Het boek Maria Magdalena en de Schijnheiligen van schrijvers ...

GESCHIEDENIS GESCHIEDENIS
Pijnlijk genoeg moeten we constateren:
l’histoire se répète. Niet veel
mensen weten namelijk dat de legende
van Jezus vrijwel identiek is aan onder
meer de Horusmythe van Egypte, die
er duizenden jaren aan vooraf ging. Deze
Horusmythe had alle elementen die later
door de Kerk werden ingelijfd: Horus werd
geboren uit een maagd (Isis) op 25 december,
gedoopt in de Jordaan (door Anup de
Doper), verrichtte wonderen, genas zieken,
was de Weg naar Verlossing, werd gekruisigd
en stond op uit de dood enzovoort,
enzovoort.
De Kerk, zo blijkt uit de annalen, heeft
er altijd een handje van gehad om de geschiedenis
te masseren. De pre-christelijke
mythologie, door het Vaticaan steevast
afgeschilderd als heidens, en die volgens
de schrijvers de oerwijsheid van de Oudheid
bevat, werd omgebouwd tot een zogenoemd
historisch verhaal. Volgens het
echtpaar met de bedoeling te controleren
door middel van het stelselmatig kleineren
van de mens.
Dogma’s
Karel en Caroline blijken een nogal schokkend
boek van 552 pagina’s te hebben geschreven
over de waarheid achter de Da
Vinci Code. Het boek valt uiteen in twee
delen. Deel 1 handelt over het erfgoed van
Jezus (van Arimatea!) en Maria Magdalena
en datgene wat de Kerk daarvan gemaakt
heeft. Deel 2 bestaat uit leringen van Jezus
(acht) en Maria Magdalena (veertien) die
alle door Caroline gechanneld werden.
Jezus zegt in een van zijn leringen in het
Auteur: Frans Vermeulen
Het boek Maria Magdalena en de Schijnheiligen van schrijvers-
echtpaar Karel en Caroline van Huffelen werpt een heel nieuw
licht op de uitdrukking valsheid in geschrifte. De leugen van het
Vaticaan dat Maria Magdalena een hoer was, is wijd verbreid en
schaamteloos geïnstitutionaliseerd. Het zijn de Schijnheiligen
van Rome geweest die het Vrouwelijke Principe ontkenden, het
Mannelijke Principe ontmanden en het Heilige Huwelijk dood-
zwegen totdat er uiteindelijk niets meer van over was.
Maria Magdalena en de Schijnheiligen
boek: ‘U dient de waarheid te vinden achter
de schijnwaarheid van het Vaticaan’ en
‘Het Vaticaan, en andere organisaties, infiltreren
u voortdurend. Ze geven u een nimmer
aflatende stroom van informatie via
radio, televisie, kranten, internet èn via lage
geluidsfrequenties, een van de ernstigste
verstoringen op uw planeet’.
De toon is gezet.
Is het eerste deel voornamelijk grenswetenschappelijk,
het tweede deel is eerder
grensverleggend te noemen. Want dogma’s,
daar gaat het boek in de eerste plaats
over. En dat de wereld vol dogma’s zit. Voor
alle duidelijkheid en volgens de Dikke van
Dale: een dogma is (onder meer) een vastomlijnd,
aan geen beredenering meer onderworpen
leerstelling op (niet-)religieus
gebied. Het is dus een stelling die vast staat,
niet voor discussie vatbaar is en gebaseerd
is op aannames vanuit de ratio. We kennen
nogal wat dogma’s in onze hedendaagse
maatschappij: kerkelijke, communistische,
kapitalistische, militaire, wetenschappelijke,
economische en politieke, om er enkele
te noemen. Krisnamurti moedigde zijn gehoor
altijd aan om juist in het onbekende
te stappen, en dat is wat Karel en Caroline
in hun leven en met dit boek daadwerkelijk
doen. Over de gechannelde teksten schrijven
zij: ‘Caroline channelt en dat was vroeger
gewoon. Nu heeft de Kerk het alleenrecht,
via priesters en de paus. Ieder ander
die contact heeft met God bedrijft zwarte
magie’. Maar het Oude Testament staat natuurlijk
vol met ervaringen van aartsvaderen
die een directe lijn onderhielden met
een metafysische wereld, met God.
Iedereen dient, volgens het echtpaar, zelf te
voelen of de aangeboden informatie in het
boek resoneert met zijn innerlijke wezen.
Karel schrijft: ‘Gaat het over vreugde, waarheid
en liefde? Door je ogen te sluiten, naar
binnen te gaan en contact te maken met je
hart, kun je van alles, óók elke pagina in ons
boek, voelen - of het resoneert met je hart’.
Overigens schrijft hij heel eerlijk dat het kanaal
de boodschap ook kan kleuren. Het is
daarom aan iedereen om zelf te bepalen of
de aangeboden informatie resoneert.
Terug naar de dogma’s. Heel lang (geleden)
heeft de Kerk bepaald waar de mensen in
moesten geloven. Door vele eeuwen heen
waren de mensen namelijk niet zelfstandig
in staat de Bijbel erop na te slaan. Onderzoek
niet, geloof maar, was het credo. De
Frontier 12.3 juni | juli 006 juni | juli 006 12.3 Frontier

GESCHIEDENIS
meesten kónden de Bijbel ook niet lezen,
ongeletterd als ze waren en vanwege het feit
dat het boek der boeken geschreven was in
het Latijn. Slechts een selecte groep, de clerus,
kon dat. De eerste die het lef had om
de Bijbel te vertalen voor het volk, de Engelsman
William Tyndale (in 1536), moest
dat bekopen met de dood. Tyndale werd
gewurgd en verbrand.
