260197_IRS brochure nr.2 2012.indd - Stichting In de Rechte Straat

interView
DOOR KAROLIEN LIEVENSE
“Je krijgt mee dat meneer pastoor weet h
Ze groeide op als rooms-katholiek, maar toen ze 28 was nam
Viviane van Oosten (51) uiteindelijk afstand van het roomskatholicisme.
“Ik kwam er steeds meer achter dat heiligen er
niet toe doen en dat we alleen door Jezus’ lijden en sterven
verzoend kunnen worden met God.”
Viviane van Oosten:
“Alleen al het feit dat God mij zag, is zo’n groot wonder voor me geworden.”
4 In de Rechte Straat
Met verwondering kijkt ze terug op
Gods leiding in haar leven. Telkens
weer bracht Hij mensen op haar pad
die haar de weg wezen en haar bij de
Heere brachten. Het is een lang proces
geweest, waarin ze telkens meer leerde.
In haar huis in Ermelo haalt Viviane
van Oosten herinneringen op aan haar
verleden. Ze groeide op in het Limburgse
Beek, in een gezin dat het gewend
was om elke zondag naar de
kerk te gaan. “Na de mis gingen we
“ene vatten”, zoals we dat noemden:
een pilsje drinken. Er traden vaak solisten
of een koor op. Om een uur of
twee gingen we naar huis, want dan
stond het eten klaar. Uitbundig feesten
zit in de katholieke volksaard”, zegt
Van Oosten. “Maar dat niet alleen. Je
krijgt van jongs af aan mee dat meneer
pastoor weet hoe het moet. Daar had
je genoeg aan. Je hoefde zelf niet de
Bijbel te lezen. Als je gelooft dat de
pastoor het weet, vraag je je niet af wat
de Heere van je wil.” Van Oosten herinnert
zich dat haar stiefmoeder een
Bijbel had, maar verder weet ze niet of
iemand in haar omgeving in de Bijbel
las.
“We baden voor het eten, in onszelf,
en sloegen een kruisje. Danken na het
eten en Bijbellezen deden we niet.”
Haar stiefzus was bevriend met een
meisje uit een protestants gezin. Van
Oosten herinnert zich dat ze haar stiefzus
op ging halen toen die bij dit vriendinnetje
op bezoek was. “Ik kwam
daar binnen, aan het eind van de maaltijd.
Ze waren net bezig met het lezen
van de Bijbel. In onze ogen was dit
vromer dan vroom. Toen ik tegen mijn
vader zei dat deze mensen de Bijbel
aan tafel lazen, zei hij: O, maar die
mensen geloven niet. Ik weet nog dat
ik dacht: Hoe zit dat dan? Ze lezen
toch de Bijbel? Maar mijn vader zei dat
ze niet geloofden, en omdat hij dat zei,
dacht ik dat het waar was.”
Ze herinnert zich nog goed dat ze toen
ze 16 jaar was –tijdens een wandeling
in het bos– heel duidelijk het besef had
dat God bestond. “Ik was toen zo zeker
van Gods aanwezigheid. Die ervaring
ebde al snel weer weg. In een
260197_IRS brochure nr.2 2012.indd 4 21-05-12 13:41