Bewustzijn is kwetsbaar

SPIRITUALITEIT
Bewustzijn is kwetsbaar
Een interview met Robbert van den Broeke
Auteurs: Miriam en Frans Vermeulen foto’s: © Robbert van den Broeke
Het leeuwendeel van het wetenschappelijke
onderzoek komt
voort uit de menselijke behoee
om zijn omgeving te (in)valideren, of meer
toegespitst, om te begrijpen wat mediums
als Robbert van den Broeke (27) kunnen en
waarom. Doen we een stap terug dan lijkt
dat een diep gewortelde drive van mensen
in het algemeen. De neiging om automatisch
betekenis te geven aan zijn omgeving
is een wezenlijk onderdeel van het bestaan
als mens. Maar er ontstaan direct problemen
als er zich in onze omgeving zaken
voordoen, die wij met onze vijf zintuigen
niet kunnen verklaren noch interpreteren.
Dertien maart 2007 was dat opnieuw het
geval. Toen werd de eerste Europese graancirkel
in Nederland gevonden door, hoe
kan het ook anders, Van den Broeke. De
dag daarvoor had hij, zoals zo vaak eerder,
het sterke gevoel dat er ‘iets’ stond te
gebeuren. Vanwege dat voorgevoel stapte
hij op zijn brommer en speurde tot laat in
de avond de Brabantse polder af. Toen hij
uiteindelijk geen hand voor ogen meer kon
zien, keerde Van den Broeke onverrichter
2 Frontier 13.3 juli | augustus 2007
zake terug naar huis. Later die avond, zittend
op de bank, kreeg hij een misschien
weinig wetenschappelijk beeld door van het
hoe en waardoor de cirkel werd gevormd.
In zijn woonkamer zag Van den Broeke
levendig voor zich hoe een UFO vijf op
satellieten lijkende objecten op de Aarde
afschoot en daarmee de grascirkels creeerde.
De cirkels en de UFO tekende hij
vervolgens op een papiertje (zie aeelding
1). Exact zo vond zijn vader de volgende
morgen de formatie in het circa 30 cm hoge
gras. De grootste cirkel met een diameter
van 7 meter en de twee kleinere elk van een
meter in doorsnede.
Het was een zeer groot, massief uitziend
‘lichtschip’, lichtgeel van kleur, dat boven
het veld hing, vertelt Van den Broeke. Boven
het grasland aan de Papenweg in Hoeven
werden vijf metaalachtige bollen door
de UFO uitgezonden die neerdaalden op
het veld en de cirkels maakten. ‘De energie
van de grascirkel was heel sterk. Binnen in
de cirkel voelde ik me licht in mijn hoofd,
net alsof mijn hoofd boven mijn schouder
vloog. Mijn voeten en benen tintelden.
Overall was het een positieve energie.’
Dotteren van de Aarde
Van den Broeke vertelt dat hij talloze malen
in het verleden naar (het maken) van
graancirkels is toegezogen. ‘De liefdesenergie
van zo’n plek is zo sterk, dat ik ter plaatse
bijna sta te schudden van binnen. Het is
ook alsof ik een warm bad inloop. En tegelijkertijd
trekt het me heel erg de grond in.’
Dat laatste gevoel, wat ook andere bezoekers
van graancirkels beschrijven, hee
wellicht te maken met het energetisch injecteren
van de Aarde. ‘Er wordt als het
ware een acupunctuurnaald in de Aarde
gestoken. Alsof de Aarde wordt gedotterd
met positieve, nieuwe energie waar leylijnen
5 elkaar kruisen.’
