Vincent van Gogh en de liefde - Theses

Schrift, maar het grootste deel van zijn tijd besteedde hij aan het helpen van de armen en zieken.
(CALLOW 2003:98) Hij leerde ook medische hulp te verlenen.
In deze periode van Vincents leven schreef hij aan Theo het minst. Dat was waarschijnlijk teken
van zijn innerlijke gevecht en dat hij zijn gedachten niet precies kon formuleren. Hij was nu het
dichtst tot God en zijn godsdienstijver was extreem. Vincent probeerde zo dicht mogelijk bij de
mijnwerkers te zijn en besloot dus zijn schone huisvesting bij bakker Denis te verlaten, waar hij nu
woonde, en ging in eenzelfde donker en vuil hutje wonen zoals de mijnwerkers en hun families.
Veel van zijn kleren gaf hij aan hen, uit zijn bovendek liet hij verbandmaterialen maken. Ook het
wenige voedsel dat hij had gaf hij aan hongerige kinderen. (SWEETMAN 2002:104)
Meneer en mevrouw Denis maakten zich zorgen over Vincent. Ze dachten dat hij te ver ging.
Hij sliep in een smerig hutje, op het stro en gebruikte ook geen zeep meer. Vincent wilde net zo
smerig van de kolen zijn zoals de mijnwerkers. Hij wilde gewoon een van hen zijn. Mevrouw
Denis dacht al dat ze Vincent tegen zichzelf moest beschermen. Ze schreef over wat Vincent aan
het doen was aan zijn vader Theodorus. Zijn vader kende Vincents gecompliceerde karakter al
goed en besliste hem zelf te komen bezoeken. De komst van zijn vader heeft Vincent misschien
een beetje gekalmeerd. Hij wilde vader laten zien waarmee hij zich daar bezighield. Samen
bezochten ze drie protestantse priesters in deze streek en Theodorus nam ook aan godsdienstige
seminaries deel die Vincent in de huizen van mijnwerkers leidde. Vader deed hem een voorstel. Als
hij terug naar het huis van familie Denis zou keren en het idee vergeten met de mijnwerkers samen
te wonen, probeerde hij met het Comité der Evangelisatie te onderhandelen dat Vincent in
Borinage zou blijven werken. Dat was wat Vincent het liefst wilde, hij ging dus akkoord. Het
gehuurde hutje besloot hij als atelier te gebruiken, voor waneer hij zin had om te tekenen.
Theodorus was succesvol maar Vincents wil ging af. Zijn enthousiasme was steeds sterker. Een
van de mijnwerkers nodigde hem uit voor een bezoek aan de mijnen, zulk aanbood kon hij
natuurlijk niet weigeren. Vincent wilde dolgraag zien hoe de armoedige mensen daar beneden
werkten. Dat was een verschrikkelijk beeld. De mijnen zijn heel diep, donker, nat en duister. Zes
honderd meter onder de grond leefden afgematte pony´s en de zware wagens met kool werden
getrokken door kinderen vanaf 8 jaar. (SWEETMAN 2002:103)
Vincent wist alleen het lijden rond om hem heen te verdragen door zichzelf te kastijden met
werk. Hij werkte tot de totale uitputting. Hij bad tot God voor een beter leven voor deze armoedige
mensen. In brieven aan Theo schreef hij niet over de ongelukken die in de mijnen gebeurden. De
38