CYRIEL PrijS 0.50 fr.

Litteraire kroniek
VERMEYLEN NEEMT
ONTSLAG UIT
DE AKADEMIE
Het heeft groot opzien gebaard dat
August Vermeylen ontslag heeft ingediend
als lid van de koninklijke
Vlaamsche Akademie.
Wrj gingen hem de redenen vragen.
Maar wij kregen geen antwoord.
— Is het omdat de Academie nu
ook nog Emmanuel Hiel zal moeten
vieren als de grootste dichter van
Vlaanderen, vroegen wij.
Vermeylen schudde het hoofd.
— Is het omdat Muls in de Academie
zetelt ?
— Ach neen, zei Vermeylen. Doch
luister, ik zal het u zeggen, maar vertel
het niet voort. Joris Eeckhout heeft
al twee voordrachten gehouden; nu wil
hij er een derde voordragen. Liever
dan in de gevangenis te geraken, verlaat
ik de Academie.
— In de gevangenis....?
— Ja, ik zou mij niet kunnen weerhouden
hem uit een venster te gooien.
Ze kenden
elkander...
Toen de beruchte aftroggelaar Otto
de Beney overleed, ging zijn ziel direkt
naar den hemel.
— Heer laat me binnen a. u. b.!
smeekte Otto.
— Neen, antwoordde God de vader,
er is hier geen plaats in 't Paradijs
voor spelers.
— Och kom, kijk niet zoo nauw:
Spelen heb ik wel gedaan, maar mijn
voornaamste bezigheid was toch geld
verduisteren en vrourwenloopen.
— Dat kan me niet schelen. Ge zijt
een speler en spelers komen hier niet
binnen! hield de goede God stijfhoofdig
vol.
— Och Heere toch, smeekte de Beney
een laatste maal, «vergiffenis»!
Laat me nog een kans! Wees goedertierend!
— Het zü zoo, aarzelde de Algoede.
— Gun me ,iog één kans! Laat ons
«zotje jagen» met de kaarten en zoo
ik verlies, moogt ge me voor eeuwig
naar den duivel zenden! stelde Otto
voor.
Zijn aanbod werd aanvaard. Weldra
zat God de vader lachend tegenover
den aftroggelaar en schudde een spel
kaarten door elkaar.
— Afpakken! Maar niet zeuren! be-
• 1 de Almachtige.
— Goed! Maar ziet dat gü geen mirakel
doet, hoor! klonk het even beslist
terug.
KOEKOEK
DE GOEDE PASTOOR
De nieuwe pastoor was op het dorp
aangekomen. Het was een doorbrave
jongen, maar nog onervaren.
Dit belette niet, dat hij spoedig populair
werd, vooral bij de vrouwelijke
inwoners van de parochie. Nog nooit
hadden ze zoo'n pastoor gehad; dit
was tenminste een mensch, die reden
verstond. Hij werd vooral geprezen om
het feit, dat de penitentie, die hij na
de biecht gaf, nooit te streng was.
Toen Madame Liefkens dat vernam,
besloot ze hem ook tot haar biechtvader
te maken. Ze had nogal enkele
zonden begaan en wou er tegen een
goedkoop prijsje van af komen.
De eerste maal, dat ze gebiecht had
moest ze enkel twee weesgegroetjes
lezen. Dit beviel haar opperbest en ze
besloot de volgende week haar groote
zonde te belijden.
Acht dagen nadien bekende ze m
den biechtstoel dat ze haar echtgenoot
bedrogen had met haar twee buren.
De pastoor schrok geweldig. Het was
de eerste maal, dat hij zóó iets vernam.
Wat moest hij doen?
Toen, na een vijftal minuten, de
vrouw vroeg welke penitentie ze kreeg
antwoordde hij.
— Madame, kom moigen terug, ik
zal eens goed nadenken, want uw geval
is buitengewoon erg...
* » *
Gansch den dag kende onze pastoor
geen rust, slechts één gedachte bezielde
hem: «Wat moet ik haar als penitentie
geven?» Met den avond had hij
nog niets rassends gevonden.