Tijdens een tv-uitzending van Jensen! 6 vertelt
het Brabantse medium een ongelooijk
verhaal: over een ontvoering door buitenruimtelijke
energieën. In de polder werd
hij met ets en al opgetild om vervolgens
14 km verderop weer neergezet te worden
- bij een nieuwe graancirkel. Al die tijd was
hij buiten bewustzijn en hij kan zich ook
Wat hebben Arnold Henskens1, Gerard Boekbinder2, Pieter van der Hurk3, Joke Damman 4 en Robbert
van den Broeke met elkaar gemeen? Hun grenswetenschappelijke talenten die in eigen land niet of
nauwelijks worden geëerd. De cruciale vraag is natuurlijk: waarom? Is het misschien omdat helder-
ziendheid, telepathie, onkwetsbaarheid, channeling en genezende krachten nog steeds niet binnen
het huidige wetenschappelijke (mechanische en rationalistische) paradigma verklaard kan worden?
SPIRITUALITEIT
juli | augustus 2007 13.3 Frontier 3

SPIRITUALITEIT
niet herinneren wat er in die tussentijd met
hem is gebeurd.
Een sterk verhaal en Van den Broeke verzekert
dat er nog veel ongelooijkere verhalen
zijn om te vertellen, zoals bijvoorbeeld
een bezoek aan een andere planeet.
De vraag is echter: is Nederland daar klaar
voor? De afgelopen tien jaar dat Van den
Broeke naar buiten treedt in de media is hij
omarmd en verguisd. Zijn directe familie
hee voor dat laatste wel enig begrip, want
wat er gebeurt was voor hen aanvankelijk
ook onvoorstelbaar.
Een oudere zus van Van den Broeke sloot
zich lange tijd af voor zijn gaven. Tot op
een avond ook zij lichtbollen en lichtitsen
rond het huis zag. Inmiddels is zij, ondanks
haar spreekwoordelijke nuchterheid, ervan
overtuigd dat er meer is tussen hemel en
aarde. Gegraveerde appels op haar fruitschaal
rondom een zwangerschap gaven
haar wellicht een laatste duwtje.
4 Frontier 13.3 juli | augustus 2007
Inwijdingen
Afschrikwekkend is het contact voorbij de
derde dimensie voor Van den Broeke nooit
geweest. Zelfs een ontvoering waarbij hij
het bewustzijn verliest, boezemt hem geen
angst in. ‘Ik ervaar het als een vrijwillig
iets, alsof het bij mij hoort. Ik voel dat het
mij opzoekt.’ Hij zegt ook met veel stelligheid
dat als hij in Groningen zou wonen de
graancirkels met hem mee zouden verhuizen.
Niet dat hij wil wijzen naar mensen zoals
bijvoorbeeld de Australische Kelly Cahill 7 ,
die haar diep traumatische ervaringen
te boek stelde. ‘Maar voordat je geboren
wordt, heb je gekozen om met al die interplanetaire
krachten te maken te krijgen. En
als je je dat eenmaal bese, kun je er ook
anders mee omgaan.’
Dat besef had Van den Broeke in elk geval
zelf heel hard nodig toen hij tijdens de afgelopen
winter door een zware depressie
foto 1
ging. Een innerlijke stem sprak hem op
het dieptepunt toe met de woorden: “Je
moet doorgaan. Blijf het delen met mensen.
Vroeg of laat zal het moment komen
dat de mensen opengaan.” Zelf beschouwt
hij zijn gaven als zijn geboorterecht. ‘Ik zie
het als een misdaad om die voor mezelf te
houden.’
Diep serieus. Liefdevol. Het zijn woorden
die regelmatig van zijn lippen rollen. Voor
de man die regelmatig met het Amerikaanse
medium Char Margolis 8 wordt vergeleken,
is het diep serieus wat hij allemaal
meemaakt. Zijn ervaringen zijn hemelse
tekenen van liefde.
Maar dat zijn levensweg desondanks niet
over rozen gaat, mag duidelijk zijn. Elke
nieuwe cirkel die opduikt in zijn achterland
is bij wijze van spreke een initiatie. ‘Ik
ervaar dat het vaak een soort inwijdingen
zijn. En ik voel ook, heel typisch, dat hoe
dichter de cirkel bij huis is, hoe beter het
proces waarin ik zit te integreren is.’
