Dagkrant 1 - Het Theaterfestival - deSingel

‘Het is goed voor het theater dat het festival er is’ (Frieda Pittoors)

Zomergasten
Eerst gebeurt het in Ivanov
en vervolgens in De Meeuw :
twee maal aanleiding tot traanstof
in een zucht en in een geeuw.
Dan legt Platonov het loodje
en later elders Toezenbach.
Wie neemt wie hier in het ootje
als ik dat soms vragen mag?
Het is toch te gek voor woorden:
op zijn minst één lijk per stuk.
En dan is er nog die kruk
van een Vanja, die aan moorden
niet toekomt per ongeluk.
Zenuwlijers en gestoorden!
(WVG)
Op 26 augustus presenteert Het
Theaterfestival de sonnettenbundel ‘God
is een constructiefout’ van de overleden
theatercriticus Wim Van Gansbeke. Op
deze plek krijgt u telkens een
voorsmaakje.
Droomgebod ter redactie
Met nog minder dan een halfuur te gaan moet er een editoriaal verschijnen, voor de
dagkrant van vandaag. De deadline voor journalisten is al twee uur verstreken, en ik zit
op de oranje banken van het festivalcentrum een tekst te knutselen. Ik ga met tijd om
als een Hollander. Ik vind mezelf een slecht mimetisch voorbeeld.
Ik ben er me echter van bewust, en denk de hele tijd aan het eindresultaat, de
som van alle delen die in groep voorbereid worden, in noeste arbeid en bevlogen
momenten. Er is immers geen hiërarchie. Dat eindresultaat moet er staan, de krant
moet in jullie handen belanden, liefst met wat sier. En vervolgens mogen jullie kritisch
zijn, over de voorstelling, maar ook over ons, over hoe wij die voorstelling percipiëren.
Kritiek op de kritiek, en morgen maal drie misschien.
Het is ook zo lastig. Iedereen beweegt hier, drinkt koffie (voor het avondeten),
daarna Westmalles. Het ritme van de eerste dag zit nog in de vingers, iedereen heeft
een muisarm, een klikpink, een knippen-en-plakkensyndroom. En opnieuw een droge
mond. De hersenen vormen een bron van spiritueel Alpenwater, wij zijn de leidingen en
het is onze taak jullie te bevoorraden. Ik weet niet of Sidi Larbi Cherkaoui hiermee
akkoord gaat, maar het is organisch verwoord, en daar kan hij alleen maar akkoord mee
gaan.
De receptie is grotendeels aan me voorbijgegaan, wat meer dan spijtig is.
Wanneer de voorstellingen volstromen is dat pas een begin; daarna moet hetzelfde
gebeuren met de krant. Vandaar dat we de beau monde (heel erg beau waren jullie
gisteren allemaal) laten voor wat ze zijn, heel veel en mét heel veel namelijk, en alweer
tegen tien uur dienen aan te schurken.
Maar ik klaag niet. Dit is een spel, onze vingers dansen, we zijn én journalist
én twentysomething én kritisch én leeghoofdig én nuchter én dronken. Iedereen
beweegt en zorgt voor wind, terwijl het regent en in de Monty zelfs sneeuwt. En dat
alles naarmate de klok tikt.
deSingel ligt bijzonder slecht gelegen. Ik droom van een theater waarvoor
extra bussen worden ingezet. [GDW]
Spelenderwijs
Hotel Modern speelt Rococo in de Bourla – een keuze uit TF-1
“Ik droom van theater als spel”, besluit Sidi Larbi Cherkaoui zijn State of the Union op de eerste dag van Het Theaterfestival in
Antwerpen. Zijn woorden zijn nog niet koud of hij wordt op zijn wenken bediend door het Nederlandse gezelschap Hotel Modern
dat op diezelfde openingsdag in de Bourla hun Rococo brengt.
Op de scène twee figuren met een mensenlichaam en een berenmasker te midden van wat we als rotzooi zouden omschrijven. Een
samenraapsel van voorwerpen als buizen, dozen, beelden en beeldjes met fallussen, wc-ontstoppers en vooral veel objecten die
naar verval verwijzen. Skeletten, doodshoofden en schoenen waar nog voeten in zitten. De lelijkheid van deze voorwerpen staat in
contrast met de schoonheid van de Rococo-popjes die gebruikt worden. Rococo-popjes? Kitscherige porseleinen popjes met een
veel te schattige gelaatsuitdrukking. Die zo schoon zijn dat ze het gewoon vragen om bevuild te worden. Om ontsierd te worden.
Het licht knippert aan en uit.