Macht & geld
De grote vraag is natuurlijk waarom de
Kerk zoveel moeite deed om de Heilige
Schrift af te schermen van het volk. Karel
geeft daar, met in zijn kielzog vele geleerden,
wetenschappers, theologen, bijbelvorsers
en historici, een helder antwoord op:
macht en geld. De Kerk had veel te winnen.
Haar monopolie, het contact van de priesters
met God, en het beeld van de zondige
mens die via de Kerk enigszins, maar nooit
helemaal, in het reine kon komen, leverde
haar een onaantastbare positie op. En heel
veel geld. Maar daar moest de Kerk wel wat
voor doen.
Van meet af aan heeft de Kerk categorisch
de geschiedenis vervalst. Het is bekend dat
de overwinnaar de geschiedenis schrijft.
Was de Kerk rond het begin van de jaartelling
nog de onderliggende partij en een
vervolgde religie, toen ze boven kwam liggen
verwierf ze zich al spoedig het recht van
de begunstigde godsdienst in het Romeinse
rijk. Keizer Constantijn en de Kerk sloegen
in de vierde eeuw na Christus de handen
ineen. Concilies als die van Nicea (325
n.C.), Hippo (393 n.C.) en Carthago (397
en 419 n.C.) legden de basis van een dogmatische,
superieure en uitsluitend door
mannen gedomineerde Kerk. Een Kerk
die andersdenkenden genadeloos aanpakt.
‘Er is sprake van een archetypisch patroon’,
stelt Karel terecht. Het slachtoffer kruipt in
de rol van dader; een omkering van rollen.
Karel: ‘De Kerkvaders van de vierde eeuw
na Christus maken een begin met het ontkennen
van het Vrouwelijke Principe, wat
uit zal werken als de basisoorzaak van alle
onbalans, onveiligheid, oorlogen en con-
Frontier 12.3 juni | juli 006
flicten in de wereld. En een groot deel van
de mensheid is zich niet bewust van deze
ontkenning en haar gevolgen.’
Ontkenning van het Vrouwelijke Principe
De leer van de erfzonde, afkomstig van
kerkvader Augustinus, zadelde de mensheid
op met het idee van schuld en boete.
Dat kwam zo: Eva beging de eerste zonde
door Adam te verleiden. De conclusies van
Augustinus, en met hem Hiëronymus en
Ambrosius, waren vernietigend: de vrouw
was schuldig aan de zonde; de vrouw was
altijd op seks belust, de man moest daarvoor
oppassen; de vrouw was zwak en vuil
van binnen; de vrouw was leugenachtig en
niet te vertrouwen; de vrouw had een pact
met de duivel.
Alles wat met seksualiteit te maken heeft,
wordt door de kerkvaders als buitengewoon
zondig aangemerkt. De lust wordt
vervloekt, kuisheid en ascese bestempelt
tot hemelse gaven. Het hemelse was goed,
het aardse was kwaad. Zo ontstond ook
de maagdelijkheidscultus rond Maria, de
moeder van Jezus, en het dogma van de onbevlekte
ontvangenis. Daardoor was Maria
zonder zonde en daarmee ook haar kind.
De ontkenning van het Vrouwelijke Principe
vond en vindt zijn weg in allerlei dog-
Of de vrouw was heilig en seksloos zoals
de maagd Maria, of de vrouw was een hoer,
zoals Maria Magdalena
ma’s. Of de vrouw was heilig en seksloos
zoals de maagd Maria, of de vrouw was een
hoer, zoals Maria Magdalena. Seksualiteit
werd in dit kielzog door de Kerk gekoppeld
aan de erfzonde en losgekoppeld van
spiritualiteit. Passie en creativiteit werden
zodoende op zwart zaad gezet.
De ontmanning van het Mannelijke Principe
heeft er voor gezorgd dat het vrouwelijke,
de kinderen, het zwakkere niet langer
beschermd worden en dat rust en harmonie
niet langer de basis zijn van de samenleving.
Dat mechanisme, dat evenwicht,
vond zijn einde toen de Kerk bedacht dat
de vrouw (mannin in de Bijbel) uit de man
geschapen werd. Het patriarchale denken
dat dat tot gevolg had verloor het contact
met de Moeder (Aarde) en de Vader (Kosmos).
Het enige dat overbleef was het men-
tale, ongeaard en onvoldoende in carne, in
het vlees. Vandaar ook dat de Kerk van het
celibaat een belangrijk punt maakte. De gevolgen
voor onze Aarde en de seksualiteit
worden dagelijks breed uitgemeten in de
media...
De Kerk heeft het Heilige Huwelijk, de
relatie tussen Jezus en Maria Magdalena,
en synoniem voor de versmelting van het
Mannelijke en Vrouwelijke Principe in onszelf,
altijd hardnekkig doodgezwegen. Daar
had Rome alle belang bij omdat het Heilige
Huwelijk en seksuele rituelen die daarmee
gepaard gaan, leiden tot direct contact met
God. En dus uitschakeling van de priesterklasse
en de Kerk. Daarom ook werd seksualiteit
tot zondig bestempeld.
De alchemistische verbinding tussen de
man en de vrouw, tussen het Mannelijke en
het Vrouwelijke Principe, leidt tot éénheid.
Deze vorm van transformatie is de oplossing
om boven de dualiteit uit te stijgen.
Thomas verwoordde dat raak in het apocriefe
(volgens de Kerk valse) Evangelie:
Als jullie de twee één maken
en jullie het innerlijk maken als het uiterlijk
en het uiterlijk als het innerlijk
en het boven als beneden
en als jullie het mannelijke en vrouwelijke
tot één maken,
zodat het mannelijke niet mannelijk
en het vrouwelijke niet vrouwelijk zal zijn,
dan zullen jullie binnengaan in het Koninkrijk
Gods.