Smeijsters%20-%20Agressieregulatie

12
Hoofdstuk 2
RATIONALE VOOR VAKTHERAPIEËN
Een belangrijke constatering met het oog op de vaktherapieën is dat
onderzoekers naar persoonlijkheidsstoornissen binnen de forensische
psychiatrie concluderen dat cliënten verbaal moeilijk toegankelijk zijn en
gedrags- en experiëntiële technieken noodzakelijk zijn die zich richten op
een breed gebied van de persoon (Arntz & Bögels, 2000). Vaktherapieën
worden in sommige gevallen gezien als een nuttige aanvulling of zelfs een
alternatief voor de cliënten met beperkte verbale vaardigheden (Bernstein,
Arntz & De Vos, 2007).
Emotionele reacties kunnen optreden zonder tussenkomst van hogere
cognitieve processen (LeDoux, 1998). Er loopt een pad van de zintuiglijke
waarneming naar de thalamus. Van daaruit maakt de prikkeling een korte
‘loop’ naar de amygdala en een lange loop naar de amygdala via de cortex.
De korte loop heeft als kenmerk dat hij snel en grof is (“quick and dirty”).
Bij traumatische ervaringen en ook bepaalde persoonlijkheidsstoornissen –
die vaak een gevolg zijn van traumatische ervaringen – zien we
paniekreacties en impulsief gedrag die mogelijk verklaarbaar zijn op basis
van de directe loop naar de amygdala. Het is dan niet zozeer de
disfunctionele cognitie die bepalend is voor het impulsieve gedrag, maar de
directe, snelle ondoordachte emotionele reactie.
Door de activiteit van de amygdala te onderdrukken verminderen negatieve
emoties en agressieve impulsen (Sitskoorn, 2006). Onderdrukking gebeurt
als de directe loop naar de amygdala wordt afgeremd door cognitieve
reflectie via de lange loop naar de prefrontale cortex. Toch zijn cognities
niet altijd in staat het emotionele schema van de amygdala te controleren
(Den Boer, 2007). Het impliciete emotionele geheugen van de amygdala
blijft werkzaam als het expliciete (declaratieve) geheugen ervaringen al