De twee halfmensen gaan heel speels om met de voorwerpen die ze op scène tegenkomen. Met een kinderlijke nieuwsgierigheid gaan ze
op zoek naar hoe ze elk voorwerp kunnen gebruiken en misbruiken. Het instemmend gegniffel in de zaal geeft te kennen dat de fantasie
van de acteurs raakpunten heeft met die van het publiek. Want kinderlijk onschuldig blijven ze niet. In Rococo zien we wezens die hun
fantasie de vrije teugels geven. Een fantasie die beheerst wordt door seksuele driften. Want hoewel de beermensen het gebruik en de
betekenis van voorwerpen niet weten of vergeten blijken te zijn, beschikken ze wel over de vaardigheden van de mens. Ze weten wat ze
kunnen doen, niet wat ze moeten doen. Al spelende leren ze wat de voorwerpen die hen omringen zouden kunnen betekenen. Iemand die
het hen kan voordoen hebben ze niet. In wat voor wereld leven zij eigenlijk? Een wereld die vol erotische en lugubere voorwerpen ligt.
Een wereld die zij lijken te manipuleren, tot uiteindelijk een macht superieur aan hen een einde maakt aan hun spel en de grond onder
hen wegtrekt. En wat zegt dit eigenlijk over onze wereld?
In Rococo zien we twee acteurs (Herman Helle en Pauline Kalker) spelen. Echt spelen. Soms als een kind dat zou doen. Soms wat grotesk,
soms ingetogen. Ze zijn op hun best op de momenten dat ze erin slagen de kleine voorwerpen waar ze mee spelen tot leven te wekken in
de filmpjes die ze met een minicamera maken. Een techniek waarmee Hotel Modern al eerder zijn kunnen heeft bewezen. Voor het geluid
zorgen de acteurs grotendeels zelf. Spelenderwijs. Door over bommetjesplastiek – of hoe heten die luchtkussentjes waarmee vervoerde
materialen beschermd worden - te rijden of erop te springen, door op voorwerpen te slaan, erin te boren, kortom door te spelen.
Rococo is een voorstelling over verwondering. Licht op het eerste gezicht, maar de twee figuren die op het einde voeten staan te
roosteren boven een nagemaakt vuurtje, werpen vragen op over de wereld waarin zij en de wereld waarin wij leven. [TB]
- 2 -

Aan tafel met Willy Thomas:
“De mens is schoonheid en
lelijkheid, hij is alles
samen.”
BRUSSEL - Bent u blij dat u met Global Anatomy deel
uitmaakt van de selectie?
Ja, ik ben heel blij maar de keuze zegt altijd meer over de
mensen die die keuze maken dan over de keuze op zich. Global
Anatomy is een voorstelling die misschien niet direct in de
verbeelding van de mensen thuishoort en die ook verschillende
houdingen losmaakt. Global Anatomy is in die zin misschien
niet direct een voorstelling die je in de KVS verwacht. Sommige
mensen imploderen, anderen lachen maar er waren ook een
aantal mensen die wegliepen. Dat heeft het wel spannend
gemaakt om de voorstelling te presenteren. Het is niet erg dat
een voorstelling die houdingen losmaakt of discussie opwekt,
het zou pas erg zijn moest het niet zo zijn. Global Anatomy is
geen voorstelling die mensen in een soort van gemeenschap
brengt en ze op een pad leidt waarop ze dan al lachend en
dansend hun weg verder zetten. Mensen worden
geconfronteerd met de schrik die ze meenemen uit de wereld
van vandaag en dat kan nogal desoriënterend werken. Maar wat
de reactie ook is, niemand zal de zaal onverschillig verlaten.
Was het de bedoeling om te shockeren met de voorstelling?
Nee, ik vind het trouwens heel vreemd dat de voorstelling als
shockerend wordt gezien. Alles is heel duidelijk fake en het
heeft zelfs iets kinderlijk. Het zijn dan ook de kinderen die heel
schoon naar de voorstelling kijken; ze bekijken het op een
eerste niveau maar ze zijn heel ontwapenend in hun reactie en
dat is voor ons heel prettig. Wat ook mooi is, is de contradictie
die daarin schuilt omdat sommigen mensen denken: “chance
dat ik mijn kinderen niet mee had” terwijl die daar juist zo voor
open staan. Maar ik denk dat de voorstelling ergens op die
breuklijn zit en dat maakt ons verhaal interessant. Wij willen
de mens in de wereld tonen zoals hij is en dat ook aanvaarden.
De mens is schoonheid en lelijkheid, hij is alles samen.
Was het de bedoeling om met Global Anatomy een politieke
voorstelling te maken?
