Klik hier voor 10e editie april 2009 - Indo Privé

10e editie: april 2009
Laatste actuele nieuwtjes van
Celebraties en non celebraties
uit de indische gemeenschap
Indo Privé is een onafhankelijk niet politiek georiēnteerd blad, dient uitsluitend het wel en wee
van de Indische gemeenschap en zijn sympathisanten.
De redactie neemt geen enkele verantwoording voor de ingezonden stukken maar zal zo nodig de
reacties naar de verantwoordelijke personen toe sturen.
Het is niet toegestaan om zonder schriftelijke toestemming van de rechtmatige eigenaar of webmaster artikelen
en/of publicaties van deze website te dupliceren, of te verspreiden

Cd presentatie Mr Showband
Op zaterdag 28 maart is de nieuwe CD van Mr Showband “A Brand
New Bag” gepresenteerd in de sfeervolle zaal van “De Meent”, te
Nuland.
Na een fantastische Guitar Boogie show van Ben en de rest van de
jongens werd de set afgesloten en de presentatie werd aangekondigd....
De nieuwe CD bevat 17 leuke songs, onder andere country, line dance,
jive, soul, dance-classics, jospan, salsa en mooie ballads.
Er was een tafel in de zaal voor het podium geplaatst, de bandleden op
een stoel erachter.......zodat de mensen hoogstpersoonlijk de CD's
konden laten signeren en de felicitaties konden geven......wat een
onvergetelijke avond!!!
De CD is een echte aanrader, met name voor alle fans die Mr
Showband jarenlang hebben gevolgd.
Wilt u graag in het bezit zijn van deze fantastische CD neem dan
contact op met:
Mr. Showband: 06-30556780 (Micha)
www.mr-showband.eu

Wie kent ze niet, deze unieke
personages, die altijd weer
opvallen tijdens de Pasar Malam
of andere Indische festiviteiten.
U hoeft ze slechts een keer te
zien en ze staan voorgoed in uw
geheugen geprint. Vandaag
besteden we extra aandacht aan
een van deze personages. Paatje
Phefferkorn. Hij heeft samen
met een aantal anderen de
Indonesische vechtsport Pentjak
Silat vanuit Indonesië naar
Nederland meegenomen.
Is 85 jaar en nog steeds heel
actief. Wij hopen nog lang van
zijn aanwezigheid te mogen
genieten.
Redactie: Indo Privé
Paatje Phefferkorn

ICC sluit voor goed deuren
Beste mensen.
Hiermede moet ik u mededelen dat het ICC "de Graanschuur " te Zoetermeer door omstandigheden
genoodzaak is om haar deuren vanaf 15 maart 2009 te sluiten voor alle geplande activiteiten.
Op korte termijn zijn er geen structurele oplossingen gevonden voor de door het ICC ondervonden
financiele problemen. Hopelijk zullen deze oplossingen in de nabije toekomst wel worden gevonden.
Tot dan beste mensen.
Wij danken jullie voor de getoonde belangstelling en ondersteuning van "de Graanschuur " in de
afgelopen jaren.
Directie: De Graanschuur
deuere

De laatste Shake Rattle and Rock
4e Lustrum “ Shake, Rattle and Rock “ tevens de laatste keer !!
Zondag 1e Paasdag - Breda : de 20e Rock ‟n Roll Party op 12 April 2009.
Dit jaarlijks evenement is gerelateerd aan de film “Shake, Rattle and
Rock” uit de USA van 1956 met o.a. Fats Domino, Big Joe Turner, Lisa
Gaye, Touch (Mike) Connors . Een film waarin spectaculaire Rock n‟
Roll, Boogie Woogie en Jitterbug te zien was !
De 1e “Shake, Rattle and Rock” werd op 9 Juni 1990 in Breda ( zaal “Doornbos”)
gehouden mmv. twee bands samengesteld uit muzikanten van verschillende groepen
uit de jaren 60 met als attractie Rock‟n Roll, Boogie Woogie & Jive demonstraties en
wedstrijden !!
De 2e “Shake” werd op zondag 1e Pinksterdag in Mei 1991 gehouden, wederom in
Breda, maar nu in de “Prins Bernhard zaal “, waar ooit The Tielman Brothers zijn
begonnen op het eind van de vijftiger jaren; een onvergetelijke tijd met de swingende
Rock‟n Roll , jongens met glimmende vetkuiven, meisjes met kapsels a la Connie
Francis oftewel suikerspin kapsels, met deinende
petticoats op flatjes !!
Voor de 3e “Shake” in 1994 verhuisden wij naar zaal Vianden aan de Viandenlaan 3 in de wijk Ginneken bij
Breda en deze nieuwe locatie is tot heden ons vaste adres gebleven. In 1995 was het eerste lustrum met veel Indo
Rock toppers : “The Legend Crazy Rockers” ( Eddy Chatelin, Woody Brunings, Boy Brostowski, Pim Veeren en
Harry James de Vries ), “The Legends Black Dynamites” ( Harry Koster, Nico Fioole, Dolf de Vries, Shorty
Miller, Roy de Fretes ) en “The Legends Javalins “ ( Hans Bax, Franky Franken, Robby Latuperisa, Ben
Poetiray, Max Tahalele ).
Andere bekende muzikanten die in de daaropvolgende jaren ook bij de “Shake, Rattle & Rock” hebben
opgetreden, waren Kaz Lux ( The Screamers / Brainbox ), Reggy Tielman (Tielman Brothers),
Franky Luyten (Timebreakers), Oscar Rexhäuser en Jim Pownall (The Hot Jumpers),
Loeky van der Ploeg ( Commancheros), Charley Schuilenburg en Pierre Alexander (Royal Six)
,Eric Berger (Ricky & The Rhythm Strings), Sam Rademaker (The Young Savages), TonyTurpyn (Evergreens),
Edo Hartsteen (Hell Cats) en vele anderen !!

