Nationaal Monument Kamp Amersfoort

Pieter Dekker
Hoe het zover kwam
Mede namens Pieter begon Gert te
vertellen hoe zij er toe kwamen om
nabestaanden op te gaan sporen en
hoe hun zoektocht verliep. ‘In augustus
2007 waren we met een delegatie van
Stichting Oktober 44 in Bad Arolsen.
Daar zochten we toen naar persoonlijke
spullen die de mannen in Neuengamme
af moesten geven. Na twee dagen zoeken,
werden de eigendommen van vijf
mannen gevonden. Een van hen leefde
nog. Op de terugweg reden we direct
naar hem door en gaven we hem gelijk
alles terug’.
2500 persoonlijke bezittingen
Hoewel er van nog 4000 mensen persoonlijke
spullen in het archief lagen,
ontvingen Van Dompseler en Dekker
pas in oktober 2009 een brief met een
CD van de heer Garbe, directeur van
voormalig kamp Neuengamme. Het
bleek een zeer belangrijke CD, met
daarop 2500 namen van mannen op
die in Neuengamme hadden gezeten.
Van al deze mannen liggen persoonlijke
bezittingen in Bad Arolsen.
Hoe de bezittingen daar kwamen
Medio mei 1945 viel een Duitse trein
met daarin door de SS geladen eigendommen
van gevangenen in handen van
de Britse troepen. Een klein deel daarvan
werd na de oorlog naar het Nederlandse
Rode Kruis gestuurd; de rest ging naar
het ITS in Bad Arolsen. Het was nu zaak
de Nederlanders uit de lijst te selecteren
en hun nabestaanden op te sporen.
De aanpak
Behalve dat aan gemeenten waar men
geboren was of het laatst woonde, informatie
werd gevraagd en of men bereid
naar nabestaanden te willen helpen
zoeken, begon Gert van Dompseler ook
zelf te bekijken of hij wat families kon
vinden. De ontdekking van de familie
van Anna Oud op Ameland gaf hem de
kick om verder te gaan met zoeken. Met
resultaat, want ook de op 16 oktober
1943 geboren dochter van voormalig
professioneel wielrenner Johannes
Petrus, werd gevonden en was aanwezig
bij de overhandiging. Al met al een aanmoediging
om verder te blijven zoeken.
Een boek over een vader
Een heel uitzonderlijk verhaal is dat
van de dochter van Jans Zwinderman.
Zij vertelde me dat haar moeder in verwachting
was van haar, toen haar vader
weggevoerd werd. Ze is bezig een boek
te schriiven over haar vader dat nog dit
jaar moet uitkomen. Tenslotte vertelde
Gert nog over de oudste aanwezige in
de zaal, de 92 jarige mevrouw van den
Hazel-Donkelaar.
Mevr. van de Hazel-Donkelaar
Op reis naar Neuengamme
Nadat Gert de aanwezigen attendeerde
op de tweedaagse reis naar Neuengamme,
die Pieter Dekker elk jaar orga-
terugblIK
niseert voor de stichting Oktober 44,
wees hij nog op de lijst met namen van
mannen op www.oktober44.nl, van wie
nog naar nabestaanden wordt gezocht.
Nadat tenslotte de heren Lanting en
Hoegen van de Historische Vereniging
Beilen het originele kampjasje van de
heer Schra aan de Stichting Oktober 44
overdroegen, de familie Schra was om
emotionele reden niet aanwezig 2 , gaf
Gert Dompseler tenslotte het woord aan
Dr. Reimer Möller
Respect van Duitse gasten
In zijn toespraak over Neuengamme
- die ter plekke werd vertaald door
de vloeiend Nederlands sprekende
medewerker van het museum van de
gedenkplaats, Martin Reiter - bedankte
Reimer Möller zijn gastheren hartelijk
dank voor de tijd in Amersfoort en de
goede zorgen, met de wens dat men
in toekomst nog nauwer kan gaan
samenwerken. Tenslotte sprak Nicole
Dominicus van het ITS in Bad Arolsen
de aanwezigen nog toe.
De International Tracing Service
in Bad Arolsen
Zij omschreef de opdracht van de ITS,
de International Tracing Service in Bad
Arolsen, en hoe de organisatie sinds
het einde van de Tweede Wereldoorlog
bezig is om uit te zoeken wat er met de
slachtoffers van de vervolging door de
Nazi’s is gebeurd. Om dat werk naar
behoren te kunnen doen, zette de organisatie
in de loop der jaren een archief
op. Als je alle dossiers achter elkaar zet,
kom je op een lengte van 26.000 meter.
2. Mijnheer zijn vader is weggevoerd en emotioneel zat hij zo in de put, dat hij het niet kon opbrengen om aanwezig te zijn. Zijn vader is weggevoerd en is teruggekomen.
Toen hij terugkwam, had mijnheer zijn kampkleren nog aan. Dat is zeer bijzonder. Want de meeste mannen gooiden hun kleding weg, omdat alles vol
met luizen zat en hartstikke vies was. Er werd natuurlijk niet gewassen en er was geen wasmachine in het kamp.
InformatIebulletIn nr. 31 / maart 2010 PagIna 17