Ja, oorspronkelijk was het de bedoeling om een zeer expliciete
politieke voorstelling te maken maar Benjamin (Verdonck) had
juist Nine Finger gemaakt met Fumijo Ikeda en die voorstelling
kruiste ook al het pad van het politieke waardoor Benjamin en
ik met een soort failliet zaten. Wij waren al heel lang over
Global Anatomy aan het nadenken en hadden zelfs in de KVS op
een festivalletje al iets getoond van wat we in gang hadden
gezet. Maar Benjamin had het gevoel dat hij het allemaal al
verteld had en kwam daarom met het voorstel om iets zonder
woorden te maken. In zijn onmogelijkheid als idee was het de
enige juiste metafoor om aan dat proces te beginnen. Toen ik
het voorstel hoorde, schrok ik wel even maar zag ‘de
onmogelijkheid’ vrijwel onmiddellijk als een kans. Het was een
uitdaging die we moesten aangaan en een juist uitgangspunt
om van te starten. De basisidee van Global Anatomy is
eigenlijk een poging om te zeggen hoe moeilijk het is om nog
kritiek te geven op die
Foto uit fragment op
http://www.klara.be/cm/klara/1.104-searcharticle?directarticle=1.20297&article=1.20297
globalisering onder andere omdat ze vele gezichten heeft. Je
plakt aan de globalisering, wat je eet, drinkt, draagt, je kunt er
niet meer onderuit. Het is gemakkelijk om lacherig te doen over
die globalisering of om ze vanuit een links en/of rechts
perspectief aan de kaak te stellen maar er zijn ook andere
facetten, dingen die verschuiven. Dankzij de voorstelling heb ik
ook de goesting gekregen om radicaler met mijn eigen keuzes
om te gaan. Die radicaliteit is ook een positieve energie die de
voorstelling kan uitdragen, het is een soort uitnodiging om de
dingen niet te laten aanmodderen, zowel binnen de wereld van
de kunst als de maatschappelijke wereld. Dat radicale trekt mij
ook aan in Benjamin, zijn attitude is van heel groot belang en ik
ken weinig mensen die met die intensiteit in de wereld staan.
Benjamin en ik hebben een soort lijn opgebouwd in onze
gesprekken met elkaar en ook al werken we niet samen, we
zitten niet ieder op een geïsoleerd eiland, de intensiteit die we
met elkaar hebben, probeer ik ook door te trekken in de dingen
die ik zelf doe. De voorstelling biedt echter geen oplossing
voor het probleem van de globalisering; we zijn nooit bezig
geweest met het presenteren van oplossingen.
Is het heel erg verschillend om met beelden te werken in
plaats van met woorden?
Ja. Het vraagt ook een heel andere voorbereiding. In 313/
Misschien wisten zij alles, de vorige voorstelling die we samen
gemaakt hebben, zitten ook al veel beelden maar die worden
wel gedragen door de structuur van de verhalen. Zelf heb ik
niet zo heel veel ervaring met het werken met beelden, ik werk
meer met teksten. Benjamin is daar meer in thuis, dat is echt
zijn taal. Ik zoek op mijn manier, vooral via lectuur en het
vergaren van andere vormen van informatie, naar een
complementaire insteek. Maar op een bepaald moment moet je
je eigen taal ten volle durven loslaten en aan de ander willen
geven. Dan kom je op het punt van alles of niks. Het is sowieso
een proces waarbij je onderweg bepaalde zaken moet uitzoeken
maar op een bepaald moment dienen de dingen zichzelf aan en
weet je: “het zit goed”. Iedere voorstelling blijft ook een
bijzondere aflevering en het is telkens van nul beginnen. Je
hebt het gevoel dat je iedere keer opnieuw terecht komt in een
ding dat je niet kent, het is een heel ander gevoel dan bij
teksttheater.
[CVC] en [MR]
- 3 -

MaisonDahlBonnema & Needcompany
speelt
The Ballad of Ricky and Ronny
– a pop opera
Trippen met Ricky en Ronny
De 'pop opera' gaat onschuldig van start. Ricky en Ronny
zitten in een relatie zonder energie of creativiteit. Wie
niet beter weet, ziet enkel een ruziënd stel zoals er al zo
vele bestaan. Mis! Een absurde trip volgt.
Sneeuw, slijm en sperma
Scènes met verschillende muzikale achtergronden volgen
elkaar op. Bij de ene klinkt een Radiohead-achtig geluid,
bij de volgende hoor je dromerige Enya-tonen. Het
verhaal wordt hoe langer hoe schimmiger. De
fantasiereis wordt steeds intenser: wat begon met een
hatelijke woordenwisseling loopt uit op een lugubere
mind fuck waarin sneeuw, slijm en sperma het beeld
bepalen.
Fuck you
In deze pop opera praten Ricky (gespeeld door Anna
Sophia Bonnema) en Ronny (Hans Petter Dahl) niet, maar
zingt het stel elkaar en het publiek toe. In enkele
gevallen zijn dit lieve woordjes, hoewel voortdurend met
een bittere ondertoon. Soms vliegen de fuck you's over
en weer alsof het een lieve lust is. Toch is de
samenwerking, op momenten dat de hallucinatie
versterkt en de werkelijkheid steeds verder uit het zicht
raakt. Of kan je beter spreken van een samenzwering? Als
er een ontbindend jongetje op zolder ligt, is het koppel
ultiem op elkaar aangewezen. De sfeer is broeierig. Zeer
treffend klinkt er op het hoogtepunt van de trip Jefferson
Airplane-achtige muziek.
Eentonig?
