Luister na die sagte fluistering - CUM Books

HOOFSTUK 1
Luister na die sagte fl uistering
Skielik was daar ’n baie sterk wind wat die berg stukkend geruk en die
rotse gebreek het voor die Here. Maar in die wind was die Here nie.
Na die wind was daar ’n aardbewing. Maar in die aardbewing was die
Here nie. Na die aardbewing was daar ’n vuur. Maar in die vuur was
die Here nie. En na die vuur was daar ’n fl uistering in die windstilte.
1 Konings 19:11-12
E k het nie altyd aandag gegee aan my lewe nie. Om eerlik
te wees, het ek eers deeglik begin aandag gee toe ek my
vroeë 40’s bereik het en my in die paniek van sukses bevind
het. Ek was die president en uitvoerende hoof van ’n geweldig
suksesvol le kabel-TV-maatskappy. Ek was ten volle betrokke in
’n goeie, groeiende huwelik. Ons seun was – en daar is nie ’n
ander woord daarvoor nie – ons eerste prys.
Iets het natuurlik aan my geknaag. Hoe kon ek so suksesvol,
so voorspoedig en nogtans so gefrustreerd en onvervuld wees?
Ek het goed geweet wat ek glo omtrent strategieë en praktyke
in die sakewêreld, gesinsverhoudings en hoe belangrik vriende
is, maar ek het nog nie besluit hoe ek al hierdie belange moes
hanteer nie. Wat die belangrikste saak betref, my geloofslewe,
het ek geweet wat ek glo, maar nie werklik geweet wat ek beplan
het om daaromtrent te doen nie.
Dis toe wat ek begin stoei het met die gedagte oor wat ek uit
31

32
HALFTYD
die tweede helfte van my lewe wou hê. Ek was aangegryp deur
’n ongevormde maar dwingende idee dat ek my lewe waarlik
produktief moes maak, nie slegs winsgewend nie. Om ’n klomp
geld te maak, het sy voordele. Maar wat sou ek nalaat wat ’n
verskil in die wêreld sou maak? Iets het my vertel dat die lewe
om meer as geld gedraai het. Ek het begin om die beduidenis
van die seisoene in my lewe in ag te neem en te luister na die
sagte stilte wat onverwags ná die vuur neerdaal.
Ek het begin om vrae soos die volgende te vra:
Probeer ek regtig om die sagte fl uistering te hoor?
Is my werk nog steeds die middelpunt van my lewe en iden titeit?
Het ek ’n ewige perspektief as prisma waardeur ek my lewe beskou?
Wat is waarlik die doel van my lewe? My werk? My roeping?
Wat beteken dit regtig om “alles te hê”?
Waarvoor wil ek onthou word?
Hoe sou my lewe lyk as alles goed verloop?
In die Skrif leer Jesus Christus ons dat Hy aarde toe gekom het
sodat ons oorvloedig en ten volle kan lewe. Dis ’n wonderlike
gedagte. Ek dink baie mense sien dit nie raak nie. Hulle dink
godsdiens is vol moenies en lê hulle aan bande. Hulle dink Jesus
het gekom om te frons, uit te skel en “Nee!” te sê. Die Jesus wat
ek leer ken en liefgekry het, het my gelei na die paaie van ’n
groot lewe, nie ’n klein of smal lewe nie. Hy het my gevra om
luidkeels “Ja!” te sê vir ’n lewe volgepak met betekenis.
In die eerste helfte van my lewe het ek egter nie sy ja gehoor
nie omdat ek te besig was.
Die probleem het nie vir my by geloof gelê nie. God het reeds
op ’n vroeë ouderdom vir my die gawe van geloof gegee. Maar
vir die grootste deel van my eerste helfte het ek, om ’n bofbalterm
te gebruik, by die tweede bof vasgesteek. Bestudeer die
dia gram van ’n bofbalveld. Ek het die konsep by leraar en outeur
Rick Warren geleer.

