verkeert in de terminale fase - UZmedia.nl

naar de onderzoekskamer… Hier in deze kamer kan iedereen zo naar binnen kijken… U bent wel wat jong,
nog maar net 50 immers, maar ik wil toch even naar uw prostaat kijken….” Pfff, tja, daar had je het al! Zijn
gevoel bedroog hem niet, het was gewoon die verdomde prostaat. Onze Geurt keek zijn huisarts nog eens
onderzoekend aan. Nee, met haar vinger was voor dit doel echt niks mis… Je zou, dacht Geurt, als man toch
een huisarts hebben van het boerenland… Met klauwen als kolenschoppen en dikke lange vingers… Zou
daar bij de studie geneeskunde aandacht aan besteed worden? Met zo’n arts van de boer, daar was je als man
met plasklachten dan toch maar mooi klaar mee. Enfin, de lange slanke vingers van huisarts Hakvoort-
Varkensnijder mochten geen problemen opleveren voor een soepele penetratie van het royale zitvlak van
onze Geurt. Sterker, huisarts Hakvoort-Varkensnijder was op de keeper beschouwd beslist geen
onaantrekkelijke vrouw. De wijd vallende trui die ze droeg, ontnam een beetje het zich op haar vormen, maar
ze had voorwaar een ietwat erotiserende uitstraling. Lief gezicht, fijne stem. Hoorde hij een zachte G? Wel
viel het onze Geurt nu op dat haar nek wat lang was uitgevallen. Maar goed, je kon niet alles hebben. En per
slot van rekening hoefde ze niet met haar hoofd naar binnen om poolshoogte van de staat en aard van Geurts
prostaat te nemen. De huisarts stond op. Het was beslist een lange vrouw met een goed stel benen. Hoe oud
zou ze eigenlijk zijn? Onze Geurt taxeerde haar in de gauwigheid op net boven de veertig. “Volgt u mij maar
even naar de onderzoekskamer,” zei ze nu. Het uur van de waarheid was voor onze Geurt aanstaande.
Gewoon verder niet nadenken, alle gedachten uitschakelen en doen wat ze zegt, prentte hij zichzelf in.
Onderwijl stelde hij in één adem vast, terwijl hij achter haar aan liep, dat hij een huisarts met een stel goed