Hü besloot om raad te gaan Wj een
ouderen vriend, die pastoor was van
Dr. Pangloss zat eens te meer met
zün hoofd tusschen zün handen.
— Ge ziet er zoo triestig uit? Wat
scheelt er? vroeg Jo-Jo.
— Ziet ge 't niet, petater? Kunt ge
't dan op mün aangezicht niet lezen
dat mijn ziel honger heeft en mün lever
dorst tn mün portemonnaie de tering?
— Och kom, Dr. Pangloss, troost
u. Ik kan -
i uit de penarie helpen. Zie,
ik ben juist op zoek naar u voor een
ernstige zaak. Ik kom u namelük iets
voorstellen, waaraan ge u allerminst
verwacht.
Het gelaat van onzen diepbedroefden
dokter klaarde eenigszins op. Er voer
een straal van hoop over de schaduw,
die zün neus afwierp.
— En wat is 't?
— Een huw -ijk! Ja, ik kom u een
schitterend huwelük voorstellen!
— Waarom? Ik ben moe... Ik ben
arm... Ik ben uitgeput...
— Wat geeft dat, Dr. Pangloss! Zij
is des te levendiger, des te rijker, des
te schooner!
— Helaas, Jo-Jo, ge wilt zeker met
me gekken?
het nabijgelegen dorpje. Na het avondmaal
toog hij er heen. Het was büna
tien uur als hü aan de pastorij aankwam.
Zün vriend was verbaasd hem
op zoo'n laat uur te zien.
— Wat is er met u, jongen? zoo
laat op de baan, is er iets dat niet
gaat?
— Ik zal met de deur in huis vallen.
Ik zit vreeselük in de penari.
Van morgen is er een vrouw bij nüj
te biecht geweest, die haar man bedrogen
heeft met haar twee buren.
En nu weet ik niet wat als penitentie
te geven.
Ik dacht, dat u me misschien raad
kon geven?
— Ach, zoo jongen! Ziet u, in mün
vrij lange loopbaan heb ik wel zoo iets
meegemaakt. Eens is er een vrouw bü
nnj geweest, die haar echtgenoot met,
op twee na, al de mannen van haar
dorp bedrogen had. Als penitentie heb
ik haar voor iederen keer een akte
van berouw en van liefde laten bidden.
— Wel bedankt voor de inlichtingen
maar nu ga ik naar huis want het
wordt stillekens later.
Nogmaals merci...
• * •
's Anderendaags heel vroeg kwam
•Madame Liefkens terug.
— Mijnheer de pastoor, wat moet ik
nu doen als penitentie? vroeg ze smeekend.
— Wel, was het triomfantelük antwoord,
bedrieg uw echtgenoot met
iederen man van het dorp en lees
iedere maal een akte van liefde en van
berouw...
EEN STREEK VAN JOJO
— Neen, mijn beste vriend, heusch
niet. Ik heb een prachtpartü voor u
ontdekt en kom u vragen of ge ja of
neen, het lieve kind huwen wilt.
— En is ze werkelijk schoon?
— Aanbiddelijk.
— En rijk?
— Genoeg om u boven water te houden!
— En jong?
— Prisch als een pas ontloken roos.
— Maar drommels, wat scheelt er
dan aan? Ge gaat me i,och zoo'n party
niet presenteeren zonder dat er aan
de medaille een keerzüde is? filosofeerde
de sluwe Dr. Pangloss.
De andere sloeg de oogen neer en
nerhaalde slechts: wilt ge ja of neen
het lieve kind huwen?
— Maar welke tare, welk gebrek
heeft ze?
— O niets.... niets....
— Jawel, riep Pangloss, ik zie het!
Er scheelt iets! Wat mankeert haar?
— Er mankeert haar niets!
— Maar om de liefde gods, zeg me
toch wat er aan scheelt, Jo-Jo?
— O niets... büna niets, Dr. Pangloss.
Ze is maar een heel klein beetje
zwanger, 't Spreken niet waard....