Luister na die sagte fluistering 33
LIEFDADIGHEID
(LIEFDE)
VOLGELING
Verbintenis
tot
bediening
Vind my
bediening in
die kerk
Voer my taak
in die wêreld uit
(doen die Woord)
BOUER VAN DIE
KONINKRYK
Verbintenis
tot
volwassenheid
Verbintenis
tot
sending
GELOOF
Ontwikkel
geestelike volwassenheid
(hoor die Woord)
Aanvaar Christus
vir wie Hy is
TOESKOUER
SOEKER
Verbintenis
tot
lidmaatskap
Die eerste bof is om die eenvoudige, kinderlike stap te neem
van geloof. Dis al wat nodig is om ’n lid van God se familie te
word. Vir my was dit die eenvoudige aanvaarding dat wat Jesus
oor Homself in die Bybel gesê het waar was. Hierdie stap behels
wat Kierkegaard ’n “geloofsprong” noem. Geloof ontken nie die
rede nie, dis net anders as die rede. Dit aanvaar, as ’n gawe van
God, ’n ander stel vermoëns. Sonder geloof is ons toeskouers
van die dinge van die hart en siel. Met geloof kan ons die twee
ander vermoëns in werking stel, ons rasionele en emosionele
sintuie, op ons reis van persoonlike groei na die tweede bof.
Vir my het die reis na die tweede bof gegaan oor geloof. Dit
het eers my hart geraak en toe my verstand. Toe ek verby die
tweede bof gaan, het ek verskuif van wat die Bybel ’n “hoor der
van die Woord” noem na ’n “doener van die Woord”. Ek het verskuif
van die beskouing van geloof as ’n interne geloofstelsel na
geloof uitgedruk in die vorm van liefdevolle gedrag.
Soos die meeste mense wat kerk toe gaan en sê dat hulle in
God glo, was ek doodtevrede om op die tweede bof te staan en

34
HALFTYD
seker te maak dat ek die regte dinge glo. Ek het Sondae kerk toe
gegaan en na ’n preek geluister om my geloof te versterk. Ek het
nie veel meer gedoen as om geld in die bordjie te gooi en aan te
bied om Sondagskool te gee nie.
Daar is niks mee verkeerd om te glo nie. Dis eintlik al wat
God van ons vereis om sy gawe van die ewige lewe te ontvang.
Maar God begeer soveel meer van ons as net om die regte opinies
te hê. Geloof wat uitgedruk word in dade is die “nog uit -
nemender weg” (1 Kor. 12:31, 1953-vertaling).
In sy groot hoof stuk oor die liefde, 1 Korintiërs 13, skryf
Paulus: “En nou: geloof, hoop en liefde bly, hierdie drie. En die
grootste hiervan is die liefde!” (v. 13). Die Griekse woord vir
liefde, agape, beteken ook liefdadigheid. Liefdadigheid is die uitdrukking
van liefde. Dis asof geloof en hoop verkry word op die
reis na die tweede bof om ons toe te rus vir die tweede helfte se
reis na die tuisbof.
By die derde bof word ons volgelinge deur ons geloof in die
vorm van konkrete optrede uit te druk. Dit gebeur gewoonlik
in ’n godsdienstige omgewing, óf ’n kerk óf ’n newekerklike organisasie.
Dan beland ons uiteindelik op die laaste skof, die reis na
die tuisbof. In hierdie stadium omskep ons ons in “ko nink rykbouers”,
soos wat Gordon MacDonald dit noem. Dit beteken dat
ons die taak vind wat God spesifi ek vir ons elkeen ontwerp het
om te doen. Dis wat die Grieke “noodlot” noem. Die digter John
Donne het daarna verwys toe hy geskryf het: “Geen mens is ’n
eiland, in homself volkome nie.”
Die tweede helfte van die bofbaldiamant handel oor goeie
werke. Dis geensins apart van die eerste helfte, wat oor geloof
gaan, nie. Dit groei uit daardie geloof en verleen integriteit daaraan.
Jakobus het geskryf: “So gaan dit ook met die geloof: as dit
nie tot dade oorgaan nie, is dit sonder meer dood” (Jak. 2:17). Ek
sou dit só stel: “Geloof sonder werke sterf.” Die geloofslewe moet
’n lewe van individuele verantwoordelikheid word. Die bene en
hande moet die hart en verstand volg, of die liggaam is nie volkome
nie.