Hoewel de muziek in dit stuk een belangrijke
ondersteunende rol heeft, is deze niet altijd even
afwisselend. Veruit de meeste scènes worden vergezeld
door elektronische klanken, terwijl pianogeluiden of
gitaarklanken slechts spaarzaam bedeeld zijn. Jammer,
want om de hallucinaties extra kracht bij te zetten, zou
een psychedelische soundtrack uit de jaren zestig
wellicht prima gepast zijn. Niettemin is het vooral de
muziek die letterlijk en figuurlijk de toon aangeeft.
Een 'pop opera': een mengeling van popmuziek, opera en
theater? The Ballad of Ricky and Ronny - a pop opera is
op zijn minst een absurde reis waarbij bezoekers als
onwillige medereizigers in meegesleurd worden.
[NMS]
VS.
Het sneeuwt sperma in ongeboren
kinderen
Een voorstelling met veel facetten kan veel verschillende
kritieken krijgen. The Ballad of Ricky and Ronny wordt
van deze wetmatigheid gemakkelijk slachtoffer. Tijdens
het bekijken en beluisteren van het stuk komen er heel
veel sterktes en zwaktes bovendrijven in het kritische
deel van de sensatie die je ervaart.
Het grootste nadeel is dat ik soms wegzakte, afhaakte of
een vorm van verveling ervoer. Kleine irritaties zoals een
clichématige vorm van Vlaams Engels en een gebrek aan
beeldende invulling wegen daarin minder door. Een
gebrek aan focus en aflijning in stem, spel en
podiumtechniek wat meer. De voorstelling begint als een
op de punt gedreven slapstick -musical van
relatieproblematiek en sociale visies. Al snel ontaardt de
zangperformance in psychedelische beelden en
waanzinnige en extreme menselijkheid.
Er zijn ook heel sterke momenten in de voorstelling, die
net als de personages uit elkaar spatten in fractalen van
gevoel en betekenis. Zo is het talig, muzikaal en fysiek uit
elkaar vallen van een monoloog van Ricky briljant.
Uiteindelijk haspelt ze haar eigen woorden zonder muziek
door elkaar en staat ze op de rand van emotionele
ineenstorting. Ronny is standvastiger maar zonder
doorslaggevende zekerheid of eenduidigheid. Deze
seksistische aspecten benadrukken de zwarte humor in de
herkenbare paringsdans – discussies en droge,
onverwachte oneliners maken het af.
Over het ingebeelde, gekidnapte of gewenste kind, dat
monsterlijk, mooi, ontroerend en verwarrend
tegelijkertijd is, wordt heel veel uitgewijd. Deze
uitgesponnen gesprekken zijn in deze veelheid aan
prikkels soms moeilijk te volgen. Lezen, luisteren, kijken
en denken, ook in het stuk gesymboliseerd in radio, tv,
internet en kaarslicht, zijn dingen die we heel vaak
combineren, maar die ook een focus vergen. Wanneer
stemmen, gedragingen en teksten geen esthetische
bevrediging meer bieden, verdwijnt de aandacht en ook
de gevoelsmatige appreciatie.
Maar een stuk dat soms zwak is, is daarom niet minder
sterk. Het filmpje op het einde maakt veel goed van het
gebrek aan structuur en duiding, dat Ricky en Ronny ook
zien als hun eigen zwakte. In het filmpje vervloeit de
werkelijkheid in getekende vormen en mensen die opgaan
in de dood: in sneeuw, kleuren, sterren, zaadcellen en
vooral in dromen en woorden. Ze zijn gereduceerd tot
vage herinneringen en moeilijk te stroomlijnen passies en
fantasieën. Toch slagen ze erin een hele reeks emoties
over te dragen en gedachtestromen op gang te zetten.
Maar in het algemeen golft de voorstelling zoals een
emotionele curve en sterft uit als hun menselijk leven. In
dit geval: een kabbelende zelfmoord.
[CH]

Shakespeare is zo universeel
Een interview met Frieda Pittoors over Romeinse tragedies
ANTWERPEN - Het zijn drukke tijden voor Toneelgroep
Amsterdam. De ene dag repeteren ze voor hun komende
productie, de volgende staan ze op Het Theaterfestival voor
een marathonvoorstelling van zes uur. Tussen al dat werken
door slaagde de dagkrant er toch in Frieda Pittoors,
Volumnia in Romeinse tragedies, te pakken te krijgen. Een
telefoontje naar Nederland.
Zes uur boeiend theater maken, hoe doen jullie dat?
Dat is een hele opgave, dat beseffen we ook. Maar we zijn met
een groep van 20 goede acteurs die er wel in slagen de
spanning hoog te houden. Het publiek is niet verplicht de hele
tijd te volgen. Ze kunnen hun aandacht indelen zoals ze zelf
willen, en bijvoorbeeld eens een broodje eten op het podium of
een glaasje drinken. Toch valt het op dat de meeste mensen wel
de hele tijd willen blijven volgen. Als velen tegelijk beslissen
om iets te eten, is het wel moeilijker voor ons om de
concentratie te behouden. Maar het concept van deze
lange voorstelling met interactie lag op voorhand
vast. We wisten waar we aan begonnen.