Verder hebben onder andere de bands The Sounds Unlimited (USA), Jim & Eve Selection, The
Poetiray Brothers, The Royal Six en Ricky & The Rhythm Strings ook voor ons gespeeld.
De 15e keer ( 3e Lustrum ) met o.a. “AdVenture”, “The Poetiray Brothers”, “Rockin‟Ramona
Band”, “The Rockin‟ Teens”, The Bibit Rockers en dansgroep
“The Thunderbirds” met de rock „n roll & boogie woogie demonstraties !
Tenslotte dan de 20e “Shake, Rattle and Rock” en tevens de allerlaatste keer die wij zullen
vieren op eerste Paasdag , zondag 12 April 2009 in zaal Vianden, Viandenlaan 3 te Breda.
Speciaal voor dit slot concert hebben er vele TOP Indo Rockers toegezegd voor een
spetterende en feestelijk afsluiting ! Dus ook deze keer beloofd het een ware happening te
worden voor de Real Rockers… de echte liefhebbers van de Indo Rock , Rock ‟n Roll,
Jive & Boogie Woogie !!
Info :“ Club Ramona “ 079 – 362 30 22 of 06- 250 11 004 agaat99@planet.nl

Ans Gevers
Zoals zovelen is ook zij opgegroeid met muziek van The Crazy Rockers ,,The Tielman Brothers ,,The Blue Diamonds
enz…. Toen zij in de puberteit kwam (begin jaren 70) besloot ze toch maar eens van andere muziek te gaan genieten
Hierbij moet je denken aan CCR ,,,10 CC,,,afijn,een beetje het ruigere werk dus.
“Ik was best wel een rebelse puber vrees ik” aldus Ans.
Eind jaren 70 gooide zij haar muziek keuze om naar de country muziek
Tot vandaag de dag blijft deze muziek haar boeien en dan voornamelijk als er een pedalsteel gitarist de band versterkt.
Omdat zij zelf een tijdje les heeft gehad ,,,eerst van Bert Vreuls uit de band countryband Trespass (nu MRP)
Daarna van Harrie Brekelmans uit de countryband Windfall.
Helaas moest zij om gezondheids redenen stoppen met lessen.
Sinds 10 jaar is zij toch ook weer van de indo(rock) en aanverwante muziek gaan houden
Hier gaan dan ook haar website‟s over.
Ans: “Als ik op een evenement ben geweest probeer ik dit vast te leggen doormiddel van foto‟s en video “
“Dit is voor mijzelf leuk om op terug te kijken maar ook voor anderen die niet in de gelegenheid waren om te gaan.
Doormiddel van het plaatsen van flyers///convocaties op mijn website‟s probeer ik de mensen een beetje wegwijs te
maken in de vele kumpulan‟s en matinee‟s”.
Sinds anderhalf jaar doet zij tevens radiowerk bij de radio zender RTV 9 in het programma Indomood.
Dat wil zeggen dat zij rond de klok van 20.25 de indo uitgaans kalender presenteert.
Dit gebeurd vanuit huis. Zij word gebeld en dan doorverbonden naar de studio
Uiteraard doe zij dit alles gratis ,,haar motto is ,,genieten van muziek en presenteren is fijner als je dit kan delen met
anderen.
http://1956ans1956.multiply.com
http://zumsteel.spaces.live.com
Ans
Gevers
Indomood bij RTV9 IJsselstein