Luister na die sagte fluistering 35
God wil graag sien dat elkeen van ons ’n bofl opie aanteken,
maar die meeste Christene kom nooit verder as geloof nie. In
2007 het ’n Gallup-meningsopname bevind dat 82% van alle
Amerikaners hulleself Christene noem. Dit behoort genoeg te
wees om soliede Bybelse waardes in alle areas van die kultuur te
vestig. Ek be twyfel nie Gallup se bevindinge nie, maar ek moet
jou sê dat ek nie naastenby soveel bewyse van die Christelike
geloof in ons samelewing sien nie. Ek glo dit is omdat die meeste
van ons tussen die eerste en tweede bof vassteek.
In die eerste helfte van ons lewe is daar beswaarlik genoeg
tyd om die tweede bof verby te steek. Ons is jagter-versamelaars
wat ons bes doen om vir ons gesinne te sorg, ons loopbane te
bevorder en ons geloof en waardes aan ons kinders oor te dra.
Hierbenewens bevind die meeste mans en al meer vroue hulle
tydens die eerste helfte in ’n krygermodus. Dis vir ons nodig om
aan onsself en ander te bewys dat ons iets groots kan bereik. Die
beste manier om dit te doen, is om al intenser te fokus.
Ek dink aan die eerste helfte as die seisoen waarin ’n mens
ge loof kan ontwikkel en meer kan leer omtrent die Bybel se
unieke benadering tot die lewe. Wanneer die druk tydens die
tweede helfte verminder, kan die meeste mense die tweede bof
ver bysteek en iets begin doen omtrent die geloof wat hulle ontwikkel
het. Dis hoe dit met my gegaan het.
In The Odyssey, die epiese vertelling oor die lewe van Odysseus,
is daar twee sterk magte wat aan hom trek: sy werk en sy
huis. Hy smag daarna om tuis te kom, nogtans geniet hy die
stryd en struikeling op pad. Ervaar jy ’n verwantskap met hom?
Tydens die eerste helfte is daar ook by ons ’n toutrekkery tus sen
ons begeerte om by ons gesinne te wees en die avontuur van die
strewe na sukses in ons loopbaan. Geen wonder dat ons nie die
sagte, klein stemmetjie hoor wat ons na iets beters roep nie.
Die eerste helfte van die lewe het te doen met prestasie en
aanwas, leer en verdien. Die meeste mense doen dit op ’n doodge
wone manier: Hulle studeer, sluit aan by die werksmag, koop
’n huis, verdien genoeg geld om in behoeftes en ’n paar be geer tes
te voorsien, stel doelwitte en probeer hulle bereik. Party jaag die

36
HALFTYD
doelwit na op ’n aggressiewer, aanskouliker manier: Hulle sluit
’n groot transaksie, wen ’n groot saak, bewerkstellig oornames
en samesmeltings met hefbome, en doen wat dit ook al verg om
bo uit te kom. Albei groepe het min tyd om na God te luister in
die eerste helfte. As ons enigsins gees telike be langstellings het,
neem dit gewoonlik die volgende vorm aan: Ons dien op die
komitee vir kerkbou, behartig ’n Sondag skool klas of organiseer
die jaarlikse kerkbasaar.
Die tweede helfte is riskanter, want dit behels dat ons buite
die onmiddellike perke lewe. Dit gaan daaroor dat ons die
saad van kreatiwiteit en energie wat in ons geplant is, sal saai,
water gee en versorg sodat ons oorvloedig vrug kan dra. Dit
behels dat ons ons gawes in diens aan ander sal belê – en die per -
soon like vreugde sal ervaar wat die gevolg is van daardie beleg
ging. Dis die soort risiko waarmee entrepreneurs gewoonlik
uitstekende winste verdien.
Ware entrepreneurskap is nie roekeloos nie en verg ook nie
buitengewone moed nie. Dit poog slegs om soveel moontlik feite
te versamel en te bestudeer oor die mark en die omgewing wat ’n
besluit mag beïnvloed. Daarna moet die besluit vinnig geneem
word. Net so moet jy kies om uit te stap uit die veiligheid van ’n
lewe op stuuroutomaat om die tweede helfte beter as die eerste
te maak. Jy moet stoei met wie jy is, waarom jy glo wat jy sê jy
omtrent jou lewe glo, en wat jy doen om betekenis en struktuur
te verleen aan jou daaglikse bedrywighede en verhoudings.
Hierdie besluit bevat ’n risiko. Wanneer jy die sekuri teitskom
bers afgooi, wat jou veilig en warm hou binne jou ver sigtig
beheerde gemaksone, moet jy dalk bekende bakens en verwysingspunte
opsy sit. Jy mag aanvanklik voel dat jy beheer oor
jou lewe verloor.
Daarop sê ek: “Mooi so.”
Dit is regtig goed vir jou om beheer oor te gee, en in die pro ses
ten volle tot jou sinne te kom – daardie sinne wat jou in staat stel
om bewus te wees van die avonture en belonings van die lewe.
Veral in stormagtige tye soos nou is jou toekoms grootliks
buite jou beheer, ongeag hoe hard jy probeer om alles te beplan

