You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
_ KOEKOEK 13<br />
V E R T E L L I N G V A N J O H N T A Y L O R<br />
EEN RECHTERLIJKE DWALING<br />
(SLOT)<br />
Op zekeren dag gebeurde er toch<br />
iets dat zijn rustig leven bedreigde.<br />
De gewezen minnares van Penn's vermoordde<br />
patroon, miss Tripping, had<br />
namelijk op haar sterfbed bekend, dat<br />
niet Penn, maar wel zij sir Cresswell<br />
vergiftigd had ten einde in het bezit<br />
te komen van een aan haar gemaakt<br />
legaat. Het onmiddellijk onderzoek<br />
wees inderdaad uit, dat zü waarheid<br />
had gesproken, zoodat hierdoor onvermdjdelüfc<br />
de reohterlüke dwaling aan<br />
het licht kwam. Al de dagbladen begonnen<br />
die oude, reeds lang vergeten<br />
moordzaak weer op te rakelen, waarbij<br />
de naam van Penn, aan de vergetelheid<br />
ontrukt, weer in het volle daglicht<br />
prykte. Oscar Penn werd de held<br />
van den dag. Maar zoo antipathiek<br />
hij vroeger met al de kenmerken naar<br />
Lavater's theorie, werd afgeschilderd,<br />
zoo rein en sympathiek werd hij nu<br />
ineens door de officieele erkenning van<br />
zijn onschuld! Ptnn zou dus in eere<br />
worden hersteld. Jawel, maar waarmee?...<br />
vroeg iedereen terecht zich af.<br />
Door een ministerieel besluit en een<br />
afkondiging in de dagbladen, dat hij<br />
onschuldig is aan de genoemde misdaad<br />
en door hem meteen uit de gevangenis<br />
te ontslaan, hem op vrfje voeten te<br />
laten, zonder vergoeding voor moreel<br />
lüden, natuurlijk. Hoewel zoo'n dwaling<br />
met geld of wat ook niet heelemaal<br />
meer goed te maken is. Penn<br />
wist dat zelf ook wel. Maar dat bekommerde<br />
hem niet meer.<br />
Toen hij de gevangenis verliet, de<br />
groote ijzeren poort achter zich hoorde<br />
diehtploffen, en zoo in zijn eentje met<br />
zijn pakje aan de hand in de volle<br />
drukte van die voor hem geheel nieuwe<br />
wereld op straat stond, was zijn eenige<br />
gedachte: Waar moet ik nu heen?<br />
Telkens dat hij een tiental stappen had<br />
geloopen bleef hij een poosje staan..<br />
Hü kon zijn oogen niet gelooven, het<br />
duizelde hem... Dat volle, helle zonlicht<br />
verblindde hem... En dan al die<br />
menschen, waarvan geen een hem<br />
kende, en die ook hém allemaal<br />
vreemd waren... Kijk hoe fantastisch<br />
die trams en al die andere vanzelfvoortrjjdende<br />
voertuigen!... Dat was<br />
iets heel nieuws voor hem, dat alles<br />
bestond vóór zijn boetedoening nog<br />
niet. Ook die reusachtige vogel in de<br />
lucht, de vliegmachine, waarvan hij<br />
wel eens het geronk had waargenomen...<br />
En dan de muziek die hü hoorde<br />
in het huis waarvoor hij even was<br />
blijven stilstaan... Kwam die niet uit<br />
de radio?... Jawel... Ook iets wat destijds<br />
niet bestond... Wat al wonderen<br />
sinds dien... En hü vroeg zich af:<br />
«Is het niet alsof ik na al die jaren<br />
als uit den dood ben verrezen?... Ben<br />
ik gedurende heel dien langen tüd<br />
niet 'n soort levend lijk geweest? ..<br />
Toen liep hü weer verder tot hü eindeüjk<br />
in een stadspark belandde, waar<br />
hü zich op een bank ging neerzetten.<br />
Wat moet ik nu, na zoovele jaren uit<br />
deze wereld te zijn verbannen geweest,<br />
gaan uitvoeren?... Zou het niet veel<br />
beter voor mij geweest zijn, indien ze<br />
me hadden opgehangen, in plaats van<br />
me na ruim 'n kwart eeuws gevangenschap<br />
weer terug die knoeierige wereld<br />
in te schoppen? meende hü-..<br />
Me dunkt dat ik liever 'n poosje<br />
tusschen hemel en aarde had gebengeld<br />
dan nu, wachtend op 'n natuurlükeri<br />
dood, versleten op de keien te<br />
worden gezet zonder beduidende bestaansmiddelen<br />
of zonder te weten<br />
waarheen. Den bestuurder van de gevangenis,<br />
die zeer tevreden over me<br />
was, heb ik gesmeekt, voor de weinige<br />
jaren, die me nog overbleven, me in<br />
zün etablissement te laten blüven logeeren,<br />
me niet aan de deur te zetten,<br />
dat ik hem daarvoor heel mün leven<br />
erkentelük zou zijn. Niets hielp. De<br />
goede man zei me, dat.hü dit niet<br />
kon, dat hij me zulks niet mocht veroorloven,<br />