Tante Nel
Nel Foray van der Togt van Prehn beter bekend onder de naam Tante Nel is
op 8 mei 1929 geboren en heeft drie gezonde jongens ter wereld gebracht.
Een beetje geëmotioneerd vertelde zij mij dat ze geadopteerd was en in de
loop van ons gesprek kreeg ik de hele waarheid achter het verhaal te horen.
Als ik het over de tweede wereldoorlog heb dan antwoord zij mij dat zij daar
liever niet meer aan terug wil denken. Vooral de honger en het eten van
tulpenbollen en allerlei andere producten die men normaal gesproken nooit
zou verorberen zijn diep in haar geheugen blijven hangen. De Indische
cultuur heeft haar van jongst af aan al gefascineerd. Als klein meisje stapte ze
vaak op Indische kindertjes af met haar scheve koppie en blauwe kijkers zei
ze dan, “Ik vind je lief”.
Haar eerste ontmoeting met Indische musici was in Düsseldorf en München.
Dat heeft haar zo overweldigd dat zij vanaf die tijd alle bands op de voet
volgde. Omdat ze vanaf het eerste uur dat de Pasar malam bestond erbij was
en meestal op de eerste rij, voor de podia zat, leerde ze steeds meer artiesten
kennen. Haar man kreeg zijn eerste hartinfarct op zijn 48 e . Zij heeft nog 10
jaar voor hem gezorgd toen hij uiteindelijk aan zijn ziekte bezweek.
Na de dood van haar man zag men haar meestal op de pasars en andere
festiviteiten in volledig Indonesische volksdracht. Daarom begon iedereen
haar te herkennen en kreeg zij al gauw de naam Tante Nel toebedeeld. Zij is
een echte Pasar fanaat en begeeft zich graag onder Indische mensen.
Een grote foto van haar hangt in de hal van de Pasar Malam Besar verteld zij
vol trots.
Tegenwoordig houd zij zich bezig met het promoten van artiesten en
organiseren van bepaalde evenementen. Onder andere in de Waterhof te Den
Haag had zij een kleine Pasar georganiseerd.
Zij is een rasechte blanda die zich senang voelt in sarong en kabaya.
Heeft altijd goed contact met alle standhouders en koestert dat alles. Als ik
haar vraag of zij nog een laatste wens had. Antwoord ze, “Ik zou best nog
eenmaal een hele reis door Indonesië willen maken”. Nou wij gunnen het
haar van harte en hopen dat deze wens nog in vervulling komt.

Dolf de Vries de Robinhood van de M.T.D
1 April
Nee, absoluut geen mop, maar de geboortedag van Dolf de Vries, een der meest gewaardeerde
Indomuziekanten. Dolf heeft ‟n heel hoog aanzien onder de vele Indische muziekliefhebbers, maar
velen liepen toen liever met ‟n grote boog om hem heen wanneer hij z‟n handen liet spreken….
Vandaar dat ik ‟n afspraak met „m maakte voor ‟n stukje in Indo Privé.
Met Dolf ‟n babbeltje maken, is echt genieten geblazen. Je voelt meteen de warmte die hij
uitstraalt wanneer hij je begroet en zijn arm op je schouders legt..
Z‟n eerste vraag is dan ook altijd ”Heb je al gegeten” dat typeert Dolf. Binnen de kortste tijd zaten we
aan de koffie toebroek. Dolf op z‟n bekende praatstoel en ik hing aan z‟n lippen…..
Jakarta eind 1957, besloot Dolf dat ook voor hem de tijd was aangebroken om Indonesië te verlaten. Het viel niet mee om je
moederland, familie en vrienden achter te moeten laten. “De eerste beste boot naar Holland is voor mij”, dacht hij. Helaas,
bleek al spoedig….. dat hij op de verkeerde boot was gestapt, n.l. richting Brindissi Italië inplaats van Amsterdam of
Rotterdam.
Na drie dagen in Italië te zijn vastgehouden werd hij door de Nederlandse Marechaussee opgehaald en naar Wassenaar
gebracht. Daar werd hij als tuinman te werk gesteld. Via ‟n vriend kwam hij bij Verolme terecht en werd het hard werken in
de werf, als lasser. Het was 1958. Dolf en zijn vrienden, hadden allemaal een ding gemeen, problemen met communicatie en
het niet geaccepteerd worden door de Nederlandse gemeenschap.
Vooral in Den Haag kwam dat vaak tot uiting. De stad van de Plu‟s en de Kikkers. Voor Dolf en zijn kameraden braken
rumoerige maar ook avontuurlijke tijden aan, waar hij zich echter letterlijk gemakkelijk doorheen “sloeg”. Omdat hij in
sommige gevallen te veel moeite had met communiceren, loste hij het ‟n stuk eenvoudiger op door zijn handen te laten
spreken. Omdat Dolf in die tijd een van de weinigen was die betaald werk verrichtte, kon hij ‟n huisje huren aan de Jan
Pieterzoon Coenstraat. Daar “ontfermde” hij zich over ‟n aantal jongens, die geen werk hadden en kind noch kraai bezaten.
Al gauw werden ze bekend als de M.T.D groep (Makan-Tidoer-Djalan, Eten-slapen-Rondhangen). Hun symbool was aan de
bovenkant van de hand tussen duim en wijsvinger drie stippen getatoeëerd. In Dolf‟s gezelschap verkeerden vaak Humphrey
van Bazel, Jacky van Rooijen, Kietje Varenkamp, en vele andere lieverdjes uit die tijd …
Dolf vertelde, dat ‟n stukje dagtaak bestond uit: de groep van de dagelijkse levensbehoefte voorzien. Over “jatten“ of zo iets,
werd nooit gesproken, het was om te “overleven”. Zelfs een verdwaalde parkgans werd eens als diner geserveerd omdat
men toch de innerlijke mens moest verzorgen.
Men noemde hem dan ook de Robin Hood van de groep die hij onder zijn hoede nam.
Wanneer ‟n vriend „n communicatieprobleem had, liet Dolf indien zonodig z‟n handen spreken en meestal had de tegenpartij
daar geen verweer meer tegen. Had iemand ‟n bromfiets nodig, dan zorgde Dolf ervoor. Heel vaak werd hij hiervoor
opgepakt, maar hij had het graag voor “zijn jongens” over.