Luister na die sagte fluistering 37
en te bepaal. Dit bly waar – maak nie saak deur watter seisoen
van die lewe jy nou gaan nie. Tog vind dit dalk die helderste
weer klank by dié wat hul middeljare nader, soos dit vir my was
in my 40’s.
Vir my was die oorgang na die namiddag van die lewe ’n
tyd om my tyd en kleinode te herrangskik, my waardes en siening
van wat die lewe kon inhou te herwaardeer. Dit het meer
as ’n hernuwing verteenwoordig; dit was ’n nuwe begin. Dit
was meer as ’n werkliksheidstoets; dit was ’n vars, tydsame ondersoek
van die heiligste kamer in my hart. Uiteindelik het dit
my die geleentheid gebied om te antwoord op my siel se diepste
verlangens.
Ook het dit geblyk ’n tyd te wees om te plant en uit te trek, ’n
tyd vir huil en lag, ’n tyd om te hou en weg te gooi. Dit was die
belangrikste tyd in my lewe.
Tot dusver.
Skrywer en direkteur Norman Corwin, nou in sy 90’s, onthou
sy oorgang na die middeljare in die boek The Ageless Spirit:
“Ek onthou nou dat my moeilikste verjaarsdag my 40ste was.
Dit was ’n groot simbool, want dit het beteken dat ek totsiens,
totsiens, en nogmaals totsiens gesê het vir my jeug. Ek dink tog
dat as ’n mens deur daardie ouderdom gaan, is dit soos om deur
die klankgrens te breek.” 1
Dit is verseker ’n tyd om, net soos Bernard Shaw ’n paar jaar
vantevore, die smaak van die “ware vreugde” van die lewe te
ontdek. Hy het dit só beskryf:
Die ware vreugde van die lewe is dit – om gebruik te word vir ’n
doel wat jy as yslik herken; om ’n natuurmag te wees in stede van
’n klein, koorsagtige, selfsugtige kluit vol skete en griewe wat kla
om dat die wêreld hom nie daarop wil toespits om jou gelukkig te
maak nie. Dis my mening dat my lewe aan die hele gemeenskap
behoort. So lank as wat ek lewe, is dit my voorreg om vir die gemeenskap
te doen net wat ek kan. Ek wil totaal opgebruik wees
wanneer ek sterf, want hoe harder ek werk, hoe meer leef ek. Ek
verheug my in die lewe vir die lewe se ont wil. Die lewe is vir my

38
HALFTYD
nie net ’n fl ikkerende kers nie, maar ’n manjifi eke fakkel wat ek op
hierdie oomblik in my hande het. Ek wil dit so helder moontlik laat
skyn voordat ek dit aan die vol gende geslagte oorhandig.
In die inleiding het ek jou gevra om jou eie grafskrif te skryf om
jou te help om oor jou tweede helfte te begin dink. Hier is nou ’n
vraag wat jou verder sal help: As jou lewe absoluut perfek was, hoe
sou dit daar uitsien?
Dit is nou iets om vir ’n geruime tyd oor na te dink, want die
prentjie wat te voorskyn sal kom, is ’n foto wat jou sal help om
jou geluk, jou saligheid te vind. Dit sal egter slegs ’n ak kurate
prentjie wees in die mate waarin jy luister na die sagte, klein
stemmetjie binne-in jou.