Nieuwe werkelijkheid
Uit het boek ‘Robbert: van zorgenkind tot
medium’ 9 blijkt psycholoog Rens Hendriks
een belangrijke rol te spelen in de ontwikkeling
van Van den Broeke tot medium.
Zijn de graancirkels wellicht het begin van
‘Spiritualiteit gaat
niet om leuke, gezel-
lige dingetjes doen’
nieuwe cycli, Hendriks kan op emotionele
en cruciale momenten dienen als baken en
routewijzer. Hendriks: ‘(...) Echte spiritualiteit
is geenszins vrijblijvend. In de kracht
die Robbert ontvangt, ligt een werking
besloten die zijn menswording opstuwt,
foto 2 foto 3
Voor zover bekend vond Robbert van den Broeke de eerste Europese
graancirkel van 2007 op 13 maart in Hoeven, Nederland. De avond
daarvoor maakte hij vanuit een sterk voorgevoel een schets (foto 1)
van het hoe en waardoor de cirkel werd gevormd. Een zeer groot,
massief uitziend ‘lichtschip’, lichtgeel van kleur, zond vijf metaalachtige
bollen uit die op het veld de cirkels maakten. Exact volgens de
tekening lag de volgende morgen de formatie aan de Papenweg
te Hoeven in het circa 30 cm hoge gras. De grootste cirkel met een
diameter van 7 meter (foto 2) en de twee kleinere (foto 3) elk van
een meter in doorsnede.
hem ontvouwt tot wie hij moet worden.’
Het (b)lijkt een evolutionaire wetmatigheid
- bewustzijnsevolutie - die elders in dit
artikel aan bod komt, en waarvan Van den
Broeke een van de voorlopers is.
Van den Broeke’s ontwikkeling als mens
en als medium gaat gepaard met een aaneenschakeling
van (onverklaarbare) fenomenen,
die in zijn directe omgeving
plaatsvinden. ‘Het hogere, of zo je wilt het
Goddelijke, hee met mij een relatie. Die
krachten zijn zo sterk, dat die in mijzelf
totnutoe nog niet totaal kunnen integreren.
Graancirkels bijvoorbeeld, en dat wat daaromheen
gebeurt, zijn eigenlijk uitspattingen
van een andere dimensie die zijn weg
zoekt.’
Hendriks stelt Van den Broeke gerust dat
het niet nodig is om alles wat er om hem
heen gebeurt te begrijpen. Sterker nog, dat
hij zich steeds verder van de bron van het
mysterie zou kunnen verwijderen als hij
SPIRITUALITEIT
zou proberen alles in woorden te vangen.
Van den Broeke: ‘Ik wil de bron zijn werk
kunnen laten doen. Ik wil in de rivier meestromen
terwijl ik niet altijd weet waar ik
heenga.’ Hij weet als geen ander dat daar lef
voor nodig is. ‘In een niet-weten stappen
is heel spannend. Maar het is ook heel jn
dat ik weet dat wát er gebeurt alleen maar
liefde is.’
Van den Broeke’s paranormale vermogens,
aldus Hendriks, stellen hem in staat de
fenomenen die aomstig zijn uit andere
dimensies waar te nemen en er deel aan te
hebben. Zulke ervaringen verwijzen volgens
de psycholoog naar nieuwe mogelijkheden
en zijn als zodanig signalen van een
komende, nieuwe werkelijkheid.
Een komende, nieuwe werkelijkheid. Sceptische
mensen hebben op sceptische websites
daarom pagina’s vol geschreven omdat
de komende nieuwe werkelijkheid een tegenwoordige
toekomst lijkt te zijn gewor-
juli | augustus 2007 13.3 Frontier 5

SPIRITUALITEIT
Energetische lichtmanifestaties duiken regelmatig op
in de nabijheid van graancirkels. Deze drie foto’s zijn
genomen bij een graancirkel op 7 juli 2006 aan de
Bovendonksestraat te Hoeven.
den. Maar niet iedereen is vanuit zijn eigen
waarneming en bewustzijn in staat zulke
grote slagen te maken als een Robbert van
den Broeke. In het universum van de scepticus
is dat onbestaanbaar.