Wanneer er iets gaande was met Dolf waarbij de politie werd ingeschakeld deden ze er
heel verstandig aan door minimaal met ‟n paar man te komen om hem vervolgens
voorzichtig met fluwelen handjes te benaderen. Lukte dat niet....... dan kon de uit
voorzorg in de auto achtergebleven agent, beter versterking bellen.
Zo haalde George de Fretes hem uit zijn verplicht verblijf in Rozenburg om hem ‟n
tijdje onder zijn hoede te nemen. Van hem heeft hij op muzikaal gebied veel
opgestoken, zijn “Genius” zoals hij George noemde. Tevens heeft hij ‟n tijdje bij Edu
Schalk gewoond en deze vertelde me dat Dolf zich mateloos kon irriteren wanneer die
anstiele Anneke Grönloh steeds maar weer ‟n sigaret kwam bietsen. Dolf wilde iets
terug doen voor Edu en “kocht” voor hem ‟n hele mooie jas. Maar tot Edu‟s ontsteltenis
zoals ‟t bekende spreekwoord zegt: “gekocht goed gedijt niet”…… na twee dagen
“leende“ Franky Luyten zijn jas en hij heeft hem tot op heden ten dage nog niet
teruggebracht…..
Ook kwam Dolf in “Leusdenkamp” terecht, ‟n centrum voor heropvoeding zoals hij het noemde.
Werd zelfs uitverkoren voor „n onderhoud met de latere minister, Marga Klompé, om samen met o.a John van
Wissekerke over de toen heersende problemen rond de Indische jongeren te praten.
Marga Klompé was volgens hem de enige die begrip toonde voor de situatie waarin deze Indische jongens verkeerden, en
Dolf beloofde beterschap. Inmiddels waren ook de Plu‟s en de Kikkers in den Haag tot elkander gekomen.
Zijn muzikale leven in vogelvlucht.
In 1958 richtte hij de band The Starlights opnieuw op (Dolf had in Jakarta al ‟n band onder die naam gehad) samen met
Eddy Weber, Rudy Davids, zanger Arnold van Arnhem (later Andre Swensen) en Johnny Fortuin. Daarna heeft hij in
talrijke bandjes gespeeld. In 1961 vroeg Harry Koster hem mee te gaan naar Duitsland met The Black Dynamites. Daar
heeft hij ‟n harde doch fijne tijd gehad.
Zat er ‟n band in de problemen omdat daar ‟n muzikant plotseling met de noorderzon was vertrokken, dan stond Dolf
altijd voor iedereen klaar om hun uit de nood te helpen, of ‟t nou the Pacific, Travel Five of Javalins waren.
Zo vertelde hij dat Woody ooit werd lastig gevallen door ‟n uitkaaier van “six foot seven”. Dolf bemoeide zich even er
mee en binnen de kortste tijd lag hij horizontaal op het trottoir.
Hadden ze „n gitarist nodig, hij stond er. Muziek maken was zijn leven, maar hij trakteerde zijn medemuziekanten ook
vaak op lekkere hapjes.
Eens fabriceerde hij in Essen Duitsland samen met “si Tjabé” met de weinige middelen die zij hadden, van restant brood
in een koekenpan op een kookplaat ‟n overheerlijke broodpudding.
Door de muziek heb ik drie kwart van de wereld gezien zonder 1 cent daarvoor hoeven te betalen, vertelde hij me.
In 1987 ging hij met the Hot Jumpers naar Amerika en ontmoette hij weer z‟n oude makkers bij Harry Reichman waar hij
logeerde, zoals Blacky van de Roomrockers uit den Haag, Ed Weber, Jos Smith die met z‟n nicht Anita is getrouwd, Bill
den Decker, Ron Vodegel en vele anderen…… Ze wilden hem allemaal weer zien. Oude bekenden van toen die de
oversteek naar America hebben gemaakt

