van Lizzy van Dorp - Historische vereniging Oud Leiden

JAARBOEK DIRK VAN EeK 2007 /2008
236
waren één en al verbazing. Maar het meest onvergetelijke gevoel kreeg ik
eigenlijk eerst later, toen ik een beetje van de moeheid bekomen was. Van
prof. Fockema Andreae kreeg ik een heel vleiend briefje, waaruit ik ook merkte
dat ik goed geweest was. Zowaar kwamen mij vrijdag mr. en mevr. Tiele
feliciteren . Ook mevr. Veit en prof. Blok en veel anderen. Die goede Blok, hij
is toch zo sympathiek. Hij is veel grijzer geworden sedert Fruin dood is. En
die eeuwigdurende zorg om zijn vrouw zal er ook wel toe bijdragen." Ik zit
midden in de bloemen en word gefêteerd alsof ik een hele feniks was. 't Is
toch belachelijk. Van heinde en ver kaartjes van mensen die ik nauwelijks
ken. Maar 't mooiste had gister plaats. Ik ging naar prof. Van der Hoeven en
Oppenheim, om naar hun colleges te vragen; met een soort gevoel van mijn
quant à moi [eigenwaarde] te moeten houden, een erg weerbaar gevoel. Prof.
Van der Hoeven was allerbeminnelijkst, niets op te zeggen. Hij woont in een
griezelig somber huis [Rapenburg 22]. Maar 'c mooiste was bij Oppenheim.
Ik dacht dat hij heel ijzegrimmig [als een iezegrim, een knorrepot] zou zijn.
In plaats daarvan ontving hij me met een salvo van loftuitingen: mooi examen,
prachtig judicium, goed jurist , als een meisje studeert, moet ze iets bijzonders
zijn, dan moet ze examen doen zoals u. Hij zou me graag altijd helpen,
als iets mij niet duidelijk was. Of ik zijn vrouw een visite kwam maken
enzovoort. Ik was bepaald overbluft van zoveel vriendelijkheid. Enfin, ik
vond nu opeens dat ik het gewonnen heb bij die heren juristen. Glück au!
[succes!]. Vandaag bij de Visserings hebben we al afgesproken dat ik maar
griffier bij de Kamer zou worden! Dan heeft men 7 maanden vakantie, dat
was wat voor moeder. Altijd reizen! Vandaag zijn we met Tin naar Den Haag
geweest om de verzameling Mesdag te zien." [...]. Bij de Visserings dronken
we koffie en gingen toen in een orkaan naar Scheveningen. 't Duin was
prachtig en die sombere en toch zo scherp gekleurde stormstemming. [...].
Nu zit ik thuis doodop op Gerard te wachten, die Jo Crol is gaan opzoeken.
Nu ga ik met grote ijver aan mijn doctoraal. Ik voel me zo gedesavoueerd
[niet erkend]. Ik zal blij zijn aan de slag te gaan. Zal ik het gaan kunnen klaarspelen?
Maandag 13 febr. In alle haast een stukje samengeflanst voor de Minerua:"
Een jongetje dat in de maskeradecommissie zit, en eens in oude paperassen
gekeken heeft, verbeeldde zich dat hij een heel nieuwe kijk op de stichting
van onze universiteit gekregen had . Philips had de srichringsbrief onder-