De tekst van Shakespeare is al meer dan
vierhonderd jaar oud, het onderwerp al meer dan
tweeduizend jaar. Hoe relevant is deze materie
voor vandaag?
Deze tragedies zijn de meest politieke teksten
van Shakespeare en daarom heel actueel. Ze
gaan over macht en verhoudingen in politiek,
en dat blijft relevant. Shakespeare is zo
universeel. Coriolanus bijvoorbeeld gaat over
politici die gek zijn op macht, op oorlog voeren. Als we de
actualiteit volgen, zien we hoe blijvend belangrijk dit is. In
Nederland zijn een aantal politici komen kijken die ons achteraf
kwamen zeggen dat ze zouden willen dat alle politici dit
zouden zien. Dat is leuk voor ons om te horen.
In jullie versie is de vrouw belangrijker dan in het origineel.
Belangrijke mannenrollen worden bijvoorbeeld door
vrouwen gespeeld. Wat willen jullie daarmee zeggen?
Het gaat ons vooral om een veranderend maatschappijbeeld dat
we naar het theater willen omzetten. Het is nu eenmaal zo dat
vrouwen in politiek en bedrijven steeds belangrijkere posities
innemen. En Toneelgroep Amsterdam heeft veel vrouwelijke
actrices terwijl Shakespeare voornamelijk voor mannelijke
rollen schreef. Eigenlijk vind ik dat er zelfs nog veel gewerkt
moet worden aan het vervangen van mannenrollen door
vrouwenrollen.
Levert het interactieve karakter van de voorstelling geen
problemen op voor de acteurs?
We verwijzen met dit interactieve karakter naar onze
maatschappij, waar zoveel tegelijk te zien is via verschillende
“We wisten waar we
aan begonnen”
Frieda Pittoors is voor haar rol als Volumnia genomineerd voor de
Columbina. De bekendmaking van de prijs vindt op 14 september ’08
plaats, tijdens het gala van Nederlands Theater. De VSCD Toneeljury
over Frieda Pittoors: "Binnen de strakke enscenering van deze
voorstelling geeft Pittoors hartverscheurend vorm aan de innerlijke
strijd van de moeder. Als zij opkomt, begint het hart van de voorstelling
te kloppen.
Foto te vinden op www.toneelgroepamsterdam.nl.
media. Net zoals in het echte leven moet het publiek keuzes
maken. We hopen iedere keer op respect van het publiek voor
de acteurs, want het is soms echt knokken om de aandacht bij
onze scènes te houden. Maar als dat lukt - en als het goed loopt,
gebeurt dat ook - dan ervaren we dat als een overwinning.
De recensenten hebben het vaak over het derde deel van
deze drie tragedies, dat zich lijkt af te scheiden van de
eerste twee.
Het einde vormt inderdaad een bewust breukmoment. We
hebben er wel nog wat aan gesleuteld. Nu mag het publiek zich
in het begin van het derde deel wel nog verplaatsen. Nadien
pas wordt er gevraagd in de zaal te blijven zitten. Door op het
einde de kaart van de emotie te trekken, kunnen we de
aandacht van het publiek erbij houden. We willen hen
aantrekken door de kracht van de zachtheid, en niet door de
felheid, dat werkt niet meer na al die uren.
U speelt de rol van Volumnia, de machtsbeluste
moeder van Coriolanus. Kan u zich op een of andere
manier identificeren met deze figuur?
Ik heb een speciale band met Coriolanus van
Shakespeare, omdat ik op de toneelschool al eens de rol
van Virgilia, de vrouw van Coriolanus, mocht spelen. Ik
was dan ook zeer vereerd dat ik deze rol kreeg.
Bovendien heb ik al eerder de moeder van
Fedja (van Huêt, die Coriolanus speelt -nvdr)
mogen spelen en ik vind het zeer interessant
om bezig te zijn met het vertolken van zeer
uiteenlopende facetten van het moederschap.
De rol van Volumnia is een prachtige vrouwenrol, een van de
sterkste vrouwen uit het oeuvre van Shakespeare, die niet over
zich heen laat lopen en laat zien hoe politici ook door hun
familie, direct of indirect, beïnvloed worden.
U staat al sinds uw achtste op de planken. Wat is het belang
van deze productie voor u?
Voor een acteur is de laatste voorstelling waar hij of zij mee
bezig is altijd de belangrijkste. Dat moet wel zo. Maar deze
voorstelling is uitzonderlijk voor mij, omdat ik voor het eerst
met de hele ploeg van Toneelgroep Amsterdam op het podium
sta, inclusief de technici. Je staat daar dan te spelen en plots
fluistert iemand naast je: “Ga even opzij, je staat op mijn
draad.” Iedereen is verantwoordelijk voor deze productie en
kan er nadien trots op zijn. Dat versterkt het groepsgevoel. Dat
we met dit stuk op Het Theaterfestival staan, is een hele eer.
