Klik hier voor 10e editie april 2009 - Indo Privé

Wanneer er iets gaande was met Dolf waarbij de politie werd ingeschakeld deden ze er
heel verstandig aan door minimaal met ‟n paar man te komen om hem vervolgens
voorzichtig met fluwelen handjes te benaderen. Lukte dat niet....... dan kon de uit
voorzorg in de auto achtergebleven agent, beter versterking bellen.
Zo haalde George de Fretes hem uit zijn verplicht verblijf in Rozenburg om hem ‟n
tijdje onder zijn hoede te nemen. Van hem heeft hij op muzikaal gebied veel
opgestoken, zijn “Genius” zoals hij George noemde. Tevens heeft hij ‟n tijdje bij Edu
Schalk gewoond en deze vertelde me dat Dolf zich mateloos kon irriteren wanneer die
anstiele Anneke Grönloh steeds maar weer ‟n sigaret kwam bietsen. Dolf wilde iets
terug doen voor Edu en “kocht” voor hem ‟n hele mooie jas. Maar tot Edu‟s ontsteltenis
zoals ‟t bekende spreekwoord zegt: “gekocht goed gedijt niet”…… na twee dagen
“leende“ Franky Luyten zijn jas en hij heeft hem tot op heden ten dage nog niet
teruggebracht…..
Ook kwam Dolf in “Leusdenkamp” terecht, ‟n centrum voor heropvoeding zoals hij het noemde.
Werd zelfs uitverkoren voor „n onderhoud met de latere minister, Marga Klompé, om samen met o.a John van
Wissekerke over de toen heersende problemen rond de Indische jongeren te praten.
Marga Klompé was volgens hem de enige die begrip toonde voor de situatie waarin deze Indische jongens verkeerden, en
Dolf beloofde beterschap. Inmiddels waren ook de Plu‟s en de Kikkers in den Haag tot elkander gekomen.
Zijn muzikale leven in vogelvlucht.
In 1958 richtte hij de band The Starlights opnieuw op (Dolf had in Jakarta al ‟n band onder die naam gehad) samen met
Eddy Weber, Rudy Davids, zanger Arnold van Arnhem (later Andre Swensen) en Johnny Fortuin. Daarna heeft hij in
talrijke bandjes gespeeld. In 1961 vroeg Harry Koster hem mee te gaan naar Duitsland met The Black Dynamites. Daar
heeft hij ‟n harde doch fijne tijd gehad.
Zat er ‟n band in de problemen omdat daar ‟n muzikant plotseling met de noorderzon was vertrokken, dan stond Dolf
altijd voor iedereen klaar om hun uit de nood te helpen, of ‟t nou the Pacific, Travel Five of Javalins waren.
Zo vertelde hij dat Woody ooit werd lastig gevallen door ‟n uitkaaier van “six foot seven”. Dolf bemoeide zich even er
mee en binnen de kortste tijd lag hij horizontaal op het trottoir.
Hadden ze „n gitarist nodig, hij stond er. Muziek maken was zijn leven, maar hij trakteerde zijn medemuziekanten ook
vaak op lekkere hapjes.
Eens fabriceerde hij in Essen Duitsland samen met “si Tjabé” met de weinige middelen die zij hadden, van restant brood
in een koekenpan op een kookplaat ‟n overheerlijke broodpudding.
Door de muziek heb ik drie kwart van de wereld gezien zonder 1 cent daarvoor hoeven te betalen, vertelde hij me.
In 1987 ging hij met the Hot Jumpers naar Amerika en ontmoette hij weer z‟n oude makkers bij Harry Reichman waar hij
logeerde, zoals Blacky van de Roomrockers uit den Haag, Ed Weber, Jos Smith die met z‟n nicht Anita is getrouwd, Bill
den Decker, Ron Vodegel en vele anderen…… Ze wilden hem allemaal weer zien. Oude bekenden van toen die de
oversteek naar America hebben gemaakt