„n Beetje ontroerd vertelde hij mij dat hij zich gelukkig voelde, dat vele vrienden van toen hem heden ten dage nog
steeds niet vergeten zijn. Trots liet hij me de gitaar zien die hij van een vriend genaamd Danny Kooyman
(gitaarverzamelaar) kreeg vlak voor diens overlijden.
Kijk, zei hij, dat bankstel heb ik van hem gekregen en dit weer van iemand anders.
Zo‟n twee weken geleden heeft hij nog ‟n 50 jarige reünietje gevierd met o.a de “lieverdjes” van de M.T.D . In goed en
kwaad had hij hen vaak bijgestaan en op 1 april wordt hij 75 jaar.
Het is moeilijk om ‟n kort verhaal te schrijven over iemand die zoveel heeft meegemaakt in z‟n leven.
En tegelijk vertederend om iemand op z‟n oude dag zó te zien genieten van al de getoonde dankbaarheid uit zijn
vriendenkring.
“Eens liet ik mijn handen spreken als het niet met woorden kon, daarna kwam ‟n tijd dat ik mijn gedachten en gevoelens
via m‟n vingers de snaren liet bespelen om me te uiten” sprak hij….
Dolf….. ik wens je nog vele gezonde jaren en dat je nog lang mag genieten van de dingen die je nog graag wil doen, ook
namens Indo Privé.
Heb genoten van ons ”onderonsje” waar je gelukkig niet je handen maar je
GOUDEN HART heb hebt laten spreken…
en dat verloochend zich niet…
Dolf bedankt ,
Armand

Woody‟s anecdotes
Spiegeltje aan de wand, wie is er het mooiste in het land?
( Verteld door Harry aan Woody)
Harry the Legend (Koster natuurlijk) belde mij van de week, om te vertellen dat Nico Fioole in Nederland was en het
restje haar van zijn hoofd heeft laten scheren. Het staat hem heel goed verzekerde hij mij. Ik kreeg Niek zelf ook aan
de telefoon, het gaat hem heel goed daar in het land van de zon en torero‟s. Tussen neus en lippen door liet Harry mij
een duet van hem en Nico beluisteren, die hij samen met Niek in zijn studio opgenomen had.
Harry met zijn donkere stem a la Barry White en Nico de tenor a la Mario Lanza. Het klonk echt goed. Harry wil
samen met hem een CD opnemen en deze, gezien de nieuwe aanblik van Nico‟s schedel, “ The Bold and The
Beautifull” noemen.
“Maar”, vertrouwde Har mij fluisterend toe:
“ Si Niek kwaaie bui zeg”
“Waarom?” vroeg ik verbaasd.
“Vervelen zeg, sie Niek hij wil weten, wie is the Beautifull van ons twee”
“ Ik heb tegen hem gezegd, in de spiegel kijken maar Niek , volgens mij ister maar een kaal van ons toch?”
Hopelijk worden ze het snel eens, wie The Beautifull is.
Woody
The Bold and the Beautiful
Harry

Column van Drs W. Brunings
De nieuwe kleren van de keizer Economio
Wat een paniek in ons landje, zelfs de allerrijksten klagen steen en been. Nu het gehele financiële
systeem in elkaar lijkt te storten, blijken miljoenen Euro‟s in rook opgegaan te zijn. Zelfs als je, zoals
ik, weinig verstand van ingewikkelde economische constructies hebt, moet het je toch langzamerhand
enigszins duidelijk worden, dat er iets niet in de haak is? Hoe kon het zover komen?
Het gaat er steeds meer op lijken, dat onze welvaart jarenlang, op virtueel vermogen heeft gedreven.
Vermogen, dat wordt berekend op basis van een zekere dagwaarde. Je zou het eigenlijk kunnen
vergelijken met een fata morgana. Zo lijkt het binnen handbereik, en zo is het weer verdwenen. En
toch hechten veel particulieren, bankiers, gemeenten, pensioenfondsen en bedrijven veel
economische waarde aan dit schijnbare vermogen. Kuddegedrag en hebzucht zijn hierbij
waarschijnlijk het hoofdmotief.
The sky was the limit: Er werd naar hartelust geïnvesteerd, geleend en gekocht. Intussen bleef die
vermaledijde fata morgana van miljoenen winsten, op het netvlies van wanpresterende bonusjagers,
gokkers en graaiers gebrand. Maar nu is het waanbeeld verdwenen achter de horizon van de woestijn
der dorre ondoorgrondelijke economische trucjes. Wat ons blijft, is een al even ondoorgrondelijke
kredietcrisis.
De hoofdrolspelers ontwaken als “Doornroosje”- gekust door “Prins Reaal”- langzaam uit hun droom
en worden geconfronteerd met de “doornen” der harde werkelijkheid. Ze acteren verbaasd en zijn
verontrust, alsof ze van de ene dag op de andere overvallen werden door de crisis en nooit in de gaten
hebben gehad, dat ze al decennia tegen de nieuwe kleren van ”Keizer Economio” aangekeken
hebben.