Toerist
Gerrit Teule, expert op het gebied van elektromagnetisme
en de elektromagnetische
mens, publiceerde onlangs een nieuw boek
met de titel Spetters uit de Oerknal1 0 . Met
dat boek harkt hij de sceptici met enkele
ferme halen in de richting van mediums
zoals Robbert van den Broeke. Brengt hij
de tegenpolen dichterbij elkaar.
Teule stelt dat wat wij ziel, geest en bewustzijn
noemen - het onstoelijke - tot in de
kleinste details met het stoelijke lichaam
verbonden is. Ontelbare subtiele elektromagnetische
interacties verbinden alles wat
bestaat, wat lee, groeit en denkt. Teule:
‘Wij zijn door een kennisveld dat zich over
6 Frontier 13.3 juli | augustus 2007
deze aarde en misschien zelfs over de gehele
kosmos uitstrekt, met elkaar en met de
levende en ‘dode’ natuur verbonden.’
De drijvende kracht achter de bewustzijnsevolutie,
schrij Teule, is de wil om tot
- een scherper en dieper - bewustzijn te
komen. Een spirituele basis die diep ver-
‘Al zou ik moeten
stervan, dan nog ga
ik door’
ankerd ligt in de ogenschijnlijk dode materie.
Niet mis te verstane woorden van een
spreekwoordelijke nuchtere Fries, Een man
die zichzelf beschrij als techneut en zijn
leven lang met computers werkte.
Natuurkundige fenomenen zoals het licht
dat Van den Broeke in staat is te fotogra-
feren, wil Teule gewoon snappen, en weten
hoe het werkt. ‘Dat is een tic van mij.’ Elders
in dit artikel doet hij een poging om orbs
en andere lichtverschijnselen te beschrijven
vanuit het pronkjuweel van de fysica, de
kwantumelektrodynamische theorie. Van
den Broeke hee, maar dat is bekend, een
andere invalshoek.
Dat wat hij doet, doet de Brabander op zijn
eigen, gedreven manier. Hij wil met zijn
werk vooral mensen helpen zichzelf te helpen.
Hij vertelt dat hij als taak hee mensen
mee te nemen naar een drempel, maar dat
ze er zelf overheen moeten stappen. Of hij
ze soms niet een klein duwtje gee? ‘Nee,
absoluut niet. Het werkwoord voor mij is
medium. Ik ben eigenlijk toerist in deze
buitenaardse wereld. Ook ik ben elke keer
weer verbaasd wat er gebeurd.’
Woestijn
We leven in een bijzonder tijd. Je kan geen
blad openslaan, geen TV aanzetten, of het
gaat over de zin en onzin van spirituele zaken.
Het is holisme wat de klok slaat. Vele
zinzoekende mensen zoeken informatie en
begeleiding en hebben op dat pad behoee
aan een spirituele touroperator. Iemand die
ze aan de hand neemt. Zo iemand is Van
den Broeke ten voeten uit. Maar dat maakt
hem ook kwetsbaar. ‘Als ik Rens niet had
gehad, zou ik knettergek zijn geworden.
Mijn gave was er natuurlijk altijd al in aanleg,
maar hij hee mij in staat gesteld belangrijke
stappen te nemen.’
Ware spiritualiteit is niet jn, het begint met
een crisis, vertelt Van den Broeke. ‘Maar
dan ga je wel werken aan jezelf, en nog intenser
zijn wie je bent. En ja, dat gaat heel
diep.’ Mensen zeggen wel dat ze spiritueel
willen zijn, vertelt de Hoevenaar, maar op
het moment dat het pijn doet...
