van Lizzy van Dorp - Historische vereniging Oud Leiden

JAARBOEK DIRK VAN EeK 2007/2008
232
een prachtige foto naar de anatomische les voor hem.
22 jan. Zondag. Bij Verdam gegeten. Vrij vervelend.
24 jan. Dinsdag. 'r Kleine zusje van Louisa Domela Nieuwenhuis is gestorven.
Arme Louisa . Ze hield zo dol van 'r kind.
Zondag liep ik uit de kerk juffr. Scholten naar huis. Ik geloof dat ze een pencbant
[voorliefde] voor me heeft - ik heb er een voor haar. Ze lijkt me de
echte dochter van haar vader: de grote dogmatische theoloog. Ze heeft ook
zoiets deftig, dogmatisch, vrijzinnig: alsof ze geen ogenblik in twijfel is over
iets. Ik liep even bij Fruin aan, maar och, het schijnt heel naar te zijn. Hij is
vreselijk onrustig en schijnt op het ogenblik eigenlijk krankzinnig te zijn. Hij
wil niemand zien , valt vreselijk uit, tobt over zijn werk. En hij is anders zo
kalm en vriendelijk en zachtzinnig. 'r Is vreselijk.
Tin is naar Den Haag, naar grootje. " 'r Gezwel is doorgebroken. Arme grootje,
ik ben bang dat 't mis loopt. Als 'r nu maar niet lang duurt. Overal narigheid.
Ik denk tegenwoordig altijd aan dood en einde van alles. Ik vind het zo
vreemd dat ik, nu zo gezond en sterk, ook eens weg zal zijn, een hoopje as,
of ik er nooit geweest was. Ik hoop dat 't nog niet heel gauw zal zijn. Want
ik moet mijn weg nog maken. Er moet iets van mij blijven leven. Dat is ook
wel een beetje de reden waarom ik dit schrijf. Ik stel mij altijd voor hoe misschien
een achter, achternichtje over 100 jaar deze bladzij vindt en er in lezen
zal en zich verbazen zal, dat zo'n oud, oudtante, nu allang dood , ook eens
jong en bloeiend was. Gerard moet niet laat trouwen, 't is niet goed. Hij moet
als God wil, zijn kinderen en kleinkinderen zien opgroeien. Als ik mijn examen
gedaan heb en meer tijd heb, ga ik hierin mijn hele omgeving beschrijven,
al die professoren, die later niets meer dan een naam zullen zijn. Wie
weet wie het later eens opslaat, en interessant vindt.
Zondagmorgen 29 jan. Gisteravond bij Hartevelt gedanst. Het werd heel
laat. Om drie uur ging ik stilletjes naar huis. Ik danste weer verwoed. Het zit
in mij, geloof ik. Walsen vooral is heerlijk! Dan heb ik het gevoel of al mijn
ledematen aan touwtjes hangen. Ik soupeerde met dr. Hartevelt. Dozy's
waren er, De Vries'en, Rürnke's, Leembruggens , enzovoort.
Wat een tegenstellingen. Aagje kwam bij Mietje en vertelde dat Fruin er niet
meer was. Ik ging er heen . Deze morgen om half acht is hij in een benauwdheid
gestorven. Men moet dankbaar zijn, maar 'r is hard. Ik zal hem erg missen.