De nieuwe kleren van de keizer Economio
Pag 2
Ik ga er steeds meer aan twijfelen, of ik de beurswaarde, die vaak gebaseerd is op geruchten, slogans
of geregisseerde oorlogen, nog langer serieus moeten nemen.
Moet ik mij nog langer zorgen maken, als onze economie weer eens stagneert?
Ik verdenk trouwens de verantwoordelijke ministers er al enige tijd van, dat zij in het torentje
clandestien een hoofd kantoortje, afdeling blufpoker van het Holland Casino runnen. In het Holland
Casino geldt immers ook de aloude spreuk: ”Zo gewonnen, zo geronnen”.
Banken, verzekeringsmaatschappijen, pensioenfondsen, wanprestaties leverende bonusjagers, gokken
vrolijk met ons geld. ”Keizer Economio” compenseert de verliezen wel met geld dat er niet is.
U als “Jack- the Gambler”kan echter niet bij de directeur van een casino aankloppen, als uw gebluf
een keertje geen bonus oplevert. Hij ziet u al aankomen. Ik ben geen voorstander van Maoïstische,
Marxistische of fascistische totalitaire staten, maar soms……droom ik ervan, dat de straffen die daar
voor zulke wanprestaties gelden, bij ons toegepast worden. Het blijft echter bij dromen, ondanks de
stem die ik uitgebracht heb voor mijn politieke partij.
Daarom neem ik in mijn stamcafé ter compensatie een heerlijke Warsteiner, met veel schuim als
bonus en laat de crisis de crisis.
Drs. W. Brunings

Klein woordenboek voor positief slecht nieuws in crisistijden of,
Modernistisch geblaat van de blaaskaken anno 2009
U bent ontslagen
Positief slechtnieuws: Wij moeten u tot onze spijt laten gaan
We staan voor een onoplosbaar probleem
Positief.: Daar ligt nu juist een enorme uitdaging voor ons.
Hierop kan ik u helaas geen antwoord opgeven ( weet het dus gewoon niet)
Blaaskaken vocabulaire: Daar kom ik tzt nog op terug
We moeten radicaal gaan bezuinigen
Streepjespakken taal: We moeten het beleid actualiseren
Alle laaggeschoolden vliegen er onmiddellijk uit.
Diplomatengebral: Wij streven in ons bedrijf naar een hoog ambitieniveau
Uw verzoek om promotie heeft geen schijn van kans.
De hypocriet: Ik beloof het in de week te leggen, of ik neem het mee.
We hebben hier helaas geen plek meer voor u.
Farizeeër: Daar hebben we geen formatie voor
We sturen alle oudgedienden weg die precies weten hoe de vork in de steel steekt en vervangen die door onnozele
stagiaires of kritiekloze kruipers.
De incapabele angsthaas: We maken ruimte voor nieuw ( goedkoper en gehoorzamer) talent.
Iedereen zit zich thuis te vervelen of moet verplicht kansloze sollicitatiebrieven schrijven.
De eerste werklozen hebben zich al opgehangen of zijn uit wanhoop van dertien hoog naar beneden gesprongen.
De topministers uit onze sorry cultuur: Achteraf verdient dat inderdaad geen schoonheidsprijs.
Waar is die mooie tijd van Provo gebleven. Waar is die ”goede ouwe tijd” gebleven waarin studenten geen
gevangene van een studieschuld waren. Die tijd waarin werknemers nog niet geketend waren door torenhoge
hypotheken of PL‟s. De tijd waarin de burger nog lef had en niet met zich liet sollen…. Of zit die er weer aan te
komen?
Bron: een bericht in de Leeuwarder Courant van 26.3.2009

Ingezonden stuk
Geachte redactie, naar aanleiding van het ingezonden stuk van Milie Fisser -Bax, voelde ik me toch
geroepen om daarop te moeten reageren. Het is waar dat er al vele Indo's 40 jaar en langer
geimmigreerd waren naar de states, vele van deze Indo's willen ook geen Indo genoemd worden,
maar Amerikaan en zeggen geen Nederlands meer te kunnen spreken.
Nu wat betreft het woord "INDO" Tijdens de Tachtigjarige oorlog tegen de spanjaarden, werd Den
Briel ontzet door de watergeuzen. Het woord "GEUS" werd door de spanjaarden gebruikt als een
scheldwoord en door de Hollanders na het onzet, gebuikt als een ERENAAM, voor de bevrijders.
Het woord INDO heeft dat voor mij ook. Buiten wat voor nationaliteit ik ook heb, ik ben trots op
mijn afkomst, hoef en wil hem niet verloochenen en ZAL ALTIJD EEN INDO BLIJVEN.
Milie moet ook niet aan een Amerikaan vragen, "What Indo means?" Natuurlijk weet een doorsnee
Amerikaan dat niet, ze weten soms nog niet eens waar "Holland" ligt, bovendien, waarom zou je aan
een Amerikaan vragen what Indo means, dat interesseerd hun echt geen lor.
Mag ik zelf uitmaken of ik van het woord INDO af wil komen en wat het voor mij betekent, daar
heb ik geen nederlandsche uit Indonesie afkomstige en nu in Amerika wonende Milie voor nodig.
Haar laatste zin, ik citeer: "ik heb verkozen geen gesprek meer met deze man te voeren." getuigt van
een bepaalde soort van arogantie.
Waarom kennen we in Indonesie of Nederland het "n" woord niet , vraagt Milie zich af. Omdat we
in Indonesie, toen ook nog geen "N-tjes" hadden en wat Nederland betreft, nou een "n"-woord was en
is ook nu nog vaak gebruikt. Maar toen Milie emigreerde, 40 jaar geleden, waarschijnlijk nog niet.
Kortom Milie, het woord "INDO" zegt me heel veel, en ik ben en blijf trots op mijn afkomst. Het
zegt jou niets, maar waarschijnlijk zegt het hele in Indonesie geboren zijn en in Nederland
opgegroeid zijn jou ook niets, want je bent waarschijnlijk voor je gevoel een Amerikaanse.
Met de complimenten voor de organisatoren en medewerkers van INDOPRIVE, voor het vele goede
werk wat ze doen wil ik het hierbij afsluiten. Hart. Groeten uit Calif, Ron Smit