Het gaat wat hem betre niet om leuke, gezellige
dingetjes doen. Met alle respect. ‘Als
je bereid bent aan jezelf te werken, wordt
je steeds puurder. Op een gegeven moment
zullen graancirkels dan niet meer nodig
zijn. En dat is het moment, zoals in de bijbel
staat, dat de Heilige Geest, het bewustzijn,
niet meer via de Aarde maar rechtstreeks in
de mens indaalt.’
Depressies zijn nodig, aldus Van den Broeke,
om te worden wie je al bent. ‘Op zo’n
moment zijn even alle handvatten weg,
moet je alleen de woestijn in. Anders hee
het heel weinig zin. Ondanks dat gevoel
van eenzaamheid, wordt je gedragen. Het
is goed om er zo diep in te zitten dat je misschien
niet meer geloo er ooit nog uit te
komen. Zo diep móét het ook zijn. Je moet
bijna letterlijk sterven. Als je bereid bent
die ruimte, die eenzaamheid op te zoeken,
raak je ook sneller gelouterd.’
De kortste weg is de pijnlijkste weg en de
snelste weg. Van den Broeke doet er als ervaringsdeskundige
nog een schepje boven-
Wat zijn orbs?
‘Orb-fenomenen en/of andere vormen van lichtverschijnselen zijn niet te zien met de lens van het
blote oog. De vibratie van het fysieke lichaam, met zijn beperkte bandbreedte, kan de frequentie
van dat licht niet vertalen in beeld. De lens van de fotocamera, en snelheid waarmee die werkt,
kan orbs en ander licht wel vastleggen in beeld. Het orb-fenomeen is het beginstadium van de
manifestatie van Spirit. Het is een vibratie die door de ether breekt en te zien is op het niveau van
de vibratie van de Aarde.
Meestal worden deze fenomenen waargenomen op plaatsen waar gewerkt wordt. Het is te
vergelijken met een poort tussen de dimensies van Spirit en Aarde. Op zo’n moment en bij die
vibratie breekt het licht als het ware door de barrière.’
SPIRITUALITEIT
op: ‘Op het moment dat je het gevoel hebt
dat je bezwijkt, dan gaat het eigenlijk goed.
Ik realiseer mij dat dat een gewaagde uitspraak
is, maar dat is wel wat ik persoonlijk
heb ervaren.’
Charlatan
Parallel aan de persoonlijke en emotionele
worsteling die Van den Broeke tijdens het
ontwikkelen van zijn mediamieke gaven
doormaakte, waren er ook nog de heksenjachten,
aldus actrice, theatermaker en
regisseur Shireen Strooker in Happinez11.
‘(...) heksenjachten door achterdochtige,
bange mensen met een beperkte visie. Ook
Robbert van den Broeke die door Stichting
Skepsis zomaar wordt afgedaan als een oplichter.
Ik ken hem niet persoonlijk, maar
volg hem al jaren. Ik weet waar hij en zijn
ouders doorheen zijn gegaan. Hoe angstig
en moeilijk het is geweest om ‘dingen’ te
zien, die anderen niet kunnen zien, laat
juli | augustus 2007 13.3 Frontier 7

SPIRITUALITEIT
staan begrijpen.’
Tegenstanders van Van den Broeke verbazen
zich dan ook dat hij elke keer weer
terugkomt. ‘Dat ik elke keer weer de rug
recht. Als ik een charlatan zou zijn, dan
kom je niet terug. Dat is voor mij een teken
dat er liefde is. En dat er om mij heen iets is
dat het ook wil.’
