een toekomst voor molens - Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed

opwekking van groene energie
De eerste experimenten met het opwekken van elektriciteit door authentieke molens vonden plaats halverwege de twintigste eeuw. Het
rendement viel echter tegen en de vereiste aanpassingen hadden grote gevolgen voor de constructie. Door de te zware belasting werden
het gaande en staande werk ontwricht. De ingrepen om dit te voorkomen schaadden de monumentale waarden van het mechaniek en de
constructie. Moderne windturbines bleken veel rendabeler te zijn en de experimenten met klassieke molens stierven een stille dood. De
proefmolens herbergen nog wel de restanten van die experimenten. Vanwege de mogelijke invloed op de monumentale waarde, maar
vooral vanwege veiligheidsrisico's, is de rijksdienst geen voorstander van het opwekken van elektriciteit bij windmolens.
Bij watermolens ligt de situatie anders: die lenen zich beter voor dergelijke ingrepen. De opkomst van de moderne waterturbine, waarmee
werktuigen worden aangedreven of elektriciteit wordt opgewekt, gaat terug tot 1824. Deze ontwikkeling droeg zeker bij aan de voortzetting
van het molenaarsbedrijf maar leidde ook tot ingrijpende veranderingen aan het gaande werk en het interieur. Tegenwoordig worden deze
heringerichte interieurs vaak juist weer beschouwd als mooie voorbeelden van de overgang van een traditioneel naar een gemechaniseerd
bedrijf.
42 |