Geachte redactie,
Ingezonden stuk
Ik heb via een kennis van mij kennis gemaakt met "Indo Privé". Een heel leuke site.
Op de site las ik het artikel van het overlijden van Ed van der Hoeven.
Ik wil u er op wijzen dat de foto links niet van Ed van der Hoeven is maar dit is Jim van der Hoeven
(mijn vader).
Ed van der Hoeven staat op de rechter foto van The Rollers helemaal rechts achterin.
Indien u de foto op uw website wilt wijzigen stuur ik u hierbij een juiste foto van mijn oom Ed van
der Hoeven.
Met vriendelijke groeten,
Jörgen van der Hoeven
Bedankt voor de correctie
Redactie: Indo Privé

Hallo allemaal
Ingezonden stukken
Kan iemand me een email contact (of contacten) geven voor Portland, Oregon? Ik heb
een Am.vriend, getrouwd met een Balinese, die geïnteresseerd is om zich aan te sluiten
aan een groep aldaar maar jammer is hij de Nederlandse taal niet machtig. Sofar, no
luck yet voor zo'n contact.
Graag jullie assistance. Merci.
Jan Krancher,
Visalia, California
www.krancher.org
----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Er is weer interessant nieuws van Stichting Ulina Indonesië. Eind vorig jaar hebben we
een enorm geldbedrag mogen ontvangen van Stichting handmelken. Het geld word
besteed aan watervoorziening. Tijdens onze laatst reis hebben een stukje land kunnen
bemachtigen.
Inmiddels worden hier 5 huisjes op gebouwd. De bouw van deze huisjes is wekelijks te
volgen op www.ulina.nl (kopje 'Bouw huisjes'). Bezoek onze site dus regelmatig om op
de hoogte te blijven.
Onder het kopje 'gerealiseerd' is te zien dat we de laatste jaren bezig zijn geweest met
het opknappen van een kerkje in Kampong Kuta Gerat. Leo en Elly

To whom it may concern
GEZOCHT
Ik heb in de INDO-PRIVE gelezen over een Monteiro die Jakarta woont, Zou U zo
goed willen zijn om my te zeggen wat zijn voornaam is ? Ik denk dat het een fam. is
van my
Bedank voor u hulp Met hartelijke groeten, Hoop wat van U te mogen horen
Benjamin Monteiro
slamat1@aim.com of slamat1@cox.net
Redactie: U kunt het beste contact zoeken met Francine Tammeling via
http://vodegel.blogspot.com/
r@kpnplanet.nl>

Si Tolol pertel
Trrrrrrring. De bel hij gaat en si Pop ze sloft naar de deur, pakt de intercom op en zeg..”Wie
daar”..”Ikke si Toet, Pop”..Tjekrek.. Pop ze drukt op de knop om de deur van de flat te openen. Uit
de traphal ze hoort, si Toet hijgend omhoog klimmen. Minta ampun ja, drie hoog is tegenwoordig
ook neks. “Loh Pop, manna die lift, zeker de woningbouw ze passang dat ding in die andere flat,
vorige jaar je zeg, je krijgt een lift en nog steeds ik moet mijn oude botten omhoog slepen. “Ach,
die belanda‟s, ze beloven veel, je weet tog hoe zo iets”, zegt Pop. Pop en Toet, twee
hartsvriendinnen, hebben samen op school gezeten en zijn daarna met dezelfde boot naar Holland
gekomen. Getrouwd, beiden kinderen gekregen, oma geworden en samen nu weduwe. Hun mannen
waren broers van elkaar. Bijna wekelijks zochten ze elkaar op en deelden lief en leed. “En hoe je
komt hier, Toet? “Met de tram natuurlijk, hoe anders toch”. Loh je durft met de tram, met al die
rampokkers. Straks je wordt beroofd. Ach niet Pop, je weet, ik ben bewapend en die ven die mij
probeert te rampokken, ik sikat hem net als de eerste keer. Ik lel hem gelijk vol op zijn kepala
botak. En trots toonde Toet haar linnen boodschappen tasje met daar in een klein blikje doperwten.
Glimlachend keken de oudjes elkaar aan. Ja, Pop en Toet werden door de jaren steeds voorzichtiger,
want buiten de deur was het behoorlijk gevaarlijk. Hoe vaak las je niet in de krant, oude vrouw
beroofd van handtas. Oude dame breekt heup tijdens beroving.
Op een dag, ze zaten aan de keukentafel minum kopie, te ngobrol over de laatste beroving.,
gepleegd in hun wijk. Tjoba, als si Boy hij leef nog en hij zag dat hij sikat die lui gelijk. “Ach niet,
si Boy, hij ken nog niet eens een deuk in een pak trassi meppen, Ini si Pred, jang bukanmain. Hij
hoef alleen maar te kijken en dan je zag nèks meer. Je hoort alleen gaplok en dan die ven gelijk lari
naar de terang boelang. Ach, jij altijd maar over si Pred zeg Toet. Ajo, we moeten belandja, voor de
pastei toetoep. Is goed, seg Pop, alleen niet zoveel doperwten, een klein blikje al genoeg tog?
Gearmd liepen ze op straat en gingen eerst naar de plaatselijke kruidenier, kochten daar een klein
blikje doperwten rekenden af en kregen als reclame stunt een linnentasje met de naam erop van de
kruidenier. Ze stapten samen naar buiten, gaven elkaar een arm en liepen naar de volgende winkel.
Toen opeens. Je hoort iemand aankomen rennen, gedebuk, gedebuk. En die grijpt opeens de handtas
van si Pop beet, die zij over haar schouder had gehangen.