Het is goed voor het theater dat er een festival is dat de meest
belangwekkende voorstellingen toont van het seizoen, dat
mensen nieuwe dingen leert ontdekken of de kans geeft om
gemiste stukken te bekijken. [TB]
Romeinse Tragedies
MENU
Het menu tijdens de voorstelling ziet er als volgt uit:
* Spie watermeloen 2 €
* Koude pasta met pesto, feta en groenten 4 €
* Ciabatta met beenham, olijventapenade 3 €
en rucola
* Ciabatta met mozzarella, gegrilde 3 €
aubergine en basilicum
* Ciabatta met tonijnsalade en basilicum 3 €
- 5 -

Theatertater
Onze journalisten gaan dagelijks op pad en snuiven de festivalsfeer op in de coulissen, temidden de festivalsite, naast en
onder elk podium. Ze zoeken daarbij het antwoord op een centrale vraag. Zonder schroom steken ze hun notitieboekje onder
de neus van artiesten, barpersoneel, technici, productieleiding, en andere aanwezige of verdwaalde zielen op de
Theaterfestivalsite. Misschien klampen ze op een van deze dagen ook u aan. De vraag die hen vandaag allen werd gesteld
was: “Wat vond u van de State of the Union?”
Saskia en Peter spreken met gemengde gevoelens. “Langs de ene kant gebruikt Sidi Larbi heel mooie woorden en heeft hij het over
idealen waarin we ons persoonlijk kunnen vinden. Langs de andere kant vonden we zijn boodschap heel algemeen.” Dit Nederlands duo
zou er meer van genoten hebben als Sidi Larbi zich wat concreter had uitgesproken en zich op die manier meer onderscheidde. “Nu blijft
hij in een vacuüm steken waaraan we niets hebben. “De vrouwen mag je achterwege laten. Sidi Larbi daarentegen was geil”, voegt Peter
er nog aan toe .
Nadine, kleedster in deSingel, is één en al lof. “Fantastisch, Sidi Larbi raakt me altijd, wat hij zegt vind ik altijd juist”
Veerle en Sjorre, de technici die tijdens de show voor het licht instonden, zijn zeer tevreden over de show: “inhoudelijk kunnen we
niet veel vertellen, maar technisch gezien is alles perfect verlopen”.
Heel toegankelijk en bruikbaar naar leerlingen toe, vertelt lerares Mietje ons. “Er zaten veel evidente dingen in zijn betoog, maar op
zich vind ik het niet slecht dat die eens uitgesproken worden”. “Fijn dat de tekst voor iedereen is afgedrukt”, voegt ze er nog aan toe.
Jacques en zijn vrouw Jeannine zijn speciaal afgekomen om Sidi Larbi in actie te zien. En daar hebben ze geen spijt van. “Zowel qua
inhoud als qua vorm was dit schitterend. Zoveel meer interessanter dan een droge academische uiteenzetting”.
“De keuze om met drie op het podium te staan, vond ik een zeer verstandige keuze”, vertelt Tom Lanoye. “Sidi Larbi is een
choreograaf en is niet gewend om teksten voor te brengen. Hij combineert het speechen met choreografie. Op die manier wordt de
inhoud, die ik overigens bijzonder goed vond en waarmee ik het helemaal eens ben, extra in de verf gezet. Dit was een sterke
performance waar ik zelf nooit op gekomen zou zijn.”
Tom Dewispelaere is enthousiast. “Ik vond het een warm optreden, helemaal Sidi, echt zoals hij is. Dezelfde Sidi die op het podium
stond vanavond, kom je tegen in de kantine wanneer je samen een boterhammeke eet. Een stuk dat met liefde is gebracht, heel
bijzonder.”
Guy Cassiers vindt het prachtig te zien hoe Sidi Larbi vanuit een formele vorm zijn eigen persoonlijkheid kan en durft bloot te geven.
“Via indirecte weg kan hij op een menselijke manier overbrengen hoe de wereld er beter zou kunnen uitzien, en dan meer specifiek de
theaterwereld. Hartverwarmend vind ik dat, iets wat we niet vaak meer tegenkomen.” [RL]
Sfeerbeheer
* Op 24, 25, 29 en 30 augustus treedt er een groep op in het festivalcentrum, daarna neemt de dj de
sfeermuziek voor zijn rekening. (dit valt onder de programmatie van Studio Villanella)
* EXTRA VOORSTELLING ALTIJD ALTIJD PRIJS PRIJS (Compagnie Cecilia & HETPALEIS) op 27/08 27/08 om om 220:15
2 0:15 in in HETPALEIS. HETPALEIS.
HETPALEIS.
* OPGELET!! Is een voorstelling uitverkocht? De wachtlijst is de oplossing!
Soms komen er ook tickets terug beschikbaar door annulaties. Hou www.theaterfestival.be hiervoor goed in het oog!
