Nummer 118 uitgave oktober - Climax

Climaxent nr. 118 - oktober 2008
Van de Jurycoördinator
Op vrijdagavond en zaterdag waren de clubkampioenschappen. Dan is er toch altijd een aparte sfeer:
gezelligheid en een sfeer die ontspannen over komt. Maar toch is er meer te beleven… Wat dacht u van
vooral de jongste atleten: misschien wel slapeloze nachten en toch wat zenuwachtig de dagen daarvoor. Maar
ook de vaders, moeders, opa’s en oma’s werden meegenomen in deze sfeer. Wat dacht u van de kantineploeg:
zij moesten weer zorgen voor een goede bezetting. Op de zaterdag hebben ze zo’n veertig luxe lunchpakketjes
klaar gemaakt! Gezien de belangstelling van het publiek zullen ze een goede omzet hebben gedraaid.
In de wandelgangen werd gesproken over atleten die
de dagen voor deze wedstrijd naar een trainingskamp
in Duitsland waren geweest. Er was inderdaad
een groep naar Duitsland geweest; maar zij hadden
vooral hun armspieren getraind! Helaas lukte het
hen niet om op vrijdagavond al aan de wedstrijd
mee te doen…..MAAR: op zaterdag
hebben zij de onderdelen van vrijdag
alsnog afgewerkt! Ze stonden allemaal
wel wat slap op hun benen en
bij menigeen was er enige nadorst te
beproeven. Zouden ze dan toch naar
de bierfeesten geweest zijn??
En wat dacht u van de wedstrijdcommissie?
Medailles moesten
besteld en opgehaald worden, het
chronoloog moest worden gemaakt
en worden aangepast, inschrijvingen
moesten ingevoerd worden (uiteindelijk
120), juryleden werden benaderd
of hadden zelf alvast een mailtje
gestuurd en een groepje atleten werd
gevraagd om met de opbouw te helpen.
Uiteindelijk was het dan zover: de weersvoorspellingen
waren goed en menigeen hoopte op droge
dagen! En die mazzel hadden we gelukkig!!
De juryleden bij “tijd”zaten er trouwens niet echt
warmpjes bij ; zij hebben zich heldhaftig gedragen!
De wedstrijd liep voorspoedig :met ontroerende
momenten (een atleet die met moeite net over de
horden kan komen, maar het toch voor elkaar heeft
gekregen!), met mooie momenten (atleten die na een
middellange afstand uitgeput op de grond vallen:
huilend, misselijk), maar vooral met heel veel sportieve
momenten!!
De prijsuitreiking was toch wel indrukwekkend: alle
atleten werden naar voren geroepen per categorie.
Voorzien van een standaard of een medaille verlieten
ze de baan. Applaus klonk over de baan.
De hele dag had Tim op de baan gelopen: ik denk
dat hij met zijn broertje en of zusje mee kwam. Hij
heeft het syndroom van Down ( of van Up, zoals
laatst in een uitzending van Paul de Leeuw werd
gezegd) en ik had hem gevraagd om te verspringen.
Z’n gezicht begon te stralen, de jas ging uit en hij
wilde een enorme aanloop nemen; die werd korter
en hij nam 3 mooie sprongen! Aan het eind van de
dag wilde hij het terrein verlaten; we hadden voor
hem een speciale medaille gemaakt met de tekst
“goed je best gedaan Tim”. Een week later zag ik
hem met z’n vader: vol trots had hij de medaille op
school laten zien! Ik hoop dat hij er een volgende
keer ook weer bij is!!
Wat kan sport soms toch mooi zijn!!!
En nu weer op naar volgend jaar. Sportief gezien
willen we ons daar graag voor inzetten, MAAR…
er zijn toch ook wel wat donkere wolken.
Binnenkort willen we als wedstrijdcommissie
met het bestuur overleggen. Deze laatste wedstrijd
liet zien, dat vele handen licht werk maken.
Het zou fijn zijn als we die vele handen bij alle
wedstrijden zouden hebben!!
Tot slot: iedereen die op zijn/haar manier heeft
meegewerkt aan de wedstrijden BEDANKT!
namens de WCT,
Fenno Bolks
jurycoördinator
8 © C.A.V. Climax
naar inhoudsopgave