Nummer 5

Van onze reporter ter plaatse
42 februari’09
nummer
Nummer9080
Nummervijffebruaritweeduizendennegen
9080
onze reporter ter plaatse
Spanje Kris Hesters
Dag mannen, proficiat met ’t
nieuw magazine! En als je de grens
eens wil verlaten, en eens wat
Spaanse warmte binnen wil
halen in ’t koude België, je
hoeft het maar te vragen...
Eerste klasse, mannen. Wij zullen d’r eens een warme Madrileense lap op geven!
Maar stel ik me niet best eens voor? Welnu, ik ben Kris Hesters, studeerde communicatiewetenschappen,
werk nu als vertegenwoordiger van 2 Belgische bedrijven in
de plantensector en ben getrouwd met Soledad Sacristán, die prof is aan de Universidad
Politécnica de Madrid. We hebben samen één kindje en genieten hier alle dagen
van de zon, in het dorpje Otero de Herreros in Segovia.
Voilà, en nu zal ik jullie eens enkele wetenswaardigheden geven. Leuke weetjes. Van die
Spaanse dingen, die niet op ’t internet staan, maar die je meer vertellen over hoe het hier
reilt en zeilt dan een hele encyclopedie.
Bij een ontmoeting tussen Spanjaarden zeg je eerst de streek vanwaar je bent en dan
je dorp. Ik ben dus Kris van Segovia uit Otero
de Herreros. “Ah van Segovia”, zal men dan
zeggen. Waarop onmiddellijk volgt: “Lekker
biggetje!”. Niet dat ik een stopcontactneus of
krulstaart zou hebben, maar het is wel een verwijzing
naar de typische schotel uit onze streek:
melkbig gebraden in een stenen oven. De befaamde
kok, Candido, heeft ervoor gezorgd dat
iedereen in Spanje het Segoviaanse big kent.
Dit door een ritueel bij het eten
ervan toe te voegen: het gebraden
big wordt niet gesneden, maar in stukken gehakt met een bord om aan te tonen
hoe mals het wel is. Hij heeft er dan ook een standbeeld voor gekregen.
Eten is een belangrijk gespreksonderwerp in Spanje. Elke streek heeft zijn specialiteiten,
en het uitwisselen van lokale voedingsinfo is dan ook cruciaal bij eerste
ontmoetingen. Zo had ik op mijn vorig werk een etenskameraad waarmee ik
enkel over eten sprak. Dat gedurende bijna 4 jaar. Er valt dus wat te vertellen
over eten in Spanje. Wat is eigenlijk de typische schotel van Lochristi?
Ewel, Kris Hesters uit de Kerkstraat, die Lochristi inruilde voor de
wereldstad Madrid, en daar een Spaanse schone aan de haak wist te
slaan, galant als een flamencodanseres, en verstandig want professor,
verwarm onze harten maar. Wij kunnen dat hier best gebruiken. Schrijf jij maar gerust
eens een blaadje vol met Spaanse zon. Wij zullen ervan genieten, onder een parasol,
de voeten op het bankje, de tapa’s in aanslag, en euh ja, Kris… una cerveza, por favor!
nummer
9080
“Heel mooi Segovia, met zijn aquaduct” gaat het gesprek
dan meestal verder. Het kennen van bezienswaardigheden
is ook handig bij ontmoetingen. Segovia heeft een
van de grootste en mooiste Romeinse aquaducten, 1ste n.C.
Voeg daar nog het kasteel en de katedraal bij en we hebben
een klassieke dag- of weekenduitstap voor de Madrilenen.
Qua werk is het hier dus
ofwel biggen kweken of
in de toeristische sector
bezig zijn.
De Segoviaan zelf is een
rustige en vredelievende
mens. In de geschiedenis
is er slechts 1 opstand
geweest. Dat was die van
de Comuneros tegen Karel
de Grote, geboren in
Gent. Ookwel gekend als Karel de 1 ste van Vlaanderen en de 5 de van Spanje.
Zoals alle Spanjaarden lopen ze graag op straat. Meestal de hoofdstraat die
van de aquaduct naar de grote markt gaat. Met natuurlijk op tijd een stop
voor een pintje en een tapa.
Meestal heeft de Spaanse gesprekspartner een aangetrouwde achterneef die in Segovia
woont. Dan doen we een inspanning om die te kennen. Alle mogelijk informatie wordt
verschaft: woonplaats, werk, vrouw, kinderen,... met de hoop een gemeenschappelijke link
te kunnen maken. En eenmaal die link is gelegd, dan zijn we vrienden voor het leven.
Tot hier een eerste schetske van het Spaanse leven. Later meer.
Hasta pronto!
Kris