leggen,
en geen auto te zien, dat zie je in Nederland alleen maar bij
een wegafzetting. De verzorgingspost van 43 km. werd ook
aangemerkt als lunchpost; hier zaten René en Evert op ons
te wachten om de overige kilometers met ons mee te lopen.
De lunch bestond uit brood, rode kool en gehakt, je kon net
zoveel krijgen als je wilde hebben, maar meestal is de verzorging
op de lange afstand wandeltochten goed te noemen.
Wij hebben dit jaar zelf meegeholpen aan de organisatie
daarvan en op die tochten staat alles in het belang van het
welzijn van de wandelaar. Na deze rust trekken we om enkele
meren heen, die ook veel gebruikt worden voor kanovaren.
Grote veldkeien hebben we vandaag ook vaak gezien, soms
gewoon op een rij, maar in de bossen vaak op splitsingen van
paden. De dorpjes die we doorkomen zijn erg kleurrijk door
de kleur van de huizen, soms gewoon wit maar ook wel geel
en rood. Van de huizen met rieten kappen wordt de nok bij
elkaar gehouden door een verankering van gekruiste balkjes.
We lopen nu ca. 6 km. lang om een groot meer heen, daarbij
PAGINA 15
OWéBé·tje 2006 // 3
passeren we een hal met heel lange kano’s die wachten om
verhuurd te worden. Daarna weer veel bossen en glooiende
paden die we moeten betreden om uiteindelijk rond 20.00
de bagagerust te bereiken op 64 km. Van dit eerste gedeelte
hebben we echt genoten, rustig aan gedaan en de tijd genomen
om van de omgeving te genieten.
We nemen een uur rust, krijgen een warme maaltijd bestaande
uit gebakken aardappels of spaghetti en fruit. We
gaan ons even opfrissen en schone kleding aan doen. Na een
voeteninspectie blijk ik nog blaarloos te zijn. We waren al
voorbereid op wat ons nu te wachten staat, het parkoers zal
wat minder zijn en meer verhard omdat we nu de nacht tegemoet
gaan. We trekken eerst over een glooiende weg tussen
de gele korenvelden door. Het begint nu wat te schemeren,
en dan zien we ook veel jonge padden de weg overtrekken.
Er heerst hier een enorme rust, gewoon geweldig. De rust
hier is me de hele dag al opgevallen maar ook hoe schoon
dit land is. Tegen de tijd dat we weer de bossen bereiken is
het al aardig donker en moeten de reflecterende hesjes en
zaklantaarns voor de dag komen
Nadat we een rust hebben gehad bij de Albertlund Lilleskole,
is het verdere parkoers voor 90% verhard. Lange paden
en wegen worden nu ons deel. Ook begint nu de vermoeidheid
de kop op te steken. We zijn dan ook blij dat we twee
ervaren 100 km. stappers in ons gezelschap hebben. Bij de
diverse rustposten worden we opgepept en aangemoedigd in
gebroken Engels. Sommige wandelaars zie je hier af en toe
even slapen. Na 90 km. krijgen we het wel moeilijk, soms
vechtend tegen de slaap, de pijn, maar we gaan stug door.
Het begint al licht te worden als we het eindpunt bereiken.
Buiten de startzaal feliciteren we elkaar met de eerste 100km
tocht. Als we binnen komen worden we met applaus en
felicitaties begroet. We laten ons boekje afstempelen en nemen
het diploma in ontvangst.
Dit was voor ons een mooie ervaring, we zijn de grens van de
lange afstand gepasseerd en gaan hier beslist mee verder. Op
het programma staan voorlopig: 02-09-06, de 80 van Langstraat
en op 22-09-06 ‘de XXL-3 (100 km.) van Wandelmee.
Via Wandelmee zijn we in contact gekomen met het lange
afstand wandelen, en voor ons geeft dit het wandelen toch
wat extra’s. Wie nu nog zegt dat wandelen een suffe sport is,
moet dit ook maar eens proberen.
Andere verslagen en foto’s zijn te vinden op
www.wandelmee.nl
wandelverslagen juli 2006
Rob & Aartje de Joode