verkeert in de terminale fase - UZmedia.nl

korte termijn fataal zou worden, maar wat was het dan wel? Zoals zijn urine stonk, dat was kon toch nooit
normaal zijn? En dan die kleur alsof het roestwater was wat hij plaste… Even kruiste Geurts blik
onwillekeurig de ogen op de anatomische poster. Het leek net of de man zonder huid nu wat spottend
triomfantelijk naar hem keek…. Ah, daar kwam de huisarts al weer aan met haar kittige stapjes en haar lange
benen. Terwijl ze ging zitten, nam ze het woord. “Uw urinewaarden zijn eigen heel duidelijk… Een beetje
vreemd dat uw bloedwaarden zo goed waren, maar uw urine wijst op een fikse blaasontsteking. U zei toch
dat u heel vaak moest plassen?” Onze Geurt knikte. “Blaasontsteking zegt u? Maar dat voel je toch? Ik heb
helemaal nergens last van verder…. En die rare kleur dan?” Huisarts Hakvoort-Varkensnijder wreef een
haarlokje van haar voorhoofd. “Sommige mensen hebben heel lang blaasontsteking zonder dat ze er iets van
merken. Als ik u zo hoor denk ik dat u er al heel lang mee rondloopt. Ik zal u een antibioticumkuur
voorschrijven. Die moet u wel helemaal afmaken. Wat die kleur en die geur betreft, dat kan er wel bijhoren.
Maar drinkt u wel genoeg? U moet echt elke dag twee liter water drinken. Ik wil u in elk geval over drie
weken nog even terugzien. Dan moet u ook weer even opnieuw ochtendurine meenemen. Bij de balie ligt zo
het recept voor u klaar. Dat kunt u zo hiernaast bij de apotheek inleveren…..” De huisarts aarzelde. Onze
Geurt hoorde haar denken. Onwillekeurig overviel een angstig voorgevoel hem. “Of misschien… Weet u
wat? Ik wil uitsluiten dat er poliepen in uw blaas zitten. Dat gebeurt nog wel eens. Ik denk toch dat we voor
de zekerheid even een cystoscopie moeten laten doen in het ziekenhuis.” Hakvoort-Varkensnijder herpakte
haar kordaatheid. Uit één van haar bureaulades viste ze folder. ‘Patiënteninformatie’ stond er in een grote