Van den Broeke krijgt daarbij alle steun
van zijn familie. Ook van zijn vader, die
volgens sommige media een bullebak zou
zijn. ‘Mijn vader hee altijd gezegd: pas op
dat ze je niet afmaken. Maar ik voel dat ik
moet doorgaan en dit moet delen met de
mensen. Dan vraag ik boven: mag ik alsjeblie
met liefde mensen bewust maken van
het feit dat het zo is. Ik snap ook niet hoe
mensen erbij komen dat de foto’s trucs zijn,
dat ik de cirkels zelf maak.’
Van den Broeke toont zich elke keer weer in
al zijn kwetsbaarheid aan de mensen. Die
beweging doet heel sterk denken aan een
gedicht van Lucebert12: Alles van waarde is
weerloos. Teule hee daarop een variant13:
Alles in wording is kwetsbaar. Wellicht dat
Van den Broeke’s kwetsbaarheid ook te maken
hee met het feit dat hij ‘het’ voor een
ander vaak beter kan zien dan voor zichzelf.
Hij zegt daarover: ‘Omdat ik in het
midden in mijn eigen universum zit, is het
moeilijker om te zien.’
Maar Van den Broeke’s missie maakt hem
sterk. ‘Ik wil de mensen de ogen openen en
bewust maken. Ik wil in liefde doorgaan,
wat er ook gebeurt. Ik wil de mensen een
li geven om nu te ervaren wat ze voor de
geboorte ontmoetten en straks na de dood.
Dat stukje wil ik in liefde aan de mensen
brengen. Want ik denk dat wij allen een
soort Godenvonken zijn.’
8 Frontier 13.3 juli | augustus 2007
Boodschapper
Van den Broeke is ervan overtuigd dat als
een mens zichzelf is, dat hij de mensen in
zijn omgeving meeneemt in dat bewustzijn.
De vibratie moet zo sterk worden, en
het contact met boven, dat in die slipstream
mensen bevrijd raken. Het gevaar, dat is al
eerder gezegd, is dat van het neerschieten
van de boodschapper. Van den Broeke:
‘Maar al zou ik moeten sterven, dan nog ga
ik door.’
Meestal voelt Van den Broeke een hogere
energie als die in de buurt is. ‘Ik merk dat
ik dan lichter loop. En heel soms zie ik het
ook wel, vanuit mijn ooghoeken. Focus ik
vervolgens, dan zie ik niets. Maar als ik dan
een foto maak, dan staat het erop.’ Steeds
meer mensen in Nederland volgen Van den
Broeke in het fotograferen van lichtbollen
en andere fenomenen. ‘Dat is een ontwikkeling
op zich waar je met gemak een artikel
aan zou kunnen wijden. Ik krijg bijna
dagelijks foto’s toegestuurd met lichtbollen.
Het lijkt erop dat wanneer mensen zich
openstellen voor andere dimensies, die er
ook komen.’
Op de ultieme vraag: kun je met ons toestel
ook iets vastleggen? Reageert Van den
Broeke met: ‘In de ontvangsthal hangt altijd
veel. Als mensen zitten te wachten, dan
voelen ze ook de energie.’ Hij loopt vervolgens
de hal in en neemt tien foto’s, snel
achter elkaar. Op de eerste twee staat een
aanwezigheid... (zie aeelding 2)
‘Dat zie ik wel vaker, dat het er even is en
dan weer verdwijnt. Ik heb het gevoel dat
het bewustzijn het etherische veld niet lang
in stand kan houden. Het is makkelijker om
als lichtbol op de foto te komen, dan als een
lichaam.’ Ook bewustzijn is kwetsbaar. !
Robbert van den Broeke voelt doorgaans een
andere dimensionele energie als die in zijn
buurt is. Soms neemt hij ‘iets’ waar vanuit zijn
ooghoeken. Op de vraag of hij het ook tijdens
het interview kan, met het digitale toestel
van de auteurs, loopt Van den Broeke naar de
ontvangsthal en maakt hij in een tijdsbestek
van 52 seconden 10 foto’s.
Op de eerste twee foto’s staat een aanwezigheid
wellicht gevormd uit ectoplasma die gelijkenissen
toont met een mensachtig guur.
