Nummer 118 uitgave oktober - Climax

Climaxent nr. 118 - oktober 2008
Zet je LLL principes nooit aan de dijk
Elke loper kent het LLL-principe: Lekker Luchtig Lopen. Heb je een dag hard gewerkt of lekker lopen stressen,
niets is aangenamer dan met een paar trainingsrondjes alles te vergeten en de spieren wat los te maken.
Te vaak wordt vergeten dat de meeste lopers voor de lol lopen. Nou ja lol, de drijfveer is misschien wel wat
kilootjes overgewicht kwijtraken, wat vaker het pilsje laten staan, overgang of ouderdom kwaaltjes overwinnen
of de geest sowieso wat verzetten. Regelmatig worden we geleefd door gewoontes en verplichtingen,
spanningen die vragen om ontspanning. Het LLL-principe is een probaat middel: Lekker Luchtig Lopen.
Vanuit Climax wordt het LLL-principe ook gehuldigd
als Lekker Leren Lopen. Prestatie staat bij de meeste
runners en trainers niet voorop. Gezond bewegen,
meekomen met de groep en nog wat tijd voor
gezellig keuvelen onderweg: wat wil je nog meer?
Te vaak wordt vergeten dat sommige lopers zichzelf
al overtreffen door zo ongemerkt op een avond vijf
of tien kilometer weg te werken. Natuurlijk is doelgerichtheid
en prestatie ook voor de recreatieve
loper weggelegd. Plezier in het lopen kan soms ook
betekenen een P-erretje erbij. Loop daarbij nooit te
hard van stapel!
Ondanks enige loopervaring werd ik onlangs bij de
Dijkenloop op mijn eigen onvermogen gewezen om
tot aan het eind in het LLL-principe te volharden.
Deze marathon van Maas & Waal loopt van Altforst
naar Beneden-Leeuwen. Na het begin met wat slingers
bij Appeltern loop je zo’n 20 kilometer pal west
langs de Maas. Mijn weer type was het niet dit jaar:
harde slagregens afgewisseld met windkracht 5 of
6, natuurlijk pal uit het westen. Gezeten op het
afgedekt biljart van het dorpscafé van Altforst had
ik voor de start kennis gemaakt met Gert Jan. Gert
Jan - uit Cothen - liep die dag zijn 66ste marathon.
En dat heb ik geweten. Een paar kilometer na de
start had hij met enig gezag een groepje van een
man of tien verzameld. Enkele kilometers verderop
werden wij gecomplementeerd met een ‘opgeraapte’
Belg die, zoals Belgen eigen, lekker bleef ‘plakken’.
Zuinig lopen was het devies.
Gert Jan, oranje hemd en petje op, liep op hartslag
162, rond de 4.40 en niet sneller. ‘Hé Blauwe’, riep
Gert Jan op een gegeven moment, ‘Je loopt teveel
te sleuren. Ga van kop’. Omdat Gert Jan de
gemoedelijkheid zelve was accepteerde eenieder
zijn advies. ‘Tino jij loopt regelmatig. Pak het over’
was zijn aanwijzing even later. Zo liepen we na 10
kilometer in de eerste stortbui met windstoten recht
van voren achter de brede rug van Tino. Een bont
gezelschap: onze Belg, enkele leden van loopgroep
Wijbosch, een jonge Rotterdammer die van zijn
trainer niet hard mocht lopen, Petra de eerste vrouw
in de koers, de
Blauwe, een serieuze
‘Piet’ met lange
broek en een fietstrainer
naast hem
en Gert Jan.
Gezamenlijk sleurden
wij ons door
de eerste halve
marathon heen.
Gert Jan riep bij
elke kilometer dat
we kalmer aan
moesten doen.
Voorgetrokken door
Tino en de Blauwe
hadden we lekker
stevig de pas erin
weer en wind trotserend.
De fietstrainer
van de serieuze
‘Piet’ had het thuisfront
inmiddels al
10 © C.A.V. Climax
naar inhoudsopgave