Over Oegstgeest november 2010 - Vereniging Oud Oegstgeest

Enkele documenten laten zien hoe door het centrum zelf
geleide bijeenkomsten konden verlopen. 24 november
1949 werd er ‘s avonds een ‘Gezinsdag’ gehouden. In het
koetshuis werd er door vijf groepen, ouders, jongens en
meisjes en huisvaders en huismoeders, aan de hand van
vragen gediscussieerd over huwelijk en verlovingstijd. De
ouders werd een aantal vragen voorgelegd over de godsdienstige
vorming. Eén van de vragen luidde: “Weet U, op
grond van eigen ervaring, te zeggen, waarin het geheim
van de godsdienstige vorming in het gezin is gelegen?” Een
tweede reeks vragen betrof de sexualiteit, met als eerste
vraag: “Ligt voor U het terrein van het sexuele leven in een
sfeer van zondigheid of kunt gij erkennen dat dit een gave
gods is?” De jongens en meisjes bogen zich in twee groepen,
waarschijnlijk op grond van sexe ingedeeld, over vragen
als “Acht je een eerlijk, open gesprek met de ander in
de verlovingstijd gewenst, mogelijk of bedenkelijk?” De
vraag had – dat was voor de jongeren wel duidelijk –
natuurlijk betrekking op wat door Schokking elders werd
aangeduid als het ‘S-probleem’.
Voor de kasteelwachters was de bijbel duidelijk een richtsnoer
in hun leven. Zo kregen de leden – het zullen de
‘senioren’ zijn geweest – voor de week van 9-15 februari
1950 een ‘rooster’ mee naar huis met de opdracht de eerste
vijf dagen steeds een aantal hoofdstukken uit het Nieuwe
Testament te lezen, waarna zij zich op14 februari moesten
buigen over de vraag: “Ga na uit deze hoofdstukken, wat U
aangesproken heeft.” Een dag later luidde de vraag: “Ga na
uit deze hoofdstukken, wat U niet aanspreekt.”
Uit brieven van kasteelwachters is af te leiden dat er, hoe
nauw men zich ook met ‘Oud-Poelgeest’ verbonden voelde,
ook wel fricties waren. Eén briefschrijver meldt aan ‘Oom
Henk’ dat hij het toch bezwaarlijk vindt bij conferenties en
weekends als hulp en politieagent ingeschakeld te worden.
Maar het zijn vooral ook geestelijke zaken waardoor enkele
jongeren zich niet meer geheel thuis voelen in de
Kasteelwacht. Ook volwassenen die bij het centrum betrokken
waren, blijken anders te denken over de wijze waarop
Schokking met ‘Oud-Poelgeest’ wil verdergaan, althans dat
is op te maken uit wat Schokking zelf schrijft. In een brief
‘Aan de vrienden van ‘Oud-Poelgeest’ van 24 november
1949 maakt hij melding van het verwijt dat de stichting de
kerk af zou breken. Het jaarverslag van 1949, ook weer duidelijk
van de hand van Schokking, opent met de sombere
constatering: ‘Geboren in het licht der verwachting bij de
bevrijding, dat het na de oorlog mogelijk zou zijn om evenals
in de oorlog in groter en opener samenwerking te bouwen
aan nieuwe verhoudingen, betekende 1949 het
gedoofde licht van een vergane illusie.’ Het ‘statutair
gestelde uitgangspunt van trouw aan de levenswaarden van
de Bijbel en westerse cultuur’ zou onbruikbaar zijn gebleken
‘om een bruikbaar forum van arbeid op te leveren’.
I n d e g e e s t va n ‘ c lu n y ’
Het is duidelijk: de schrijver van het verslag is teleurgesteld
over het reilen en zeilen van het jeugdcentrum en
tussen de regels door is te lezen, dat niet ieder zijn mening
deelt. Licht in de duisternis blijkt dan te komen uit
Frankrijk waar in Taizé bij Cluny een broederschap van
katholieke monniken een oecumenisch gemeenschapsleven
nastreeft. ‘Een van de kasteelwachters’ – het zal
Schokking zelf zijn geweest – heeft tijdens een retraite bij
de broeders ontdekt dat ook ‘in de kerk der reformatie het
gemeenschapsleven’ is hersteld. Bedoeld wordt, neem ik
aan, dat protestants-christelijken het katholieke kloosterleven
als waardevol hebben ontdekt. Het verslag verwijst
naar de geloofsbrief van de broeders, waarin is te lezen:
‘Gemeenschap. Afkeer van individualisme en kapitalisme,
hunkering naar gemeenschap; vermoeidheid ook van het
intellectualisme en het speuren naar een bezielende
gedachte, concreet en met practisch gevolg.’ ‘Oud-
Poelgeest’ had zich volgens dit jaarverslag herkend als een
loot aan dezelfde stam als Cluny en zal zich in de toekomst
moeten laten leiden door de uitgangspunten van de broederschap.
2 1