Ectoplasma is overigens een term die voor
het eerst werd gebruikt door Nobelprijswinnaar
voor fysiologie en geneeskunde profes-
NOTEN
1 http://www.mirindajo.nl
2 http://nl.wikipedia.org/wiki/Gerard_Croiset
3 http://nl.wikipedia.org/wiki/Peter_Hurkos
4 http://www.jomanda.nl/
5 leylijnen: naam voor energetische banen van energie
waar de christenen en heidense volkeren hun heiligdommen
- en tevens alignments - op plaatsten
6 uitzending van 15 maart 2007, http://www.rtl.nl/
7 Encounter, Een UFO-ontmoeting te beangstigend om
aan terug te denken en te verschrikkelijk om te vergeten,
Kelly Cahill, Ankh-Hermes, 1997, ISBN 90-202-8-402
8 http://www.char.net/
9 Robbert: van zorgenkind tot medium, Robbert van den
Broeke, Spirit, 2005, ISBN 90-215-8274-0
10 Spetters uit de Oerknal, De verbondenheid van de ziel in
een ecologisch wereldbeeld, Gerrit Teule, Schors, 2007,
ISBN 978-90-6378-701-1
11 Happinez, jaargang 4 - nummer 3, 2006, blz. 62
12 Lubertus Jacobus Swaanswijk (1924-1994)
13 Spetters uit de Oerknal, blz. 243
sor Charles Robert Richet (1850-1935). Het
woord komt van het Griekse ektos, buiten, en
plasma, dat wat gevormd wordt of gekneed.
Ectoplasma duidt op elektromagnetisme dat
door een medium zoals Van den Broeke buiten
een lichaam wordt gebracht. (Dikke van Dale:
substantie waarin geest verondersteld wordt
gematerialiseerd te zijn; inz. door tussenkomst
van een medium.)
Naast de foto van het bewustzijn is ook een
foto opgenomen van de voordeur zonder deze
energie. Op die foto is duidelijk het bordje
‘deur sluiten’ zichtbaar. Dat bordje wordt bijna
geheel afgedekt door het ectoplasma dat zich
op de andere foto heeft laten vastleggen.
Gerrit Teule over licht
Bij het schrijven over de elektromagnetische kracht en de bijbehorende
natuurlosoe beschouwt Gerrit Teule zich niet als een mysterieus
medium, die vanuit hogere bronnen teksten krijgt ingegeven. In zijn
boek ‘Spetters uit de Oerknal’ gaat hij uit van de moderne natuurkunde
en lososche gedachten daarover van de Franse priester en paleontoloog
Pierre Teilhard de Chardin en de Franse kernfysicus Jean E.
Charon, allebei nuchtere wetenschappers. Teule: ‘Het is merkwaardig
dat ze beiden uit Frankrijk komen, het land van l’esprit. Beiden richten
zich namelijk op de geest, de psyche, als onderwerp van de evolutie.
De elektromagnetische kracht, vaak ook aangeduid met de generieke
term licht, beschrijft de werking van elektronen en fotonen, lichtdeeltjes,
in deze wereld. Deze kracht is het evolutie-instrument bij uitstek,
want alles wat volume en vorm heeft, dankt dat aan de werking van
elektronen en fotonen. Dat geldt ook voor het waarnemen van alle
lichtverschijnselen. Ook onze geest werkt volop met deze elektromagnetische
kracht.’