Pg2 Si Tolol pertel
Si Pop, ze schrikt zich rot en begint te gillen, maling, maling! en si Toet lata, zij zeg een vies
woord. Klinkt als Men chair red en gelijk daar achter aan tolong, tolong. Si Pop trek aan haar tas en
gilt ”Awas jij, als ik val jij breek je heup”. Een heen en weer getrek ontstaat. En si Toet, probeert
die ven te bespugen en maak een soort karate trap die ze si Pred vroeger regelmatig zag doen bij si
Boy. Si Pop, sist naar de man, “Ophouden jij want anders ik bijt jou en trap tegen jouw kontol”.
Toet half duizelig van het gedraai gilt opeens, OPHOUDEN JIJ. Stil anders ik beuk jou kop antjur.
De overvaller, staat opeens verschrikt stil en draait richting Toet, nog steeds de handtas van Pop
vasthoudend. Si Toet schrikt, deinst achteruit en door deze onverwachtse beweging, begint het
linnentasje met daarin het blikje doperwten een eigen leven te leiden. Opeens zomaar uit het niets
zwiept die tas naar voren en raakt de overvaller vol tegen zijn hoofd. Zonder een kik te zeggen, zakt
hij in elkaar en blijft op de stoep liggen. Pop en Toet zijn opeens stil en si Toet, zegt, minta ampun
Pop, die ven mati, wat heb je gedaan? Pop kijk verbaasd en zegt, ik nèks, opeens die ven hij valt,
sukur, ik hoop hij breekt zijn heup. Toet nog steeds mata gelap zet haar schoen nog even ferm in de
ribbenkast van die ven en zeg, ”De volgende keer ik verander je smoel in een rombengan winkel en
nu niet zo kasian, opstaan jij.” Sinds die tijd lui, als Pop en Toet ze gaan blandja of de stad in, altijd
met een linnentasje met daarin, een klein blikje doperwten. Dus, awas als je ziet twee oude Indische
dames met een linnentas.
Ja al.
Rick Simons: alias Si Tolol

Memories
Met toegeknepen ogen hang ik uit het raam
De lome warmte straalt me tegemoet
Ik kijk naar de tuin die er nog goed bijstaat
Mijn blik richt zich op de weelderige bougainvilles
Die een kleurrijke omlijsting vormen van de witte muren
Mijn gedachten aan jou beroeren altijd mijn ziel
De hemel is in strak blauw gegoten
De djambuboom verleidt me met haar vruchten
Ik ruik je, voel je en hoor de pratende beo op de galerij
Er gaat een zuchtje wind langs mijn gezicht
Hoe lang is het geleden dat ik je verliet
Dat ik de lucht opsnoof van je planten
Vochtige aarde en het dagelijkse leven
Deze brandmerken zitten diep in mijn genen
Gevormd in mijn jeugd, tijdens mijn zwerftochten
Bij het vissen en onze zwempartijen in de kali
Vliegeren met de hele buurt voor ons huis
Hoe lang heb ik je al gemist
Gedicht uit Indische Emoties van Wouter Pieplenbosch

Indo PRIVÉ
tot ziens
Redactie medewerkers :
Drs. W. Brunings
R. Simons
R. Lubis
Indo Privé steunpunt : Edu Schalk
Directeur en supervisor: E. B. Chatelin
Wij verheugen ons om als nieuw redactielid te mogen toevoegen:
Armand Filon
Heeft u nog interessante nieuwtjes die het waard zijn om gelezen te worden stuur
ze dan op naar onze redactie.
indoprive@gmail.com