All we hear is Radio Angelo
Op het binnenplein van deSingel staat een caravan. In deze caravan huist
Angelo Tijssens negen dagen lang om elke dag van 17u tot 23u culturele
radio te maken. Samen met zijn companen Joke Sluydts en Vic Van
Avermaet zal hij hoorbaar zijn over de hele Singel, op de andere locaties
van het festival en op internet via de sites van
het theaterfestival en van Villanella.
Vandaag heeft Angelo Bas Teeken (acteur in
www.wineenauto.com van Bad van Marie) te gast.
Spits dus je oren en blijf in de buurt van de festivalsite!!
ELKE ELKE DAG
DAG
DOORLOPEND DOORLOPEND in in
in
het het het festival-
centrum centrum van
van
deSingel deSingel –
vanaf vanaf 12u
12u
Space: Space: Design God –
zie!Duif: zie!Duif: zie!Duif: Stockholm
–Cie Cie Moelans Moelans –
Sch Schwarzer
Sch
arzer arzer: arzer
Bordstein Runter –
Live Live –
ENZOVOORT! Check www.villanella.be
Dagkrantmedewerkers: Hoofdredactie: Karl Van Welden, Gunther De Wit, Marieke Rummens Redactie: Carmen Van Cauwenbergh, Tom
Bruynooghe, Janneke Robers, Christoffel Hendrickx, Tina Ameel, Olivia U. Rutazibwa, Roosje Lowette, Nanda Suwargana,
Karel-Willem Delrue, Steven Meulemans Coördinatie: Lana Willems
- 6 -

VOORSTELLINGEN zaterdag 23 augustus
KEUZE ‘08
Compagnie Cecilia & HETPALEIS (B): Altijd Prijs
22, 23, 24, 25/08 | 20:15 – HETPALEIS - € 15/12
Arne Sierens (o.a. Allemaal Indiaan, Maria EeuwigdurendeBijstand) maakt theater met zijn poten in het leven. Samenmet oude
getrouwe Titus De Voogdt en nieuwkomer Robrecht Vanden Thoren creëerde hij, voortgestuwd door live muziek van Jean-
Yves Evrard, een donkere theatervoorstelling over de getroebleerde lotsverbondenheid van twee mannen uit verschillende
milieus. De twee mannen ontmoeten elkaar in bizarre omstandigheden, en raken ongewild verstrengeld in elkaars leven. Een
choreografisch spel van aantrekken en afstoten, uitdagen en verleiden, van tederheid en agressiviteit volgt. Altijd Prijs is een
amusante, doch harde Sierens: net als het speelplatform slaat ze de grond soms onder je voeten weg.
Van/met: Arne Sierens (tekst & regie), Titus Devoogdt, Robrecht VandenThoren (spel), Jean-Yves Evrard (live muziek), Guido Vrolix (decor), Koen Augustijnen (co-regie),
Koen Demeyere (realisatie),
Timme Afschrift (licht), Lieve Pynoo (kostuums). Met de steun van Vooruit.
MaisonDahlBonnema & Needcompany (B): The Ballad of Ricky and Ronny – a pop opera
22, 23/08 | 20:30 | Monty | - Engels gesproken – Nederlands boventiteld - € 15 / 12
Nabespreking op 23/08 met Anna Sophia Bonnema en Hans Petter Dahl door Elke Van Campenhout in Monty_ABN na de
voorstelling. Volbloedperformers Anna Sophia Bonnema en Hans Petter Dahl werken al jaren samen. Hun projecten bevinden
zich ergens op het kruispunt van gecomponeerde muziek, beeldende kunst, literatuur en theater. The Ballad of Ricky and Ronny
– a pop opera is een theatervoorstelling en concert in één, maar dan in een nieuwe en onwaarschijnlijk extreme vorm. Bonnema
en Dahl zingen vanuit hun alter ego’s Ricky en Ronny het publiek toe. De twee geliefden uiten alles wat in hun verstoorde hart
en geest opkomt en rijden zich uiteindelijk vast in hun muzikale
fantasie. Wat start als een kinky soap verwordt tot een psychedelisch concert met lyrische uitbarstingen. Grotesk en meeslepend.
Van/met: Anna Sophia Bonnema en Hans Petter Dahl (concept, spel, zang), Hans Petter Dahl (muziek).
