260197_IRS brochure nr.2 2012.indd - Stichting In de Rechte Straat

ePOrtaGe
Protestanten in het klooster
Een lange, stille weg in het bos van
Doetinchem leidt naar een afgelegen
plaats. Daar, verscholen tussen de bomen,
staat de Sint Willebrords Abdij.
“Hier gebeurt niet veel bijzonders”,
heeft gastenbroeder Kefas Rietveld al
via de telefoon gezegd. “Er is vooral
rust, een zich terugtrekken uit het jachtige
bestaan.” En dat is volgens Rietveld
nu juist in veel gevallen de reden
dat mensen het klooster bezoeken.
“Van de bezoekers hoor ik dat ze bij
ons langskomen omdat ze het druk
hebben. Ze voelen zich opgejaagd en
hebben een druk gezinsleven. Als ze
hier zijn, zetten ze bewust hun telefoon
en iPod uit.”
De meeste bezoekers hebben een
christelijke achtergrond, protestants of
rooms-katholiek. Of Rietveld een toe-
6 In de Rechte Straat
DOOR KAROLIEN LIEVENSE
Door middel van dit artikel willen wij een zo eerlijk mogelijk beeld geven van de beleving van
enkele protestantse bezoekers van het klooster. Dit betekent niet dat wij de visie van de geïnterviewden
delen. Dit artikel is juist bedoeld om een aantal problemen te schetsen, waaronder dat
van de deelname aan de eucharistie. Voor commentaar verwijzen wij u naar ‘De aantrekkingskracht
van het klooster’ op pagina 14 en 15. Hierin beschrijft ds. J.A. Kloosterman onder meer de
problemen waarmee men te maken krijgt bij een bezoek aan een klooster.
Veel protestanten zoeken tegenwoordig regelmatig rust in
een rooms-katholiek klooster, zoals de Sint Willebrords Abdij
in Doetinchem. Hoe is het leven in het klooster? En wat trekt
rustzoekers daarin aan?
De Sint Willebrords Abdij in Doetinchem.
name ziet in het aantal protestantse
bezoekers? “Nee, dat idee heb ik niet
echt.”
De Sint Willebrords Abdij is het kleinste
van de tien kloosters die Nederland
telt. Het gebouw, dat in 1952 in gebruik
werd genomen, is het thuis van
zes monniken. Anders dan bij andere
kloosters kunnen de gasten –maximaal
acht– in het klooster zelf verblijven.
Alleen mannelijke gasten zijn welkom.
Zij blijven, als het enigszins kan, minimaal
twee dagen. “Zo kunnen ze de
ruis van buiten kwijtraken. In één dag
lukt dat niet”, legt Rietveld uit. “Alleen
als hier een pelgrim komt die bijvoorbeeld
op doortocht is naar Rome of
naar Santiago de Compostela, laten
wij die voor één dag toe.”
In de twaalf jaar dat Rietveld in het
klooster woont, zijn de gastenplaatsen
goed bezet geweest. Jaarlijks verwelkomt
hij zo’n 400 mannen. Een enkele
keer vertrekt een gast vrijwel meteen
na aankomst. “Een jongen uit een reformatorische
kerk”, zegt Rietveld, die
zijn verhaal onderbreekt om te benadrukken
dat het echt gebeurd is, “zag
in de spreekkamer een kruis hangen.
Daar schrok hij zo van dat hij na drie
uur hier te zijn geweest alweer vertrok.
Hij dacht dat dat kruis paaps was.”
Maar voor de meeste protestanten is
het volgens Rietveld geen probleem
om in een rooms-katholiek klooster te
verblijven. “Ze nemen ook deel aan de
eucharistie. Een enkele keer doet iemand
niet mee.” Hij denkt te weten
waarom. “In de Heidelbergse Catechismus
staat dat de mis een vervloekte
afgoderij is.”
De monniken vragen vooraf niet van
welke kerk een gast lid is. “Iedereen
die gedoopt is en Jezus belijdt, mag
deelnemen aan de eucharistie.”
260197_IRS brochure nr.2 2012.indd 6 21-05-12 13:41