tenzij ik ditmaal toch iets<br />
wou uithalen dat me hst volle recht<br />
zou geven terug mijn intrek in dit<br />
staatspensionnaat te nemen. Bc gaf<br />
hem ten antwoord, Jat ik zijn wüze<br />
opmerking in overweging zou nemen.<br />
Ik zou geneigd zijn mün geval als<br />
archi-komisch te betitelen indien het<br />
werkelük niet zoo tragisch was. Wat<br />
heeft de vrijheid, die ze mij teruggegeen<br />
hebben, voor mü nu nog te beteekencn?...<br />
Ik heb zoo het gavoel, dat ze<br />
eer gevaarlijk dan weldadigwerkend<br />
voor mij is. Nog eens, waar moet ik<br />
met de aan mü door de regeering van<br />
mijn vaderland aangeboden verontschuldiging<br />
en eerherstelling heen?...<br />
Waarop gever, die recht?.... Op mün<br />
sinds dertig jaren verloren burgerrechten?<br />
Is daar een pensioen aan verbonden,<br />
dat mij 'n kommerloos bestaan<br />
verzekert?... JSfaets daarvan! Wat moet<br />
ik zeventigjarige, die geen ambacht<br />
ken, dan gaan beginnen?.... Met. het<br />
oeetje geld, dat ik uit de gevangenis<br />
meekreeg, zal ik me misschien 'n viertal<br />
weken boven water kunnen houden,<br />
beslist niet langer, Maar dan?»...<br />
Opeens begon hü luidkeels te lachen<br />
Neen, maar, is er waarachtig iets idioterlger<br />
dan mijn geval?... Hi, hi, hi!<br />
Ruim 'n halve eeuw heb ik werkelijk<br />
niet zoo hard meer gelachen. Tot vóór<br />
enkele dagen, toen ik nog als pseudo<br />
misdadiger van de burgerlijke lust was<br />
geschrabd, werd ik op kosten van de<br />
door de brave menschen instand gehouden<br />
maatschappij gratis onderhouden,<br />
verzorgd en gehuisvest. In geen<br />
enkel opzicht werd aan mün levensonderhoud<br />
iets tekort gedaan. Doch van<br />
het oogenblik dat ik terug op de lijstgeplaatst<br />
word, met al de eer, die<br />
men mü dertig jaar lang had ontzegd,<br />
word ik op mün ouden dag heelemaal<br />
ana mün lot overgelaten op gevaar af<br />
door de gevolgen van 'n al te leege<br />
maag, zoo onfatsoenlük mogehjk te<br />
crepeeren. Is dat geen plezierig vooruitzicht?...<br />
Dat grapje heeft me die goede georganiseerde<br />
maatschappü, waarvan<br />
ik nu weer de eer heb deel uit te maken,<br />
bezorgd ! Kon ik me zelve nu<br />
maar wüsmaken dat ik droomde !<br />
Maar ook dat vooruitzicht heb ik<br />
niet. » En zich in armen en beenen<br />
knijpend, betoogde hij : « Kijk, waar<br />
ik me ook knijp, kom ik tot de overtuiging<br />
dat ik volkomen wakker ben,<br />
dat ik middenin de naakte werkelükheid<br />
zit. Wat nu met mijn vrüheid<br />
en al mün recht op leven aangevangen?...<br />
Ik heb eens ergens gelezen<br />
dat wie niet sterk is sluw moet wezen.<br />
Jawel, maar op welke wüze en in<br />
welke richting?... Was ik maar een<br />
in de volle kracht van zijn leven<br />
« beau male », of 'n handig naamlooze<br />
vennootschappen en banken<br />
oprichter, dan was ik zeker tegen<br />
veel gevrüwaard. Doch, moesten ze<br />
mij daarbij voor een of andere onregelmatigheid<br />
oppikken, dan zou me<br />
dat te weinig pensionnaat-verblüf bezorgen.<br />
In dat geval deed ik beter<br />
maar een brood of 'n bifstuk te gappen,<br />
dan ken men op 'n aantal jaren<br />
vakantie rekenen. »<br />
En maar aldoor in zich zelve mompelend<br />
vervolgde hü : « Zonderling<br />
dat bij mü nu zoo ineens de lust tot<br />
stelen opkomt... Maar naar stelen met<br />
den wensch voor zéér' langen tijd op<br />
het droge gezet te worden. Ik heb me<br />
nooit kunnen inbeelden dat men zóó<br />
naar de rust in te staatshotel verlangen<br />
kon... En welbeschouwd, eenmaal<br />
daar inwonend, wordt men toch voor<br />
niets meer lastig gevallen. Noch voor<br />
militairen dienstplicht of oorlog voeren,<br />
noch voor het betalen van huishuur<br />
of tot armoe leidende belastingen.<br />
Voor niets of nooit wordt u daar<br />
eenige rekening aangeboden. Daar<br />
zit men totaal vrij van alle taksen<br />
en heeft het geld geen waarde ! Koa<br />
ik er maar terugkeeren I...<br />
Zoo gezegd, zoo gedaan.<br />
Twee dagen later zat Penn weer ia<br />
't droge. En ditmaal voor goed : hü<br />
had miss Tripping de keel overga»<br />
sneden.
Change language