Toneelgroep Amsterdam (NL): Romeinse Tragedies
23, 24/08 | 16:00 | deSingel - rode zaal - duur: 6u – catering aan democratische prijzen op de scène - € 30 / 25
Na de succesvolle ensceneringen van Othello en Het temmen van de feeks, brengt Ivo Van Hove een eigentijdse compilatie van
maar liefst drie stukken van Shakespeare: Coriolanus, Julius Caesar en Antonius & Cleopatra. In deze klassiekers staan het
politieke bedrijf en machtsmechanismen centraal. Romeinse tragedies toont mensen die debatteren, opkomen voor hun idealen,
en uiteindelijk al dan niet slagen in hun politieke doel. Met een 15-koppige topcast, een uitmuntende setting en imposant
videowerk maakt Toneelgroep Amsterdam van deze marathonvoorstelling een totaalbeleving. Gezeten temidden van de
politieke arena, stapt het publiek vrij in en uit de voorstelling. Men beslist zelf naar wie men kijkt, welke situatie de aandacht
geniet, welk oordeel er geveld wordt. Romeinse Tragedies komt na het Festival d’Avignon voor een allerlaatste keer naar
Vlaanderen tijdens Het Theaterfestival.
Van/met: William Shakespeare (tekst), Ivo Van Hove (regie), Tom Kleijn (vertaling), Bart Van den Eynde, Jan Peter Gerrits, Alexander Schreuder (dramaturgie), Jan
Versweyveld (scenografie), Barry Atsma, Jacob Derwig, Renée Fokker, Fred Goessens, Janni Goslinga, Marieke Heebink, Fedja van Huêt, Hans Kesting, Hugo Koolschijn,
Hadewych Minis, Chris Nietvelt, Frieda Pittoors, Alwin Pulinckx, Eelco Smits, Karina Smulders (spel), Bl!ndman (muziek), Eric Sleichim (compositie), Tal Yarden (video),
Lies Van Assche (kostuums).
KVS (B): Global Anatomy
23/08 | 20:00 | Bourlaschouwburg - € 15/12 | Geen tekst
Na het memorabele 313, misschien wisten zij alles en een meer dan 100 brieven tellende correspondentie, ontplooien
Willy Thomas en Benjamin Verdonck opnieuw een heel eigen wereld op scène. In een afwisselend hilarische en
weemoedige beeldenstroom geven ze hun absurde kijk op de zin en de ordening van de wereld. Hoezeer ze ook verlangen
naar verbinding en constructie, de mislukking ligt voortdurend op de loer. Trage slapstick zonder woorden.
Global Anatomy is associatief en kinderlijk naïef theater met boter, tomatenpuree, tuinslangen, witte sokken, klapdeuren
en kerstbomen. Of wat globalisering allemaal met een mens kan doen.
Van/met: Willy Thomas en Benjamin Verdonck in gesprek met Valentine Kempynck en Geert Opsomer. Met dank aan Toneelhuis en Campo.
!! !! !! TIPS TIPS VAN VAN HET HET HUIS HUIS !!
* * Romeinse Romeinse Tragedies Tragedies is een niet te missen voorstelling, daar is iedereen het over eens. De
VOORBESPREKING VOORBESPREKING om 15 15u 15 in het SALON van het festivalcentrum is daarbij eveneens een sterke
aanrader!! Op de speeldagen van Romeinse Tragedies (23 en 24/08) is er een beperkte catering voorzien met soep
en broodjes.
* * Om 22u30 22u30 vindt de NABESP NABESPREKING
NABESP
REKING REKING plaats van de voorstelling The The Ballad Ballad of of of Ricky Ricky Ricky and and Ronny Ronny in
Monty_ABN
Monty_ABN. Monty_ABN
Monty_ABN Hoogst interessant voor fans van het groteske, meeslepende en lyrische theaterstuk!
* * Er zijn nog VEEL tickets beschikbaar voor De De Jossen Jossen op maandag 25/08 om 20u30 in Monty!!
* Regelmatig regen? Raadpleeg voor uw eigen comfort www.buienradar.nl
www.buienradar.nl
- 7 -

ZATERDAG 23 augustus
15h 16h 17h 20h 20h15 20h30 20h45 21h 21h15 21h30 21h45 22h 22h15 22h30 22h45
Voorbespreking
Romeinse
tragedies –
Desingel – salon
festivalcentrum
ZONDAG 24 augustus
14h 15h 16h 17h 19h 20h 20h15 20h30 20h45 21h 21h15 21h30 21h45 22h 22h15 22h30 22h45
Design God-
deSingel –
vertrek onthaal
festivalcentrum
Romeinse Tragedies – deSingel – rode zaal
Global Anatomy – Bourlaschouwburg
Altijd Prijs – HETPALEIS
Romeinse Tragedies – deSingel – rode zaal
Bordstein Runter – deSingel –
zwarte zaal
Stockholm – deSingel – vertrek
onthaal festivalcentrum
The Ballad of Ricky and Ronny – Monty
Doorlopend (Studio Villanella) vanaf 12:00 Radio Angelo vanaf 17:00 deSingel – festivalcentrum
Altijd Prijs - HETPALEIS
Live: Worm / La Cité du bonheur / State of the wolff - deSingel – vertrek
onthaal festivalcentrum
De Jossen - Monty
Doorlopend (Studio Villanella) vanaf 12:00 Radio Angelo vanaf 17:00 deSingel – festivalcentrum
Nabespreking
The Ballad of
Ricky and
Ronny –
Monty_ABN
- 8 -