Van wie is de straat? - Bureau Beke

Politiekunde 49| Van wie is de straat?
10
Jeugdige groepsverkrachters
Het begon met een telefoontje van een verontruste politiechef uit Rotterdam.
Deze zag zich geconfronteerd met een schokkende zedenzaak: groepsverkrachtingen
van zeer jonge meisjes in kelderboxen door zeer jeugdige jongeren van
voornamelijk allochtone afkomst. De geroutineerde politiechef was – naast de
ernst van de daden en de jeugdige leeftijd van de daders – vooral verontrust
over het feit dat ze, tenminste zo leek het op voorhand, als risicogroep of als
individu niet of nauwelijks in beeld waren bij politie en andere bevoegde
instanties. Dit bracht hem ertoe om vroegtijdig – het opsporingsonderzoek was
net gestart – een ongebruikelijke stap te nemen: het inschakelen van de ‘wetenschap’
om als ‘witte jassen’, zoals hij het noemde, mee te kijken in het onderzoek
en mede antwoord te geven op de volgende vragen: wie zijn deze jongeren,
hoe komen ze op deze jonge leeftijd al tot dergelijke gedragingen en hoe
kan het dat politie en andere instanties deze jongeren niet in beeld lijken te
hebben?
Onaanraakbare Haagse jeugdgroep
De politie Haaglanden doet eind 2009 een aantal waarnemingen. Deze komen
er in de kern op neer dat er in de Haagse Schilderswijk diverse groepen
Marokkaanse jongeren in beeld zijn, waarvan men het gevoel heeft dat zij –
naast het veroorzaken van overlast in de wijk – ernstige strafbare feiten plegen.
De plaatsvervangend korpschef geeft samen met de bureauchef aan dat men
op dit laatste de vinger niet kan leggen, mede doordat dit gevoel niet strookt
met het beeld dat uit analyses van politiegegevens (HKS) naar voren komt.
Daaruit blijkt namelijk dat het in algemene zin beter gaat met de Marokkaanse
jeugd in Den Haag. Ook geeft de politie aan dat als er iets gebeurt in de wijk,
het onduidelijk is of er dan rellen zullen uitbreken, zoals dat bijvoorbeeld in
1998 en 2007 in het Amsterdamse stadsdeel Slotervaart is gebeurd. Ook is
het onduidelijk welke subjecten daarbij dan mogelijk een toonaangevende
rol zouden kunnen spelen. De politiefunctionarissen stellen zich op dit punt
kwetsbaar op, want ze wijzen op een gebrekkige informatiepositie. Tot slot
lijken sommige jongeren zich onaanraakbaar te voelen. Er is sprake van intimidatie
en bedreiging richting de bewoners en de aangiftebereidheid is laag.
Ook vertonen ze provocerend en intimiderend gedrag richting de politie.
Zijn dit de Holleeders van morgen als ze niet worden gestopt?