‘Het licht van de zon, lichtdeeltjes dus, spoedt zich door het heelal
naar ons toe, en doet er circa acht minuten over om bij onze aarde
te komen. Daar vallen de lichtdeeltjes op een schilderij of op een
billboard met een mooie meid in een gouden bikini. De lichtdeeltjes
ofwel fotonen verspreiden zich in alle richtingen, maar ook naar ons
oog. Daar worden die deeltjes door de ooglens gebundeld en vallen
ze op lichtgevoelige kegeltjes en staaes. Dat genereert uiterst subtiele
elektrische spanninkjes en die gaan via de oogzenuw naar de
achterhersenen. Daar gebeurt een wonder, want in ons bewustzijn
verschijnt dan een beeld, dat kennelijk overeenkomt met de vorm in
de natuur of op het schilderij. Helemaal zeker weten we dat niet, want
dat beeld van de natuur, een bloem bijvoorbeeld, kunnen we niet op
een andere manier waarnemen dan via de werking van elektromagnetisme.
We kunnen de bloem ook betasten, maar ook dat resulteert
weer in elektrische stroompjes in de zenuwen, die naar de hersenen
gaan, op weg naar hetzelfde mysterie. We zijn er ook niet zeker van, of
ikzelf wel hetzelfde zie als mijn buurman, als we naar hetzelfde schilderij
kijken. Maar toch zeggen we allebei, dat het een mooi schilderij
is, of dat het een mooie bloem is.’
‘In het normale leven nemen we dit gewoon aan. We denken er niet
SPIRITUALITEIT
verder over na. Maar wie nadenkt over de wereld en over bewustzijn,
moet wel op dit wonderlijke verschijnsel stuiten: de wereld komt
overeen met wat wij er van kunnen denken. Er zijn gevallen, waar
deze overeenkomst ontbreekt of hapert, of gewoon anders is dan
wat men denkt te zien. Dan komt om een of andere reden het beeld
van de wereld in je bewustzijn niet overeen met de werkelijkheid. Dan
loop je tussen de tramrails en ziet geen tram aankomen. Of je denkt
dat je een lepel in de soep steekt, en je lepelt naast het bord. Of het
hele idee lepel bestaat niet in je hoofd. Dat is de wereld van de fopbril,
zoals die nog wel eens op feestjes wordt gebruikt. In ernstige gevallen
moet je daarmee naar de oogarts, of als het tussen de oren zit naar
de psychiater. Als de overeenstemming helemaal zoek lijkt te zijn, of
wanneer er geen overeenstemming is met het beeld van de meerderheid,
spreken we van waanzin. Waanzinnigen maken ons bang en
daarom isoleren we ze of we spuiten ze plat.’
‘Ik zal de laatste zijn om te beweren, dat lichtverschijnselen, die niet
door iedereen gezien worden, onzin zijn. Daarvoor is het hele proces,
zoals ik het hierboven beschreef, veel te ingewikkeld en mysterieus
en, in onze hersenen, onbegrijpelijk. In het hele proces van het zien,
via onze ogen en ons bewustzijn, zitten nog talrijke onverklaarde gebieden,
waar we in het dagelijkse leven achteloos aan voorbijgaan.’
‘Over de visies van Robbert van den Broeke, die ik niet persoonlijk ken,
concludeer ik daarom alleen maar, dat hij de werkelijkheid anders
bekijkt dan ik. Ook zijn manier van beschrijven en denken is anders.
Maar in mijn boek onderbouw ik de stelling dat dit waarheidsbenaderingen
zijn en dat eenzelfde waarheid of werkelijkheid benaderd
kan worden met diverse benaderingsmethoden, net zoals je een berg
vanaf verschillende kanten kunt beklimmen. Onze gemeenschappelijke
factor is, dat die zienswijzen worden gedragen door de werking
van de elektromagnetische kracht, licht dus, in de breedste zin van
het woord. Daarin ligt nog veel mysterie verscholen, maar al die benaderingswijzen
bij elkaar geven ons een beeld van onze werkelijkheid.
Wie zijn eigen favoriete werkelijkheidsbenadering verheft tot de
absolute waarheid en de andere verkettert, is nog niet helemaal goed
bij zijn hoofd. Daar moet nog aardig wat bewustzijns-evolutie aan te
pas komen.’
juli | augustus 2007 13.3 Frontier 9